Αγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου αποκαλύφθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από Ελληνίδα αρχαιολόγο. Τα ξένα πρακτορεία την «τσίμπησαν» αμέσως, όσο για τις εφημερίδες και τους αρχαιολόγους της Αιγύπτου υποστήριξαν πως: «Αυτή είναι μία από τις πιο σπουδαίες ανακαλύψεις που έγιναν στους κήπους του Sallalat, τα τελευταία 100 χρόνια». Η Καλλιόπη Λιμναίου – Παπακώστα ήταν κάτι παραπάνω από τυχερή. Δεκατέσσερα χρόνια ερευνά στην Αίγυπτο και τα τρία τελευταία στους κήπους του Sallalat με την άδεια βέβαια των αρχών. «Τις τελευταίες μέρες είχα αποθαρρυνθεί. Στην ανασκαφή –λέει στην «Κ»– ανάβλυζε νερό και παρότι είχαμε εντοπίσει αρχιτεκτονική κατασκευή δεν μπορούσαμε να δούμε ακριβώς περί τίνος πρόκειται».

Το άγαλμα ύψους 0,80 μ. ήταν εντυπωσιακό. Το κεφάλι και ο κορμός σώζονται σε πολύ καλή κατάσταση, εκτός από μια ελαφρά απόκρουση της μύτης, λέει η διευθύντρια του Ελληνικού Ινστιτούτου Ερευνας Αλεξανδρινού Πολιτισμού που διενεργεί την ανασκαφή. Το τμήμα κάτω από τα γόνατα λείπει, το δεξί χέρι σώζεται έως πάνω από τον αγκώνα σε μήκος 0,61 μ. ενώ το αριστερό λείπει τελείως από τον ώμο. Στα άνω άκρα υπάρχουν οπές για την προσάρτηση μεταλλικών συνδέσμων. Διασώζεται μάλιστα ο σύνδεσμος στον αριστερό ώμο. Ο νεαρός γυμνός άνδρας, σε όρθια στάση, με το δεξί πόδι λυγισμένο ήταν φτιαγμένος από καθαρό μάρμαρο, εισαγόμενο από την Ελλάδα. Τι είναι αυτό που κάνει βέβαιη την αρχαιολόγο ότι αναπαριστά τον Μ. Αλέξανδρο; Η έντονη στροφή του λαιμού, η κλίση προς τα αριστερά, το ονειροπόλο βλέμμα που ατενίζει ψηλά, είναι γνωστά πράγματι χαρακτηριστικά από τα «ηρωικά» πορτρέτα του Λυσίππου. Υπάρχουν όμως δύο ακόμη σοβαρά στοιχεία. «Το άγαλμα φέρει δύο ταινίες στο κεφάλι. Η μια αποτελεί το βασιλικό έμβλημα, το διάβημα στα μαλλιά αλλά παραδόξως έχει και μια δεύτερη στο μέτωπο.

Η μελέτη έδειξε πως αυτό συναντάται σε δύο περιπτώσεις. Στον θεό Διόνυσο και τον Αλέξανδρο, ο οποίος βέβαια συνδέεται με τον θεό Διόνυσο σε σχέση με την εκστρατεία στην Ινδία και την Ασία. Ετσι την ταινία τη φορούσε μόνο ο Διόνυσος και στα πορτρέτα των βασιλέων μόνο ο Αλέξανδρος μπορούσε να την έχει γιατί είναι ο μόνος βασιλιάς που συνέδεσε την εκστρατεία στην Ασία με τη μυθολογική εκστρατεία του Διονύσου. Υπάρχουν άλλωστε ανάλογα πορτρέτα. Το ένα βρίσκεται στο Λούβρο τα άλλα είναι δύο νομίσματα. Το ένα είναι του Πτολεμαίου του Α΄ το οποίο παριστά τον Αλέξανδρο να φορά την κεφαλή ελέφαντα και ακριβώς την ίδια ταινία του Διονύσου».

Η ανασκαφέας ελπίζει σε βοήθεια και από την Ελλάδα: «Η ανασκαφή είναι πολύ μεγάλη για τις πλάτες μου και του Ινστιτούτου», λέει με αγωνία. Η αλήθεια είναι ότι η είδηση έφτασε ώς τα υπουργεία Πολιτισμού και Εξωτερικών. Απάντηση δεν της δόθηκε ακόμη.

