kantonopou’s blog

 Η χάρις και η ευλογία του ενδόξως εκ νεκρών Ανασταντάντος Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού μετά πάντων υμών.

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, «Χριστός Ανέστη»!

Το σκάνδαλο του Σταυρού διαδέχεται σήμερα ο θρίαμβος της Ανάστασης. Τη σιγή του δέους, προ του «ως σκύμνου λέοντος» υπνώσαντος Κυρίου, διακόπτει σήμερα η στεντόρεια ιαχή της νίκης. Ο ζωαρχικότατος νεκρός, «του Άδου τήν απληστον γαστέρα ρήξας», εξήστραψε ζωήν και την «ανάστασιν εβράβευσε τω βροτείω φυράματι». Γι’ αυτό και «Άδης στενάζει και θάνατος οδύρεται και κόσμος αγάλλεται και πάντες συγχαίρουσιν».

Αφού συμπορευτήκαμε και εμείς με τον Χριστό στά Ιεροσόλυμα και αφού βιώσαμε την αγωνία της Γεθσημανή, την οδύνη του Σταυρού και την πικρία του θανάτου, ενωτιζόμαστε ήδη τα Ευαγγέλια της χαράς.

Η Εκκλησία, προβάλλουσα για δύο χιλιάδες χρόνια την Ανάσταση του Χριστού, δεν προσφέρει επιστημονικές αποδείξεις του υπερφυούς αυτού γεγονότος. Καλεί όλους, με την προτροπή «εξέρχεσθε οι πιστοί εις την Ανάστασιν», σε βιωματική εμπειρία του. Τα υπέρλογα γεγονότα προσεγγίζονται με την πίστη. Και η πίστη δεν επιδέχεται επιστημονική τεκμηρίωση. Μάρτυρες της Ανάστασης οι Απόστολοι, οι Μυροφόρες γυναίκες, η πρώτη Εκκλησία, αφού συναναστράφηκαν με τον Χριστό, μετά την Ανάστασή του, καλούν και εμάς σε μια τέτοια εμπειρία της Ανάστασης. Μια εμπειρία, που θα μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε την παλιγγενεσία, που έφερε στον κόσμο το μοναδικό και ανεπανάληπτο ιστορικό αυτό γεγονός.

Με την Ανάστασή του, ο Χριστός «ωδοποίησε πάση σαρκί την εκ νεκρών ανάστασιν». Η νίκη του Χριστού είναι και νίκη όλου του ανθρωπίνου γένους κατά του θανάτου και του Άδη. Το δέσμιο θάνατο και τον Άδη καταπατεί όχι μόνο ο Χριστός, όπως παραστατικά εικονίζεται στην ορθόδοξη εικονογραφία, αλλά και ολόκληρο το συνανιστάμενο γένος των Ανθρώπων. Με την Ανάσταση πραγμάτωνεται ο λόγος του Κυρίου: «Εγώ ήλθον ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσιν» (Ίω. ι’, 10).

Η Ανάσταση του Χρίστου κατέστη, ύστερα, και το θεμέλιο της αισιοδοξίας, της δημιουργικότητας και της ελπίδας στην παρούσα ζωή. Με την Ανάσταση, όλα, όσα συμβαίνουν στον κόσμο τούτο, παίρνουν άλλη διάσταση. Οι θλίψεις αντιμετωπίζονται ως παροδικές. Τό βάρος των καθημερινών δεινών μας, που προέρχονται από την αδικία, τους κατατρεγμούς, την ασθένεια και τις στερήσεις, ελαφρύνεται με την ελπίδα και την προσδοκία της αιώνιας ζωής. Οι χαρές του κόσμου τούτου καθαγιάζονται και βιώνονται ως πρόγευση της αιώνιας χαράς. Δώρο της Ανάστασης του Χριστού είναι και η συγγνώμη, που ανέτειλε από τον τάφο, η αγάπη και η συγχώρηση του Θεού προς τον ανθρωπο, που καλεί και σε αγάπη του ανθρώπου προς το συνάνθρωπο. Μέσα στην ατμόσφαιρα της νίκης, της χαράς και του φωτός, που ανέτειλε από τον τάφο και διεχύθη σε όλο τον κόσμο, δεν έχουν θέση μικρότητες και μνησικακίες, μίση και πάθη. Η Εκκλησία προτρέπει σήμερα όπως «συγχωρήσωμεν πάντα τη αναστάσει και αλλήλους περιπτυξώμεθα».

