Σήμερα αποχαιρετούμε τον Μάρτιο. Έναν Μάρτη δύσκολο , παράξενο και ανησυχητικό λόγω των καταστάσεων που βιώνουμε. Συνεχίζουμε όμως με υπομονή, αισιοδοξία και ελπίδα. Ήρθε όμως και η ώρα να βγάλουμε τον “Μάρτη” από το χεράκι μας, σύμφωνα με το έθιμο. Σε κάποιες περιοχές τα παιδιά βγάζουν τον «Μάρτη» τους μόλις δουν στον ουρανό τα πρώτα χελιδόνια της άνοιξης και τον αφήνουν στις τριανταφυλλιές, ώστε να το χρησιμοποιήσουν για να φτιάξουν τις φωλιές τους. Μια άλλη, πιο διαδεδομένη λαϊκή παράδοση, τονίζει ότι αυτό το βραχιολάκι πρέπει να φορεθεί στο χέρι μέχρι την Ανάσταση κι εκείνη τη μέρα να τοποθετηθεί στην πασχαλινή λαμπάδα.

Να θυμηθούμε όμως και το ποίημα για τον Μάρτη τον γδάρτη,τον πεντάγνωμο και τον αναποφάσιστο, που διαβάσαμε στο σχολείο μας.

 « Ο Μάρτης και η μάνα του»

(ΡΙΤΑ ΜΠΟΥΜΗ-ΠΑΠΑ)

Τον γνωρίζετε τον Μάρτη,
τον τρελό και τον αντάρτη;
Ξημερώνει και βραδιάζει
κι εκατό γνώμες αλλάζει.

Βάζει η μάνα του μπουγάδα,
σχοινί δένει στη λιακάδα,
τα σεντόνια της ν’ απλώσει,
μια χαρά να τα στεγνώσει.

Να που ο Μάρτης μετανιώνει
και τα σύννεφα μαζώνει
και να μάσει η μάνα τρέχει
τα σεντόνια, γιατί βρέχει!

Να ο ήλιος σε λιγάκι,
φύσηξε το βοριαδάκι,
κι η φτωχή γυναίκα μόνη
τα σεντόνια ξαναπλώνει.                                                                                                                                                    

Μια βροντή κι ο ήλιος χάθη
μες στης συννεφιάς τα βάθη,
ρίχνει και χαλάζι τώρα,
ποποπό, τι άγρια μπόρα!

Ως το βράδυ φορές δέκα
άπλωσε η φτωχή γυναίκα
την μπουγάδα, κι όρκο δίνει
Μάρτη να μην ξαναπλύνει.

(Από το βιβλίο: Aνθολόγιο για τα παιδιά του Δημοτικού, μέρος δεύτερο, Oργανισμός Eκδόσεως Διδακτικών Bιβλίων, 1975)

 

Αφού διαβάσετε το ποίημα με τη μαμά, μπορείτε να το αποτυπώσετε εικαστικά(ζωγραφική, κολλάζ). Επίσης μπορείτε να ανακαλύψετε με τη βοήθεια της μαμάς τις ομοιοκατάληκτες λέξεις και να τις γράψετε στο χαρτί.