Μάνα μου τα, μάνα μου τα κλεφτόπουλα
τρώνε και τραγουδάνε, άιντε πίνουν και γλεντάνε.
Μα ένα μικρό μα ένα μικρό κλεφτόπουλο
δεν τρώει, δεν τραγουδάει, βάι δεν πίνει δε γλεντάει.
Αρχείο κατηγορίας: Τέχνες
Λεοντόκαρδες γυναίκες
Μπουμπουλίνα-Μαντώ Μαυρογένους
Λεοντόκαρδες γυναίκες όμορφες δυναμικές
καπετάνισσες γενναίες πάντοτε ηρωικές
Μπουμπουλίνα Λασκαρίνα και Μαντώ του Μαυρογένους
πλοία δώσατε και χρήμα για τη λευτεριά του γένους.
Το βατράχι
Ωχ αμάν αμάν, ωχ αμάν αμάν Κολυμπούσανε και γελούσανε Και του λέει ο κροκόδειλος: Αλλά το βατράχι, πιο πονηρό Κλεισ’ τα μάτια κι άνοιξ’ το στόμα σου Ο κροκόδειλος ονειρεύτηκε Το βατράχι σαν ξαναπέρασε Κι από τότε όλοι οι κροκόδειλοι Στίχοι: Σταμάτης Δαγδελένης Μουσική: Μέλπω Χαλουτσάκη Ερμηνεία: Γιάννης Χαρούλης Από την παιδική συλλογή τραγουδιών: Τραγουδάκια Γάλακτος |
Το Μαργούδι
Παραδοσιακό τραγούδι από την περιοχή της Θράκης. Το “Μαργούδι κι ο Αλεξανδρής” είναι αναμφίβολα από τα πιο ωραία τραγούδια της περιοχής.
Εδώ το ακούμε από το Νεανικό Τμήμα της Ορχήστρας των Κυκλάδων.
Το Μαργούδι κι ν’ ΑλεξαντρήςΤο Μαργούδι κι ν’ ΑλεξαντρήςΒγαίνουν στην αυλή κρυφά κρυφάΒγαίνουν στην αυλή κρυφά κρυφά.
Η βίδα του Βρασίδα
Η βίδα του Βρασίδα – (Αντίθετα)
Από το βιβλίο των εκδόσεων Διάπλαση με τίτλο “Με τα μάτια της Ψυχής”
Ερμηνεία: Παύλος Κοντογιαννίδης
Μουσική:Παναγιώτης Γιατράκος
Στίχοι: Χρύσα Σκοπελίτου
Εικονογράφηση : Κατερίνα Βερούτσου
Ένα το χελιδόνι
Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβήγια να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλήΈνα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβήγια να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή
Θέλει νεκροί χιλιάδες να ‘ναι στους τροχούςΘέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.
Ο Αντώνης
Ένας από τους γνωστότερους και πιο επιτυχημένους δίσκους του Μ. Θεοδωράκη είναι το Ματχάουζεν σε στίχους του Ιάκωβου Καμπανέλλη.
Στον δίσκο αυτό υπάρχει το τραγούδι «ο Αντώνης», που αναφέρεται σε πραγματικό και υπαρκτό πρόσωπο στο στρατόπεδο .
Οι στίχοι του τραγουδιού:
Εκεί στη σκάλα την πλατιά
στη σκάλα των δακρύων
στο Βίνερ Γκράμπεν το βαθύ
το λατομείο των θρήνων Συνέχεια
Άσμα ασμάτων-Ι. Καμπανέλλης και Μ. Θεοδωράκης
Την περίοδο του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου ο Ιάκωβος Καμπανέλλης φυλακίστηκε για δυόμιση ολόκληρα χρόνια στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μαουτχάουζεν στην Αυστρία. Ένα στρατόπεδο – κολαστήριο για τους ανθρώπους, κυρίως εβραίους, που σύρθηκαν εκεί με βία από τους ναζί του Χίτλερ. Λέγεται ότι μέσα σε αυτό βρήκαν το θάνατο περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι. Συνέχεια
Οι πόνοι της Παναγιάς
Που να σε κρύψω γιόκα μου
να μη σε φτάνουν οι κακοί
σε ποιο νησί του ωκεανού
σε πια κορφή ερημική.
