Βασίλεψες αστέρι μου

moiroloi

Βασίλεψες αστέρι μουΒασίλεψε η πλάσηΚι ο ήλιος κουβάρι ολόμαυροΤο φέγγος του έχει μάσει
Κόσμος περνά και με σκουντάΣτρατός και με πατάειΚι εμέ το μάτι ουδέ γυρνάΟυδέ σε παρατάει
Την άχνα απ’ την ανάσα σου
Νιώθω στο μάγουλό μου

Αχ κι ένα φως μεγάλο φωςΣτο βάθος πλέει του δρόμου
Τα μάτια μου σκουπίζει ταΜια φωτεινή παλάμηΑχ κι η λαλιά σου γιόκα μουΣτο σπλάχνο μου έχει δράμει
Και να που ανασηκώθηκαΤο πόδι στέκει ακόμαΦως ιλαρό λεβέντη μουΜ’ ανέβασε απ’ το χώμα
Σημαίες τώρα σε ντύσανεΠαιδί μου εσύ κοιμήσουΚι εγώ τραβώ στ’ αδέρφια σουΚαι παίρνω τη φωνή σου
Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος (Επιτάφιος, XVII 1936)
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνεία, πιάνο: Αλκυόνη