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, Αν «πάντες οι θανάτου κέντρω πληγέντες αναστάσεως ελπίσι ζωογονούνται», διά της εκ νεκρών εγέρσεως του Κυρίου, πολύ περισσότερο νιώθουμε το σκίρτημα της νέας ζωής εμείς οι Έλληνες της Κύπρου, που ζούμε «εν τοις μνήμασι» των εθνικών θλίψεων και των ποικίλων συμφορών της πατρίδας μας για τριανταέξι, σχεδόν, χρόνια. Και το σκίρτημα τούτο επιτάσσει ανασύνταξη δυνάμεων, επανακαθορισμό στόχων, αφύπνιση συνειδήσεων.

Ένας ψευδεπίγραφος ρεαλισμός, που καλλιεργείται, δυστυχώς, εδώ και καιρό στην πλευρά μας και που παρουσιάζει τη διεκδίκηση των δικαίων μας ως πράγμα ανέφικτο, οδηγεί το λαό μας σε σύγχυση. Το πλασματικό δίλημμα «μια, εκ των πραγμάτων, θνησιγενής λύση, ή διχοτόμηση», καθώς και οι εκφοβισμοί περί «τελευταίας ευκαιρίας», μας εγκλωβίζουν σε αδιέξοδα, που μόνο την Τουρκία ωφελούν. Ο ραγιαδισμός και η αψυχολόγητη επανάληψη, ότι «η λύση θα είναι οδυνηρή», εμπεδώνουν στο λαό ένα αίσθημα ηττοπάθειας, που οδηγεί στην ήσσονα προσπάθεια. Η ανοχή σε μεθοδεύσεις, που αποψιλώνουν την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας και αναβαθμίζουν το ψευδοκράτος, απεργάζεται τον εθνικό αφανισμό μας. Κάναμε λάβαρο του αγώνα μας τις πριν από λίγο καιρό τουρκικές θέσεις και δεν αντιλαμβανόμαστε ότι με τον τρόπο αυτό προάγουμε τον τελικό στόχο της Τουρκίας, που είναι η τουρκοποίηση της Κύπρου.Η συμπεριφορά αυτή, όμως, συνιστά υποταγή στη φθορά και στο θάνατο, παραπέμπει σέ δικαιοσύνες Άννα και Καϊάφα και σε εξουσίες Ποντίου Πιλάτου και Τιβερίου Καίσαρος. Μένει στη θεολογία του τάφου, στον προ της «μιας των Σαββάτων» χρόνο. Μα η Ανάσταση του Χριστού, στην οποία μας εισάγει η σημερινή «κλητή και αγία ήμερα», επαγγέλλεται λύση της φθοράς, κατίσχυση της ζωής, επικράτηση της δικαιοσύνης, της ελευθερίας και όλων των άλλων πανανθρώπινων αξιών.

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου Άγιο Πάσχα 2010 Διάπυρος εν Χριστώ Αναστάντι ευχέτης Ο Κύπρου Χρυσόστομος

Αγώνας για απελευθέρωση

Καλούμαστε  σήμερα να φανούμε άξιοι της χριστιανικής «κλήσεως εν η εκλήθημεν», αντάξιοι και των Ελλήνων προγόνων μας. Είναι καιρός να αξιοποιήσουμε την ένταξή μας στην Ευρώπη. Δεν είμαστε Ευρωπαίοι δεύτερης κατηγορίας, ώστε μόνο εμείς να μη δικαιούμαστε ό,τι δικαιούνται όλοι οι άλλοι. Είναι επείγουσα ανάγκη, να επανατοποθετήσουμε το πρόβλημα μας ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Να αγωνιστούμε για απελευθέρωση, και όχι για μια οποιαδήποτε «επανένωση». Αν εμείς δεν αγωνιστούμε με σθένος, κανένας δεν θα ενδιαφερθεί, αυτοβούλως, για μας. Προτρέπουμε, ως εκ τούτου, και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την πολιτική ηγεσία όπως ενωτισθούν τη φωνή του χρέους, που προέρχεται από την υπερτρισχιλιετή ελληνική Ιστορία μας και τη δισχιλιετή χριστιανική πορεία μας, και μη ενδώσουν σε δυσκολίες και πιέσεις.

Με τις σκέψεις αυτές, και με την αγωνία για την πορεία του εθνικού μας θέματος να μη μας επιτρέπει να αφεθούμε πλήρως στην αναστάσιμη χαρά, απονέμουμε σέ όλους την πατρική ευλογία μας και απευθύνουμε το χαιρετισμό της αγάπης μας. Στέλλουμε μήνυμα ελπίδας και εγκαρτέρησης στους πρόσφυγες, στους συγγενείς των αγνοουμένων μας και στους ηρωικούς εγκλωβισμένους μας.

«Ο συντρίψας κράτος θανάτου», Εκείνος ο οποίος «εξήλθε νικών και ίνα νικήση» (Άποκ. στ’, 2), είθε να καθοδηγεί όλους, λαό και ηγεσία, στην πορεία του χρέους και της ευθύνης.