Oλα δείχνουν ότι η προεκλογική υπόσχεση του 2004, «ένας υπολογιστής για κάθε μαθητή», γίνεται πραγματικότητα. Οπως ανακοίνωσε χθες ο κ. Αρης Σπηλιωτόπουλος 126.000 μαθητές της Α΄ Γυμνασίου πρόκειται να λάβουν από το υπουργείο Παιδείας ένα εκπτωτικό κουπόνι αξίας 450 ευρώ για την αγορά φορητού υπολογιστή. Είναι μια σημαντική και ευεργετική για την παιδεία απόφαση, αλλά επειδή έχουμε καεί στον χυλό της ελληνικής γραφειοκρατίας, λέμε: είθε να πραγματοποιηθεί η εξαγγελία και τα πρωτάκια του Γυμνασίου να μπουν με φορητούς υπολογιστές στην τάξη τους. Η σημαντική όμως αυτή απόφαση σκιάζεται από μια λεπτομέρεια. Σύμφωνα με τις εξαγγελίες το κράτος θα δώσει στα παιδιά ένα κουπόνι των 450 ευρώ για να αγοράσουν έναν υπολογιστή (σχεδόν) της αρεσκείας τους. Και το κουπόνι θετικό είναι. Αντί να γίνονται δημόσιοι μειοδοτικοί διαγωνισμοί για την προμήθεια 126.000 υπολογιστών, οι οποίοι αναγκαστικά θα δημιουργήσουν καθυστερήσεις, ενστάσεις, εντάσεις, διαφθορά κ.λπ., το κράτος (από την εποχή που το ΠΑΣΟΚ ήταν κυβέρνηση) ασπάστηκε τη μέθοδο του «νεοφιλελεύθερου» κουπονιού: η πολιτεία ενισχύει τον πολίτη κι αυτός επιλέγει πώς θα ξοδέψει την ενίσχυση. Αντί να επιλέγει ένας απρόσωπος γραφειοκρατικός μηχανισμός ποιον υπολογιστή πρέπει να έχουν τα παιδιά της πρώτης Γυμνασίου, αφήνει στα παιδιά και τους γονείς το δικαίωμα να διαλέξουν.

«Δικαίωμα να διαλέξουν», είπαμε; Περίπου, διότι για πρώτη φορά από τότε που εφαρμόζεται η μέθοδος του κουπονιού μπαίνει πλαφόν προς τα πάνω! Μέχρι τώρα, όποτε το κράτος αποφάσιζε να ενισχύει τους πολίτες για να γευτούν τα αγαθά της πληροφορικής κοινωνίας έδινε ένα κουπόνι για να μπορεί να αγοράσει κάποιος τα βασικά κι από κει και πέρα, ο πολίτης αν ήθελε μπορούσε να βάλει κάτι από την τσέπη του για να πάρει κάτι καλύτερο. Ετσι γίνεται χρόνια με τους φοιτητές και είναι εξαιρετικά επιτυχημένο: όλοι έχουν πρόσβαση στην πληροφορική κοινωνία, αλλά αν κάποιος θέλει να έχει λίγη περισσότερη πρόσβαση (π.χ. ένα ταχύτερο υπολογιστή) δεν του παίρνουμε και το κεφάλι. Ομως, κάποιοι φωστήρες του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (οι οποίοι μάλλον δεν έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ υπολογιστή στη ζωή τους), αποφάσισαν το παλφόν: όποιο παιδί ενισχυθεί με το κουπόνι των 450 ευρώ δεν μπορεί να τσοντάρει 50 ευρώ από το χαρτζιλίκι του, για να αποκτήσει υπολογιστή με π.χ. μεγαλύτερο σκληρό δίσκο. Τι λογική έχει αυτή η πρόνοια;

Στην αρχή υποπτευθήκαμε διαφθορά. Επειδή ο όρος αυτός εκ των πραγμάτων αποκλείει τους προμηθευτές που έχουν τα καλά και ακριβά μηχανήματα, φανταστήκαμε ότι ο διαγωνισμός φωτογραφίζει τους άλλους που πουλούν τα φθηνά. Κάναμε λάθος. Η πρόνοια αυτή έχει να κάνει με την παλαιοσυντηρητική άποψη της… σχολικής ποδιάς. Το σκεπτικό του Ινστιτούτου ήταν να μην δημιουργηθούν ανισότητες μέσα στην τάξη και όπως ακριβώς υποστηρίζουν οι υπέρμαχοι της ποδιάς η ελευθερία θα κάνει «τα παιδιά να ασχολούνται με το ποιος έχει μεγαλύτερη οθόνη και καλύτερο δίσκο». Εστη επιχειρείται να επιβληθεί μια συντηρητικού τύπου ομοιομορφία. Είπαμε να μπούμε με το δεξί στην πληροφορική κοινωνία, αλλά όχι μ’ αυτό το δεξί…
Tου Πασχου Μανδραβελη

Νέα τονωτική ένεση στην αγορά των καταναλωτικών ηλεκτρονικών. Μετά την επιδότηση των κλιματιστικών από το υπ. Ανάπτυξης, το υπουργείο Οικονομίας, σε συνεργασία με το υπουργείο Παιδείας, δηλώνει ετοιμότητα στη διάθεση ηλεκτρονικού υπολογιστή σε μαθητές του Γυμνασίου. Η δράση αναμένεται ότι θα φέρει στη «χειμαζόμενη» αγορά των καταναλωτικών ηλεκτρονικών ρευστό της τάξης των 50 εκατ. ευρώ. Πρόκειται για το κουπόνι που θα λάβουν περίπου 120.000 μαθητές της Α΄ Γυμνασίου, αξίας 450 ευρώ (στο 100% της αξίας). Το κουπόνι, θα διανεμηθεί τις πρώτες εβδομάδες της έναρξης της σχολικής περιόδου και οι μαθητές θα μπορούν να το ανταλλάξουν με ένα φορητό Η/Υ αντίστοιχης αξίας.