Αυτή την πόλη την ξέρουμε. Και μας ξέρει. Απέξω και ανακατωτά. Ετσι νομίζουμε. Ομως, όλες οι πόλεις υφαίνουν τους δικούς τους μύθους, ακόμα και οι πιο απομυθοποιημένες. Στην περίπτωση της Αθήνας, οι μύθοι, τα καλά κρυμμένα μυστικά επιβιώνουν ακόμα πιο εύκολα ίσως γιατί οι βαθιές σχισμές που χαράκτηκαν στο σώμα της πόλης μεταπολεμικά εξόρισαν τις παλιές ιστορίες σ’ ένα αγεωγράφητο σύμπαν, στα όρια του φανταστικού. Ολα λοιπόν όσα θα σας αφηγηθούμε σήμερα είναι πέρα για πέρα αλήθεια. Και δεν μένουμε προσηλωμένοι στο χθες. Η Αθήνα διαθέτει και σύγχρονα μυστικά, ικανά να εκπλήξουν και τους πιο πεσιμιστές από μας.

1. Το άγαλμα που μετακόμισε. Πριν από λίγες ημέρες ένα από τα πιο εντυπωσιακά υπαίθρια γλυπτά της πόλης, επέστρεψε στη θέση του, στην πλατεία Βικτωρίας. Εξειδικευμένο συνεργείο του δήμου ξεκίνησε τον Φεβρουάριο εργασίες αποκατάστασης και καθαρισμού του αγάλματος, ύψους 3,40 μ., κατά τη διάρκεια των οποίων διαπιστώθηκαν σοβαρές παραμορφώσεις και φθορές στην έδραση, στήριξη και σύνδεση του γλυπτού με τη μαρμάρινη βάση του, που είχαν επιφέρει αποκολλήσεις σε τμήματά του, με κίνδυνο κατάρρευσης. Δύο μήνες μετά προχώρησε στη μεταφορά του, σε ειδικό εργαστήριο – χυτήριο για τις απαραίτητες εργασίες. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι ότι το συγκεκριμένο άγαλμα του Γερμανού γλύπτη Johannes Pfuhl (1846 – 1914), με τίτλο «Θησέας σώζων Ιπποδάμεια» και φιλοτεχνημένο το 1906, κοσμούσε μέχρι το 1938 την πλατεία Συντάγματος. Βρισκόταν σε κεντρική θέση, εκεί που σήμερα συναντάμε το σιντριβάνι της πλατείας. Απεικονίζει σε σύμπλεγμα τον Θησέα, που σύμφωνα με τον μύθο, σώζει την Ιπποδάμεια από τον Κένταυρο Ευρυτίωνα. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει όμοιο αντιστοίχου μεγέθους έργο κατασκευασμένο από χαλκό με τη μέθοδο της γαλβανοπλαστικής.

2. Τσίλερ κατεδαφιστέος! Είναι δύο από τα πιο μεγαλοπρεπή μέγαρα της παλιάς Αθήνας. Η οικία Δεληγιώργη στη συμβολή των οδών Ακαδημίας και Κανάρη, και το Μέγαρο Σταθάτου στη Βασιλίσσης Σοφίας, και τα δύο έργα του Ερνέστου Τσίλερ, παραλίγο να κατεδαφιστούν κατά τη διάρκεια της χούντας. Τα σχέδια είχαν προχωρήσει τόσο πολύ με αποτέλεσμα να δημοσιευθούν στον αθηναϊκό Τύπο οι μακέτες των πολυώροφων οικοδομών που θα τα αντικαθιστούσαν. Σήμερα η οικία Δεληγιώργη ανακαινίζεται για να φιλοξενήσει την Πινακοθήκη της Βουλής των Ελλήνων, ενώ το Μέγαρο Σταθάτου έχει παραχωρηθεί από το 1991 στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης του Ιδρύματος Ν. Π. Γουλανδρή.

3. Πικ νικ στη λίμνη της Πάρνηθας! Ναι, όπως το ακούτε. Πικ νικ στη λίμνη Μπελέτσι, στην Πάρνηθα. Ενα μεγάλο μέρος του βουνού παρέμεινε, ευτυχώς, αλώβητο από την καταστροφική πυρκαγιά του 2007. Προορισμός η Ιπποκράτειος Πολιτεία, κοντά στις Αφιδνές. Προτιμάμε τον εσωτερικό δρόμο (μέσω Βαρυμπόμπης και Κατσιμιδίου) από την εθνική οδό για να απολαύσουμε το απαράμιλλο τοπίο. Χορταίνετε πράσινο και φτάνοντας στον οικισμό ψάξτε την οδό Κίρκης που οδηγεί στη λίμνη. Δεν είναι η «Γαλάζια Λίμνη», αλλά για την αστεία απόσταση που κάνατε μην το πείτε ούτε του παπά. Οι πάπιες «φτιάχνουν» ατμόσφαιρα. Και μην ξεχνάτε: όσο ζέστη κι αν κάνει στην Αθήνα, εδώ δεν θα καταλάβετε τίποτα.