Δε θα σε μάθω να μιλάς
και τ’ άδικο φωνάξεις
ξέρω πως θα ‘χεις την καρδιά
τόσο καλή τόσο γλυκή
που μες τα βρόχια της οργής
ταχειά, ταχειά θε να σπαράξεις. Συνέχεια
Μάνα μου, μάνα
Μάνα μου μάνα
στο δρόμο μου σπείρανε
πίκρα κι αψιθιά.
Μάνα μου μάνα
τα νιάτα μου γείρανε
κάτω απ΄τα σπαθιά.
Ουρανέ μου
στείλε μου νερό
να ποτίσω την έρημο
να φυτρώσει
λουλούδι δροσερό
στο κορμί μου τ΄αέρινο
μάνα μου μάνα
την άνοιξη φέρε μου
πάνω στο σταυρό. Συνέχεια
Ο αναβάτης του Αρτεμισίου
Ο αναβάτης του Αρτεμισίου είναι χάλκινο άγαλμα ίππου με τον αναβάτη του.
Το εξαιρετικό αυτό γλυπτό, το οποίο αποτελεί πρότυπο έργο, βρέθηκε το 1928 στον βυθό του ακρωτηρίου Αρτεμίσιο της βόρειας Εύβοιας. Ανασύρθηκε σε πολλά κομμάτια, τα οποία προέρχονται από ναυάγιο του 140 π.Χ. περίπου, σύμφωνα με τη χρονολόγηση των αγγείων, των κεραμικών και άλλων αντικειμένων που βρέθηκαν μαζί με τα χάλκινα κομμάτια του γλυπτού. Οι έρευνες της ενάλιας αρχαιολογίας για την ανεύρεση και ανάσυρση του γλυπτού έφεραν στο φως αρχικά το μπροστινό τμήμα του αλόγου και τον νεαρό αναβάτη και έως το 1937 τα υπόλοιπα μέρη του έργου. Συνέχεια
Κοπέλα στο παράθυρο
Ο Γεώργιος Άβλιχος, ο Kεφαλονίτης δημιουργός αυτού του αριστουργήματος, ήταν ποιητής, μουσικός και ζωγράφος (1842-1909).
Τι να αγναντεύει άραγε η νεαρή Ρουμπίνα , κόρη του Ιωάννη Γεράσιμου Καβαλιεράτου, από το ανοικτό παράθυρο του εξοχικού της στα Βλαχάτα της Σάμης; Το βλέμμα της, ονειροπόλο, βυθίζεται στο γαλάζιο του ουρανού και το μικρό λευκό σκυλάκι που κρατάει στην αγκαλιά της μοιάζει και αυτό συνεπαρμένο από το ίδιο αθέατο για μας όραμα. Συνέχεια
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει
“Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει” γράφτηκε από τον Χιλιανό συγγραφέα Λουίς Σεπούλβεδα. Ακολουθεί ένα απόσπασμα της ιστορίας από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
“Ο γάτος που ήταν μαύρος και πελώριος και χοντρός, λιαζόταν στο μπαλκόνι, ρονρονίζοντας, και σκεφτόταν τι ωραία που την περνούσε εκεί, ξαπλωμένος ανάσκελα, με τις ζεστές ακτίνες πάνω στην κοιλιά, τα τέσσερα πόδια μαζεμένα και την ουρά απλωμένη. Συνέχεια
Μπόλεκ και Λόλεκ
Ίσως δεν τους γνωρίζεις, μα ήρθε ο καιρός να τους μάθεις. Ο Μπόλεκ κι ο Λόλεκ είναι δυο κολλητά φιλαράκια περίπου δέκα χρονών που ζουν στην Πολωνία, μια ευρωπαϊκή χώρα του βορρά. Πρωταγωνιστούν σε ταινιούλες κινουμένων σχεδίων γεμάτες χιούμορ και κέφι. Παρακολούθησε τα παρακάτω βιντεάκια και θα πάρεις μια γεύση.
