—

       Σήμερα στην πρωινή συγκέντρωση ένας από εμάς δεν ήρθε.

      Όχι γιατί ερωτεύτηκε, ούτε για να πάει για καφέ με τα φιλαράκια, κάνοντας το πρώτο σκασιαρχείο της χρονιάς. Δεν θα ξανάρθει, γιατί τον σκότωσαν, μέρα γιορτής, έτσι αναίτια, όπως αναίτιος και χωρίς εξήγηση είναι πάντα ο σκοτωμός ενός παιδιού, ενός εφήβου, ενός ανθρώπου που ξεκινά να βαδίζει διστακτικά την ανηφόρα της ζωής.

     Σήμερα ο Γιώργος Αλεξανδρόπουλος έλλειπε. Ο Γιώργος των χαμηλών τόνων, της ευγένειας, που αγαπούσε την οικογένειά του, τους φίλους του και τον αθλητισμό.

     Όλοι μαζί προσευχηθήκαμε για τη νεανική ψυχή του, όλοι μαζί κλάψαμε τον άδικο χαμό του, όλοι μαζί υποσχεθήκαμε να ψάξουμε το γιατί αυτής της άρρωστης κοινωνίας και ίσως να την κάνουμε λίγο καλύτερη.

     Αντίο Γιώργο, θα σε θυμόμαστε πάντα.

---