Θα παραμείνει και η φετινή Ανάσταση μια ακόμη χαμένη ευκαιρία;
Συγγραφέας: kantonopou στις 2 Απριλίου, 2010
Του Πρωτ. Θεμιστοκλή Μουρτζανού, υπευθύνου Νεότητας Ι. Μ. Δημητριάδος
Τη Μεγάλη Παρασκευή ανακαλύπτουμε το νόημα της παρουσίας του Χριστού στη γη. Γιατί ήρθε ο Χριστός στον κόσμο; Γιατί τελικά σταυρώθηκε; Είναι Θεός ή δεν είναι;
Μήπως ήταν απλώς ένας πολύ καλός άνθρωπος, που δημιούργησε ένα ωραίο φιλοσοφικό και ιδεολογικό σύστημα, στο όνομα του οποίου έγιναν τελικά οι μεγαλύτερες αδικίες του κόσμου; Αυτές είναι απόψεις που ακούγονται κατά καιρούς για το πρόσωπο του Χριστού. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά στην πράξη, για το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας, ο Χριστός βιώνεται ως μια ευχάριστη παρένθεση στην καθημερινότητα, ως μια φολκλορική επιβίωση παλαιών εθίμων κι ενός πολιτισμού που φαινομενικά συγκινεί, στην ουσία δεν αγγίζει όμως τις ζωές μας.
Βιώνουμε έναν ακίνδυνο Χριστό, ο οποίος δεν μπορεί να μεταμορφώσει τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα πράγματα, γιατί στην ουσία δεν έχουμε την τόλμη και το θάρρος να επιχειρήσουμε μεγάλες αλλαγές στη ζωή μας.
Ο Χριστός ήρθε στη γη για να φέρει την ελευθερία, όχι μόνο την εξωτερική-πολιτική ελευθερία, αλλά την ελευθερία να αποφασίζει κανείς και να αναλαμβάνει την ευθύνη των επιλογών του. Ο Ιεροεξεταστής του Ντοστογιέφσκι Τού λέει ότι έπρεπε να δώσει ψωμί στους ανθρώπους (μια κατηγορία που διατυπώνεται συχνά και εναντίον της Εκκλησίας, ότι δεν αντιμετωπίζει τα κοινωνικά προβλήματα, λες και αυτός είναι ο σκοπός της παρουσίας της στον κόσμο), για να τον ακολουθήσουν ομαδόν. Ο Χριστός όμως κάλεσε ελεύθερα τους ανθρώπους να τον ακολουθήσουν κι αυτό προϋποθέτει μια αντίληψη για την πίστη, που είναι ζητούμενο στην εποχή μας.
Ο Χριστός ήρθε στη γη για να φέρει την αγάπη στον άνθρωπο, γι’ αυτό άλλωστε και σταυρώθηκε, από αγάπη. Ο Ιεροεξεταστής τού λέει ότι θα έπρεπε να στηρίζει τη διδασκαλία Του στο θαύμα και το μυστήριο, γιατί αυτά ενδιαφέρουν τον άνθρωπο, η μαγική πλευρά της πίστης, δηλαδή. Αυτή τη μαγική πίστη βιώνουμε όταν κοινωνούμε για το καλό του χρόνου, όταν πηγαίνουμε στην Εκκλησία μόνο για να μας δώσει ο Θεός αυτό που έχουμε ανάγκη, όταν σπεύδουμε εκεί που γίνονται θαύματα και θεωρούμε πως αυτό είναι αρκετό για να είμαστε καλά πνευματικά.
Η αγάπη όμως προϋποθέτει θυσία του εαυτού μας. Ο Χριστός ζητεί από μας να πάψουμε να προτάσσουμε το υλικό συμφέρον, το χρήμα, τον καταναλωτισμό, την ατομικότητα και την καλοπέραση και να δώσουμε την καρδιά μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ο Ιεροεξεταστής λέει στο Χριστό ότι, αν παραδινόταν στο πνεύμα του κόσμου τούτου και στη νοοτροπία αυτής της ζωής, κανείς δεν θα ενοχλούνταν από αυτό και ακόμα περισσότεροι θα ακολουθούσαν, έστω και τυπικά, τα βήματά Του, γιατί θα βολεύονταν στην πίστη που Αυτός δίδαξε.
Αυτές τις μέρες κυριαρχεί ένα ρεύμα θρησκευτικότητας στη μισή ζωή μας. Στην υπόλοιπη συνεχίζουμε αμέριμνα να τραγουδούμε το σκοπό του Μεγάλου Ιεροεξεταστή. «Προσμένουμε να γίνει κάποιο θαύμα», όπως λέει ο ποιητής, χωρίς να θέλουμε τελικά να ζήσουμε με την ελευθερία της ευθύνης, τη γνησιότητα της αγάπης και τη θυσία της πίστης. Στην άλλη πλευρά, εξακολουθεί να μας περιμένει ο νεκρωμένος για τις αμαρτίες μας Χριστός. Θα τολμήσουμε το μεγάλο βήμα ή θα παραμείνει και η φετινή Ανάσταση μια ακόμη χαμένη ευκαιρία;
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.