Το έθιμο της Ειρεσιώνης αφορά τον στολισμό κλαδιών ελιάς. Το όνομα «Ειρεσιώνη» σχετίζεται με τον τρόπο στολισμού. Η λέξη προέρχεται από το αρχαιοελληνικό «είρος», έριον, δηλαδή μαλλί. Πράγματι τα κλαδιά ελιάς στολίζονταν με μάλλινα νήματα, κόκκινου και λευκού χρώματος. Πάνω σε αυτές έδεναν κάθε λογής καρπούς φθινοπωρινούς, όπως καρύδια, κάστανα, ρόδια αλλά και αποξηραμένα φρούτα, όπως σύκα, καθώς και δημητριακά. Δεν έλειπαν και μικρά μπουκαλάκια γεμάτα κρασί και λάδι, συμπληρώνοντας το τρίπτυχο ελιά-αμπέλι-σιτάρι που σημάδεψε τον ελληνικό πολιτισμό. Η γιορτή λάμβανε χώρα από τα μέσα Οκτωβρίου έως τα μέσα Νοεμβρίου και ήταν αφιερωμένη στον θεό Απόλλωνα. Παιδιά αμφιθαλή -που είχαν δηλαδή και τους δύο γονείς ζωντανούς, άρα θεωρούνταν τυχερά- περιφέρονταν από σπίτι σε σπίτι κρατώντας τα στολισμένα κλαδιά ελιάς. Τραγουδούσαν μάλιστα ένα τραγούδι, θυμίζοντας τα σημερινά κάλαντα, χωρίς ωστόσο να έχει θρησκευτικό χαρακτήρα. Ήταν περισσότερο μια ευχή για αφθονία αγαθών, όπως φαίνεται από τους στίχους που μας παραδίδει ο Πλούταρχος:

«Ειρεσιώνη σύκα φέρει και πίονας άρτους
και μέλι εν κοτύλη και έλαιον αναψήσασθαι
και κύλικ’ εύζωρον, ως αν μεθύουσα καθεύδη»

Στη συνέχεια έραναν το κλαδί της Ειρεσιώνης με κρασί από ένα τελετουργικό αγγείο και το κρεμούσαν στην πόρτα. Εκεί έμενε έναν ολόκληρο χρόνο, μέχρι την επόμενη γιορτή, οπότε και καιγόταν τελετουργικά, πριν κρεμάσουν την καινούρια Ειρεσιώνη.

Στο νηπιαγωγείο μας αναβιώσαμε το έθιμο της Ειρεσιώνης στολίζοντας τις ελιές μας