kantonopou’s blog

Ο ΑΒΒΑΣ Ευλόγιος έδινε μόνο τρεις ημέρες άδεια στους μαθητάς του να μείνουν στην πόλη, όταν υπήρχε ανάγκη να κατέβουν.

– Ύστερα από την Τρίτη ημέρα, τους προειδοποιούσε, δε φέρνω καμιά ευθύνη απέναντι του Θεού, για ότι σας συμβεί εκεί.

Τους έλεγε και το παρακάτω περιστατικό από τη ζωή του:

– Αφ? ότου έγινα Μοναχός, έκανα τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια σε τούτο το κελί. Δεν έβγαινα παρά κάθε Κυριακή για να πάω στην εκκλησία να κοινωνήσω και να γυρίσω πίσω βιαστικός. Ποτέ δε χρονοτριβούσα στο δρόμο ούτε κουβέντα έπιασα με άλλον Αδελφό.

Σαν γέρασα πια, μ? ανάγκασαν οι Πατέρες να πάω στην Αλεξάνδρεια με τον Αββά Δανιήλ, στον Πατριάρχη, για υπόθεση της σκήτης μας. Στην πόλη συνάντησα, προς μεγάλη μου έκπληξη, πολλούς Μοναχούς να διαβαίνουν αμέριμνα στους δρόμους. Ο Θεός όμως, για να με προφυλάξει, άνοιξε τα μάτια της ψυχής μου και είδα σε τι κατάσταση βρίσκονταν. Πολλοί περνούσαν με συντροφιά γυναικών που τους ψιθύριζαν στ? αυτί άσεμνα λόγια. Άλλοι συνοδεύονταν από μικρά παιδιά κι άφηναν να τους ρυπαίνουν με κάθε είδους ακαθαρσία. Σ? άλλων το κεφάλι κατέβαιναν κοράκια και το χτυπούσαν με το ράμφος τους. Κατάλαβα τότε πως εκείνοι οι δυστυχισμένοι είχαν βυθιστεί στ? ακάθαρτα πάθη που τους παρέσυραν τα πονηρά πνεύματα.

 – Να το κέρδος του Μοναχού, που μένει αφρόντιστα στον κόσμο, είπα στον εαυτό μου. Τρομοκρατημένος, βιάστηκα να γυρίσω στο κελί μου. Από τότε, πάνε αρκετά χρόνια τώρα, δε βγήκα έξω απ? αυτό.     ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ- ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε?.