Η νεράιδα των ζαχαρωτών
Η μικρή Κλάρα στη γιορτή των Χριστουγέννων πήρε δώρο από τον νονό της ένα Καρυοθραύστη. Όταν τέλειωσε η γιορτή κι όλοι έφυγαν η Κλάρα μπήκε στο σαλόνι να δει πως είναι ο Καρυοθραύστης της.
Ήταν μεσάνυχτα και συνέβη κάτι … μαγικό! Το χριστουγεννιάτικο δέντρο μεγάλωσε απότομα κι όλα τα παιχνίδια μαζί κι ο Καρυοθραύστης ζωντάνεψαν. Ο Καρυοθραύστης πολεμούσε ασταμάτητα με τον βασιλιά των εχθρικών ποντικών. Για να τον βοηθήσει η Κλάρα πέταξε την παντόφλα της στο κεφάλι του ποντικοβασιλιά, σώζοντας έτσι τον Καρυοθραύστη. Αμέσως αυτός μεταμορφώθηκε σε ένα πανέμορφο πρίγκιπα! Συνέχεια
Μελωδικές εορταστικές ευχές
Μελωδικές εορταστικές ευχές από τη Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου και τη Σχολή Κωφών της Λευκωσίας. Για να τις ακούσεις, κάνε κλικ εδώ.
Καλές Γιορτές σε όλους!
Παιδική – Νεανική Χορωδία της Ορχήστρας των Κυκλάδων
Η Παιδική – Νεανική Χορωδία της Ορχήστρας των Κυκλάδων δημιουργήθηκε στα τέλη του 2012 με στόχο την παροχή χορωδιακής αγωγής και μουσικής καλλιέργειας μέσα από το ομαδικό τραγούδι. Η χορωδία, πυρήνας δημιουργικότητας, ψυχικής και πνευματικής καλλιέργειας, αποτελεί πολύτιμο εργαλείο στην προσπάθεια των παιδιών ν’ αναπτύξουν θετική στάση και αγάπη προς τη μουσική και ν’ αποκτήσουν πνεύμα ομαδικότητας και συνεργασίας. Συνέχεια
Ο μικρός τυμπανιστής
Μού ’παν έλα να πάμε να δεις, ρα πα παμ παμ
Χριστός γεννήθηκε στην άκρη της γης. ρα πα παμ παμ
Κι εγώ γυρεύω απόψε στον ουρανό, ρα πα παμ παμ
τ’ αστέρι ψάχνω να βρω το φωτεινό ρα πα παμ παμ, ρα πα παμ παμ
να με πάει στο Μικρό Βασιλιά, ρα πα παμ παμ πέρα μακριά. Συνέχεια
Το άλλο ζευγάρι
“Το άλλο ζευγάρι” (The other pair) είναι μια ταινία μικρού μήκους από την Αίγυπτο που κέρδισε βραβείο στο Φεστιβάλ του Luxor το 2014. Τη σκηνοθέτησε η 20χρονη Sara Rozik από την Αίγυπτο με πτυχίο από το High Institute of Cinema της Αιγύπτου και με δίπλωμα στη Μουσική από το Cairo Conservatoire.
Για να δεις την ταινιούλα, κάνε κλικ εδώ.
Ανάμεσα Σύρο και Τζια
Ανάμεσα Σύρο και Τζια μικρή φυτρώνει νεραντζιά
όμορφή μου κοπελιά που ‘χει τις ρίζες στο βυθό
και τα κλαδιά στον ουρανό, το κορίτσι π’ αγαπώ. Συνέχεια
Γεια σου χαρά σου Βενετιά
Γεια σου χαρά σου Βενετιά
πήρα τους δρόμους του νοτιά
κι απ’ το κατάρτι το ψηλό
τον άνεμο παρακαλώ.