4. Δροσιές στην αυλή του Σλήμαν. Το Μέγαρο Σλήμαν που σήμερα φιλοξενεί το Νομισματικό Μουσείο διαθέτει μια καταπληκτική αυλή, αθέατη για τους περαστικούς της οδού Πανεπιστημίου. Το Aναψυκτήριο (τηλ. 210 36.12.519) λειτουργεί στον κήπο του Μεγάρου, μια μικρή πράσινη όαση στο κέντρο της Αθήνας. Ο κήπος περιλαμβάνει πολλά είδη φυτών της ελληνικής χλωρίδας και κοσμείται με αντίγραφα αρχαίων ελληνικών αγαλμάτων. Ανοικτό καθημερινά μέχρι τις 11 το βράδυ, πλην Κυριακής (έως τις 3 μ.μ.).

5. Οι άγνωστες πρασιές της Ιεράς Οδού. Προσέξτε το την επόμενη φορά που θα περάσετε από την Ιερά Οδό. Ο ιστορικός, αλλά αισθητικά άνισος δρόμος με τα μπουζουξίδικα, τα κέντρα διασκέδασης και τα συνεργεία διαθέτει πεζοδρόμια τόσο φαρδιά που θα τα ζήλευαν και οι πιο κεντρικοί λεωφόροι της πόλης. Χάρη σε ένα προπολεμικό διάταγμα, οι πρασιές είναι υποχρεωτικές στην Ιερά Οδό και περιέργως δεν παραβιάζεται.

6. Η παραμυθένια Βίλα Μαργαρίτα. Σήμερα ούτε που πάει το μυαλό σου. Στις αρχές της λεωφόρου Μεσογείων, γωνία με Βασιλίσσης Σοφίας, στεκόταν έως το 1968 η Βίλα της Μαργαρίτας, ένας κανονικός «πύργος της Σταχτοπούτας». Το παραμυθένιο αυτό παλατάκι δέσποζε σε μια περιοχή που αργότερα σηματοδοτήθηκε από ένα άλλο «εξωτικό» φρούτο, τον πρώτο αθηναϊκό ουρανοξύστη, και μάλιστα διπλό, τον Πύργο Αθηνών.

7. Καθυστερημένος νεοκλασικισμός. Το επιβλητικό κτίριο που στεγάζει σήμερα το υπουργείο Εξωτερικών, στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας δίνει την εντύπωση ενός κραταιού νεοκλασικού μεγάρου, από τα πολλά που χτίστηκαν στην Αθήνα του 19ου αιώνα. Πρόκειται για έναν αρχιτεκτονικό «αναχρονισμό», αν είναι δόκιμος ο όρος. Οικοδομήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’30, μια εποχή που θριάμβευε ο μοντερνισμός. Ηταν προσωπική επιλογή του Ελευθέριου Βενιζέλου ο οποίος οραματιζόταν μια Βασιλίσσης Σοφίας γεμάτη μόνο νεοκλασικά μέγαρα.

8. Από χαγιάτι… μπαρ. Αν θέλετε να μυηθείτε στο Νο 1 καλοκαιρινό spot της «ψαγμένης» Αθήνας, εμπρός βήμα ταχύ για το «taf» στην οδό Νορμανού, στο Μοναστηράκι, λίγο πριν από την πλατεία Αβυσσηνίας. Εικαστικός χώρος με μια απίθανη, παλιά αθηναϊκή αυλή που γρήγορα εξελίχθηκε στην πιο cool μπάρα της πόλης. Ο κύριος κορμός του κτιρίου χρονολογείται από το 1870 με προσθήκες περί το 1900. Αποτελείται από το κυρίως κτίσμα που στεγάζει την γκαλερί εμβαδού 140 τ.μ. στον πρώτο όροφο και την είσοδο στο ισόγειο. Η εσωτερική αυλή εμβαδού 150 τ.μ., περίπου, περιβάλλεται από δύο ακόμα κτίσματα, ένα ισόγειο με τέσσερα στούντιο, και ένα διώροφο με άλλα οκτώ, εμβαδού 10 τ.μ. το καθένα. Το σύνολο των κτιρίων αποτελεί ένα τυπικό και σήμερα εξαιρετικά σπάνιο δείγμα εσωτερικής αθηναϊκής αυλής του 19ου αιώνα. Κλασικό χαγιάτι, κάθε δωμάτιο και οικογένεια.