«Η αγορά είναι ήδη ενήμερη για το μέτρο και το μόνο που απομένει είναι η παραγωγή των κουπονιών», παρατηρεί στέλεχος του υπουργείου Οικονομίας. Η διάθεση του μαθητικού Η/Υ αποτελεί υπόσχεση της κυβέρνησης από το 2007. Ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής είχε υποσχεθεί τη διάθεση Η/Υ σε μαθητές της Β΄ Λυκείου, αλλά η διάθεσή του γίνεται τελικά έπειτα από χρόνια σε μαθητές του γυμνασίου και με τη συνδρομή των κονδυλίων του Εθνικού Στρατηγικού Πλαισίου Αναφοράς (ΕΣΠΑ). Τη χρηματοδότηση του έργου έχει αναλάβει το υπουργείο Οικονομίας μέσω της εταιρείας Ψηφιακές Ενισχύσεις Α.Ε. η οποία και θα καλύψει ολόκληρο το κόστος.

Θεωρητικά, το συνολικό κόστος της δράσης μπορεί ν’ ανέλθει σε 55 εκατ. ευρώ. Εκτός από τους (εκτιμώμενους) 118.000 μαθητές της Α΄ Γυμνασίου, αποδέκτες του κουπονιού των 450 ευρώ θα γίνουν 5.000 έως 10.000 καθηγητές της μέσης εκπαίδευσης που θα αναλάβουν τουλάχιστον μια ώρα διδασκαλίας στην Α΄ Γυμνασίου. Ωστόσο, για να καθοριστεί η λίστα αποδεκτών θα πρέπει να καθοριστούν τα ωρολόγια προγράμματα των σχολείων και μετά να γίνει η αποστολή των κουπονιών.

Οι μαθητές που θα λάβουν το κουπόνι θα μπορούν να το ανταλλάξουν με ένα Η/Υ αντίστοιχης αξίας. Το κουπόνι δεν ισχύει για υπολογιστές μεγαλύτερης αξίας και αν κάποιος γονιός θελήσει ν’ αγοράσει έναν Η/Υ αξίας π.χ. 1.000 ευρώ, καταβάλλοντας τη διαφορά, τότε αυτό δεν είναι εφικτό. «Η απόφαση αυτή είναι σύσταση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου», λέει στέλεχος του υπουργείου Παιδείας, καθώς, όπως ανέφερε, στόχος είναι να προσφερθούν στους μαθητές εργαλεία και όχι κίνητρα για ανταγωνισμό ή διακρίσεις. Η εταιρεία Ψηφιακές Ενισχύσεις έχει συνεννοηθεί με τους προμηθευτές -μικρές και μεγάλες αλυσίδες διανομής Η/Υ- για τα βασικά συστατικά στοιχεία του υπολογιστή, ενώ οι προμηθευτές ήδη έχουν προσαρμόσει τις προσφορές τους στο συγκεκριμένο μοντέλο.

Μαζί με τους Η/Υ, το υπουργείο Παιδείας υπόσχεται να παραδώσει και τα πρώτα ψηφιακά βιβλία. Δεν πρόκειται για τα αποκαλούμενα e-books, αλλά για την παροχή όλων των βιβλίων των μαθημάτων του Γυμνασίου στους μαθητές σε μορφή αρχείων PDF.

Παράλληλα οι μαθητές θα παραλάβουν και εκπαιδευτικό λoγισμικό για τα μαθήματα της Α΄ Γυμνασίου. Το λογισμικό έχει εγκριθεί από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και θα διανέμεται με κάθε Η/Υ. Οι προμηθευτές των Η/Υ σε κάθε πώληση υπολογιστή, θα «κατεβάζουν» το λογισμικό από συγκεκριμένη διεύθυνση που τους έχει δοθεί και θα το διανέμουν είτε με στικ μνήμης (memory sticks), είτε μέσω οπτικού δίσκου, είτε θ’ αποθηκεύεται στον σκληρό δίσκο του Η/Υ.

Η υλοποίηση της δράσης αναμένεται να δώσει «ανάσα» στις πωλήσεις των επιχειρήσεων του κλάδου. Οι εταιρείες πληροφορικής, για πρώτη φορά μέσα στο 2009 -σύμφωνα με την εταιρεία ερευνών IDC- βρίσκονται αντιμέτωπες με μείωση των πωλήσεων Η/Υ, τόσο σε αξία, όσο και σε τεμάχια. Και με δεδομένη με μείωση της μέσης τιμής διάθεσης ενός προϊόντος πληροφορικής, βρίσκονται αντιμέτωπες με μια σημαντική μείωση των εσόδων. H δράση του μαθητικού Η/Υ αναμένεται, όπως συνέβη και στην περίπτωση των κλιματιστικών, να περιορίσει τις απώλειες που θα σημειωθούν ούτως ή άλλως στην ελληνική αγορά Η/Υ.
Του Βαγγελη Μανδραβελη

Οι SineTerrae αυτό, φυσικά και δεν θα το αφήσουν ασχολίαστο!

Οταν η ανάγκη γίνεται φιλοτιμία, οι ελλείψεις μετατρέπονται σε κίνητρο και αφορμή για δημιουργικότητα. Το αξίωμα βρίσκει εφαρμογή και στην ελληνική εκπαίδευση, απ’ όπου λείπουν τόσα και περισσεύουν άλλα τόσα, κάνοντας τους εκπαιδευτικούς να σηκώνουν τα χέρια ψηλά και τους μαθητές να βαριούνται αφόρητα το μάθημα.