Φύσα αεράκι φύσα με
μη χαμηλώνεις ίσαμε
να δω γαλάζια εκκλησιά
Τσιρίγο και Μονεμβασιά. Συνέχεια
Με την Ελλάδα καραβοκύρη
Με τη φουρτούνα
και το Σιρόκο
ήρθε μια σκούνα
απ’ το Μαρόκο.
Με τον αγέρα
και με τ’ αγιάζι
πάει μια μπρατσέρα
για την Βεγγάζη. Συνέχεια
Χρυσαλιφούρφουρο
Στα λαγκάδια της Λιλιπούπολης
βγαίνει ένα λουλουδάκι
που το λεν Χρυσαλιφούρφουρο
και μοιάζει με χρυσό τριανταφυλλάκι.
βγαίνει ένα λουλουδάκι
που το λεν Χρυσαλιφούρφουρο
και μοιάζει με χρυσό τριανταφυλλάκι.
Φύσα, φύσα το Χρυσαλιφούρφουρο,
φύσα το την Άνοιξη να φέρεις.
Κι αν πετάξει σαν φτερό και πούπουλο,
κάποιος σ’ αγαπάει και δεν το ξέρεις.
φύσα το την Άνοιξη να φέρεις.
Κι αν πετάξει σαν φτερό και πούπουλο,
κάποιος σ’ αγαπάει και δεν το ξέρεις.
Χρυσαφένια φλουράκια κρέμονται
κάτω από τα πέταλά του
και στου Ζέφυρου το παιχνίδισμα
σαν να κουδουνίζει κάπου κάπου.
κάτω από τα πέταλά του
και στου Ζέφυρου το παιχνίδισμα
σαν να κουδουνίζει κάπου κάπου.
Το μαγισσάκι
Το Μαγισσάκι
Από τους χρόνους τους παλιούς, το ‘χω βαθύ μεράκι
να βγω στις πέρα θάλασσες, να βρω το Μαγισσάκι.
Τ’ άπιαστο σαν αερικό, στην εμορφιά του Μάη
που αν κάνεις να τον μυριστείς, αλλοίμονο σου -εκάης
Έβγα έβγα Μαγισσάκι, χτύπα χτύπα το ραβδάκι
Ντο και ρε και μι και φα, μες στα ροζ τα σύννεφα
Τι ζουμπούλια και τι κρίνα, τι κι ετούτα τι κι εκείνα.
Ντο και ρε και φα και μι, φούχτα μου και δύναμη. Συνέχεια
Το χαμόγελο της Τζοκόντα
«Σε μια παρέλαση στη Νέα Υόρκη, με μουσικές, με χρώματα και με πλημμυρισμένη από κόσμο την 5η Λεωφόρο, βρισκόμουν μια Κυριακή απόγευμα το φθινόπωρο του 1963, όταν συνάντησα μια γυναικούλα να περπατάει μοναχή με μιαν απελπισμένη αδιαφορία για ό,τι συνέβαινε γύρω της χωρίς κανείς να την προσέχει, χωρίς κανέναν να προσέχει, μόνη, έρημη μες στο άγνωστο πλήθος, που τη σκουντούσε, την προσπερνούσε ανυποψίαστο, εχθρικό, αφήνοντάς την να πνιγεί μες στη βαθιά πλημμύρα της λεωφόρου, μέσα στη θάλασσα που ακολουθούσε, μέσα στ’ αγέρι που άρχισε να φυσά. Έμεινα στυλωμένος, ο μόνος που την πρόσεξε, κι έκαμα να την πάρω από πίσω, να την ακολουθήσω και πλησιάζοντάς την να της μιλήσω, χωρίς να ξέρω τι να της πω, μα ίσαμε ν’ αποφασίσω, την έχασα από τα μάτια μου. Συνέχεια
