O Zac  είναι το πρώτο πρόγραμμα περιήγησης στο web που αναπτύχθηκε ειδικά για τα παιδιά με αυτισμό και διαταραχές του φάσματος του αυτισμού, όπως σύνδρομο Asperger, κλπ.  ΟZAC είναι μια ζώνη που θα επιτρέψει στο παιδί  να αλληλεπιδρά άμεσα με τα παιχνίδια (υπάρχουν πολλά παιχνίδια) και δραστηριοτήτες (καλύπτει πολλά και διαφορετικά  ενδιαφέροντα) που απευθύνονται ειδικά σε παιδιά που εμφανίζουν τα χαρακτηριστικά των διαταραχών του φάσματος του αυτισμού, όπως προβλήματα στην κοινωνική αλληλεπίδραση προβλήματα στην επικοινωνία, περιορισμένα ενδιαφέροντα και επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά. O ZAC είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο για τα παιδιά με χαμηλό, μεσαίο και αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας.

Το 2002 γεννήθηκε ένα πανέμορφο εγγονάκι, ο Ζαχαρίας (Zachary), και τρία χρόνια αργότερα διαγνώστηκε ότι είναι αυτιστικό. (ζητώ συγγνώμη αν θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω άλλο όρο) οπότε ο παππούς, John LeSieur, κάθισε κάτω κι έβαλε τις γνώσεις του για να βοηθήσει τον εγγονό του. Προγραμματιστής γαρ έπρεπε να φτιάξει έναν περιηγητή που να μην ενοχλεί ένα παιδί με αυτισμό αλλά και να το βοηθά να διασκεδάσει, να μάθει, να δημιουργήσει. Όπως όλα τα παιδιά.

Η πρώτη οθόνη είναι ένα ενυδρείο, ταΐζεις και τα ψαράκια, και στο κάτω μέρος της οθόνης έχουν ομαδοποιηθεί 7 θεματικές κατηγορίες.

1. Τηλεόραση
2. Παιχνίδια
3. Μουσική
4. Ιστορίες
5. Δραστηριότητες
6. Παιδικές εφαρμογές
7. Έκπληξη

Κάθε κατηγορία έχει πολλές υποκατηγορίες και σε κάθε υποκατηγορία υπάρχουν πολλοί σύνδεσμοι που οδηγούν σε κατάλληλο και ελεγμένο  περιεχόμενο.

Υπάρχει σε 3 εκδόσεις μέχρι στιγμής για win, mac & iOs (iPhone, iPad). Σύντομα ελπίζουμε να βγει και για Android.

Στα Windows για να εγκαταστήσετε το Zac θα πρέπει να εγκαταστήσετε πρώτα το airplayer της Adobe και μετά να εγκαταστήσετε την εφαρμογή. Στην καρτέλα για κατέβασμα σε καθοδηγεί να κατεβάσετε και να εγκαταστήσετε πρώτα το airplayer.

Το εγκατέστησα σε φορητό με win 7 64 bit και δουλεύει μία χαρά, ο επεξεργαστής i3 τριετίας χτύπησε 72% χρήση. Δυστυχώς οι γλώσσες είναι αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά αλλά  θέλω να πιστεύω ότι η γλωσσική δυσκολία θα ξεπεραστεί όταν κάτσει δίπλα στο παιδί ένας ενήλικας.

Πηγή

Υλικά: ένα μεγάλο σκεύος (μπολ, κατσαρόλα κτλ.), πλαστικά γράμματα, τρυπητή κουτάλα, πετσέτα.

Ο ρόλος της Ειδικής Αγωγής σε παιδιά με Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες είναι να ξεπεράσει τα κλειστά εκπαιδευτικά όρια της κλασσικής διδασκαλίας και να εντάξει μέσα στη διαδικασία τη συμμετοχή, τις αισθήσεις, τη κίνηση. Η μαθησιακή πράξη πρέπει να γίνεται εμπειρία ώστε η γνώση να βιώνεται και να γίνεται κτήμα του παιδιού. Τα παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες είναι οι λεγόμενοι κιναισθητικοί και πολυαισθητηριακοί μαθητές και για αυτό πρέπει ένα πρόγραμμα παρέμβασης να προσφέρει ευκαιρίες μιας τέτοιας διδασκαλίας. Η άσκηση Γραμματόσουπα! ανήκει στις ασκήσεις που βοηθούν τα παιδιά να μάθουν τις μορφές των γραμμάτων ενισχύοντας την οπτική τους διάκριση και καλλιεργώντας παράλληλα τη λεπτή κινητικότητα τους.

