Αγωνίσου να εισέλθεις στο θάλαμο που βρίσκεται μέσα σου, και θα δεις τον επουράνιο θάλαμο. Γιατί και τούτος κι εκείνος είναι ένας, και από μία είσοδο τους βλέπεις και τους δύο. Η σκάλα της βασιλείας εκείνης είναι κρυμμένη μέσα σου, δηλαδή μέσα στην ψυχή σου. Καθάρισε λοιπόν τον εαυτό σου από την αμαρτία και θα […]

Δάσκαλος πραγματικός είναι αυτός που έλαβε από το Θεό πνευματικό βιβλίο, γραμμένο με το «δάκτυλο του Θεού», δηλαδή με την ενέργεια της Θεϊκής έλλαμψης και δεν έχει πλέον ανάγκη από τα άλλα βιβλία. Δεν αρμόζει στους δασκάλους να διδάσκουν από αντίγραφα και χειρόγραφα, όπως και στους ζωγράφους να αντιγράφουν παλαιούς πίνακες.  Όσιος. Ιωάννης της Κλίμακος. […]

Έτσι πρέπει να βλέπουμε το Χριστό. Είναι φίλος μας, είναι αδελφός μας, είναι ό,τι καλό και ωραίο. Είναι το παν. Είναι φίλος και το φωνάζει: «Σας έχω φίλους, βρε, δεν το καταλαβαίνετε; Είμαστε αδέλφια. Εγώ, βρε, δεν βαστάω την κόλαση στο χέρι, δεν σας φοβερίζω, σας αγαπάω. Σας θέλω να χαίρεστε μαζί μου τη ζωή». […]

Εκείνος που αγαπά τον εαυτό του δεν μπορεί να αγαπά τον Θεό. Εκείνος που δεν αγαπά τον εαυτό του εξαιτίας του υπερβολικού πλούτου της αγάπης του Θεού, αυτός αγαπά το Θεό.  Άγιος Διάδοχος Φωτικής. Τα 100 πρακτικά κεφάλαια. κεφ. 12. Φιλοκαλία Α? τόμος, σελ. 289. 

Ο Χριστός «ο Κύριός μου» είναι τα πάντα εν πάσι, και σε Αυτόν είναι η ζωή. Όλα τα άλλα είναι «σκύβαλα», «ζημία». Αν δεν σκεπτόμαστε έτσι, τότε δεν έχουμε συνείδηση του τι είναι Χριστιανισμός, τι μας δίνει, και τι ζητά από εμάς. Κάθε σμίκρυνση, κάθε σύντμηση, κάθε απλούστευση, κάθε ανθρωπομορφισμός του χριστιανικού σκοπού καταστρέφει τον […]

Η ψυχή από την αγάπη του Θεού είναι σαν να παραφρόνησε. Κάθεται σιωπά, δεν θέλει να μιλά και κοιτάζει σαν παράφρονη τον κόσμο και δεν τον επιθυμεί και δεν τον θέλει. Κι οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πως αυτή βλέπει τον αγαπημένο Κύριο και ο κόσμος έμεινε πίσω της κι έπεσε στη λησμονιά, κι η ψυχή […]

Ώρες ώρες νομίζω ότι θα σπάσει η καρδιά από αγάπη.  Γαβριηλίας Μοναχής. 1996. Γερόντισσα Γαβριηλία. Εκδ. Επτάλοφος. σελ. 372 

Και τότε ενώνεται (ο νους) ολόκληρος με τον πάνω και πέρα από τα πάντα, όπου δεν χωρεί ούτε λόγος, ούτε νόημα, ούτε καμιά σκέψη που να τον ποικίλλει, αλλά μόνο απλότητα και ακαταληψία, σιωπή και έκπληξη, το ασχημάτιστο και άπειρο και απεριόριστο. Και βλέπει κατά παράδοξο τρόπο τη θέα του Αοράτου και τη μορφή του […]

Ο ψυχικός άνθρωπος (ο κοσμικός, ο μη αναγεννημένος) δεν δέχεται όσα προέρχονται από το Πνεύμα του Θεού, διότι γι? αυτόν είναι κουταμάρες.  Προς Κορινθίους Α΄. 2,14

Ο λόγος σχετικά με τον Σταυρό, γι? αυτούς που βαδίζουν το δρόμο της απώλειας είναι χαζομάρα, αλλά γι? εμάς που είμαστε στο δρόμο της σωτηρίας είναι δύναμη Θεού.  Προς Κορινθίους Α?, Α 18,19

Όταν, ενώ κανείς κοπιάζει πρακτικά στην εργασία των εντολών, βρεθεί ξαφνικά σε μια ανεκλάλητη και ανέκφραστη χαρά, ώστε να υποστεί μια παράδοξη και υπέρλογη αλλοίωση, έτσι που να αποβάλλει το βάρος του σώματος  και να λησμονήσει το φαγητό, ύπνο και τις άλλες ανάγκες της φύσεως, ας γνωρίζει ότι αυτή είναι επίσκεψη του Θεού σ? αυτόν, […]

Κάθε τι ανθρώπινο , μέχρι να επιστρέψει στον Θεάνθρωπο, μέχρι να λογοποιηθεί και να Θεανθρωποποιηθεί, παραμένει παρά-λογο, α-νόητο και στη βάση του απ-άνθρωπο. Διότι ο άνθρωπος είναι αληθινός άνθρωπος μόνο με τον Θεάνθρωπο και στον Θεάνθρωπο.  Άρχ. Ιουστίνου Πόποβιτς. Άνθρωπος και Θεάνθρωπος. Ε? Εκδ. Αστήρ, Αθήνα. 1987. σελ.37

