kantonopou’s blog

 ΕΡΩΤΗΣΗ: «Μερικοί όμως από τους οπαδούς του την τελευταία στιγμή δείλιασαν, (…) κι έτσι δίστασαν και τραβήχτηκαν. Έβλεπαν πως αυτά που ζητούσε ο Ιησούς δεν ήταν εύκολο να γίνουν. Έπρεπε να χυθεί πολύ αίμα. Ύστερα ήξεραν και τι τέλος είχαν και τα πρωτικά επαναστατικά κινήματα γιαυτό δεν ακολούθησαν τον Ιησού και αποτραβήχτηκαν την τελευταία στιγμή. Αυτή τους η πράξη ήταν το πρώτο ρήγμα. Ο πρώτος κλονισμός. (…) (ΙΩ. 6, 59-67). Έτσι σημειώθηκε το πρώτο κρούσμα απειθαρχίας και εκδηλώθηκε η πρώτη διάσπαση. Ο διασκευαστής του δ? Ευαγγελίου τοποθετεί το επεισόδιο αυτό στην Καπερναούμ. Ειναι φανερό όμως πως, όπως και άλλα περιστατικά, έτσι κι αυτό μετατοπίστηκε και προχρονολογήθηκε για να χάσει το επαναστατικό περιεχόμενο η ομιλία του Ιησού και να μη φαίνεται ότι ειπώθηκε στις παραμονές της επανάστασής του» (Γ. Κορδάτου, Ιησούς Χριστός και Χριστιανισμός, εκδ. Μπουκουμάνης, τ. α?, σ. 343-324).

  ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φυσικά, ο Κορδάτος για να δικαιολογήσει την ερμηνεία του, ήταν συνεχώς αναγκασμένος να λέει ότι το τάδε εδάφιο είναι πλαστό, ότι το δείνα εδάφιο είναι προχρονολογημένο, ότι το άλλο είναι συρραμένο κ.ο.κ. Όμως έχουμε αποδείξει ότι κάτι τέτοιο, ειδικά στην κλίμακα που το θέλει να υπάρχει ο Κορδάτος (αφού είναι «άπειρα» τα εδάφια στα οποία διαπράττει αυτό το ατόπημα), είναι αδύνατο να συνέβη. Έχουν βρεθεί τόσοι και τόσοι πάπυροι κι όμως ούτε ένας δεν είναι γραμμένος όπως θα ήθελαν οι οπαδοί της αρνητικής κριτικής. Φυσικά, και ένας μόνο τέτοιος να βρισκότανε, θα έκαναν γιορτές επί χρόνια και αιώνες οι αντιχριστιανοί. Ωστόσο άδικα σπαν τα κεφάλια τους. Και γι? αυτό οι εικασίες αυτές μόνο στα μυαλά τους είναι «βεβαιότητες».

          Αν δούμε τώρα το εδάφιο αυτό καθεαυτό, ο Χριστός λέει στους μαθητές του (Κατά Ιωάννην 6, 54 κ.ε.): «Εκείνος που τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου έχει ζωήν αιώνιον και εγώ θα τον αναστήσω την έσχατον ημέραν. Διότι η σάρκα μου είναι αληθινή τροφή και το αίμα μου αληθινόν ποτόν. Εκείνος που τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου μένει μέσα μου και εγώ μέσα τους (…)». Και μετά (Κατά Ιωάννην 6, 60-66): «Πολλοί από τους μαθητάς του, όταν τα άκουσαν, είπαν, “Είναι σκληρός ο λόγος αυτός? ποιος μπορεί να τον ακούη;”. Ο Ιησούς ήξερε εσωτερικώς ότι γογγύζουν γι? αυτό οι μαθηταί του και τους είπε, (…). Γι? αυτόν τον λόγον πολλοί από τους μαθητάς του έφυγαν και δεν επήγαιναν πλέον μαζί του». Καμμία σχέση με επανάσταση δεν έχουμε εδώ. Ο Χριστός έλεγε στους μαθητές του σχετικά με την μετάληψη, κι όχι για επανάσταση. Αυτοί, επειδή η ιδέα του πράγματος αυτού δεν τους άρεσε, είτε επειδή δεν κατάλαβαν τι εννοούσε ο Χριστός και το θεώρησαν σαν ανθρωποφαγία, σηκώθηκαν κι έφυγαν. Πολύ λογικότερο είναι να δεχτούμε ότι το εδάφιο βρίσκεται στη θέση όπου βρισκόταν, παρά να υποθέσουμε, δίχως αποδείξεις, ότι ήταν στο τέλος.

 Πηγή :http://www.ierosolymitissa.org/arxaiopliksia.htm