Οδηγίες: Βάζουμε στη κατσαρόλα νερό και τα γράμματα. Προτρέπουμε το παιδί να “ψαρέψει” το γράμμα που θέλουμε.

Αφού το ψαρέψει το τοποθετεί στη πετσέτα με τη σωστή κατεύθυνση, δηλ. το /ε/ να κοιτάει προς τα δεξιά. Συνεχίζει μέχρι να τελειώσουν όλα τα γράμματα.

Tip: Προτιμήστε ένα σκεύος με μαύρο πάτο που κάνει την αντίθεση των χρωματιστών γραμμάτων πιο έντονη.

Η άσκηση ανάλογα με την ηλικία, τις δυσκολίες και τη γνώση που θέλουμε να μεταδώσουμε μπορεί να έχει πολλές παραλλαγές.

Παραλλαγές άσκησης:

• Να βρει μόνο τα φωνήεντα ή σύμφωνα.
• Να βρει το πρώτο/δεύτερο/τρίτο κτλ γράμμα της λέξης που ακούει.
• Να φτιάξει συλλαβές.
• Να ψαρέψει το σωστό /ι/, /ο/, κτλ ανάλογα με την καταληκτική ορθογραφία της λέξης που του λέμε.
• Να φτιάξει λέξεις.
• Να του βάλουμε τα γράμματα μόνο μιας λέξης και αυτό ψαρεύοντας με τη σειρά να σχηματίσει αυτή τη λέξη.
• Να ψαρέψει την αντίθετη/συνώνυμη λέξη απο αυτή που ακούει.

Γράψε, ω! γράψε ανεγκέφαλο στυλό
Τα γράμματά μου θέλω να ορίσω!…
Το ξέρω δεν είναι και κάτι θαυμαστό
Μπορώ πιο καλά, αν προσπαθήσω!…

Ωχ! κι αυτή η δασκάλα ξανά με κοιτά …

Σ’ εμένα κοιτά, κάτι λέει…

Γράψε, ω! γράψε ανεγκέφαλο, πια!
Βοήθα! η ζωή μου δεν σου φταίει!…

Ω! άλλο μη μπλέκεις καλό μου το ρο…
Μη μπλέκεις το ρο με το σίγμα!
Σαν τρία το έψιλον γράφεις, θαρρώ…
Δε νοιώθεις; μου βάζεις το ‘στίγμα’!…

Δεν έχεις διόλου ενσυναίσθηση πια!…
Σταμάτα! Κοιτάζει η δασκάλα…
Τα άλλα της τάξης τελειώσαν παιδιά!
Συντόμευε, βιάσου, τρεχάλα!…

Δε θέλω, καλό μου, να γράφεις λευκό!
Για άσπρο μιλάει η ιστορία…
Την έχω διαβάσει πενήντα, θαρρώ,
φορές! Γελάς; Δεν είναι ώρα γι αστεία!

Ω! σε ικετεύω καλό μου στυλό
Τον πόνο μου νοιώσε για λίγο
Σε πέντε γραμμούλες μονάχα γραπτό
Και λάθη σωρό, πώς τα κρύβω;

Λοιπόν! κάτι πρέπει να γίνει θαρρώ…
Προτείνω μια λύση: ειρήνη!
Αρκεί να δηλώνεις καλό μου στυλό
Τα λάθη… δική σου ευθύνη!

(ποίημα από ένα μαθητή με δυσγραφία).

Είναι απογοητευμένος…
Δουλεύει σκληρά, αλλά τα γραπτά και ο δάσκαλος άλλα λένε…
Δυσκολεύεται; Το γραπτό του δε διαβάζεται;
Δυσγραφία… Κούραση… Όμως,  δεν είναι τεμπέλης… Προσπαθεί και έχει ενδιαφέρον, αλλά… Ναι, έχει ακατάστατο γράψιμο και γενική ακαταστασία, αλλά… δεν είναι τεμπέλης ο καλός μας μαθητής. Την προσοχή μας θέλει και με τα μάτια του γεμάτα αγωνία ζητά βοήθεια…