Ο Θεός έβαλε τις αισθήσεις στο κεφάλι. Γιατί; Ξέρετε; Για να μην μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας. Μάλιστα. Για να βλέπουμε μόνο τον άλλο και να αγαπάμε μόνο τον άλλο. Και για να βλέπουμε τον εαυτό μας μόνο μέσ? τα μάτια του άλλου. ? Η ψυχή μας είναι Θεϊκή Πνοή. Το σώμα μας Δημιουργημά […]

Να συναισθανθούμε ότι μέσα από εμάς διέρχονται τα ρεύματα της ίδιας κοσμικής ζωής , η οποία ρέει στις φλέβες κάθε ανθρώπου. Η φυσική, θα έλεγε κανείς, αυτή ψυχολογική διάθεση με δίδαξε να ζω τα ποικίλα παθήματα των ανθρώπων?να ζω την ανθρωπότητα ως τον εαυτό μου, ως δική μου ζωή.  Αρχ. Σωφρονίου Σαχάρωφ. (1994). Περί Προσευχής. […]

Όταν έρχεται ένας άνθρωπος και σου λέει τον πόνο του και εσύ εκείνη την ώρα έχεις το νου σου σε κάτι που αφορά τον εαυτό σου, ματαιοπονείς, δεν θα βοηθηθεί καθόλου αυτός ο άνθρωπος. Όταν όμως ξεχάσεις ότι υπάρχεις και γίνεις αυτός, κι αν είναι κλέφτης, ψεύτης, δολοφόνος, και μπεις στην ψυχή του και πεις: […]

Γι? αυτό ο Θεός την έκαμε τέτοια (την ανθρώπινη φύση), τόσο ασήμαντη, για να φανερώσει και τη δική Του δύναμη και την φροντίδα του για μας. Θέλησε δηλαδή με την ασημότητα της φύσεώς μας να μας ωθήσει προς την ταπεινοφροσύνη και να συγκρατήσει κάθε κακή επιθυμία μας και συγχρόνως να δείξει τη δική Του σοφία, […]

Κάθε άνθρωπος λέγεται «κατ? εικόνα Θεού» για το αξίωμα του νου και της ψυχής, δηλαδή το ακατάληπτο, το αόρατο, το αυτεξούσιο. Και ακόμη για την ικανότητα να άρχει, να τεκνοποιεί και να οικοδομεί. « Καθ΄ομοίωσιν» λέγεται για την αρετή και τις πράξεις με τις οποίες μιμείται το Θεό και έχουν το όνομα του Θεού. Δηλαδή […]

Ο άνθρωπος στην ουσιαστική του δομή πλαστουργήθηκε κατ? εικόνα Θεού αυτή η οντολογική θεϊκή μορφή της φύσεως εξηγεί το γεγονός ότι η χάρη στη φύση είναι «φυσική», όπως και η φύση είναι σύμμορφη προς τη χάρη.  Παύλου Ευδοκίμωφ.  Η γυναίκα και η Σωτηρία του κόσμου. (1983). Εκδ. Πουρναρά, Θεσαλονίκη. σελ. 101 

Ο άνθρωπος δημιουργημένος κατ? εικόνα Θεού παρουσιάζεται επομένως ως προσωπικό ον, ως ένα πρόσωπο το οποίο δεν είναι ανάγκη να προσδιορισθεί από τη φύση, αλλά το οποίο μπορεί να προσδιορίσει τη φύση εξομοιώνοντάς την με το Θείο αρχέτυπο.  Vladimir Lossky.. Η Μυστική Θεολογία της Ανατολικής Εκκλησίας. 1984. σελ. 137. 

Χωρίς τη Χάρη του Θεού είμαστε όμοιοι με τα ζώα, αλλά με τη Χάρη ο άνθρωπος είναι μέγας ενώπιον του θεού.  Αρχιμ. Σωφρονίου. 1990. Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης. Εκδ. Ιεράς μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ, Αγγλίας. Σελ 368 

Όταν οι πιστοί μαζεύονται σ? ένα ορισμένο τόπο και μια ορισμένη στιγμή για να τελέσουν τη θεία Ευχαριστία, η Σύναξή τους αυτή φανερώνει το μυστήριο της Εκκλησίας. Η Εκκλησία και η Ευχαριστία είναι το σώμα του Χριστού, είναι ο ίδιος ο Χριστός. ?Ο ασπασμός των πιστών (στη θεία Λειτουργία) δεν είναι ένα απλό λειτουργικό σύμβολο […]

Σ? εκείνους που μας κακολογούν και μας υβρίζουν ή με κάποιο τρόπο μας κακομεταχειρίζονται, έχουμε εντολή να μη ανταποδίδουμε την κακολογία ή την κακομεταχείριση, αλλά μάλλον να τους εγκωμιάζουμε και να τους ευλογούμε. Γιατί στο μέτρο που ειρηνεύουμε με τους ανθρώπους, πολεμούμε τους δαίμονες. Ενώ όταν μνησικακούμε και πολεμούμε τους αδελφούς μας, έχουμε ειρήνη με […]