Στον Πρωτέα  μπορείτε να βρείτε σενάρια για τη διδασκαλία της αρχαιοελληνικής και νεοελληνικής γλώσσας και γραμματείας με την αξιοποίηση των ψηφιακών μέσων. Αναπτύχθηκαν και εφαρμόστηκαν από εκπαιδευτικούς που συμμετείχαν σε διαδικτυακές κοινότητες για τρία χρόνια και καλύπτουν περισσότερο από το 30% του σχολικού χρόνου.

Πηγή

Σχετική δημοσίευση στο Βήμα της Κυριακής, 31/08/2014

Δείτε ένα παράδειγμα πολυμεσικής εφαρμογής  για τον μαθητικό διαγωνισμό φιλοσοφικού δοκιμίου, από το Πρότυπο Πειραματικό Λύκειο Ρεθύμνου.

Ο διαγωνισμός αυτός τελεί υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Πατρών και πραγματοποιείται μετά από έγκριση του αρμοδίου για την παιδεία και εκπαίδευση υπουργείου με την υποστήριξη των υπηρεσιών της Μέσης Εκπαίδευσης.

Πηγή

Τέτοιες δουλειές είναι υποδειγματικές για τα σενάριά μας! 

Ο όρος “διδακτικό σενάριο” καθιερώθηκε στη χώρα μας από την περίοδο των επιμορφώσεων της “Οδύσσειας” και συνοδεύει έκτοτε σχεδόν κάθε απόπειρα αξιοποίησης των ΤΠΕ στη διδασκαλία. Το σενάριο, επειδή αποστασιοποιείται από το βιβλίο και εστιάζει στη μεγαλύτερη πρωτοβουλία του εκπαιδευτικού,  δημιουργεί ένα λεπτομερές πλαίσιο για το μάθημα, που εξασφαλίζει μια συνειδητή πορεία προς συγκεκριμένες και συνειδητά επιλεγμένες διδακτικές κατευθύνσεις.

Μια τέτοια δυναμική εμπλοκή, προϋποθέτει και διαφορετική ταυτότητα εκ μέρους των διδασκόντων. Εκεί που ο μαθησιακός πόρος ήταν ένας και ταυτιζόταν με το έντυπο, τώρα θα πρέπει να δούμε τους μαθησιακούς πόρους στο σύνολό τους (έντυπα αλλά και ηλεκτρονικά μέσα).  Εκεί που τα μέσα πρακτικής γραμματισμού ταυτίζονταν με  το χαρτί, το μολύβι και το έντυπο, τώρα θα πρέπει να καλλιεργήσουμε παράλληλα και το νέο γραμματισμό με την αξιοποίηση των ηλεκτρονικών μέσων ανάγνωσης, γραφής και επικοινωνίας. Εκεί που αρκούσε να βλέπει ο εκπαιδευτικός το μάθημα της ημέρας ή της βδομάδας, τώρα είναι απαραίτητο να διαμορφώσει ένα διδακτικό πλάνο από την αρχή της χρονιάς, όπου θα εντάσσονται τα επιμέρους σενάρια. Αυτό σημαίνει προσέγγιση του μαθήματος σε επίπεδο στόχων κι όχι σε επίπεδο ύλης.

Επιμορφωτικό υλικό

Άξονες δημιουργίας σεναρίου

Μικρός οδηγός για τη δημιουργία σεναρίου (πηγή: Σωτήρης Τερζίδης)

Διδακτικό σενάριο: Ένα ταξίδι στην Αθήνα του 5ου αι. π.Χ. Δημιουργός: Κονδυλόπουλος Ιωάννης. Το έργο βραβεύτηκε στο θεσμό «Αριστείας και Καινοτομίας» 2011. Πηγή: Ιστολόγιο, Στα μονοπάτια του λόγου.

Ένα διαθέσιμο διδακτικό σενάριο μπορεί να αξιοποιηθεί με ποικίλους τρόπους:

• ως αφερηρία προβληματισμού και ανάπτυξης των δικών μας προτάσεων
• ως βάση για προσαρμογή στα δικά μας δεδομένα
• ως πλαίσιο για επιλεκτική υιοθέτηση συγκεκριμένων μόνο διδακτικών πρακτικών

Η ΖΕΑ σε Flash

Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες δημιούργησε ένα ψηφιακό παιχνίδι που ονομάζεται  “Ταξίδι φυγής”. Είναι ένα παιχνίδι επιβίωσης βασισμένο στην πραγματικότητα. Ένα παιχνίδι για το τι σημαίνει να είσαι πρόσφυγας. Ο πρωταγωνιστής του παιχνιδιού είναι ένας νεαρός πρόσφυγας ο οποίος αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα του και αντιμετωπίζει μία σειρά από δυσκολίες και διλήμματα τόσο κατά τη διάρκεια της φυγής όσο και κατά την άφιξή του στη χώρα ασύλου.  Υπεύθυνη για τη μεταφορά του παιγνιδιού στην Ελληνική γλώσσα είναι η Αντιπροσωπεία στην Κύπρο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.

Το παιχνίδι απευθύνεται σε μαθητές ηλικίας 13 μέχρι 16 ετών. Με αυτόν το βιωματικό τρόπο, οι  μαθητές ενημερώνονται και ευαισθητοποιούνται για το τι σημαίνει να είσαι πρόσφυγας.

Πρόταση για την Αναστασία και την Ελένη που κάνουν το σενάριο στο κείμενο της Διδώς Σωτηρίου “Ταξίδι χωρίς επιστροφή” της Α΄ Γυμνασίου.

Οι μαθητές επισκέπτονται τον δικτυακό τόπο  του παιχνιδιού και επιλέγουν να παίξουν με έναν από τους δύο τρόπους που τους ζητείται (άνοιξε σε μεγάλο παράθυρο ή άνοιξε σε αυτό το παράθυρο). Κάνουν κλικ στο παίξε, συμπληρώνουν τα όνοματά τους στο αντίστοιχο πλαίσιο και επιλέγουν το βελάκι “όχι θα παίξω χωρίς εγγραφή”. Στη δεύτερη ενότητα με τίτλο “ΣΤΗΝ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ” κάνουν κλικ στο νούμερο 3. Εδώ θα βρουν το παιχνίδι ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ;

Σε αυτό το παιχνίδι οι μαθητές ενημερώνονται για τη διαφορά μεταξύ προσφύγων και μεταναστών.  Αφού διαβάσουν την ιστορία των επτά ανθρώπων που βλέπουν στην οθόνη τους αποφασίζουν, με βάση το ιστορικό τους αν είναι πρόσφυγες ή μετανάστες και μεταφέρουν το σωστό όρο πάνω στην κάθε εικόνα. Τελειώνοντας το παιχνίδι μπορούν να διαβάσουν περισσότερα στο δίκτυο δεδομένων για τη μεταφορά μεταξύ μεταναστών και προσφύγων.

Στο τέλος, μπορούμε να ζητήσουμε από όλες τις ομάδες να βρουν όρους ή λέξεις που έχουν σχέση με τη «φυγή» και να τις απεικονίσουν με το σώμα τους. Κάθε ομάδα μπορεί να αποφασίσει για να απεικονίσει ένα όρο, π.χ. «φυγή», «σύνορα», «φόβο», «κυνηγημένος», «τρόμος», «απώλεια», «απόρριψη» ή «ευπρόσδεκτος» κλπ. Στις ομάδες οι μαθητές πρώτα συζητούν και μετά απεικονίζουν με το σώμα τους, τις κινήσεις τους και τις εκφράσεις τους την δική τους ερμηνεία του όρου.

Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από τις αλλαγές που έχουν επιφέρει στη ζωής μας οι τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνιών. Ζούμε σε μια δικτυωμένη ( γι` αυτό και παγκοσμιοποιημένη) κοινωνία, όπου το Διαδίκτυο, ο προσωπικός υπολογιστής, τα κινητά τηλέφωνα και τα ψηφιακά πολυμέσα αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούμε, εργαζόμαστε, ενημερωνόμαστε και ψυχαγωγούμαστε. Οι νέες γενιές επιδεικνύουν μια αξιοθαύμαστη άνεση στη χρήση της τεχνολογίας (όχι βέβαια πάντα για ωφέλιμες δραστηριότητες) η οποία αποτελεί και αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς τους. Τα δεδομένα αυτά δεν μπορούν να αφήσουν ασυγκίνητη την εκπαίδευση…

Η παραδοσιακή μορφή διδασκαλίας θέλει τον εκπαιδευτικό να βοηθάει το μαθητή να εσωτερικεύσει τη γνώση που προσφέρουν τα σχολικά βιβλία, μια γνώση που παρουσιάζεται ως πιστή περιγραφή μιας αμετάβλητης πραγματικότητας. Έμφαση δίνεται στο πως ο μαθητής θα συλλάβει το τμήμα της πραγματικότητας που του παραδίδεται έτοιμο (εξ` ου και η «παράδοση του μαθήματος») -και υποτίθεται ότι υπάρχει έξω απ’ αυτόν- και στο πως ο εκπαιδευτικός θα εξαφανίσει τις αμφισημίες ή τα σκοτεινά σημεία, μεταφέροντας την ίδια γνώση σε όλους τους μαθητές. Αυτό το είδος διδασκαλίας είναι σε όλους μας πολύ οικείο και, αναμφισβήτητα, απαραίτητο σε κάποιες περιπτώσεις (ο τρόπος που εξετάζονται οι μαθητές στις Πανελλήνιες εξετάσεις, εξάλλου, ενθαρρύνει αυτού του είδους τη διδασκαλία). Η τεχνολογία, σ` αυτό το είδος διδασκαλίας, μπορεί απλώς να συμβάλει σε μια πιο ελκυστική και πλούσια παρουσίαση των πληροφοριών που συνθέτουν τη προσφερόμενη γνώση. Ένας προβολέας, ένας προσωπικός υπολογιστής και ένα λογισμικό παρουσιάσεων μπορούν να κάνουν το μάθημα της ημέρας πιο κατανοητό και πιο ενδιαφέρον, ιδίως αν η παρουσίαση περιέχει ήχο, εικόνες, βίντεο, γραφικά ή/και σχεδιαγράμματα. Η λογική της μετάδοσης πληροφοριών σε ακροατήριο, βέβαια, παραμένει η ίδια. Η πραγματική συνεισφορά της τεχνολογίας στην εκπαίδευση αρχίζει από τη στιγμή που ο μαθητής γίνεται από παθητικός ακροατής (έστω μιας ελκυστικής παρουσίασης) χρήστης με επιλογές…

Διαβάστε ολόκληρο το πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Μπάμπη Καραγεωργίου : ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ « ΝΕΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ»;