9. Η Κοντέσσα του Εφετείου. Το κτίριο του παλιού Εφετείου ήρθε πρόσφατα στην επικαιρότητα για πολύ δυσάρεστους λόγους. Το κτίριο της οδού Σωκράτους πριν στεγάσει το Εφετείο ήταν ένα από τα καλά ξενοδοχεία της Αθήνας (το Ambassadeur), έργο του αρχιτέκτονα Σπύρου Στάικου. Για να χτιστεί το Ambassadeur στα τέλη της δεκαετίας του ’50, «θυσιάστηκε» ένα μικρό κόσμημα της αστικής Αθήνας, το Μέγαρο της Κοντέσσας Θεοτόκη, αδιανόητο για τα σημερινά δεδομένα της εποχής. Ξακουστός ήταν ο εκπληκτικός κήπος με τους φοίνικες και ακόμα πιο ξακουστός ο θρυλικός βίος της Κοντέσσας που δεν ήταν άλλη από τη Βρετανή αριστοκράτισσα λαίδη Ντίγκμπι, περιώνυμη τυχοδιόκτισσα, με σκανδαλώδη ζωή, η οποία τελικά πέθανε στη σκηνή βεδουίνων στη Συρία.

10. Ο πρώτος αθηναϊκός ουρανοξύστης. Δύσκολο να το πιστέψεις σήμερα, αλλά το 1917, όταν χτίστηκε το επταώροφο κτίριο που βρίσκεται ακόμα στη θέση του, στη συμβολή των οδών Φιλελλήνων και Οθωνος, προκάλεσε μέγα σκάνδαλο εξαιτίας του ύψους του. Είναι το Μέγαρο Γιαννάκου, το υψηλότερο κτίριο της εποχής του στην Αθήνα και η αιτία για την έκδοση Διατάγματος που ρύθμιζε τα του ύψους των οικοδομών. Επίσης, ένα από τα πρώτα κτίρια στα οποία έγινε χρήση του νεοεμφανιζόμενου τότε οπλισμένου σκυροδέματος.
Του Δημητρη Ρηγοπουλου

Μόνον όποιος είναι φτωχός και ξέρει τι θα πει πείνα, ενεργεί µε τόση γενναιοδωρία…..
Τι θλιßερό που ο άνθρωπος δεν είναι πάντα έτσι!

«Oι Βρετανοί είπαν “δεν τα αξίζετε, δεν έχετε πού να τα βάλετε”. Τώρα όμως έχουμε ένα από τα καλύτερα μουσεία στον κόσμο ». Με αυτή τη δήλωση του υπουργού Πολιτισμού κ. Α. Σαμαρά αρχίζει το τρισέλιδο άρθρο που αφιέρωσε το τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Νewsweek» στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης εν όψει των εγκαινίων της 20ής Ιουνίου.

«Δεν είναι ευγενικό να αποκαλούμε τα μάρμαρα του Παρθενώνα “Ελγίνεια” πλέον. Ούτε καν μέσα στο ίδιο το Βρετανικό Μουσείο, εκεί όπου τα αρχαία ελληνικά γλυπτά κατοικούν από τις αρχές του 19ου αιώνα» συνεχίζει το άρθρο. «Μέσα στη θορυβώδη διαμάχη σχετικά με την αποκατάσταση των αρχαίων έργων τέχνης, καμία περίπτωση δεν είναι περισσότερο αμφιλεγόμενη ή φλογισμένη από εκείνη των Γλυπτών του Παρθενώνα:πρέπει τελικά οι Βρετανοί να τα επιστρέψουν;». Ακολουθεί περιγραφή του νέου, υψηλών προδιαγραφών Μουσείου, που ανοίγει τις πύλες του το επόμενο Σάββατο στην Αθήνα, ενώ στη συνέχεια η δημοσιογράφος Κάθλιν Μακ Γκούιγκαν εξιστορεί το δράμα της κλοπής των Γλυπτών από το ιερό μνημείο της Ακρόπολης στις αρχές του 19ου αιώνα. «Οι θεοί όμως εκδικήθηκαν, τουλάχιστον τον Ελγιν. Κατά τη διάρκεια της οθωμανικής περιπέτειάς του (σ.σ.: ήταν, ως γνωστόν, πρόξενος της Αγγλίας στην Κωνσταντινούπολη εκείνα τα χρόνια) ο λόρδος σημείωσε τις εξής απώλειες:έχασε την όμορφη και πλούσια σύζυγό του εξαιτίας του καλύτερου φίλου του, ένα κομμάτι της μύτης του εξαιτίας μιας μόλυνσης που είχε πάθει στην Κωνσταντινούπολη και, τελικά, τα ίδια τα Γλυπτά τα οποία αναγκάστηκε να πουλήσει στη βρετανική κυβέρνηση, το 1816, αντί 35.000 στερλινών (περίπου 4 εκατ. ευρώ σήμερα) προκειμένου να διασωθεί από τα χρέη του διαζυγίου του».