Ας κατανοήσουμε τις ανακολουθίες του μικρού. Ας τον ενθαρρύνουμε να χρησιμοποιήσει έναν επεξεργαστή κειμένου στον υπολογιστή του, ακόμη και ενός ηλεκτρονικού ορθογράφου. Ας τον βοηθήσουμε να χρησιμοποιήσει στρατηγικές διόρθωσης. Θέλει χρόνο, να τον έχει. Διόρθωση του κειμένου μετά από ένα μικρό διάλειμμα!!!! Ας του επιτρέψουμε να μαγνητοφωνήσει τις εργασίες του ή ακόμη να κάνει μια διαφορετική παρουσίαση της εργασίας του, ενισχύοντας τις θετικές πλευρές του. Ας τον ενθαρρύνουμε να είναι υπομονετικός με τον εαυτό του.
Δυσγραφία…ένα βραχυκύκλωμα μεταξύ εγκεφάλου και χεριού. Κανονικά ο εγκέφαλος λαμβάνει την πληροφορία, την επεξεργάζεται και έπειτα στέλνει μήνυμα στο χέρι να διαμορφώσει τη συγκεκριμένη πληροφορία μέσω της γραφής, αλλά το δυσγραφικό χέρι δεν μπορεί να καταλάβει αυτά τα μηνύματα του εγκεφάλου και δημιουργείται σύγχυση, ανορθόγραφες λέξεις, κακοσχηματισμένες γραμμές και σχήματα. Η δυσγραφία  είναι ένα εξελισσόμενο πρόβλημα, προκαλεί κούραση στο γράψιμο,  δυσχεραίνει τη γραπτή ανταλλαγή ιδεών, προκαλεί φτωχή οργάνωση του κειμένου τόσο σε επίπεδο γραμμής όσο και σε επίπεδο σελίδας και  δε σχετίζεται με την ευφυΐα του παιδιού ή τη νοημοσύνη του. Είναι μια από τις πολλές όψεις  μιας μαθησιακής διαφοράς.
Το παιδί έχει ανάγκη να είναι αποδεκτό και αγαπητό για αυτό που είναι, για ό,τι είναι, για ό,τι κι αν είναι. Έχει ανάγκη να το αγαπάνε και να το φροντίζουν ανεξάρτητα από τη συμπεριφορά του, ανεξάρτητα από τις ικανότητές του, παρά τις αδυναμίες και τις αστοχίες του. Έχει ανάγκη  από μία άνευ όρων αποδοχή από το δάσκαλο, από τη δασκάλα. Πηγή

 δηλαδή αυτά που είναι σε θέση να γράψουν τόσο με το δεξί όσο και με το αριστερό χέρι τους, είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν νοητικά, γλωσσικά και μαθησιακά προβλήματα στο σχολείο, σύμφωνα με μια νέα ευρωπαϊκή επιστημονική έρευνα. Η μελέτη έγινε από ερευνητές διαφόρων ευρωπαϊκών πανεπιστημίων υπό τη δρα Αλίνα Ροντρίγκεζ της Σχολής Δημόσιας Υγείας του βρετανικού Imperial College του Λονδίνου και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Pediatrics” της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής.

Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι η έρευνά τους θα βοηθήσει τους εκπαιδευτικούς και τους γιατρούς να εντοπίζουν ταχύτερα και αποτελεσματικότερα τα παιδιά εκείνα που αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο για ανάπτυξη προβλημάτων. Περίπου ένα άτομο στα 100 διεθνώς είναι αμφιδέξιο.

Η έρευνα μελέτησε περίπου 8.000 παιδιά, ηλικίας επτά και οκτώ ετών, εκ των οποίων τα 87 ήταν αμφιδέξια, και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα τελευταία έχουν διπλάσια πιθανότητα σε σχέση με τους δεξιόχειρες, που αποτελούν την μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων, να εμφανίσουν δυσκολίες στη γλώσσα, ενώ έχουν επίσης χειρότερες επιδόσεις στο σχολείο (ανάγνωση, γραφή και μαθηματικά).

