Οι Γελεκτσήδες ήταν μια ομάδα ατρόμητων εφήβων που ζούσαν στο Μεσολόγγι τους πρώτους καιρούς της Επανάστασης, αλλά έδρασαν κυρίως το δωδεκάμηνο της δεύτερης πολιορκίας που ξεκίνησε στις 15 Απριλίου 1825 και μετά από πολλά δεινά έληξε με τη μυθιστορηματική Έξοδο τη νύχτα 10 προς 11 Απριλίου 1826.

Πήραν το όνομά τους από το γιλέκο που φορούσαν για να μην τους βαραίνει η κάπα. Μαθήτευαν στον πόλεμο δίπλα στους αγωνιστές, γεμίζοντας τουφέκια ή παίρνοντας μέρος στα γιουρούσια, για να φέρνουν στην πόλη όπλα, ρούχα και τρόφιμα. Κάποια απ’ αυτά τα παιδιά τολμούσαν να αρπάζουν στον αέρα τις βόμβες των εχθρών κι αμέσως να τις στέλνουν πίσω ή να βγάζουν αστραπιαία το φιτίλι με κίνδυνο να ανατιναχτούν.

Υπήρχαν και Γελεκτσήδες που τις σκοτεινές νύχτες περνούσαν με βάρκες και μονόξυλα ανάμεσα από τους δυο στόλους – τουρκικό κι αιγυπτιακό – που κύκλωναν την πόλη από τη μεριά της λιμνοθάλασσας και ρίχνονταν στα μικρά εχθρικά σκάφη, τα «λαντσόνια» – άλλοτε τα βούλιαζαν, άλλοτε τα κυρίευαν.

Στο μυθιστόρημά της “Έντεκα μέρες του Απρίλη 1826” (Πατάκης,2020) η Λιλή Λαμπρέλλη αφηγείται “το μικρό χρονικό μιας μεγάλης στιγμής της Ελληνικής Επανάστασης και της ευρωπαϊκής ιστορίας: εννιά μέρες πριν και δυο μέρες μετά την ΄Εξοδο του Μεσολογγίου μέσα από τη ματιά ενός εφήβου, του Μάρκου του Γελεκτσή, που σπρώχτηκε με τη βία στην ενηλικίωση εκείνες τις μέρες του Απρίλη του 1826”.

Για να διαβάσεις ένα απόσπασμα του βιβλίου, κάνε κλικ εδώ.