kantonopou’s blog

ΟΣΟ κι αν κοπιάσεις να σπείρεις στο δρόμο που πατιέται, χλωρό φύλλο δε φυτρώνει· άλλο τόσο κι αν μοχθήσεις να καλλιεργήσεις καρδιά βαρυμένη με βιοτικές μέριμνες, άδικα κοπιάζεις· αδύνατον είναι να βλαστήσει αρετές. Γι? αυτό οι Πατέρες διάλεξαν την ξενιτεία, λέγει κάποιος Αββάς.

***

 ΟΤΑΝ έπαψαν οι Εβραίοι ν? ασχολούνται με τις δουλειές των Αιγυπτίων, κι έμειναν στις σκηνές, έμαθαν πως να λατρεύουν τον Θεό, λέγει σοφός Πατήρ. Και τα πλοία, όχι στο πέλαγος, αλλά στο λιμάνι εμπορεύονται και κερδίζουν. Το ίδιο κι η ψυχή, αν δεν πάψη ν? ασχολήται με τα πράγματα του κόσμου και δε μείνει σε τόπο ήσυχο, ούτε τον Θεό βρίσκει, ούτε αρετές αποκτά. 

***

ΑΛΗΘΙΝΗ ξενιτεία είναι να γνωρίζει να συγκρατεί ο άνθρωπος τη γλώσσα του όπου κι αν βρίσκεται, έλεγε ο Αββάς Τιθόης.

***

ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ υποτακτικός, βλέποντας τον Γέροντα του να απομακρύνεται συχνά στην πιο βαθειά έρημο, τον ρωτούσε με απορία:

 – Γιατί, Αββά, αποφεύγεις τους ανθρώπους; Δε θα έχεις τάχα πιο αξία, όταν μένοντας κοντά στον κόσμο και αντικρίζοντας το κακό και την αμαρτία, τ? αποστρέφεσαι;

– Άκουσε, παιδί μου, του εξήγησε ο αγαθός Γέροντας: Ώσπου να φθάσει ο άνθρωπος στα μέτρα του Μωϋσή, να γίνει Θεόπτης, δεν έχει όφελος από τη συναναστροφή του με τον κόσμο. Εγώ ο δυστυχής απόγονος του Αδάμ παθαίνω συχνά ό,τι έπαθε ο πατέρας μου. Μόλις αντικρύσω της παρακοής μου τον καρπό, αμέσως τον επιθυμώ, τον δοκιμάζω και πεθαίνω. Στην έρημο δε βρίσκονται εύκολα τα υλικά που τροφοδοτούν τα πάθη, γι? αυτό είναι πιο πιθανό να νεκρωθούν.

     ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ- ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε?.