Όταν φθάνουν στην ηλικία των 15-16 ετών, οι αμφιδέξιοι έφηβοι έχουν επίσης διπλάσιο ρίσκο να εμφανίσουν συμπτώματα του συνδρόμου ελλειμματικής προσοχής-υπερδραστηριότητας σε σχέση με τους δεξιόχειρες. Το σύνδρομο αυτό εκτιμάται ότι εμφανίζεται στο 3% έως 9% των μαθητών και των νέων γενικότερα. Οι αμφιδέξιοι έφηβοι έχουν επίσης μεγαλύτερες δυσκολίες στη γλώσσα σε σχέση με τους δεξιόχειρες ή τους αριστερόχειρες, επιβεβαιώνοντας προηγούμενες έρευνες που είχαν διαπιστώσει ότι η αμφιδεξιότητα σχετίζεται με τη δυσλεξία.

Πολύ λίγα πράγματα είναι γνωστά για το λόγο που ένας άνθρωπος γίνεται αμφιδέξιος, αν και η φυσική προτίμηση σε ένα από τα δύο χέρια θεωρείται ότι σχετίζεται με τα ημισφαίρια του εγκεφάλου. Οι μέχρι τώρα επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει ότι σε ένα δεξιόχειρα κυριαρχεί το αριστερό ημισφαίριο και το αντίστροφο συμβαίνει στους αριστερόχειρες. Στους αμφιδέξιους, κατά πάσα πιθανότητα, κανένα ημισφαίριο δεν κυριαρχεί πάνω στο άλλο.

“Η αμφιδεξιότητα είναι σπάνια και αξιοπερίεργη. Δεν γνωρίζουμε γιατί μερικοί άνθρωποι προτιμούν να χρησιμοποιούν και τα δύο χέρια τους, ενώ οι περισσότεροι μόνο το ένα”, επεσήμανε η υπεύθυνη της νέας έρευνας δρ Ροντρίγκεζ, η οποία τόνισε ότι δεν είναι πάντως ανάγκη κάθε αμφιδέξιο παιδί να εμφανίσει προβλήματα, απλώς έχει αυξημένες πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο.

και μαθησιακές δυσκολίες.  Η γενετική βάση της δυσλεξίας και άλλων μαθησιακών προβλημάτων είναι αποδεδειγμένη. Καθώς όμως δεν υπάρχουν γενετικά τεστ ούτε απόλυτες συνταγές θεραπείας,αυτό που απαιτείται είναι μεγάλη υπομονή και εξειδικευμένη διδακτική προσπάθεια για την κατάκτηση της γνώσης. Η δυσλεξία χαρακτηρίζεται από αργό, βασανιστικό, μεγαλόφωνο διάβασμα και φτωχή κατανόηση του κειμένου.  H συχνότητα των δυσλεκτικών είναι μεγαλύτερη σε οικογενειακό επίπεδο σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό· κατάσταση που υποδηλώνει κληρονομική συμβολή. Η πιθανότητα, λ.χ., διάγνωσης ενός ομοκύτταρου διδύμου, αυτού που προέρχεται από το ίδιο ωάριο με το αδελφάκι του, είναι 68% να έχει και αυτό δυσλεξία, ενώ στην περίπτωση ετεροκυττάρων διδύμων (από διαφορετικό ωάριο) είναι 38%. Αν ο ένας γονιός έχει δυσλεξία, τότε η πιθανότητα για το παιδί να είναι δυσλεκτικό είναι 20%-25%. Το ότι, λ.χ., ένα παιδί δεν μπορεί να διαβάσει ή να συλλαβίσει δεν είναι επαρκής λόγος διάγνωσης της δυσλεξίας. Σχετικές μελέτες σε δωρηθέντες εγκεφάλους δυσλεκτικών παιδιών που είχαν πεθάνει έδειξαν ότι μια περιοχή του εγκεφάλου στο αριστερό ημισφαίριο είχε το ίδιο μέγεθος με την αντίστοιχη του δεξιού, ενώ στις φυσιολογικές καταστάσεις η πρώτη είναι μεγαλύτερη της δεύτερης. Νευροαπεικονιστικές μέθοδοι, που εστιάζονται στη μελέτη του εγκεφάλου εν λειτουργία, έχουν δείξει επίσης μειωμένη δραστηριότητα των κύριων μορφωμάτων του αριστερού ημισφαιρίου, στοιχεία που αφορούν τη διεργασία ανάγνωσης και ομιλίας. Μια άλλη ανατομική εγκεφαλική διαφορά αφορά το στρώμα της λευκής ουσίας- της μυελίνης δηλαδή που επικαλύπτει τους νευράξονες- και είναι λεπτότερο στους δυσλεκτικούς. Στο πλαίσιο αυτό τα παιδιά, επιστρατεύοντας τις γενικές τους ικανότητες (προσοχή, νοημοσύνη λ.χ.) για τις οποίες μπορεί να είναι και προικισμένα, μπορούν να μορφοποιήσουν ένα εσωτερικό λεξικό γραπτών τύπων λέξεων, κάτι που δεν είναι εύκολο διότι πρέπει να θυμούνται και να μαθαίνουν παπαγαλίστικα πολλές λέξεις. Για τον σκοπό αυτό έχουν αναπτυχθεί σχετικά μνημονικά προγράμματα και προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών που συμβάλλουν μαζί με την προσπάθεια διδασκαλίας και μάθησης στο καμουφλάρισμα των δυσκολιών· κάτι που μπορεί να γίνει λόγω της ευπλαστότητας του εγκεφάλου. Αδιαμφισβήτητος παράγοντας βοήθειας του μικρού παιδιού είναι βέβαια η αγάπη των γονιών και του δασκάλου για να ξεπεράσει το όποιο πρόβλημά του.