Καταλήγοντας, η δημοσιογράφος υπενθυμίζει την πολυσυζητημένη λύση του μακροπρόθεσμου δανεισμού των Γλυπτών εκ μέρους μας, την οποία στηρίζει και ο διευθυντής του Νέου Μουσείου κ. Δ. Παντερμαλής. «Αυτός ο γόρδιος δεσμός αν είναι να κοπεί, θα χρειαζόταν ενδεχομένως η σοφία των αρχαίων Ελλήνων. Να όμως μια ιδέα:δεν θα ήταν συναρπαστικό να δούμε όλα τα Γλυπτά μαζί στην Αθήνα για ένα διάστημα;». Δεν ξέρουμε πώς και πότε θα απαντηθεί το ερώτημα της Μακ Γκούιγκαν, το σίγουρο πάντως είναι ότι το Νέο Μουσείο προκαλεί πληθώρα δημοσιευμάτων στον ξένο Τύπο τα οποία τείνουν να ευνοούν το αίτημα της Ελλάδας.

Στις 7, 8 και 9 Μαϊου, «ανοίγει τα φτερά του» στην Αθήνα, ο Γιώργος Κυρκιλής, με την παράσταση Flamenco Basicamente Puro “Diferentes”. Ο “El Griego”, o Έλληνας, γεννήθηκε στην Αθήνα πριν 20 χρόνια. Το 2004-2005 παίρνει το 1ο βραβείο, ως σολίστας στο Flamenco, στους σχολικούς αγώνες χορού και την ίδια χρονιά φεύγει με υποτροφία στο Λονδίνο, για να πραγματοποιήσει μαθήματα δίπλα στην Inmaculada Ortega και Jose Antonio ( διευθυντή του Ballet National de Espania). Το 2006, μπαίνει στο Πανεπιστήμιο αλλά τον κερδίζει η Ισπανία! Φεύγει στην Μαδρίτη όπου πετυχαίνει και στο Universidad Complutense και συνάμα σπουδάζει χορό δίπλα στους: Inmaculada Ortega, Domingo Ortega, Joaquin Ruiz, Manuel Reyes, Miquel Canias, Cristian Almodovar,. To 2007-2008 γίνεται μέλος του Ballet Flamenco de Madrid και χορεύει στις παραστάσεις: ” Carmen” , “El Sentimiento”, Espania baila Flamenco”, “Carmina Burana”, τόσο στην Ισπανία όσο και στο εξωτερικό, κάτω απο την καλλιτεχνική διεύθυνση της Sara Lezana.
Στην πρώτη του αυτή παράσταση στην Αθήνα μαζί του είναι ο Jose Manuel “Titi” Flores. Χορεύουν ακόμη οι Dalia Martin Flores και Rocio Giner Garrido. Τραγούδι, η Patricia Prieto Muriel. Cajon παίζει ο Ivan Mellen και κιθάρες οι διάσημοι κιθαρίστες Fernando de la Rua και Andres Heredia.
Αν αναζητάτε μία απολαυστική εμπειρία αυθεντικού συναρπαστικού χορού ξέρουμε ότι θα σας βρούμε στο «θέατρο κάτω από τη Γέφυρα»…