Σε αυτό το φόντο και με την πρόθεση να εμπλουτίσει την εκπαιδευτική διαδικασία, να προσελκύσει το ενδιαφέρον των μαθητών του και να τους βοηθήσει να αποκτήσουν συνδυαστική και κριτική σκέψη, ο διευθυντής του Γυμνασίου Οινόης Καστοριάς, του πλέον ακριτικού σχολείου του νομού που απέχει μόλις δυόμισι χιλιόμετρα από τα ελληνοαλβανικά σύνορα, εγκατέστησε για τους σαράντα πέντε περίπου μαθητές και μαθήτριές του ένα πρωτοποριακό σύστημα διαδραστικής εκπαίδευσης με ελάχιστο κόστος. Ο κ. Γιώργος Πλεύρης κατασκεύασε έναν διαδραστικό πίνακα που επιτρέπει στους μαθητές να επιδρούν πάνω στα βιβλία τους και το υπόλοιπο εκπαιδευτικό υλικό τους (όπως αυτά παρουσιάζονται στον πίνακα σε ψηφιακή μορφή), κάνοντας το μάθημα περισσότερο ενδιαφέρον. Μολονότι οι διαδραστικοί πίνακες άρχισαν να κάνουν δειλά δειλά την εμφάνισή τους στο ελληνικό σχολείο, ξεκινώντας από το ακριτικό Λέχοβο Φλώρινας, η «πατέντα» του σαρανταπεντάχρονου φιλόλογου και επιμορφωτή στις νέες τεχνολογίες ξεχωρίζει αφενός επειδή είναι κυριολεκτικά χειροποίητη και αφετέρου διότι το κόστος της ανέρχεται σε μόλις σαράντα ένα ευρώ. Στο εμπόριο, ένας μέτριας ποιότητας τέτοιος πίνακας κοστίζει περίπου χίλια εξακόσια ευρώ.

Ετσι, όπως λέει ο κ. Πλεύρης «κάθε σχολείο στην Ελλάδα μπορεί ν’ αποκτήσει τουλάχιστον έναν». Ο κ. Πλεύρης επιστράτευσε ένα γνωστό ηλεκτρονικό παιχνίδι με την τεχνολογία wii, δηλαδή αισθητήρες υπέρυθρων ακτίνων που συλλαμβάνουν τις κινήσεις του παίκτη και τις προβάλλουν στην οθόνη, με αποτέλεσμα ο παίκτης να «μπαίνει» στο παιχνίδι. Στη συνέχεια, κατασκεύασε μια διαδραστική πένα/ποντίκι επίσης υπέρυθρων ακτίνων, ακολουθώντας τις οδηγίες που βρήκε στο Διαδίκτυο. «Είναι πολύ εύκολο, ακόμη και για ανθρώπους θεωρητικής κατεύθυνσης, όπως εγώ. Για όποιον χρειαστεί μπορώ να προσφέρω βοήθεια», τονίζει.

Το αποτέλεσμα είναι, ό,τι φαίνεται στην οθόνη του υπολογιστή να προβάλλεται μέσω του προτζέκτορα στον πίνακα ή σε οποιαδήποτε επιφάνεια, όπως για παράδειγμα ένας τοίχος. Εκεί ο μαθητής χρησιμοποιώντας τη διαδραστική πένα μπορεί να αλλάξει κάτι πάνω στην προβαλλόμενη εικόνα, επιδρώντας εξ αποστάσεως και στον υπολογιστή. «Πλέον ο μαθητής έρχεται στο επίκεντρο, και ο εκπαιδευτικός περνάει σε δεύτερο πλάνο», λέει στην «Κ» ο κ. Πλεύρης προσθέτοντας πως ο διαδραστικός πίνακας εξάπτει το ενδιαφέρον των μαθητών που δεν ακούν παθητικά τον καθηγητή.

Παράλληλα, σύμφωνα με τον ίδιο, εφόσον ισχύσει η εξαγγελία του υπουργείου Παιδείας για «έναν φορητό υπολογιστή για κάθε μαθητή Γυμνασίου», οι μαθητές θα είναι σε θέση να συνδέσουν το δικό τους υπολογιστή με εκείνον του διαδραστικού πίνακα και να προβάλουν απευθείας τις εργασίες τους στον πίνακα ή να κρατήσουν αντίγραφα ολόκληρου του μαθήματος. Προς το παρόν, ο κ. Πλεύρης προσπαθεί να εμπλουτίσει την ευρεσιτεχνία του, την οποία θα εφαρμόσει από τη νέα σχολική χρονιά, με δύο δέκτες υπέρυθρων, ώστε να μπορούν να αλληλεπιδρούν δύο άτομα ταυτόχρονα στον πίνακα. Εξάλλου, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, αναζητεί εκπαιδευτικές εφαρμογές που θα φανούν χρήσιμες στο μάθημα, χωρίς ωστόσο να στοιχίσουν το παραμικρό στο σχολείο.

Της Ζωγιας Κουταλιανου

Διάβασα στην γειτόνισσα του παραπάνω ορόφου και …ανατρίχιασα!