Στην μέχρι τώρα πορεία μου στα σχολεία, τις βάσιμες υποψίες που είχα, ότι κάποιοι μαθητές μου, ίσως να είναι δυσλεξικοί, με ελάχιστους γονείς μπόρεσα να συνεννοηθώ.  Εντύπωση μου κάνει πάντα, πόσο αρνητικοί είναι πολλοί γονείς, όχι μόνο στο να δεχθούν την πιθανότητα υπάρξης κάποιου μαθησιακού προβλήματος, αλλά ακόμα και να εξεταστούν τα παιδιά τους απο ειδικούς.   

Ο κ. Σ. Ν. Αλαχιώτης είναι καθηγητής Γενετικής.

«Υπάρχει λαίλαπα δυσλεξίας ή είναι ιδέα μου;»ρωτούσε προσφάτως μητέρα σε σχολική συνάντηση. Βλέπετε, κάθε χρόνο με την έναρξη της σχολικής χρονιάς ένας σημαντικός αριθμός γονέων καλείται να διαχειριστεί μια πληροφορία που ακούγεται εξαιρετικά δυσοίωνη: «Το παιδί σας είναι δυσλεξικό»! Πλήθος τα ερωτήματα που γεννώνται έπειτα από αυτό: Τι σημαίνει «είναι δυσλεξικό»; Πρόκειται για ασθένεια ή όχι; Τι πρέπει να κάνω; Υπάρχει ελπίδα; Η ειδικευμένη στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ των ΗΠΑ, διευθύντρια της Μονάδας Δυσλεξίας και Διαταραχών του Λόγου στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου, κυρία Μαρία Σαββάκη έχει απαντήσει πολλές φορές σε τέτοια ερωτήματα. Της ζητήσαμε να το κάνει και πάλι και να δώσει κατευθυντήριες γραμμές στους γονείς-αναγνώστες του «ΒΗΜΑScience».

«Οι γονείς που θα λάβουν μια τέτοια πληροφορία στο νηπιαγωγείο ή στις πρώτες τάξεις του δημοτικού μπορούν να θεωρούν τους εαυτούς τους τυχερούς»λέει η κυρία Σαββάκη, προσθέτοντας ότι«είναι συνηθισμένο η δυσλεξία να μην εντοπίζεται έγκαιρα,πράγμα που σημαίνει πολύ περισσότερο κοπιώδη παρέμβαση από εμάς και πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια από τα παιδιά». Η ελληνίδα γιατρός, εκπαιδευτικός και ψυχογλωσσολόγος δεν χρησιμοποιεί τυχαία τη λέξη «εντοπίζεται», την οποία προτιμά από τη λέξη «διαγιγνώσκεται». «Δεν με βρίσκει καθόλου σύμφωνη η ιατρικοποίηση της δυσλεξίας. Πρόκειται για μια μαθησιακή δυσκολία που απαιτεί παρέμβαση και όχι για ασθένεια που απαιτεί θεραπεία» λέει χαρακτηριστικά.

