Μια επίσκεψη από την Ελλάδα στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι ή στο Γκούγκενχαϊμ της Νέας Υόρκης απαιτεί, εκτός από το πολύωρο ταξίδι, αρκετές ώρες περπάτημα, ορθοστασία, αναμονή σε ουρές για να δεις μια έκθεση, και δυσκολία, λόγω του πλήθους, να σταθείς αρκετή ώρα μπροστά από έναν πίνακα ζωγραφικής. Σε λίγο καιρό θα μπορούμε να … παρακάμπτουμε όλη αυτή την ταλαιπωρία και να απολαμβάνουμε από το σπίτι μας σπουδαία έργα τέχνης που βρίσκονται στα σημαντικότερα μουσεία του κόσμου.

«Φανταστείτε ότι θα μπορείτε να επισκεφθείτε το Μουσείο του Λούβρου και το Γκούγκενχαϊμ την ίδια μέρα», λένε, στην ανακοίνωσή τους, οι υπεύθυνοι της ψηφιακής βιβλιοθήκης για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, Europeana. Η νέα εφαρμογή, η οποία βρίσκεται στο στάδιο της ολοκλήρωσης, θα επιτρέπει μέσα από την ιστοσελίδα της Europeana, με τη χρήση ειδικού εξοπλισμού και την ψηφιακή αναπαράσταση ενός χώρου, την περιήγηση στα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου. Οι χρήστες θα έχουν, επίσης, τη δυνατότητα να δημιουργούν στο σπίτι τους το προσωπικό τους μουσείο, συγκεντρώνοντας σε δικό τους ψηφιακό χώρο τα αγαπημένα τους έργα τέχνης, τα οποία θα μπορούν να μοιράζονται με όσους θέλουν.

Με ποιο τρόπο θα είναι εφικτή η περιήγηση στα μουσεία; Με τη χρήση μιας ειδικής συσκευής (οθόνες-γυαλιά) που θα τοποθετούν οι θεατές μπροστά από τα μάτια τους. Οι «εικονικές» επισκέψεις θα είναι απαλλαγμένες από φυσικούς περιορισμούς, όπως τον χρόνο, την απόσταση και τη βαρύτητα του πραγματικού κόσμου. Τέλος, τα ειδικά γυαλιά της εφαρμογής, θα είναι εξοπλισμένα με αισθητήρες, ώστε το ψηφιακό περιβάλλον να συγχρονίζεται με τις κινήσεις του κεφαλιού του χρήστη.

Πηγή: Europeana

Η προτομή της Αιγύπτιας βασίλισσας Νεφερτίτι από το 1340 π.Χ. θα εκτεθεί ξανά σε δημόσια θέα, καθώς το Νέο Μουσείο (Neues Museum) του Βερολίνου ανοίγει και πάλι τις πύλες του στο κοινό το Σάββατο, μετά από 70 χρόνια. Τα εκθέματα ήταν κρυμμένα σε αποθήκες από το 1939, ενώ το κτήριο είχε καταστραφεί από βομβαρδισμούς. Η πρώην Ανατολική Γερμανία αδυνατούσε να χρηματοδοτήσει τις αναγκαίες επισκευές μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όταν ανοίξει ξανά τις πύλες του, θα είναι η πρώτη φορά από το τέλος του πολέμου που θα είναι ανοιχτό στο κοινό ολόκληρο το νεοκλασικό συγκρότημα του Νησιού των Μουσείων, που προστατεύεται από την UNESCO.
Το Νέο Μουσείο σχεδιάστηκε από τον Πρώσο αρχιτέκτονα Φρίντριχ Άουγκουστ Στίλερ και άνοιξε για πρώτη φορά το 1855. Στόχος του ήταν «να συγκεντρώσει συλλογές από διαφορετική προέλευση έτσι ώστε να είναι δυνατόν να κάνει κανείς έναν περίπατο ανάμεσα στους πιο πρώιμους πολιτισμούς της ανθρωπότητας», όπως εξηγεί ο επικεφαλής των μουσείων του Βερολίνου Μίχαελ Άισενχαουερ. Υπεύθυνος για την ανακαίνιση, που στοίχισε 200 εκατ. ευρώ ήταν ο Βρετανός αρχιτέκτονας Ντέιβιντ Τσίπερφιλντ.

Πηγές: Associated Press, Deutsche Welle

Η πράσινη καρέκλα του 1959, ο κόκκινος καναπές του ’70, η μπλε κουβέρτα του 1984, η λάμπα του 1995: ένα μουσείο στη Στοκχόλμη διοργανώνει την πρώτη έκθεση προς τιμή του ΙΚΕΑ, της εταιρείας φθηνών επίπλων που ανέτρεψε τα δεδομένα στην εσωτερική διακόσμηση σε όλο τον κόσμο. Από το πρώτο συναρμολογούμενο τραπέζι της δεκαετίας του ’50 μέχρι τις πιο πρόσφατες πρωτοποριακές δημιουργίες, περνώντας από τα τυπικά σαλόνια του ’60 στο πιο λιτό και μοντέρνο design της δεκαετίας του ’90, το μουσείο Λίλιεβαλκς αναπαράγει μέσα στις αίθουσές του πάνω από μισό αιώνα ιστορίας της πασίγνωστης σουηδικής φίρμας. Τα έπιπλα του ΙΚΕΑ, συνηθισμένα να «συχνάζουν» σε βιομηχανικά πάρκα μέσα στα παραλληλόγραμμα κουτιά τους, βρίσκουν πλέον θέση και σε ένα μουσείο αφιερωμένο στη μοντέρνα τέχνη. H έκθεση αυτή διηγείται μία ιστορία που ούτε η ίδια η ΙΚΕΑ, ούτε ο δισεκατομμυριούχος ιδιοκτήτης της μπορούν να διηγηθούν πια, καθώς δεν έχουν κρατήσει αντίγραφα της παραγωγής τους.  «Έτσι λοιπόν, ψάξαμε σε γείτονες, φίλους, συλλέκτες, βάλαμε αγγελίες σε όλη τη Σουηδία, προκειμένου να εντοπίσουμε τα κομμάτια που θέλαμε -δεν ήταν και πολύ εύκολο» συνεχίζει. Ο ιδρυτής της ΙΚΕΑ, εξόριστος στην Ελβετία για φορολογικούς λόγους, δάνεισε για την έκθεση την αγαπημένη του πολυθρόνα, παρά τη φήμη του τσιγγούνη που τον κατατρέχει.

Η ΙΚΕΑ που ιδρύθηκε το 1943 από τον Κάμπραντ, έφηβο τότε, άρχισε να κατασκευάζει τα δικά της έπιπλα στα μέσα της δεκαετίας του 50, συμβάλλοντας έτσι στην προώθηση, σε βιομηχανική κλίμακα, του περίφημου σκανδιναβικού design και κατακτώντας όλο τον κόσμο, αρχής γενομένης από την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική μέχρι την Κίνα και την Ιαπωνία, περνώντας ενδιαμέσως και από την Ρωσία. Μία από τις αίθουσες της έκθεσης είναι αφιερωμένη ακριβώς σε αυτή την κατάκτηση, με μερικά από τα προβοκατόρικα σλόγκαν της εταιρείας που έχουν μείνει πλέον θρυλικά, όπως το «καλωσήρθατε, τσιγγούνηδες», στη Γαλλία, ή το «ξεφορτωθείτε τα κρετόν σας», στη Μεγάλη Βρετανία. Η έκθεση περιλαμβάνει επίσης και λιγότερο γνωστά στοιχεία, όπως την περιορισμένη έκδοση χειροποίητων επίπλων, πιστών αντιγράφων σουηδικών επίπλων του 18ου αιώνα, μία σειρά που κυκλοφόρησε στα μέσα της δεκαετίας του ’90 και πλέον πωλείται μόνο σε οίκους δημοπρασιών. Ή, για παράδειγμα, πώς στα μέσα της δεκαετίας του ’70, η ΙΚΕΑ κατασκεύαζε σχεδόν όλα τα έπιπλα της με κάλυμμα από ύφασμα τζιν, επειδή ο ιδρυτής της είχε αγοράσει 700.000 μέτρα ντένιμ, για μία μπουκιά ψωμί από ένα κινεζικό εργοστάσιο που έκλεινε.

4.000 εκθέματα βρίσκονται στο εσωτερικό του μουσείου.
€130.000.000 στοίχησε η κατασκευή του μουσείου.
€1 θα στοιχίζει το εισιτήριο μέχρι το τέλος του 2009. Από το 2010 θα στοιχίζει €5.
4 χρόνια και επτά μήνες κράτησε η κατασκευή του.
21.000 τ.μ. είναι η συνολική του έκταση και 14.000 τ.μ. είναι ο εκθεσιακός του χώρος. (1.450 τ.μ. μόνο είναι το παλιό μουσείο.)
3.200 τ.μ. είναι η έκταση της αίθουσας με τα εκθέματα του Παρθενώνα.
25 κολόνες από μπετόν στηρίζουν το μουσείο, με διάμετρο 1,20 μ. και ύψος 8,50 μ. Άλλες 92 αποτελούν τα θεμέλια του μουσείου.
12 ώρες θα είναι ανοικτό καθημερινά. (Από τις 8 το πρωί μέχρι τις 8 το απόγευμα, εκτός Δευτέρας.)
10.000 επισκέπτες υπολογίζονται ημερησίως και 2,5 εκατ. το χρόνο.
300 μέτρα απέχει το μουσείο από το Βράχο της Ακρόπολης και 2 χλμ. από την πλατεία Συντάγματος.
23 βαθμοί Κελσίου είναι η σταθερή θερμοκρασία στο εσωτερικό του μουσείου.
Σεισμό μέχρι 10 Ρίχτερ μπορεί να αντέξει η κατασκευή του.
1,5 εκατ. ευρώ θα διατεθούν για τα εγκαίνια.
100 φροντιστές θα παρέχουν τις υπηρεσίες τους στους επισκέπτες.
200 άτομα χωράνε το καθένα από τα 2 αναψυκτήρια που λειτουργούν στο εσωτερικό του μουσείου.
2109000900-1 είναι το τηλέφωνο του μουσείου.  Lifo

Στην έκθεση «World Classic Interactive Arts Exhibition» που εγκαινιάστηκε στο Πεκίνο, 61 εκθέματα «ζωντανεύουν» χάρη στην ψηφιακή τεχνολογία. Εδώ και αιώνες η Μόνα Λίζα και το αινιγματικό της χαμόγελο προκαλούν τον θαυμασμό και δίνουν βάση για διαφορετικές ερμηνείες. Τώρα είναι έτοιμη να απαντήσει σε ερωτήσεις και μάλιστα μιλώντας άψογα την γλώσσα των Μανδαρίνων. Μια ψηφιακή εκδοχή του έργου του Λεονάρντο ντα Βίντσι είναι ανάμεσα στα 61 εκθέματα που χάρη στην ψηφιακή τεχνολογία «ζωντανεύουν» στην έκθεση «World Classic Interactive Arts Exhibition» που εγκαινιάστηκε στο Πεκίνο.

Τα έργα δημιουργήθηκαν από γκαλερί της Νότιας Κορέας και για να οργανωθεί η έκθεση χρειάστηκαν δύο χρόνια. «Για πρώτη φορά ολογραφική τεχνολογία και τεχνολογία αναγνώρισης φωνής συνδυάζονται σε μια έκθεση», τόνισε ο Γουάνγκ Χούι, που οργάνωσε την εκδήλωση. Η Μόνα Λίζα μιλάει και χαιρετάει τους επισκέπτες που την ρωτούν για την ζωή της. Το ίδιο ισχύει και για τον «Μυστικό Δείπνο», στον οποίο ο Ιησού μιλάει στους Αποστόλους και κινείται.

Στην έκθεση ζωντανεύουν επίσης αρχαία αγάλματα από την Ελλάδα και τη Ρώμη, που αλλάζουν στάση και καυχιούνται για την ομορφιά και τις αρετές τους. “K”

Εργο του Νικολάου Γύζη, η τύχη του οποίου αγνοούνταν για πολλές δεκαετίες, αναμένεται να πρωταγωνιστήσει στη φθινοπωρινή δημοπρασία έργων ελληνικής τέχνης του οίκου Sotheby΄s. Μέρος αμερικανικής συλλογής για περίπου μισό αιώνα, το έργο «Διαβάζοντας τη μοίρα» (Τhe fortune Τeller) του καλλιτέχνη εμφανίζεται, πρώτη φορά, στο Greek Sale του οίκου που πρόκειται να πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009, στην έδρα του στο Λονδίνο. Η δημιουργία του Γύζη, ο οποίος για πολλούς θεωρείται ο πατέρας της ελληνικής ζωγραφικής του 19ου αιώνα, έχει τιμή εκτίμησης 230.000 st. Τυπικό παράδειγμα ελληνικής ζωγραφικής το εν λόγω έργο φιλοτεχνήθηκε στο Μόναχο τη δεκαετία του 1880, εποχή κατά την οποία ο Γύζης δημιούργησε μερικά από τα γνωστότερα έργα του, μεταξύ των οποίων το «Κρυφό σχολειό» , το «Τάμα» και το «ΚουΚου» , τα δύο τελευταία εκ των οποίων βρίσκονται σήμερα στη συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης- Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου στην Αθήνα. Στο έργο «Διαβάζοντας τη μοίρα» (Τhe Fortune Τeller) αιχμαλωτίζει μιαν ανύπαντρη κοπέλα να αποστρέφει κοκκινίζοντας το πρόσωπό της από μια γριά που της λέει τη μοίρα, ενώ είναι περιτριγυρισμένη από τους νεαρούς φίλους που την παρατηρούν και γελούν. Η ζεστή και ανάλαφρη σκηνή ενθαρρύνει τον θεατή να πλησιάσει και να συμμετάσχει στη διασκέδαση. ToBHMA

Η ολοκλήρωση και λειτουργία του Μουσείου Ακρόπολης αποτελεί αναμφισβήτητα σταθμό στην πολιτιστική ιστορία της χώρας. Έργο που έλειπε από την Αθήνα, την Ελλάδα συνολικά, η δημιουργία του οποίου αποτέλεσε όνειρο και όραμα πολλών γενεών. Το ότι στεγάζει μερικά από τα σπουδαιότερα έργα τέχνης του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, γνωστά σε όλο τον κόσμο, αναδεικνύει τη σημασία του και το κατατάσσει ανάμεσα στα σημαντικότερα Μουσεία του κόσμου.

Τέλος καλό, όλα καλά λοιπόν; Όχι ακριβώς. Το Νέο Μουσείο μπορεί να αποτελεί, παρά τις επί μέρους αντιρρήσεις, έναν θαυμάσιο αρχιτεκτονικό και πολιτιστικό χώρο, ωστόσο προκαλεί μελαγχολία καθώς μοιάζει ακρωτηριασμένο. Γιατί ένα Μουσείο Ακρόπολης δεν είναι πλήρες, δεν μπορεί να είναι πλήρες, χωρίς τα τμήματα του Παρθενώνα που έχουν κλαπεί, με βάναυσο τρόπο, και βρίσκονται στο Λονδίνο.

Οσοι έχουν ήδη επισκεφθεί το Νέο Μουσείο εντυπωσιάζονται μεν από τα εκθέματα, από την αρμονική σύνδεσή του με τον βράχο της Ακρόπολης, την αξιοποίηση των σύγχρονων τεχνολογιών, αλλά προβληματίζονται για τα κομμάτια που λείπουν. Μέχρι σήμερα η βρετανική κυβέρνηση και η διοίκηση του Βρετανικού Μουσείου επικαλούνταν την έλλειψη κατάλληλου χώρου για να στεγαστούν τα κλεμμένα τμήματα και δεν δέχονταν να μας τα επιστρέψουν. ΤΩΡΑ πια καμιά δικαιολογία δεν στέκει. Και η κυβέρνηση οφείλει να ξαναθέσει, πιο επιτακτικά, το αίτημα της Μελίνας Μερκούρη
για επιστροφή των μαρμάρων που άρπαξε ο λόρδος Έλγιν. Όπως οφείλει να αξιοποιήσει και να αναδείξει το Νέο Μουσείο ως κέντρο πολιτισμού διεθνούς ακτινοβολίας και αναφοράς. ΤαΝεα

«Oι Βρετανοί είπαν “δεν τα αξίζετε, δεν έχετε πού να τα βάλετε”. Τώρα όμως έχουμε ένα από τα καλύτερα μουσεία στον κόσμο ». Με αυτή τη δήλωση του υπουργού Πολιτισμού κ. Α. Σαμαρά αρχίζει το τρισέλιδο άρθρο που αφιέρωσε το τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Νewsweek» στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης εν όψει των εγκαινίων της 20ής Ιουνίου.

«Δεν είναι ευγενικό να αποκαλούμε τα μάρμαρα του Παρθενώνα “Ελγίνεια” πλέον. Ούτε καν μέσα στο ίδιο το Βρετανικό Μουσείο, εκεί όπου τα αρχαία ελληνικά γλυπτά κατοικούν από τις αρχές του 19ου αιώνα» συνεχίζει το άρθρο. «Μέσα στη θορυβώδη διαμάχη σχετικά με την αποκατάσταση των αρχαίων έργων τέχνης, καμία περίπτωση δεν είναι περισσότερο αμφιλεγόμενη ή φλογισμένη από εκείνη των Γλυπτών του Παρθενώνα:πρέπει τελικά οι Βρετανοί να τα επιστρέψουν;». Ακολουθεί περιγραφή του νέου, υψηλών προδιαγραφών Μουσείου, που ανοίγει τις πύλες του το επόμενο Σάββατο στην Αθήνα, ενώ στη συνέχεια η δημοσιογράφος Κάθλιν Μακ Γκούιγκαν εξιστορεί το δράμα της κλοπής των Γλυπτών από το ιερό μνημείο της Ακρόπολης στις αρχές του 19ου αιώνα. «Οι θεοί όμως εκδικήθηκαν, τουλάχιστον τον Ελγιν. Κατά τη διάρκεια της οθωμανικής περιπέτειάς του (σ.σ.: ήταν, ως γνωστόν, πρόξενος της Αγγλίας στην Κωνσταντινούπολη εκείνα τα χρόνια) ο λόρδος σημείωσε τις εξής απώλειες:έχασε την όμορφη και πλούσια σύζυγό του εξαιτίας του καλύτερου φίλου του, ένα κομμάτι της μύτης του εξαιτίας μιας μόλυνσης που είχε πάθει στην Κωνσταντινούπολη και, τελικά, τα ίδια τα Γλυπτά τα οποία αναγκάστηκε να πουλήσει στη βρετανική κυβέρνηση, το 1816, αντί 35.000 στερλινών (περίπου 4 εκατ. ευρώ σήμερα) προκειμένου να διασωθεί από τα χρέη του διαζυγίου του».

Καταλήγοντας, η δημοσιογράφος υπενθυμίζει την πολυσυζητημένη λύση του μακροπρόθεσμου δανεισμού των Γλυπτών εκ μέρους μας, την οποία στηρίζει και ο διευθυντής του Νέου Μουσείου κ. Δ. Παντερμαλής. «Αυτός ο γόρδιος δεσμός αν είναι να κοπεί, θα χρειαζόταν ενδεχομένως η σοφία των αρχαίων Ελλήνων. Να όμως μια ιδέα:δεν θα ήταν συναρπαστικό να δούμε όλα τα Γλυπτά μαζί στην Αθήνα για ένα διάστημα;». Δεν ξέρουμε πώς και πότε θα απαντηθεί το ερώτημα της Μακ Γκούιγκαν, το σίγουρο πάντως είναι ότι το Νέο Μουσείο προκαλεί πληθώρα δημοσιευμάτων στον ξένο Τύπο τα οποία τείνουν να ευνοούν το αίτημα της Ελλάδας.

Aνακαινίστηκαν για να αποδυθούν τον χαρακτηρισμό των αρτηριοσκληρωτικών χώρων και ενσωμάτωσαν φιλικές εικόνες της καθημερινότητας δημιουργώντας καλαίσθητους χώρους υποδοχής και εστίασης, τύπωσαν επιμελημένους καταλόγους, εντούτοις, η σχέση των Ελλήνων με τα 111 Μουσεία της χώρας και τους 79 αρχαιολογικούς χώρους, παραμένει σχέση απόστασης. Μολονότι την τελευταία εικοσαετία τα Μουσεία της χώρας πλήθυναν σε αριθμό και εξειδικεύτηκαν για να ικανοποιήσουν κάθε ενδιαφέρον και εκσυγχρονίστηκαν (απέκτησαν καινούριες προθήκες, εντυπωσιακούς φωτισμούς, κλιματισμό κ.ά.), η σχέση των Ελλήνων μαζί τους δεν μπορεί να χαρακτηριστεί θερμή. Οι αρχαιολογικοί χώροι, από την άλλη, συγκινούν πολύ περισσότερο, με τα μεγέθη των επισκέψεων να είναι σημαντικά μεγαλύτερα. Με αυτά και με εκείνα οι σύγχρονοι Ελληνες φλερτάρουν με τις τελευταίες θέσεις της ευρωπαϊκής κατάταξης όσον αφορά τη σχέση τους με τις εστίες πολιτισμού, μεταξύ αυτών και οι επισκέψεις σε μουσεία.

Εχοντας αυτά κατά νου, το Reportage μίλησε με τον Νίκο Καλτσά, διευθυντή του μεγαλύτερου μουσείου της χώρας, του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου. Από τη φύση του αισιόδοξος ο Νίκος Καλτσάς, χρησιμοποιεί ήπιους χαρακτηρισμούς για να αποδώσει την έλλειψη ενδιαφέροντος των Ελλήνων για τα μουσεία. «Σίγουρα, δεν πρόκειται για μια σχέση ενθαρρυντική, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι είμαστε ένα λαός που κουβαλά μέσα στον χρόνο μία πλούσια πολιτισμική κληρονομιά», αναφέρει και εξηγεί: «Δεν πιστεύω όμως ότι φταίνε οι Ελληνες. Τα ερεθίσματα που έχουν δεν είναι αρκετά. Υπάρχει μεγάλη έλλειψη ενημέρωσης, η προβολή των θεμάτων του πολιτισμού από τα Μέσα Ενημέρωσης -και κυρίως το μαζικότερο όλων των Μέσων, την τηλεόραση- είναι πενιχρή, ενώ το σύστημα παιδείας δεν προάγει τα θέματα πολιτισμικής κληρονομιάς. Δεν αρκεί, λόχου χάρη, το ότι τα τελευταία χρόνια έχουν πληθύνει οι επισκέψεις σχολείων στα Μουσεία. Τα οφέλη της πρακτικής αυτής εξανεμίζονται όταν δεν γίνεται μύηση των παιδιών από τη μικρή τους κιόλας ηλικία, με συγκεκριμένα σχολικά μαθήματα πάνω στις τέχνες και στον πολιτισμό. Κάπως έτσι για τα περισσότερα παιδιά η επίσκεψη στα Μουσεία τείνει να ισοδυναμεί με ευκαιρία δραπέτευσης από τον χώρο του σχολείου και μόνο. Κάτι σαν εκδρομή!

Δεν είναι όμως μία εκδρομή γνωριμίας και προσέγγισης του πολιτισμικού μας πλούτου, εάν λειτουργεί αποσπασματικά χωρίς να εντάσσεται σε ένα οργανωμένο πλαίσιο και με μαθήματα που σιγά – σιγά θα φέρουν κοντά το παιδί στον πολιτισμό. Γιατί βλέπω πολλές φορές στο Μουσείο ότι υπάρχουν παιδιά που μαγεύονται από την επαφή τους με τον χωροχρόνο των εκθεμάτων». Βάσει των λεγομένων του Ν. Καλτσά, τα Μουσεία καταβάλλουν σημαντικές προσπάθειες τα τελευταία χρόνια ν’ αλλάξουν την εικόνα τους. Να αποδυθούν τον ρόλο του απροσπέλαστου χώρου που γνωρίζουν μόνον οι ειδικοί και οι μυημένοι.

«Τα Μουσεία σήμερα προσπαθούν να διηγηθούν μία ιστορία φιλική ακόμα και για τον αδαή επισκέπτη, μέσα από τον τρόπο παρουσίασης των εκθεμάτων τους», υπερθεματίζει σχετικά ο διευθυντής του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου. Ακόμα όμως και έτσι οι Ελληνες δεν συρρέουν σε αυτά αντιτείνουμε στον Νίκο Καλτσά. Χαμογελώντας μας λέει ότι τόσο εκείνος όσο και όλοι οι άνθρωποι που ασχολούνται σχετικά θα συνεχίζουν να δίνουν τη μάχη για την προσέλκυση των Ελλήνων και κυρίως των νεότερων γενεών που αποτελούν το αύριο της χώρας. «Γιατί αναμφισβήτητα στα Μουσεία έρχονται σήμερα κυρίως οι ηλικίες από 40 και πάνω, ενώ οι ηλικίες 20 – 40 απέχουν». «Οι νεαρότεροι προτιμούν το διαδίκτυο από τα ‘απολιθώματα’ των Μουσείων, όπως έχω ακούσει ν’ αποκαλούν ορισμένοι νέοι τον πολιτισμικό μας πλούτο και οι κάπως μεγαλύτεροι δίνουν τη μάχη της επιβίωσης, ιδίως στη σημερινή περίοδο της διεθνούς οικονομικής κρίσης. Ο τριαντάρης πρώτα θέλει να δημιουργήσει, να εξασφαλιστεί και να τακτοποιηθεί και ύστερα θα ενδιαφερθεί για την πολιτισμική του κληρονομιά. Μην ξεχνάμε ότι ο πολιτισμός θέλει γεμάτο στομάχι», καταλήγει.  Διαβάστε τη συνέχεια … εδώ…

Στο πρώτο και μοναδικό στην Ελλάδα Μουσείο Κούκλας θα γίνονται πραγματικότητα τα παραμύθια, που στήθηκε σε αίθουσα που παραχώρησε ο δήμος Λαρισαίων στο παλαιό συγκρότημα του Μύλου του Παπά. Η Σοφία Φουτζοπούλου, η δημιουργός αυτού του χώρου, είναι και η υπεύθυνη του Δημοτικού Κουκλοθέατρου «Τιριτόμπα» που για πολλά χρόνια διασκεδάζει τα παιδιά της Λάρισας και όχι μόνον.

Οι κούκλες οι οποίες φιλοξενούνται στο Μουσείο, δεν είναι τυχαίες. Έχουν βραβευθεί σε διεθνείς διαγωνισμούς και συμμετείχαν στις παραστάσεις του «Τιριτόμπα», αλλά και αντιπροσωπεύουν διάφορες εποχές, ηλικίες, τάσεις και το ζωντάνεμα γνωστών παραμυθιών που έχουν συντροφέψει τα παιδικά χρόνια όλων. Πάνω από 300 κούκλες υπάρχουν στο «Κουκλοθέατρο» και παράλληλα λειτουργούν και εργαστήρια. Ήδη πάνω από 400 παιδιά παρακολουθούν με ενδιαφέρον τα εργαστήρια που τους δίνουν τη δυνατότητα να μάθουν τον τρόπο κατασκευής μίας κούκλας.