‘Το όνομά μου είναι Λάμπρος. Είμαι 6 χρονών. 

Γεννήθηκα το 1821, τη χρονιά που ξέσπασε ο μεγάλος πόλεμος μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων.” 

Έτσι ξεκινάει την αφήγηση της ιστορίας του ο Λάμπρος.

Κάνε κλικ εδώ για να διαβάσεις τη συνέχεια. 

Διονύσιος Σολωμός, Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι. Σχεδίασμα Β’

«Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει^.
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε Στα μάτια η μάνα μνέει*
Στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει:
“Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ’ έχω γω στο χέρι;
Οπού συ μούγινες βαρύ κι ο Αγαρηνός* το ξέρει”».

Διονυσίου Σολωμού. Άπαντα, τόμ. 1, Ποιήματα, Αθήνα 1993, στ’ έκδοση, σ. 215.

* μνέει = ορκίζεται

* Αγαρηνός = Τούρκος

Το Μεσολόγγι τώρα τοιμάζεται να βγει, με το σπαθί. Τοιμάζεται κι η χήρα Μάνθα, η Μεσολογγίτισσα, να βγει κι αυτή. O Τούρκος α’ νικήθηκε χίλιες φορές, της πείνας το θεριό είν’ ανίκητο. Έτσι ο λαός, μαζί με τη Φρουρά, πήρανε την απόφαση. Κι απόψε…

Νύχτα, σκοτάδι. Η χήρα στα τυφλά ψηλαφώντας ηύρε το δέμα με τα ρούχα τ’ άχαρα του μακαρίτη ανδρός της. Η μπόμπα η τούρκικη τον έκοψε στα δυο, μόλις άρχιζε η πολιορκία. Κι αυτό μονάχα; Το βόλι, το σπαθί, της αρρώστιας η οργή, της πείνας η κατάρα θέρισαν κάθε δικό της, γύρω της.

Συνέχεια →

«Ερευνώντας με τη σειρά όλα τα σπίτια, βρήκαμε αρκετές ποσότητες αλεύρι. Αυτό μοιράστηκε μ’ ένα φλιτζάνι ως μέτρο. Εμοίρασαν κι από ένα φλιτζάνι κουκιά. Άρχισαν λοιπόν να σμίγουν αυτό το λίγο κουκί και αλεύρι στον τέντζερη και να βάνουν μέσα και καβούρια… Ένας γιατρός εμαγείρευσε το σκύλο του με λάδι, από το οποίον είχαμε αρκετό και επαινούσε το φαγί του ότι ήταν το πιο νόστιμο. Οι στρατιώτες τότε πια άρπαζαν οποιονδήποτε σκύλο ή γάτα έβρισκαν στο δρόμο. Όμως, από τις 15 του Μάη αρχίσαμε τις πικραλήθρες, χορτάρι της θάλασσας. Το βράζαμε πέντε φορές ως ότου έβγαινε η πικράδα και το τρώγαμε με ξίδι και λάδι σαν πατάτα αλλά και με ζουμί από καβούρια. Επιδοθήκαμε και στους ποντικούς και ήταν τυχερός αυτός που μπορούσε να πιάσει έναν. Βατράχια, δυστυχώς δεν βρίσκαμε. Από την έλλειψη τροφής αύξαιναν οι αρρώστιες: πονόστομος και αρθρίτιδα».

Νικολάου Κασομούλη, Ενθυμήματα Στρατιωτικά, εισαγωγή-σημειώσεις Γιάννης Βλαχογιάννης, τόμ. 2, Αθήνα 1998, σσ. 241-243.

(Ελεύθερη απόδοση στα νέα ελληνικά) 

Το 1825 η πόλη του Μεσολογγίου βρίσκεται στο στόχαστρο των Οθωμανών σε μια από τις πιο συνταρακτικές πολεμικές επιχειρήσεις σε όλη την Ελληνική Ιστορία.

Πρόκειται για το πρώτο μέρος ενός ντοκιμαντέρ-animation με αφήγηση των γεγονότων από τρεις πλευρές, ελληνική, αγγλική και τουρκική.

Για να το δεις, κάνε κλικ εδώ.

Από τη ΒΟΥΛΗ TV

Με τη βοήθεια της Τεχνητής Νοημοσύνης, ο Δημήτρης Αίσωπος (Ειδικός παιδαγωγός) και η Ευτυχία Πλακαρού (Εκπαιδευτικός) ζωντάνεψαν τους Ήρωες του 1821.

Πώς ήταν τα πρόσωπα τους;

Ποια ήταν τα πραγματικά τους ονόματα;

Ποια ήταν η μόνη γυναίκα που ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας;

Ποιος ήρωας της Ελληνικής Επανάστασης διετέλεσε 5 φορές πρωθυπουργός της Ελλάδος;

Ποιος ήρωας της Ελληνικής Επανάστασης ήταν μονόχειρας αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να δώσει και την ψυχή του για την πατρίδα;

Για να δεις το βίντεο, κάνε κλικ εδώ, εδώ κι εδώ.

Ο Θεόδωρος Βρυζάκης, ο καλλιτέχνης που ζωγράφισε αυτό το έργο, υπήρξε ορφανό του πολέμου της Ανεξαρτησίας (τον πατέρα του τον είχαν κρεμάσει οι Τούρκοι). Σπούδασε στο Μόναχο και έγινε ο κυριότερος ζωγράφος ιστορικών σκηνών. 

Συνέχεια →