kantonopou’s blog

ΑΚΡΙΤΑΣ – Ξάνθη

 ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ  

 23.08.08 

Η πρόσφατη εγκύκλιος τού Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων με την οποία απλουστεύεται ή διαδικασία απαλλαγής των μαθητών από το μάθημα των θρησκευτικών – αφού πλέον αρκεί μόνα μία απλή δήλωση των γονέων ή του ίδιου του μαθητή, αν είναι ενήλικος, χωρίς αιτιολόγηση – είναι ένα ακόμη βήμα προς τον Θρησκευτικό αποχρωματισμό τής κοινωνίας μας.
 Την ώρα πού ακόμη και στην πλέον άθρησκη κοινωνία τής Ευρώπης, την γαλλική, επιχειρείται ή εισαγωγή σχετικού με τα θρησκεύματα μαθήματος, Λόγω της διαπιστωμένης πολιτιστικής ένδειας των Γάλλων μαθητών, πού αδυνατούν να κατανοήσουν στοιχειώδη θρησκευτικά σύμβολα (ρωτούσε μαθητής γιατί υπάρχει στις στέγες των ναών το σύμβολο τής πρόσθεσης (+) !!!), εμείς κάνουμε τα πάντα για να καταδικάσουμε τις νέες γενεές σε προφανή αγραμματοσύνη και πολιτιστική ένδεια. 

Είτε το θέλουμε είτε όχι ή ορθόδοξη εκκλησία διαμόρφωσε τον ελληνικό πολιτισμό στην πλέον αυθεντική μορφή του. Με κέντρο την εκκλησία συγκροτήθηκαν «των Ελλήνων οι κοινότητες», γιορτάζονται οι πανηγύρεις των πόλεων, των χωριών και τής υπαίθρου, αγιάζεται. ή ζωή μας από την αρχή της (με τον σαραντισμό) έως το επίγειο τέλος της (εξόδιος ακολουθία).

Στις αυλές των εκκλησιών βγάζουν βόλτα οι γιαγιάδες τα εγγόνια τους και παίζουν τα παιδιά μας. Αυτά τα παιδιά θέλουμε να τα καταδικάσουμε σε εκκλησιαστικό αλλά και πολιτιστικό αναλφαβητισμό με την υπονόμευση  τού μαθήματος των θρησκευτικών.
Ή προσωπική επιθυμία τού γονιού να μην διδαχθεί το παιδί τού θρησκευτικά για λόγους πού δεν θα αναγράφονται στη σχετική αίτηση, μπορεί να μάς οδηγήσει στην εξής σκέψη:

να ζητήσουμε τη δυνατότητα απαλλαγής και από τη διδασκαλία, άλλων μαθημάτων πού έχουν υπαρξιακό περιεχόμενο, όπως λ.χ. είναι ή γλώσσα, ή ιστορία, ή φιλοσοφία, ή πολιτική αγωγή κλπ.

Γιατί τόση έμμονή μόνο με τα θρησκευτικά; Καταλαβαίνουμε όλοι ότι ένα τέτοιο αίτημα θα δυναμίτιζε όλο το εκπαιδευτικό οικοδόμημα. Γιατί λοιπόν δεν κατανοούμε πώς ή υπονόμευση των θρησκευτικών είναι κατ? ουσία υπονόμευση τής ίδιας της παιδείας μας;
Τα παιδιά μας όμως ζητούν πρότυπα, ζητούν δασκάλους και καθηγητές που να νοιάζονται για αυτά, ζητούν ένα μάθημα το οποίο δεν θα είναι στόχος βαθμοθηρίας, αλλά παράθυρο στη ζωή, μέσω τού οποίου θα παίρνουν ανάσες για να μπορούν να αναπνέουν και να μην τα πνίγει το μαθητικό άγχος.

Ένα τέτοιο μάθημα είναι ήδη το θρησκευτικό μάθημα και θα πρέπει να στηριχτεί μόνο και μόνο για αυτή του, την προσφορά.

Σίγουρα υπολείπονται πολλά να γίνουν και πολλά επαφίενται, όπως και σε κάθε άλλο μάθημα, στο μεράκι τού διδάσκοντος. Όμως με το να καθιστούμε σχεδόν προαιρετικό το θρησκευτικό μάθημα δε βοηθούμε ούτε τούς μαθητές, ούτε το σχολείο, ούτε την κοινωνία.
Όσο και αν επιχαίρει ο Συνήγορος τού Πολίτη και για τη νέα εγκύκλιο τού Υπουργείου Παιδείας, ταπεινά φρονούμε ότι ή επέκταση τού δικαιώματος απαλλαγής άπω το θρησκευτικό μάθημα και στους ορθοδόξους (ουσιαστικά περί αυτού πρόκειται), θα πρέπει να επανεξεταστεί και να αναθεωρηθεί για λόγους παιδαγωγικούς, πολιτιστικούς και κοινωνικούς.

Διαφορετικά θα χάσουμε αρκετές γενεές μαθητών οι οποίοι θα γίνουν «Τα χαμένα παιδιά μας», κατά τον χαρακτηριστικό τίτλο τού ομώνυμου βιβλίου Γαλλίδας παιδαγωγού πού θρηνεί επί των ερειπίων τού γαλλικού εκπαιδευτικού συστήματος. Ελπίζουμε ή έκκληση μας να φθάσει στο αρμόδιο Υπουργείο. 

Από την Μητρόπολη Ξάνθης    

Πηγή: http://www.akritasmedia.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1500&Itemid=35