Στο πλαίσιο της Δράσης «Ψηφιακή Τάξη» πραγματοποιείται διανομή «Μαθητικού Φορητού Ηλεκτρονικού Υπολογιστή» σε όλους τους μαθητές που εγγράφονται κατά το σχολικό έτος 2009-2010 στην Α’ τάξη του Γυμνασίου. Η απόκτηση του φορητού υπολογιστή από τους μαθητές θα γίνει δωρεάν, με τη χορήγηση κουπονιού το οποίο αντιστοιχεί σε φορητό υπολογιστή συνολικής αξίας 450 ευρώ. Οι ελάχιστες τεχνικές προδιαγραφές του μαθητικού υπολογιστή περιγράφονται στο συνημμένο πίνακα.  Η Δράση «Ψηφιακή Τάξη» αποσκοπεί στην εξοικείωση των μαθητών με τις νέες τεχνολογίες, στην αναβάθμιση των δεξιοτήτων τους σχετικά με τη χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή και στη βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας με αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών, για το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας. Η «Ψηφιακή Τάξη» εντάσσεται στην Ψηφιακή Στρατηγική της Κυβέρνησης και χρηματοδοτείται με εθνικούς και Ευρωπαϊκούς πόρους, μέσω του Προγράμματος «Ψηφιακή Σύγκλιση» (ΕΣΠΑ 2007-2013). Σκοπός της είναι η αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος μέσα από την αξιοποίηση των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών κατά την εκπαιδευτική διαδικασία. Μπορείτε να δείτε τις τεχνικές προδιαγραφές

Διαβάζοντας τις τεχνικές προδιαγραφές όμως, δεν κατάλαβα και καλά.  Γιατί το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο δε δίνει το εκπαιδευτικό λογισμικό;  Ποιός είναι ο στόχος; Ποιά είναι τα μέσα; Το κράνος σκέψης που λέγαμε…

Διαβάστε το! Είναι εξαιρετικό! Ο Δ@σκ@λος Σαλονικίδης is back!

Την Τετάρτη  28 Μαϊου 2009,  στη αίθουσα πολυμέσων της Ριζαρείου Σχολής, στο Χαλάνδρι, έγινε η παρουσίαση της “πρότυπης σχολικής τάξης του μέλλοντος”.   Πρωταγωνιστής  της ημέρας αυτής: Ο διαδραστικός πίνακας.   Η αίθουσα  πολυμέσων της Ριζαρείου θα είναι μια αίθουσα εξοπλισμένη με τα τελευταια πολυμέσα, διαθεσιμη στα σχολεια για να κάνουν το μάθημά τους, κατόπιν συνεννοήσεως.  ¨εχει παραχωρηθεί – αν δεν κάνω λάθος- στην Γενική Γραμματεία  της δια βιου εκπ/σης.  Ένα ενδεικτικό μάθημα με θέμα  ” Η αρχιτεκτονική των κλασσικών  χρόνων,  της  Α’  Γυμνασίου”, παρουσίασε η κ. Τερέζα Γιακουμάτου.  Αυτά τα απλά, όσον αφορά το γεγονός.  Έλα, που έγινε ο κακός χαμός!  Επειδή η αντιγραφή δεν είναι πάντα για κακό, όσοι θέλετε διαβάστε την απάντηση της κ. Γιακουμάτου στις αμέσως επόμενες γραμμές ή δείτε το άρθρο εδώ… 

“Η κα Διαμαντοπούλου μίλησε σχετικά με την παρουσίαση της τάξης του μέλλοντος για «προχειρότητα και επιχείρηση εξαπάτησης των πολιτών», λέγοντας ότι «στήθηκε πριν από μία εβδομάδα σε ένα κτίριο που δεν έχει ρεύμα. Μια τάξη χωρίς δασκάλους, μια τάξη χωρίς παιδιά».

Συμβαίνει να είμαι η ανύπαρκτη δασκάλα.

Συμβαίνει να έχω λάβει μέρος σε άλλες δύο-τρεις τέτοιες επιδείξεις, όταν κυβέρνηση ήταν η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση. Στην πρώτη θύμα της εξαπάτησης ήταν η επίτροπος της Ε.Ε. κυρία Βίβιαν Ρέντινγκ, η οποία μάλιστα μετά το πέρας αυτής της σκηνοθεσίας είχε μιλήσει για “money well spent”. Τότε έτρεχε ακόμα το πρόγραμμα “Οδύσσεια”, μόλις τελείωσαν τα ευρωπαϊκά κονδύλια τα εργαστήρια εγκαταλείφθηκαν, μετατράπηκαν σε πληροφορικής και οι επιμορφωτές κλειδωθήκαμε απ’έξω. Κοινώς φάγαμε πόρτα. Για να μπούμε στο εργαστήριο, έπρεπε να συμπληρώσουμε πέντε-έξι έντυπα και να κάνουμε ρεβεράντζες στο συνάδελφο. Σε εκείνη τη σκηνοθεσία είχαμε αναστατώσει δύο σχολεία. Το 2ο Λύκειο Υμηττού και την Ιωνίδειο για εναλλακτική λύση. Τα δύο σχολεία βάφτηκαν εν μία νυκτί, η διδασκαλία σχεδιάστηκε και γίνονταν πρόβες για μία εβδομάδα με τους μαθητές. Μάλιστα ενώ το μάθημα είχε σχεδιαστεί από έναν επιμορφωτή την τελευταία στιγμή διδάχθηκε από άλλον, που ήταν περισσότερο αρεστός στο τότε καθεστώς και ο οποίος δεν είχε κανένα πρόβλημα να οικειοποιηθεί την εργασία του συναδέλφου! Ο “πράσινος” συνάδελφος καρπώθηκε τα εύσημα και τον άλλο χρόνο απέκτησε το γραφειάκι του στη Μητροπόλεως. Τουλάχιστον αυτή τη φορά στη Ριζάρειο δεν ταλαιπωρήθηκαν μαθητές.  Μια άλλη φορά το θέατρο στήθηκε για τον τότε Υπουργό Πολιτισμού της Γαλλίας, με μαθητές ιδιωτικού σχολείου.

