Ο όρος “διδακτικό σενάριο” καθιερώθηκε στη χώρα μας από την περίοδο των επιμορφώσεων της “Οδύσσειας” και συνοδεύει έκτοτε σχεδόν κάθε απόπειρα αξιοποίησης των ΤΠΕ στη διδασκαλία. Το σενάριο, επειδή αποστασιοποιείται από το βιβλίο και εστιάζει στη μεγαλύτερη πρωτοβουλία του εκπαιδευτικού, δημιουργεί ένα λεπτομερές πλαίσιο για το μάθημα, που εξασφαλίζει μια συνειδητή πορεία προς συγκεκριμένες και συνειδητά επιλεγμένες διδακτικές κατευθύνσεις.
Μια τέτοια δυναμική εμπλοκή, προϋποθέτει και διαφορετική ταυτότητα εκ μέρους των διδασκόντων. Εκεί που ο μαθησιακός πόρος ήταν ένας και ταυτιζόταν με το έντυπο, τώρα θα πρέπει να δούμε τους μαθησιακούς πόρους στο σύνολό τους (έντυπα αλλά και ηλεκτρονικά μέσα). Εκεί που τα μέσα πρακτικής γραμματισμού ταυτίζονταν με το χαρτί, το μολύβι και το έντυπο, τώρα θα πρέπει να καλλιεργήσουμε παράλληλα και το νέο γραμματισμό με την αξιοποίηση των ηλεκτρονικών μέσων ανάγνωσης, γραφής και επικοινωνίας. Εκεί που αρκούσε να βλέπει ο εκπαιδευτικός το μάθημα της ημέρας ή της βδομάδας, τώρα είναι απαραίτητο να διαμορφώσει ένα διδακτικό πλάνο από την αρχή της χρονιάς, όπου θα εντάσσονται τα επιμέρους σενάρια. Αυτό σημαίνει προσέγγιση του μαθήματος σε επίπεδο στόχων κι όχι σε επίπεδο ύλης.
Μικρός οδηγός για τη δημιουργία σεναρίου (πηγή: Σωτήρης Τερζίδης)
Διδακτικό σενάριο: Ένα ταξίδι στην Αθήνα του 5ου αι. π.Χ. Δημιουργός: Κονδυλόπουλος Ιωάννης. Το έργο βραβεύτηκε στο θεσμό «Αριστείας και Καινοτομίας» 2011. Πηγή: Ιστολόγιο, Στα μονοπάτια του λόγου.
Ένα διαθέσιμο διδακτικό σενάριο μπορεί να αξιοποιηθεί με ποικίλους τρόπους:
- ως αφερηρία προβληματισμού και ανάπτυξης των δικών μας προτάσεων
- ως βάση για προσαρμογή στα δικά μας δεδομένα
- ως πλαίσιο για επιλεκτική υιοθέτηση συγκεκριμένων μόνο διδακτικών πρακτικών