… πετροβολούνται, μαστιγώνονται, δηλητηριάζονται ή απαγχονίζονται. Είναι οι «μάγοι» στην Παπούα Νέα Γουινέα, κυριολεκτικά θύματα σε… κυνήγι μαγισσών. Πολύ συχνά εκτελεστής των ποινών είναι ο όχλος. Τους τελευταίους μήνες περισσότεροι από 50 άνθρωποι βρήκαν μαρτυρικό θάνατο στη χώρα, με την κατηγορία ότι ασκούν πρακτικές της μαύρης μαγείας. Οι αρχές εμφανίζονται ανίκανες να επέμβουν, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση έδωσε εντολή σε μια κοινοβουλευτική επιτροπή να καταθέσει εντός ενός έτους προτάσεις για την αντιμετώπιση του φαινομένου, το οποίο οφείλεται στον συνδυασμό οικονομικής υπανάπτυξης και προκαταλήψεων. «Όταν δεκάδες άνθρωποι δολοφονούνται, είναι σαφές ότι η κυβέρνηση δεν κάνει αρκετά για την προστασία τους και τη διατήρηση της έννομης τάξης» δηλώνει ο Απόλοζι Μπόσε, στέλεχος της Διεθνούς Αμνηστίας. Το κυνήγι των «μάγων» έχει μακρά ιστορία στις ανατολικές περιοχές της Νέας Γουινέας. Σύμφωνα ωστόσο με δημοσιογραφικές έρευνες, τον τελευταίο χρόνο έχει λάβει διαστάσεις επιδημίας σε περιοχές όπου οι κάτοικοι είχαν την πρώτη τους επαφή με τους Δυτικούς πριν από εβδομήντα χρόνια. Τι κάνουν ακριβώς αυτοί οι «μάγοι»; Πριν από δέκα ημέρες, δικαστήριο στην πόλη Λάε καταδίκασε τον 29χρονο Ουίλσον Οκόρε σε 50 χρόνια κάθειρξη, επειδή είχε κρεμάσει έναν δασοφύλακα. Ο λόγος ήταν ότι το θύμα έδινε στους συναδέλφους του ασπιρίνες για τον πονοκέφαλο. Συχνά οι κατηγορίες για μαγεία αποτελούν πρόφαση για οικογένειες που χάνουν κάποιο μέλος τους από ανεξήγητη σε αυτές ασθένεια, όπως ο καρκίνος ή το ΑΙDS, το οποίο εμφανίζεται όλο και συχνότερα εξαιτίας της πορνείας, της μη χρήσης προφυλακτικών και των υψηλών ποσοστών βιασμών. Θύματα του κυνηγιού των «μάγων» αποτελούν και γυναίκες που έχουν παντρευτεί μέλος άλλης φυλής και δεν έχουν συγγενείς να τις υπερασπιστούν. Στην Παπούα Νέα Γουινέα η μαγεία αναγνωρίστηκε επισήμως το 1976 με σχετικό νόμο που επιτρέπει τη λευκή μαγεία, αλλά τιμωρεί τη μαύρη μαγεία με περισσότερα από δύο χρόνια φυλάκιση. Η αστυνομία της χώρας είναι ανεκπαίδευτη, χωρίς πολλά μέσα στη διάθεσή της και μαστίζεται από τη διαφθορά. Έτσι, οι κυνηγοί των «μάγων» έχουν αρκετές πιθανότητες να αποφύγουν την τιμωρία.

Πέρασαν 2.600 χρόνια από την κατασκευή του, και το  

Τα στοιχεία πάντως που το κάνουν ένα από τα πιο σημαντικά έργα της αρχαίας ελληνικής τεχνολογίας και μοναδικό στο είδος του είναι ότι, για να μεταφερθεί το νερό από τις πηγές που υπήρχαν στη βόρεια πλευρά του βουνού, κατασκευάστηκε για πρώτη φορά στην αρχαιότητα σήραγγα μήκους 1.036 μέτρων, η οποία διαπέρασε το βουνό οριζόντια, τον σημερινό λόφο του Κάστρου, κι έφερε το νερό στη νότια πλευρά και μέσα στο Πυθαγόρειο. Ανάλογη κατασκευή απαντάται μόνο στη συγχρονη εποχή, λένε μηχανικοί -ειδικοί στις σήραγγες- επισημαίνοντας ότι η κατασκευή του στηρίχθηκε σε πολύπλοκους μαθηματικούς υπολογισμούς που προκαλούν τον θαυμασμό, αφού οι μαθηματικές εφαρμογές που χρησιμοποίησε ο Ευπαλίνος σε βασικές γραμμές χρησιμοποιούνται για τη διάνοιξη των σηράγγων μέχρι και σήμερα… Από τα αρχαία σημάδια στο εσωτερικό οι αρχαιολόγοι και οι μηχανικοί διαπίστωσαν ότι οι δύο σήραγγες, η κατασκευή των οποίων πρέπει να κράτησε πάνω από 10 χρόνια, συναντήθηκαν περίπου στη μέση. Η συνάντηση των δύο γαλαριών υστερα από εξόρυξη 420 μ. και 620 μ. δεν ήταν σύμπτωση αλλά αποτέλεσμα τέλειου σχεδιασμού. Εξ ίσου εκπληκτικό είναι ότι στη μία πλευρά της σήραγγας και κάτω απ’ αυτήν έχει κατασκευαστεί μια μικρότερη σήραγγα, ένα κανάλι με διαστάσεις περίπου 60 εκατοστών πλάτους και βάθους που ξεκινά από 3,8 μ. στη μία πλευρά και καταλήγει στα 8,5 μ. στην άλλη προς το Πυθαγόρειο, έτσι ώστε να υπάρχει η απαραίτητη κλίση για τη ροή του νερού μέσα από τους περίπου 5.000 πήλινους σωλήνες που χρησιμοποιήθηκαν. «Οι δυσκολίες που προέκυψαν στην κατασκευή και κυρίως το γεγονός ότι οι εργάτες έπρεπε να πελεκήσουν με σφυρί και καλέμι πολλές φορές συμπαγή βράχο, να μετακινήσουν πέτρες μεγαλύτερες του ενός τόνου, χωρις εξαερισμό και φως ο χρόνος και η ακρίβεια πολλαπλασιάζουν τον θαυμασμό μας», λένε στην «Κ» ειδικοί στη διάνοιξη σηράγγων της «Εγνατίας Οδού Α.Ε.».