Πώς εντοπίζεται
Ανεξαρτήτως χαρακτηρισμού της δυσλεξίας, πάντως, φαίνεται ότι υπάρχει μια ασάφεια σχετικά με το πώς θα εντοπίσουμε τα παιδιά που χρήζουν παρέμβασης. Με δεδομένο δε ότι, όπως έδειξε το ρεπορτάζ που κάναμε, μπορεί ένα παιδί να περιμένει και δύο χρόνια για να εξετασθεί από τους αρμόδιους φορείς (ΚΔΑΥ, ιατροπαιδαγωγικούς σταθμούς), το βάρος της πρώιμης αναγνώρισης αυτής της μαθησιακής δυσκολίας εμπίπτει στους γονείς και στους νηπιαγωγούς και δασκάλους. Τι θα πρέπει λοιπόν να υποψιάσει τους γονείς; «Αναμένουμε από ένα παιδί ηλικίας νηπιαγωγείου να έχει κατακτήσει τις βασικές γλωσσικές δομές:την άρθρωση,τη σύνταξη,τη γραμματικότητα, τη σημαντική και την προσωδία» λέει η κυρία Σαββάκη. Με άλλα λόγια, ένα πεντάχρονο παιδί οφείλει να αρθρώνει σωστά τις λέξεις, να τις βάζει στη σωστή σειρά, με τις σωστές πτώσεις, εγκλίσεις, γένη, να γνωρίζει τη σημασία των λέξεων και να τις εκφέρει με την αρμόζουσα μουσικότητα. Αν κάτι από τα παραπάνω δεν συμβαίνει, οι γονείς θα πρέπει να κινητοποιηθούν και να ζητήσουν τη βοήθεια ειδικών. Το ίδιο πρέπει να γίνει αν ως το τέλος της τρίτης δημοτικού το παιδί δεν είναι σε θέση να διαβάσει απρόσκοπτα.  Στην αντιμετώπιση της δυσλεξίας όμως εμπλέκονται πολλές ειδικότητες και δεν είναι ξεκάθαρο πού ακριβώς πρέπει να προστρέξουν οι γονείς. Προφανώς η αξιολόγηση των ειδικών ξεφεύγει από τους σκοπούς του παρόντος άρθρου. Ρωτήσαμε ωστόσο την κυρία Σαββάκη τι θα πρέπει να αναμένει ο γονέας από τον ειδικό στον οποίο προστρέχει.«Ο ειδικός θα πρέπει να είναι σε θέση να του δώσει μια ολοκληρωμένη εικόνα της κατάστασης και της παρέμβασης που θα χρησιμοποιηθεί. Θα πρέπει, δηλαδή, ο γονέας να πληροφορηθεί από τον ειδικό τι ακριβώς συμβαίνει, γιατί ακριβώς συμβαίνει, πώς ακριβώς θα διορθωθεί αυτό που συμβαίνει και πότε»λέει η ελληνίδα γιατρός, συμπληρώνοντας ότι«με τη σωστή παρέμβασητα αποτελέσματα είναι θεαματικά».

