Τον τίτλο της ανάρτησης δανείστηκα από τον ομώνυμο τίτλο του άρθρου του Αναστάση Βιστωνίτη, που δημοσιεύτηκε στο λογοτεχνικό περιοδικό “η λέξη”, τ. 200.

Είναι η δεύτερη παρουσίαση που κάνω με την εφαρμογή αυτή και ομολογώ ότι με έχει εντυπωσιάσει. Τα λογοτεχνικά περιοδικά που παρουσιάζονται χωρίζονται σε ψηφιακές συλλογές και σε ηλεκτρονικά περιοδικά, τα οποία εντόπισα στο διαδίκτυο.
Συστηματική καταγραφή και παρουσίαση των δικτυακών τόπων και ιστοσελίδων που αφορούν τη νεοελληνική λογοτεχνία υπάρχει στην Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα.

 

Λογοτεχνικά περιοδικά: τα κύτταρα της λογοτεχνίας on Prezi

Δέηση

Απλώνω τα χέρια
στον κήπο που κάηκε.
Δάκρυ του χρόνου
το μυστικό μου,
ακόμα κρατώ.
Γυμνά τα πόδια
στου ήλιου τις σάλπιγγες,
χρυσό κλωνάρι
φιλί μου παλιό.
Απλώνω τα χέρια
σε κάτι που χάθηκε.

ποίηση : Διονυσία Ντάλιου, από την ποιητική της συλλογή “Ασέληνος Νυκτωδία” (Εκδ. Ομήγυρις, 2009)
μουσική : Φίλιππος Περιστέρης
τραγούδι : Θέλμα Καραγιάννη

• Το ποίημα “Δέηση” που εμπεριέχεται στην παρουσίαση δημοσιεύτηκε στο τελευταίο τεύχος του λογοτεχνικού περιοδικού Βακχικόν με τίτλο “ Έστω και μία φορά στη ζωή αξίζει κανείς να παίξει για να χάσει“.

• “Το βίντεο του Σπύρου Πανταζή έχει ως αφορμή το ποίημα του Γιώργου Σεφέρη. ‘Ομως, «Τα παιδιά» που αναφέρει ο Σεφέρης, εδώ είναι έφηβοι, και τα «χαλίκια που πετάνε» γίνονται στο τέλος πέτρες, με τρόπο ώστε να παραπέμπει στην αντίδραση της νέας γενιάς σε κάθε λογής εξουσία. Χρησιμοποιώντας την τεχνική του animation ο Πανταζής δημιουργεί ένα βίντεο για τις ανησυχίες, τα αδιέξοδα και τη φωνή διαμαρτυρίας της νέας γενιάς”.

(από το ηλεκτρονικό περιοδικό για την ποίηση e-poema)