Bottom line: όσο οι νέες τεχνολογίες πουλάνε σαν σύνθημα, οι πολιτικοί θα το εκμεταλλεύονται. Το θέμα είναι, ότι δεν είναι πια και τόσο νέες. Οσο σκεφτόμαστε με τη λογική της αρπαχτής και στήνουμε προγράμματα επιμόρφωσης 48, 96 ωρών αντί να φτιάξουμε μόνιμες δομές επιμόρφωσης αυτο-καταδικαζόμαστε σε καθυστέρηση και υπονομεύουμε το μέλλον των δύο -τουλάχιστον- επόμενων γενεών.  Τη λύση την έχουμε υποδείξει σε τουλάχιστον 100 πρωτοκολλημένα έγραφα προς την ηγεσία του ΥΠΕΠΘ. Τώρα και σε blog “που μας αφορά”. Αν θέλουμε να γίνει κάτι, θα πρέπει να δημιουργηθούν κέντρα παιδαγωγικής υποστήριξης (για οργάνωση ενδοσχολικών επιμορφώσεων, συμβουλευτική, δειγματικές διδασκαλίες, δανεισμός πολυμέσων, συντήρηση εκπαιδευτικής πύλης με αξιολογημένο εκπαιδευτικό λογισμικό και εφαρμογές, τηλεκπαίδευση κλπ.) σε κάθε διεύθυνση για διδασκαλία με ΤΠΕ ή/και media. Θα πρέπει να σταματήσει η κοροϊδία των πιστοποιήσεων ανά δύο χρόνια. Μόλις βγαίνει καινούργια προκήρυξη οι επιμορφωτές αποκτούν τον τίτλο του τέως και καλούνται σε εξετάσεις. Ετσι αντί να δευρύνουμε το σώμα των επιμορφωτών, χάνουμε τους απηυδισμένους.  Με την επιμόρφωση Β΄επιπέδου φτιάχτηκαν 400 επιμορφωτές. Οι μισοί δεν αξιοποιήθηκαν ποτέ. Αν γινόταν μία πρόβλεψη για μείωση του ωραρίου τους θα συντηρούσαμε το σώμα και ίσως κάποιοι κάπου να ανακάλυπταν έναν τρόπο εμπλουτισμού της διδασκαλίας τους. Κόστος σχεδόν μηδενικό.  Φυσικά είναι θέμα πολιτικής βούλησης να χρηματοδοτηθεί το ελληνικό σχολείο. Αλλά επιτέλους ας σταματήσουμε να είμαστε ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι. Καλά τα γκατζετάκια και τα kindle αλλά χωρίς ουσιαστικές δραστηριότητες θα παίζουμε τρίλιζα στον διαδραστικό πίνακα. Γιατί δημιουργήθηκε το σώμα των 400 επιμορφωτών, αν δεν αξιοποιείται; Μόνο για να τους φάνε τα χρήματα; Αυτό -και διορθώστε με κα Διαμαντοπούλου-δεν ορίζεται από τον Μαρξ ως “ιδιοποίηση του υπερπροϊόντος της δουλικής εργασίας”; Γιατί αυτό κάνατε, όταν παίρνατε τις αποφάσεις, κατά συρροή και κατ’ έξακολούθηση. “

Σημείωση της Sine:

Τις τελευταίες ημέρες, μου ζητήθηκε απο τον διευθυντή του σχολείου μου να ελέγξω την καλή λειτουργία κάποιων λογισμικών που έχουν έλθει στο σχολείο, απο γνωστούς και μή εκδοτικούς οίκους. Καμμοία σχέση με τα λογισμικά που “διδάχθηκα¨στη επιμόρφωση Β΄επιπέδου.  Αλλού βαρούν τα τύμπανα κι αλλού χορεύει η νύφη;  Οι Νέες Τεχνολογίες, πολύ σωστά,   πολύ σύντομα θα γεράσουν κι αυτές, αλλά θα γεράσουμε κι εμείς. …Η  αλήθεια της κ. Γιακουμάτου, σφάζει με το βαμβάκι…  Πόσο θέλει ο “πολιτικός του μέλλοντος” να καταλάβει ότι η Παιδεία και η Εκπαίδευση δεν πρέπει να έχουν χρώμα;  Οι Νέες Τεχνολογίες πουλάνε σαν σύνθημα, αλλά όχι σε …μας!   Γιατί ο ” ιστορικός του μέλλοντος” θα επαναλάβει την γνωστή λαϊκή σοφία πώς “αν δεν βρέξεις τον πισινό σου, δεν τρώς ψάρι”!  Λαϊκιστί: Με πορδές δεν…βάφουν αυγά!  

Επι τη ευκαιρία,  δείτε στο troktiko, πόσο αβίαστα βγαίνουν συμπεράσματα…

Είναι αλήθεια, ότι τις τελευταίες ημέρες ήμουν αρκετά αποστασιοποιημένη απο την … επικαιρότητα!  Δεν ήθελα να γνωρίζω το παραμικρό πέραν του οπτικού μου πεδίου και του άκρως στενού οικογενειακού μου περιβάλλοντος.   Όπως αποδεικνύεται, και πολύ καλά έκανα.  Παίρνοντας “μυρωδιά” απο τα blog μας, ανταριάστηκα (πάλι) με 2-3 “θεματάκια” που έχουν ενσκύψει.   Χαίρομαι όμως που υπάρχουν συνάδελφοι που λένε τα πράγματα με το όνομά τους και εκθέτουν αλήθειες, που πολύ εύκολα οι “ειδικοί” αντιστρέφουν.   Αντιγράφω  λοιπόν, ώς έχει:

Η πληροφορική εισάγεται για πρώτη φορά μαζικά στα ελληνικά γυμνάσια το 1995. Οποιος είχε έστω και μία βεβαίωση σεμιναρίου Η/Υ καλείται να διδάξει το μάθημα. Μερικοί διορατικοί αποφασίζουν να παρακάμψουν την αδιοριστία που τους είχε καταδικάσει το σύστημα της επετηρίδας. Κι έτσι το ελληνικό σχολείο απέκτησε την ειδικότητα του καθηγητή πληροφορικής. Λάθος πρώτο: η εισαγωγή νέου αντικειμένου. Τα εργαστήρια ονομάζονται εργαστήρια πληροφορικής. Σα να λέμε έχουμε ένα δωμάτιο με μολύβια. Τώρα θα πάμε σε εκείνο το δωμάτιο για να γράψουμε. Αυτό που υπαινίσσομαι, είναι, ότι θα μπορούσε απλά η χρήση εργαλείων πληροφορικής να ενταχθεί μέσα από όλες τις ειδικότητες. Οπως σε όλες τις χώρες πλην της υποσαχάριας Αφρικής.

1998 αρχίζει η “Οδύσσεια” με χρηματοδότηση του Β΄Κ.Π.Σ. και είναι μία προσπάθεια να εμπλουτιστεί η διδασκαλία όλων των ειδικοτήτων με εφαρμογές των νέων τεχνολογιών. Οι πρώτοι επιμορφωτές οι Ε42, μετά από μία ταχεία εκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στέλνονται σε όλη την Ελλάδα. Οταν πηγαίνουμε στα σχολεία διαπιστώνουμε το θέατρο του παραλόγου. Πρώτον χρεωνόμαστε σχολεία και καλούμαστε να επιμορφώσουμε όλες τις ειδικότητες. Πρέπει δηλαδή να δείξουμε μαθηματικά, φυσική οι φιλόλογοι και λατινικά οι μαθηματικοί. Διαπιστώνουμε ότι είτε δεν υπάρχουν εργαστήρια, είτε λογισμικά, είτε διαδίκτυο. Οποιος επιμορφωτής έχει και τα τρία μάλλον πρέπει να παίξει Λόττο. Τότε ξυστό.

Τα επιμέρους έργα της Οδύσσειας στοχεύουν στην ένταξη των ΤΠΕ στην καθημερινή σχολική δραστηριότητα 385 σχολείων για το σύνολο των διδακτικών αντικειμένων. Ο προϋπολογισμός όπως αναφέρεται στις πινακίδες που αναρτήθηκαν στα σχολεία ανέρχεται στο ποσόν των 10 δις δρχ. Με τη λήξη του προγράμματος, τα εργαστήρια Η/Υ μετατρέπονται σε εργαστήρια πληροφορικής και οι 100 -πλέον- επιμορφωτές γυρίζουν χαρωποί -όχι και τόσο- στα σχολεία τους. Ολες οι περικοπές γίνονται στη δράση 4 -μαντέψτε- που περιλαμβάνει την επιμόρφωση και υποστήριξη των εκπαιδευτικών.

Πάνω που φτιάχνουμε την κρίσιμη μάζα – κάπου 6000 εκπαιδευτικοί επιμορφώθηκαν- ρίχνουμε μία στην καρδάρα και χύνουμε το γάλα. Κέρδος μας παραμένει η δικτύωση των σχολείων.

Το διάστημα 2001-2005 υλοποιείται από το ΥπΕΠΘ η Πράξη «ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ Τ.Π.Ε. ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ» η οποία ήταν ενταγμένη στο Γ’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Κοινωνία της Πληροφορίας». Στα πλαίσια αυτά επιμορφώνονται 83.315 εκπαιδευτικοί. (Eδώ “έπαιξε” και η Sine!!!).  Σε συνέχεια των παραπάνω και στο πλαίσιο του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης και του Επιχειρησιακού Προγράμματος του ΥπΕΠΘ για την Εκπαίδευση και Αρχική Επαγγελματική Κατάρτιση (Ε.Π.Ε.Α.Ε.Κ.), υλοποιείται η πράξη «ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ & ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΕ ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ & ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ (Τ.Π.Ε.) ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ» με στόχο την επιμόρφωση άλλων 35000 εκπαιδευτικών, με παρόμοιο τρόπο και διοικητική δομή.

Κόστος: στην ιστοσελίδα της Υπηρεσία εφαρμογής Προγραμμάτων αναφέρεται ένα ταπεινό ποσό των 27.500.000 € περίπου αλλά μόνο για 25.000 εκπαιδευτικούς. Οπότε πολλαπλασιάζουμε επί 5.

Στο Γ΄Κ.Π.Σ. βάζουμε καινούργιους στόχους. Ξεκινά η επιμόρφωση 76.000 εκπαιδευτικών των ελληνικών σχολείων της Α’ βάθμιας και Β’ βάθμιας εκπαίδευσης στη χρήση των Τεχνολογιών Πληροφορίας και Επικοινωνιών (ΤΠΕ). Σκαλώνουμε στη διδασκαλία του Office για 9 χρόνια. Ποιο είναι το λάθος; η διδασκαλία γίνεται σε ένα εντατικό 48ωρο και δεν θίγεται η αξιοποίηση στο μάθημα. Προετοιμάζουμε γραμματείς, λογιστές αλλά σίγουρα όχι καθηγητές. Α! ειδεχθής λεπτομέρεια: η πιστοποίηση ξεκινά δύο χρόνια αργότερα, για να σιγουρευτούμε ότι τα έχουν ξεχάσει. Επτασφράγιστο μυστικό παραμένει πόσοι την αποφεύγουν συστηματικά. Δείτε την έκθεση αξιολόγησης του Π.Ι.

Κι ύστερα έρχεται το κερασάκι. Μετά από 12 χρόνια ετοιμαζόμαστε να περάσουμε στη Β΄φάση να διδάξουμε επιτέλους στους εκπαιδευτικούς πως να κάνουν το μάθημά τους με σύγχρονες τεχνολογίες.  Πράξη: «Επιμόρφωση Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στη Χρήση και Αξιοποίηση των ΤΠΕ στην Εκπαιδευτική Διδακτική Διαδικασία (Β΄ επίπεδο)»

Κι αρχίζουν τα φάουλ και τα αυτογκόλ. Οσοι είχαν αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο ως επιμορφωτές χάνουν τον τίτλο τους και καλούνται σε εξετάσεις. Ξεκινάμε από tabula rasa.

Επιμορφώνονται και 400 καινούργιοι επιμορφωτές – Eδώ “ξανα-έπαιξε” και η Sine!!!- σύνολο κάπου 500. Επειδή το πρόγραμμα έχει λήξει προλαβαίνουν να οργανώσουν δύο επιμορφωτικές περιόδους. Μία Μάιο- Ιούνιο και μία Σεπτέμβριο-Οκτώβριο του 2008. Διάρκεια 96 ώρες με 12 ώρες την εβδομάδα. Ζιπαρισμένη γνώση. Οι μισοί επιμορφωτές δεν αξιοποιούνται γιατί δεν έχουν προλάβει να ολοκληρώσουν την εκπαίδευσή τους. Οι επιμορφωτές αναγκάζονται να προσφύγουν στη δικαιοσύνη καθώς δεν αποζημιώνονται για την εργασία τους. Οι εκπαιδευτικοί καλούνται σε απαιτητικές εξετάσεις, σύνθεση εκπαιδευτικού σεναρίου και αυτοματοποιημένο μέρος.  Οσοι όμως προσήλθαν, πιστοποιήθηκαν.

Ειδεχθής λεπτομέρεια νο.2: Στην α΄φάση υπήρχε οικονομικό κίνητρο (300 ευρώ η παρακολούθηση των σεμιναρίων και 300 η πιστοποίηση). Το Β΄μέρος -το ουσιαστικό- που έχει ως αποδέκτη το μαθητή- επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Κόστος: 16.500.000 € περίπου αλλά ο στόχος των 8.000 εκπαιδευτικών δεν επιτεύχθηκε.

Συμπέρασμα: οι κυβερνήσεις αλλάζουν αλλά η τσαπατσουλιά μένει. Και η σχέση τιμής απόδοσης του όλου εγχειρήματος είναι μάλλον αισχρή.  Πάντως εμείς οι επιμορφωτές που χρηματοδοτούμε όλα αυτά τα χρόνια τα προγράμματα του Υπουργείου για να πλουτίζουν οι διάφοροι μεσάζοντες (βλ. ιδρύματα- εταιρείες) θα αρκεστούμε στον τίτλο του μεγάλου χορηγού.

Η Ελλάδα,  για την ετοιμότητα στη χρήση ΤΠΕ.  Μεγάλες αδυναμίες εμφανίζει η χώρα μας στην αφομοίωση των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών για το οικονομικό και κοινωνικό όφελος. Σύμφωνα με το δείκτη Networked Readiness Index 2008 – 2009 rankings του World Economic Forum, η Ελλάδα το 2008 ανέβηκε κατά 1 θέση και κατέχει την 55η θέση μεταξύ 134 χωρών, ενώ το 2007 κατείχε την 56η θέση μεταξύ 127 χωρών. Σύμφωνα με την έκθεση του World Economic Forum, οι σωστά δομημένες βασικές αρχές εκπαίδευσης και τα υψηλά επίπεδα της τεχνολογικής ετοιμότητας και της καινοτομίας αποτελούν προϋποθέσεις ανάπτυξης που απαιτούνται για να ξεπεραστεί η τρέχουσα οικονομική κρίση. Η έκθεση συντάσσεται από το παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ σε συνεργασία με την INSEAD, κύρια διεθνής Οικονομική Σχολή. «Σύμφωνα με τη μέχρι τώρα πορεία των πιο δικτυωμένων χωρών στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των σκανδιναβικών χωρών, της Σιγκαπούρης και των Ηνωμένων Πολιτειών, η ανάπτυξή τους οφείλεται στη συνεπή εστίαση των συγκεκριμένων κρατών στο ικανό σύστημα εκπαίδευσης, στην καινοτομία και στην ευρεία πρόσβαση των πολιτών στην τεχνολογία», τονίζει η Ιrene Mia, Senior Economist of the Global Competitiveness Network at the World Economic Forum.

Πηγή: ΣΕΠΕ

Πώς να μην “τραβάει τα μαλλιά της” η TerraComputerata, με όσα βλέπει να συμβαίνουν.  Σας μεταφέρω αυτούσια τα “λόγια” της, μιας και σε ένα μικρό σε  έκταση post, φανερώνει τόση αλήθεια μα και τόση πικρία:

“Κάτι άσπονδοι φίλοι θέλουν να με κουρδίζουν κατά καιρούς επισημαίνοντας κάποια “περίεργα”. Όπως τη στελέχωση της Εκπαιδευτικής Πύλης του ΥΠΕΠΘ από 8 πληροφορικούς! δύο Γαλλικής!  μία Αγγλικής και μία φιλόλογο (για να διορθώνει τα κείμενα; μη βγούμε και ανορθόγραφοι). Η πρωτοβάθμια θα έλαμπε δια της απουσίας της, αν δεν στελέχωνε την πύλη και μία βρεφονηπιοκόμος! Οι βασικές ειδικότητες μαθηματικών και φυσικών επιστημών κρίνονται πολυτέλεια. Φυσικά κανένας σοφός της εκπαίδευσης δε σκέφτηκε να αξιοποιήσει το νέο αίμα των επιμορφωτών Β΄επιπέδου για να στελεχώσει το γραφείο.  Πάλι καλά που σταμάτησε ο βομβαρδισμός των μηνυμάτων για τα στατιστικά επισκεψιμότητας… Αφαιρέθηκε επίσης  ο πίνακας με τις τελευταίες προσθήκες – μήπως γιατί η εισροή έχει σταματήσει; λέω εγώ η τέως…  Ακόμα και ο έλεγχος των συνδέσμων – κοπιώδης μια που γίνεται χειροκίνητα έχει κλείσει πέντε μήνες. Για ανανέωση ας μη μιλήσουμε. Μπορεί το διαδίκτυο να παρομοιάζεται με  καταρράκτη αλλά στην Ελλάδα θυμίζει περισσότερο έλος!

Σε συζήτηση επ΄αυτού, πληροφορήθηκα ότι η ανάρτηση των θεμάτων απαιτεί τις δεξιότητες που έχουμε οι ¨πτωχοί” πλην “τίμιοι” bloggers.  Χα! Εύκολο είναι αυτό σε έναν κλάδο που είναι θιασώτης της ήσσονος προσπαθείας;  Τις προάλλες συνάδελφοι, που όταν βλέπουν υπολογιστή νομίζουν οτι είναι …φούρνος μικροκυμάτων, επαίροντο πως πέρασαν την πιστοποίηση Α΄επιπέδου με …”άριστα”. Πολύ ωραία, απήντησα! Από του χρόνου θα σας δείξω να καταχωρίζεται την βαθμολογία σας, κατά μόνας! Όσον αφορά το e-yliko, αναρωτιέμαι πόσο δύσκολο είναι να “φανεί” μια κίνηση με …εικονίτσες, συνδέσμους, μια ανανέωση, βρέ αδελφέ, ανα μήνα…Ακόμα και με ανάρτηση ιδίων σχεδίων μαθήματος. Φτιάξτε ένα και αναρτείστε το, για τα μάτια του κόσμου…Όσον αφορά το νέο αίμα των επιμορφωτών Β΄επιπέδου, ας μην σχολιάσω…Προσωπικά, νομίζω ότι έχω ξεχάσει πολλά απο αυτά που με τόσο κόπο, μόνη ή και με την βοήθεια των συνεπιμορφούμενων συνάδελφων μου, έμαθα.  Διότι στο σχολείο, ασχολούμαστε αφ΄ενός να …ψειρίζουμε την μαϊμού, με όλη αυτήν την χαρτούρα που καθημερινώς μου ζητείται – ως υπεύθυνη μηχανοργάνωσης- καθόσον ο συνάδελφος της πληροφορικής “δεν υποχρεούται”(!) – κακία: τις τρείς ωρίτσες τις καρπούται, όμως -, αφ΄ετέρου η ύλη μας κυνηγάει ανηλεώς και … ένα το εργαστήριο και η…”άνοιξη ακριβή”!

Το σχολείο του μέλλοντος είναι πλέον γεγονός. Η εικόνα της σχολικής αίθουσας με τον παραδοσιακό μαυροπίνακα, τη σκόνη από τις κιμωλίες και τους μαθητές που «παλεύουν» να μείνουν ξύπνιοι, κατά την παράδοση των μαθημάτων, ανήκουν στο παρελθόν. Εκτός από τα ηλεκτρονικά βιβλία και το διαδραστικό πίνακα, το επόμενο κύμα υψηλής τεχνολογίας φέρνει στην Ελλάδα τα πρώτα έξυπνα θρανία, που λειτουργούν όπως τα κινητά τηλέφωνα iPhone, διαθέτουν οθόνη αφής, συνδυάζουν ήχο και εικόνα και οι μαθητές δουλεύουν σε αυτά κατά ομάδες. Τα μολύβια, τα στιλό και οι γόμες αντικαθίστανται από ακίδες αφής. Ο παιδαγωγός αποδεσμεύεται από τον παραδοσιακό του ρόλο και ο μαθητής που θα απαντήσει σωστά στο μάθημα της μέρας δεν είναι πια μόνο αυτός που θα σηκώσει το χέρι του πρώτος. Ο καθένας ξεχωριστά αλλά και όλοι μαζί δίνουν τις δικές τους απαντήσεις με ένα απλό «κλικ» στην οθόνη του θρανίου τους. Χρησιμοποιώντας ειδικά σχεδιασμένο λογισμικό, τα έξυπνα θρανία αναγνωρίζουν πολλαπλά αγγίγματα των μαθητών στην ενσωματωμένη οθόνη-επιφάνειά τους. Σε κάθε θρανίο περιέχεται υπολογιστής, που υποστηρίζει μέχρι και 40 εντολές ταυτόχρονα. Με αυτόν τον τρόπο, επιτυγχάνουμε να κρατήσουμε την προσοχή των παιδιών αναπόσπαστη», τονίζει ο γενικός διευθυντής της εταιρίας εισαγωγής των εκπαιδευτικών διαδραστικών εργαλείων κ. Παναγιώτης Κούτσης. Αλλωστε, πρόσφατη έρευνα του Κέντρου Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα διαδραστικά θρανία μειώνουν τη νευρικότητα των εκπαιδευτικών στη διάρκεια του μαθήματος, αυξάνουν την αποτελεσματικότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας και, όταν συνδυαστούν με το κατάλληλο παιδαγωγικό και ψηφιακό υλικό, βελτιώνουν τα μαθησιακά αποτελέσματα. Πρωτοπόροι στο όραμα για ένα σύγχρονο σχολείο που θα παρέχει στους μαθητές συνολική γνώση, πέντε γνωστά ιδιωτικά εκπαιδευτήρια συμπεριέλαβαν ήδη το διαδραστικό πίνακα στα εκπαιδευτικά τους εργαλεία, ενώ σύμφωνα με την υπεύθυνη επικοινωνίας των διαδραστικών θρανίων στην Ελλάδα, κυρία Λέτα Ψάλτη, «το ενδιαφέρον που καταγράφεται μέχρι στιγμής από τα ίδια ιδιωτικά σχολεία για την αγορά διαδραστικών θρανίων είναι μεγάλο».