Ένας συνεχώς μεταβαλλόμενος χάρτης, που δείχνει μέσα σε 90′ δευτερόλεπτα, την εξάπλωση και εξαφάνιση των διαφόρων αυτοκρατοριών γύρω από τη Μεσόγειο τα προηγούμενα 5000 χρόνια. Όχι τόσο για να θυμηθείς τη σχολική ιστορία. Η αποτύπωση των 5000 χρόνων σε 90”, σε κάνει να συνειδητοποιήσεις ότι τα πάντα έχουν ένα τέλος, όσο μεγάλα κι’ αν είναι…

Ο Ντίνος Ηλιόπουλος, η Τζένη Καρέζη, ο Αλέκος Αλεξανδράκης, ο Μάνος Κατράκης και πέντε ακόμη αστέρια του παλιού ελληνικού κινηματογράφου της «χρυσής» εποχής συνθέτουν τη νέα αναμνηστική σειρά γραμματοσήμων που θέτουν σε κυκλοφορία τα Ελληνικά Ταχυδρομεία από τις 9 Φεβρουαρίου. Σχεδιασμένα από τον ζωγράφο Κώστα Ι. Σπυριούνη, τα νέα γραμματόσημα είναι πρωτότυπα έργα τέχνης που αξιοποίησαν ως έμπνευση φωτογραφικά πορτρέτα της Φίνος Φιλμς .Τα πορτρέτα του Μάνου Κατράκη, Ντίνου Ηλιόπουλου, Ελλης Λαμπέτη, Αλέκου Αλεξανδράκη, Αλίκης Βουγιουκλάκη, Τζένης Καρέζη, Δημήτρη Χορν, Νίκου Κούρκουλου και Θάνου Κωτσόπουλου (διαστάσεων 26×42 χιλιοστά) προήλθαν από τα αρχεία της Φίνος Φιλμς. «Μας πρόσφεραν τη δυνατότητα να ερευνήσουμε στα φωτογραφικά αρχεία τους», λέει στην «Κ» ο ζωγράφος Κώστας Ι. Σπυριούνης, που συνεργάζεται με τα ΕΛΤΑ για πρώτη φορά. «Αλλά από τις χιλιάδες φωτογραφίες, πολύ λίγες ήταν αυτές που ταίριαζαν για τη δουλειά που τις ήθελα». Η δημιουργία ενός γραμματοσήμου είναι μια ξεχωριστή τέχνη και για πολλούς εικαστικούς καλλιτέχνες, μια μεγάλη πρόκληση. «Τις επιλογές μας θελήσαμε να τις εγκρίνουν οι συγγενείς των ηθοποιών», λέει ο Κ. Ι. Σπυριούνης, που φιλοτέχνησε τα πορτρέτα σε λάδια, τα οποία, βάσει συμβολαίου, ανήκουν στα ΕΛΤΑ που διατηρούν τα πνευματικά δικαιώματα αναπαραγωγής. Η προηγούμενη σειρά με θέμα Ελληνες ηθοποιούς που είχαν προ ετών κυκλοφορήσει τα ΕΛΤΑ είχε ως βάση φωτογραφίες, ενώ η νέα σειρά είναι πρωτότυπα έργα τέχνης φιλοτεχνημένα ειδικά για τα Ελληνικά Ταχυδρομεία. Είναι μία πολιτική που αποδίδει και δημιουργεί απόθεμα καλλιτεχνικής δημιουργίας. Τα τελευταία χρόνια, αρκετοί γνωστοί ζωγράφοι όπως ο Δημήτρης Μυταράς και ο Αλέκος Φασιανός έχουν συνεργαστεί με τα ΕΛΤΑ και έχουν δώσει ωραία γραμματόσημα. Τον Δεκέμβριο 2008 κυκλοφόρησε η σειρά «Ελληνικά Παραμύθια», σχεδιασμένη από τον ζωγράφο Γιώργο Σταθόπουλο. Σταθερή συνεργάτις των ΕΛΤΑ είναι η Μυρσίνη Βαρδοπούλου, που έχει φιλοτεχνήσει πολλές σειρές.

