Πώς να μην “τραβάει τα μαλλιά της” η TerraComputerata, με όσα βλέπει να συμβαίνουν.  Σας μεταφέρω αυτούσια τα “λόγια” της, μιας και σε ένα μικρό σε  έκταση post, φανερώνει τόση αλήθεια μα και τόση πικρία:

“Κάτι άσπονδοι φίλοι θέλουν να με κουρδίζουν κατά καιρούς επισημαίνοντας κάποια “περίεργα”. Όπως τη στελέχωση της Εκπαιδευτικής Πύλης του ΥΠΕΠΘ από 8 πληροφορικούς! δύο Γαλλικής!  μία Αγγλικής και μία φιλόλογο (για να διορθώνει τα κείμενα; μη βγούμε και ανορθόγραφοι). Η πρωτοβάθμια θα έλαμπε δια της απουσίας της, αν δεν στελέχωνε την πύλη και μία βρεφονηπιοκόμος! Οι βασικές ειδικότητες μαθηματικών και φυσικών επιστημών κρίνονται πολυτέλεια. Φυσικά κανένας σοφός της εκπαίδευσης δε σκέφτηκε να αξιοποιήσει το νέο αίμα των επιμορφωτών Β΄επιπέδου για να στελεχώσει το γραφείο.  Πάλι καλά που σταμάτησε ο βομβαρδισμός των μηνυμάτων για τα στατιστικά επισκεψιμότητας… Αφαιρέθηκε επίσης  ο πίνακας με τις τελευταίες προσθήκες – μήπως γιατί η εισροή έχει σταματήσει; λέω εγώ η τέως…  Ακόμα και ο έλεγχος των συνδέσμων – κοπιώδης μια που γίνεται χειροκίνητα έχει κλείσει πέντε μήνες. Για ανανέωση ας μη μιλήσουμε. Μπορεί το διαδίκτυο να παρομοιάζεται με  καταρράκτη αλλά στην Ελλάδα θυμίζει περισσότερο έλος!

Σε συζήτηση επ΄αυτού, πληροφορήθηκα ότι η ανάρτηση των θεμάτων απαιτεί τις δεξιότητες που έχουμε οι ¨πτωχοί” πλην “τίμιοι” bloggers.  Χα! Εύκολο είναι αυτό σε έναν κλάδο που είναι θιασώτης της ήσσονος προσπαθείας;  Τις προάλλες συνάδελφοι, που όταν βλέπουν υπολογιστή νομίζουν οτι είναι …φούρνος μικροκυμάτων, επαίροντο πως πέρασαν την πιστοποίηση Α΄επιπέδου με …”άριστα”. Πολύ ωραία, απήντησα! Από του χρόνου θα σας δείξω να καταχωρίζεται την βαθμολογία σας, κατά μόνας! Όσον αφορά το e-yliko, αναρωτιέμαι πόσο δύσκολο είναι να “φανεί” μια κίνηση με …εικονίτσες, συνδέσμους, μια ανανέωση, βρέ αδελφέ, ανα μήνα…Ακόμα και με ανάρτηση ιδίων σχεδίων μαθήματος. Φτιάξτε ένα και αναρτείστε το, για τα μάτια του κόσμου…Όσον αφορά το νέο αίμα των επιμορφωτών Β΄επιπέδου, ας μην σχολιάσω…Προσωπικά, νομίζω ότι έχω ξεχάσει πολλά απο αυτά που με τόσο κόπο, μόνη ή και με την βοήθεια των συνεπιμορφούμενων συνάδελφων μου, έμαθα.  Διότι στο σχολείο, ασχολούμαστε αφ΄ενός να …ψειρίζουμε την μαϊμού, με όλη αυτήν την χαρτούρα που καθημερινώς μου ζητείται – ως υπεύθυνη μηχανοργάνωσης- καθόσον ο συνάδελφος της πληροφορικής “δεν υποχρεούται”(!) – κακία: τις τρείς ωρίτσες τις καρπούται, όμως -, αφ΄ετέρου η ύλη μας κυνηγάει ανηλεώς και … ένα το εργαστήριο και η…”άνοιξη ακριβή”!