Ο ρόλος της τηλεόρασης
Σύμφωνα με όλα τα ερευνητικά ευρήματα, η δυσλεξία έχει νευροβιολογική και γενετική βάση. Υπάρχουν όμως παράμετροι τις οποίες θα πρέπει να προσέξουν οι γονείς ώστε να θωρακίσουν κατά το δυνατόν τα παιδιά τους; «Φυσικά και υπάρχουν και μάλιστα δεν πρόκειται για μαγικές συνταγές αλλά για στάσεις ζωής που θα υπαγόρευε η κοινή λογική» λέει η κυρία Σαββάκη και εξηγεί: «Χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα αποτελεί η τηλεθέαση. Εχει βρεθεί ότι η τηλεθέαση μπορεί να καθηλώσει γλωσσικά τα παιδιά και ο λόγος είναι πολύ συγκεκριμένος: για να εξαγάγει ο εγκέφαλος ένα έλλογο μήνυμα από μια εικόνα απαιτούνται 15 δευτερόλεπτα,ενώ στην τελεόραση οι εικόνες αλλάζουν ανά τρία δευτερόλεπτα. Με δεδομένο ότι η τηλεόραση αποτελεί μια πολιτιστική παράμετρο την οποία δεν μπορούμε να αγνοήσουμε, η κοινή λογική υπαγορεύει να γνωρίζουμε ποιοπαιδί παρακολουθείπόσηκαι τι είδουςτηλεόραση. Διότι ένα ντοκυμαντέρ για την τίγρη με αργές σκηνές δεν είναι το ίδιο με ένα πολεμικού θέματος φασαριόζικο κινούμενο σχέδιο. Ξέρετε πόσα τετράχρονα, πεντάχρονα και επτάχρονα παιδιά που αναμφίβολα διασκέδασαν παρακολουθώντας κάτι στην τηλεόραση δεν είναι μετά σε θέση να περιγράψουν με λόγια αυτό που είδαν;».Στην παρατήρησή μας ότι για την τηλεόραση που βρίθει εικόνων φαίνεται να μην ισχύει το ρητό «μια εικόνα, χίλιες λέξεις» η ελληνίδα γιατρός υπήρξε κάθετη: «Φυσικά και ισχύει. Μια εικόνα, τηλεοπτική ή όχι,μπορεί να ισούται με χίλιες και περισσότερες λέξεις, αρκεί να έχει μάθει κανείς να τις λέει!».  Υπάρχουν άραγε άλλες παράμετροι της καθημερινότητας ενός παιδιού που μπορούν να εμποδίσουν την ανάπτυξη του λόγου; Και πως εμπλέκεται η ελειμματική προσοχή στην δυσλεξία;«Η ελειμματική προσοχή αποτελεί μια άλλη νέα λαίλαπα,αλλά πρόκειται για τεράστιο θέμα που καλό θα ήταν να εξεταστεί ξεχωριστά. Εστιάζοντας στη δυσλεξία,έχει αποδειχθεί ότι η διγλωσσία αναστέλλει την άρτια εκμάθηση της γλώσσας. Και ξέρουμε ότι σήμερα δεν είναι λίγα τα παιδιά που μεγαλώνουν με ξενόγλωσσες νταντάδες»λέει η κυρία Σαββάκη. Και η ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι πρέπει τα παιδιά να διδάσκονται νωρίς τις ξένες γλώσσες; «Ενα βασικό αξίωμα της ψυχογλωσσολογίας είναι πως δεν αποκτά κανείς μια ξένη γλώσσα αν δεν διαθέτει μια πρώτη,τη μητρική του»λέει η ελληνίδα ειδικός και εξηγεί πως η κατάλληλη ηλικία για εκμάθηση ξένης γλώσσας είναι μετά τη συμπλήρωση του εβδόμου έτους της ηλικίας των παιδιών. Απαντώντας δε στο ερώτημά μας αν μετά τα επτά δεν δυσκολεύει η εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας η κυρία Σαββάκη λέει:«Αν έχει κατακτήσει κανείς τη μητρική του γλώσσα,είναι πολύ πιο εύκολο να μάθει άρτια μια δεύτερη στα επτάπαρά να έχει αρχίσει δύο γλώσσες στην ηλικία του ενός,δύο ή τριών ετών και να μην έχει μάθει καμία ολοκληρωμένα. Εξάλλου ως την ηλικία των τριώνη γλώσσα δεν συνιστά απαραιτήτως επικοινωνία.Θα έχετε προσέξει στις παραλίες το καλοκαίρι πόσο αρμονικά παίζουν τα δίχρονα και τρίχρονα ελληνόπουλα με παιδιά τουριστών αντίστοιχης ηλικίας. Ενα παιδί τεσσάρων χρόνων όμως που προσπαθεί να παίξει με ένα ξενόγλωσσο παιδί θα πάει στη μαμά του και θα δηλώσει “δεν καταλαβαίνω τι λέει!”».

Σεβασμό στο «πάλι!»
Αν και τα παραπάνω ακούγονται εφαρμόσιμα, η κυρία Σαββάκη δεν τρέφει καμία ψευδαίσθηση σχετικά με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι σημερινοί γονείς: «Η πολύχρονη εμπειρία μου μού έχει δείξει ότι στις σημερινές κοινωνικές συνθήκες αυτά που ζητούμε από τους γονείς είναι πολύ δύσκολα ακριβώς επειδή απαιτούν αλλαγές στον τρόπο της ζωής τους. Μια μητέρα που γυρίζει στις 8 το βράδυ από τη δουλειάδεν είναι εύκολο να αλλάξει αυτό το δεδομένο» λέει χαρακτηριστικά. Τι μπορεί όμως να κάνει ο γονέας του δυσλεξικού παιδιού που θέλει να ενισχύσει την προσπάθεια του παιδιού του; «Να δείξει ψυχραιμία και να αξιοποιήσει την κοινή λογική.Π.χ.,είναι θέμα κοινής λογικής να αντιληφθούμε ότι τα 40 λεπτά με τον ειδικό δεν αρκούν και πως τα μεγάλα οφέλη από τις επισκέψεις στον ειδικό είναι η επανάληψη στο σπίτι.Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι τα δίχρονα και τρίχρονα τρελαίνουν τις μαμάδες τους με το “πάλι” και “πάλι”. Η επανάληψη κάνει θαύματα στην εγκατάσταση της γλώσσας. Να θυμίσουμε επίσης ότι η μάθηση και η διασκέδαση πάνε μαζί, το τερπνόν μετά του ωφελίμου.Μαθαίνουμε καλύτερα όταν χαιρόμαστε και χαιρόμαστε πολύ περισσότερο όταν η μητέρα και ο πατέρας παίζουν μαζί μας.».

Η dyscalculia, είναι η μαθησιακή δυσκολία σε σχέση με την αριθμητική και τα σύμβολα +,-, :,x. Η δυσκολία του να πεις ποιός απο δυο αριθμούς είναι ο μεγαλύτερος, να διαβάζεις αναλογικά ρολόγια και να ελέγχεις τα ρέστα. Δυσκολία ακόμα να υπολογίσεις χονδρικά πόσο στοιχίζουν λίγα πράγματα στο καλάθι του supermarket αλλά και δυσκολία στην αίσθηση του δεξιά-αριστερά. Η δεξιότητα στη γεωμετρία, η οποία απαιτεί περισσότερο λογική παρά formulae, αρχίζει να ασθενεί όταν σε ένα υψηλότερο επίπεδο απαιτείται υπολογισμός πράξεων. Επίσης η dyscalculia δίνει μια φτωχή αίσθηση της κατεύθυνσης, ακόμα και με πυξίδα. Υπάρχουν ακόμα δυσκολίες με: Μέτρο της απόστασης, με το να κρατάς π.χ αθλητικά σκορ, ότι έχει σειριακή διαδικασία π.χ τα βήματα ενός χορού. Οι ειδικοί με το θέμα, ακόμα αναζητούν τα αίτια της dyscalculia, ερευνώντα σε πολλά επίπεδα όπως τη νευρολογία και την μνήμη. Πρέπει να πούμε οτι οι “δισκαλκουλικοί” έχουν δείκτη νοημοσύνης άνω του μετρίου. Η dyscalculia δεν έχει κάποια per se θεραπεία, αλλά διάφορες θεραπευτικές οδοί ερευνώνται. Για όσους τα αγγλικά τους βοηθούν, δείτε … εδώ…

Το πρώτο δυσλεκτικό παιδί το οποίο έχει καταγραφεί στην Ιστορία ήταν ο υιός του Ηρώδη του Αττικού, ενός πλούσιου προστάτη των τεχνών που έκτισε και το ομώνυμο θέατρο κάτω από την Ακρόπολη, το 150 π.Χ. είχε ένα μαθησιακό πρόβλημα: δεν μπορούσε να μάθει την αλφαβήτα και είχε αδύναμη μνήμη. Για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος ο πατέρας του νοίκιασε 24 σκλάβους, δίνοντας ως όνομα στον καθένα ένα γράμμα· το αποτέλεσμα ήταν ο υιός του να μάθει τα ονόματα των σκλάβων και ταυτόχρονα τα γράμματα της αλφαβήτας.

 «φάρμακα εξυπνάδας»!!!  Υπουργοί και γιατροί στη Μεγάλη Βρετανία προτείνουν να διατίθενται χωρίς ιατρική συνταγή, σε όσους μαθητές το επιθυμούν, τα «φάρμακα εξυπνάδας», δηλαδή αυτά που διεγείρουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Τα συγκεκριμένα φάρμακα, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και το @@@@@, χορηγούνται σε ανθρώπους με προβλήματα συγκέντρωσης. Με αυτό τον τρόπο οι μαθητές θα μπορέσουν να βελτιώσουν τους βαθμούς τους ενώ η επίδοσή τους θα είναι τουλάχιστον δύο φορές καλύτερη. Η πρόταση αυτή έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων από γονείς και ακαδημαϊκούς, οι οποίοι υπογραμμίζουν ότι όλα τα φάρμακα έχουν παρενέργειες.

Πηγή:Pr Web