 από τον 3ο αιώνα μ.Χ.  Oι αρχαίοι Πέρσες ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν χημικά εναντίον των εχθρών τους εν καιρώ πολέμου, υποστηρίζει πρόσφατη έρευνα. Βρετανός αρχαιολόγος ισχυρίζεται ότι έχει βρει αποδείξεις ότι η Περσική Αυτοκρατορία χρησιμοποίησε δηλητηριώδη αέρια στη ρωμαϊκή πόλη Ντούρα, στην ανατολική Συρία, τον 3ο αιώνα μ.Χ. Η θεωρία του βασίζεται στην ανακάλυψη των σορών περίπου 20 Ρωμαίων στρατιωτών στη βάση του τείχους της πόλης. Η αρχαιολογική έρευνα δείχνει ότι οι Πέρσες έσκαψαν σήραγγες κάτω από το τείχος προκειμένου να εισβάλλουν στην πόλη. Σύμφωνα με τον Simon James από το Πανεπιστήμιο του Λάιτσεστερ, έβαλαν φωτιά σε κρυστάλλους βιτουμενίου και θειαφιού για να παράγουν πυκνά θανατηφόρα αέρια. Προσθέτει ότι υπόγειοι ψεκαστήρες ή καμινάδες πιθανόν συνέβαλαν στην παραγωγή και εξάπλωση του θανατηφόρου καπνού. Οι Ρωμαίοι προφανώς αντεπιτέθηκαν σε μια προσπάθεια να σπάσουν την πολιορκία. «Για τους Πέρσες, η θανάτωση 20 αντρών σε έναν χώρο μικρότερο από 2 μέτρα πλάτος και περίπου 11 μέτρα μήκος, απαιτούσε υπεράνθρωπες πολεμικές ικανότητες – ή κάτι πιο ύπουλο», αναφέρει ο Dr James. «Η ρωμαϊκή ομάδα εφόδου ήταν αναίσθητη σε δευτερόλεπτα, νεκρή σε λεπτά». Οι ανασκαφές έδειξαν ότι τα σώματα των στρατιωτών στοιβάχθηκαν κοντά στην είσοδο από τους επιτιθέμενους για να δημιουργήσουν ένα προστατευτικό οδόφραγμα πριν βάλουν φωτιά στο τούνελ. «Είναι ξεκάθαρο από τα αρχαιολογικά ευρήματα στην Ντούρα ότι οι Πέρσες ήταν το ίδιο γνώστες των τεχνικών πολιορκίας με τους Ρωμαίους», εξηγεί ο Dr James. «Σίγουρα γνώριζαν αυτή τη φρικιαστική τακτική». Οι ενδείξεις επίσης συνηγορούν στο ότι οι Πέρσες έσκαψαν τη σήραγγα, προκειμένου να προκαλέσουν κατάρρευση του τείχους και του παρακείμενου πύργου. Αν και απέτυχαν να τα καταστρέψουν, οι επιτιθέμενοι τελικά κατέκτησαν την πόλη. Ωστόσο, το πώς εισέβαλαν στην πόλη παραμένει μυστήριο, καθώς δεν διασώζονται λεπτομέρειες της πολιορκίας στα ιστορικά αρχεία. Στη συνέχεια, η Ντούρα εγκαταλείφθηκε και οι κάτοικοί της είτε σφαγιάστηκαν είτε μεταφέρθηκαν στην Περσία. Το 1920, τα καλοδιατηρημένα ερείπια ήρθαν στο φως από ομάδες Ινδών που προσπαθούσαν να σκάψουν αμυντικές τάφρους γύρω από το θαμμένο τείχος της πόλης. Τις δεκαετίες του ’20 και του ’30, πραγματοποιήθηκε σειρά τόσο από Γάλλους όσο και από Αμερικανούς αρχαιολόγους. Τα τελευταία χρόνια, τα αρχαία κτίσματα επανεξετάζονται λεπτομερώς με τη χρήση της πλέον σύγχρονης τεχνολογίας.

Τα ευρήματα παρουσιάστηκαν στο ετήσιο συνέδριο του Αμερικανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου.