Τα παιδιά παρατήρησαν εικόνες και εξέφρασαν απόψεις για αυτά που έβλεπαν. Οι απόψεις τους καταγράφηκαν

Η εικόνα της χελώνας καρέτα καρέτα έφερε αρκετές συζητήσεις στην παρεούλα και ένα ενδιαφέρον ιδαίτερο για τα παιδιά. Έτσι αρχίσαμε να μαθαίνουμε περισσότερα πράγματα γι αυτήν. Παρακολουθήσαμε ένα βίντεο για να μάθουμε περισσότερες πληροφορίες.

Εμπνευσμένα τα παιδιά από το βίντεο και έχοντας το οπτικοποιημένο υλικό μπροστά τους θέλησαν να δημιουργήσουν μια ιστορία για το πλάσμα αυτό. Βάζοντας ο καθένας την ιδέα του, μοιράστηκαν τις σκέψεις τους και δημιούργησαν μια όμορφη ιστορία που αποφάσισαν να την κάνουν βιβλίο. Τα παιδιά ανέλαβαν ρόλους, να βρουν εικόνες, να σκεφτούν ποιος θα είναι ο τίτλος και να ψηφίσουν αυτόν που τους άρεσε πιο πολύ, να σκεφτούν πως θα μπουν οι εικόνες για να δημιουργήσουν τις σελίδες τους και γενικά όλη την επιμέλειά του. Στο μόνο που βοηθήσαμε εμείς ήταν το κείμενο της ιστορίας να γραφτεί στον υπολογιστή. Όλη η ιδέα του να φαίνεται όπως τα βιβλία που πουλιούνται στο βιβλιοπωλείο ήταν των παιδιών, για αυτό το λόγο αναζητήθηκαν εικόνες από το διαδίκτυο για να είναι όπως είπαν “σαν αληθινές”. Δείτε πως εργάστηκαν 

Μπορείτε να δείτε την ιστορία εδώ

Το βιβλίο πλέον έχει μπει στην δανειστική βιβλιοθήκη κι ας ελπίσουμε να προλάβουν όλοι να το δανειστούν … Τα παιδιά πάντως ένιωσαν πολύ περήφανα που έγιναν μικροί συγγραφείς!

Λόγω της εκτενούς ενασχόλησής μας με τη δημιουργία του βιβλίού, ολοκληρώσαμε το εργαστήρι, σκεπτόμενοι να γράψουμε μηνύματα για να ακουστούν σε όλους τους ανθρώπους να προστατεύουν τη θάλασσα. Μάλιστα, η τελική μας καλοκαιρινή γιορτή αποφασίσαμε να είναι μια που θα μιλάει για πλάσματα του βυθού όπως οι θαλάσσιες χελώνες και τα δελφίνια που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. 

Ως επισφράγιση μιας όμορφης συνεργασίας με την Κα Αναστασία Καρνέζη της Α’ Τάξης του 2^ου Νηπιαγωγείου Νέας Ερυθραίας, συναντηθήκαμε για τελευταία φορά την Τρίτη 16/5/2023. Θέλαμε να χαιρετίσουμε τους αγαπημένους μας φίλους και την δασκάλα που πάντα με τη θετική της διάθεση και το χαμόγελό της, μας έκαναν να αισθανόμαστε ευπρόσδεκτοι σε κάθε μας συνάντηση. Παρά το πολυάσχολο πρόγραμμά τους και τις απαιτήσεις των μαθημάτων, μας υποδέχονταν με χαρά και για 4 περίπου μήνες, στα πλαίσια του προγράμματος, ανταλλάξαμε επισκέψεις ο ένας στο σχολείο του άλλου, συνεργαστήκαμε για να κάνουμε γυμναστική όπως κάνουν στο Δημοτικό, διασκεδάσαμε στο αποκριάτικο πάρτι μας, βάλαμε φαντασία και δημιουργήσαμε λαμπάδες και κηροπήγια στο Πασχαλινό μας εργαστήρι και τέλος κάναμε κοινές δράσεις εθελοντισμού μαγειρεύοντας με τον «Άλλο Άνθρωπο» για τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη έστω από ένα πιάτο ζεστό φαγητό.

Το εγχείρημα της δράσης μας «Ομαλή Μετάβαση από το Νηπιαγωγείο στο Δημοτικό Σχολείο» αρχικά φάνηκε δύσκολο και αγχωτικό. Η άψογη συνεργασία όμως με την δασκάλα και τα παιδιά της και η αγάπη που μας έδειξαν, ήταν καταλυτική για να προσπεραστούν όλα τα εμπόδια. Τους επισκεφθήκαμε λοιπόν θέλοντας να τους πούμε εκτός από «Ευχαριστώ που μας δεχτήκατε» όλη τη χρονιά, να τους ευχηθούμε «Καλό Καλοκαίρι», να τους πούμε «Θα μας λείψετε πολύ» και «Μην μας ξεχάσετε». Τους πήγαμε σαν δώρο μια κορνίζα που τη διακοσμήσαμε μόνοι μας με κοχύλια από τη θάλασσα και μέσα είχε μια κοινή φωτογραφία που βγάλαμε την τελευταία φορά στο Πασχαλινό εργαστήρι. Έτσι για να μην μας ξεχάσουν κι εκείνοι ώστε, αν κάποια στιγμή το Σεπτέμβρη μας δουν να τριγυρνάμε μόνοι μας στην τεράστια αυλή του Δημοτικού σχολείου, να έρθουν να μας κάνουν παρέα για να μην αισθανόμαστε μόνοι ..

Πριν φύγουμε τους χαρίσαμε μια καλοκαιρινή ιστορία που φτιάξαμε στα πλαίσια των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων και μιλάει για την ρύπανση της θάλασσας από τα πλαστικά (πατήστε το link παρακάτω). Πόσο θέλαμε να πάμε μαζί στην παραλία να βοηθήσουμε στον καθαρισμό της, αλλά δυστυχώς αυτή η δράση δεν υλοποιήθηκε γιατί δεν προλάβαμε..

Ο ΤΟΝΟΣ ΚΑΙ Η ΧΕΛΩΝΑ

Έτσι χαιρετηθήκαμε με λύπη που θα κάνουμε τόσο καιρό να ξαναδούμε τους φίλους μας αλλά μεγάλη χαρά που τους γνωρίσαμε!

Κα Αναστασία και παιδιά σας ευχαριστούμε για όλα!!

Ελπίζουμε και του χρόνου να υπάρξει τέτοια αντίστοιχη δράση που γέμισε τα μικρά παιδιά με αυτοπεποίθηση για το επόμενο βήμα τους αλλά και τα μεγάλα με αίσθημα ευθύνης για να τους δείξουν το δρόμο..

Σε συζήτηση που έγινε με τα παιδιά και το τραγικό συμβάν του σεισμού στην Τουρκία (και στη Συρία) διαπιστώσαμε ότι τα ίδια γνώριζαν πολλά από αυτά που είχαν συζητήσει με τους γονείς τους, από αυτά που είχαν πιθανόν είχαν καταλάβει τα ίδια ακούγοντας τις ειδήσεις, από αυτά που κατάλαβαν από τα “συνφραζόμενα” ακούγοντας τους ενήλικες να συνομιλούν. Για κάθε τι που συμβαίνει στον κόσμο, τα παιδιά πρέπει να ενημερώνονται σωστά, με ειλικρίνεια αλλά πάντα μέχρι εκεί που ορίζει η ηλικία τους και φυσικά να βρίσκουμε εμείς οι ενήλικες την ευκαιρία να αξιοποιήσουμε οποιαδήποτε πληροφορία προς όφελος όλων αλλά και για να διδάξουμε κάτι καλό που πάντα θέλουμε να πιστεύουμε ότι υπάρχει, έστω και μέσα από μια φυσική καταστροφή.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, μιλήσαμε ξανά για το σεισμό, θυμηθήκαμε το σχέδιο εκκένωσης του σχολείου που είχαμε κάνει στην αρχή της σχολικής χρονιάς και είδαμε κάποιες φωτογραφίες από αυτές που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο σχετικά με το σεισμό στις γειτονικές μας χώρες. Τα μάτια των παιδιών πήγαν φυσικά σε μια φωτογραφία που είχε μικρά παιδιά και αξιοποιώντας την Ρουτίνα Σκέψης “Βλέπω, Σκέφτομαι, Αναρωτιέμαι” κάναμε μια προσέγγιση της κατάστασης που βρίσκονται οι ήρωες της φωτογραφίας. Όλες οι ιδέες που κατατέθηκαν ήταν αποδεκτές και φυσικά δεν αφήσαμε απορίες για το τι πραγματικά συμβαίνει στην εικόνα, καθώς θέλαμε να ξέρουν τα παιδιά ότι οι μικροί ήρωες βρέθηκαν σε αυτή τη δυσμενή θέση αλλά είναι πλέον ασφαλής και μαζί με τους γονείς τους. Μερικές σκέψεις τους θα τις μοιραστούμε μαζί σας.

Στο τέλος κλείσαμε τη συζήτησή μας για την αγάπη και την διάθεση για φροντίδα που πρέπει να έχουμε για τον διπλανό μας, είτε αυτός είναι συγγενής μας, φίλος ή κάποιος που έχει ανάγκη τη βοήθειά μας από όποια χώρα κι αν κατάγεται και όποια γλώσσα κι αν μιλάει.

Ευχόμαστε κανένας λαός να μην ζει τέτοιες τραγικές στιγμές…

Έχοντας επιστρέψει από τις διακοπές Χριστουγέννων ασχοληθήκαμε με τον 2ο κύκλο των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων και συγκερκιμένα με το πρόγραμμα “Ο πυξιδούλης και η πυξιδούλα στο νηπιαγωγείο”. Πρόκειται για μια πρωτοβουλία του κέντρου Πρόληψης ΠΥΞΙΔΑ που προάγει την ψυχική Υγεία και ανθεκτικότητα απέναντι σε καταχρήσεις. Επειδή όμως σε αυτήν την ηλικία δεν μπορούμε να μιλήσουμε για καταχρήσεις, αλλά να προάγουμε την ψυχική Υγεία με την ενδυνάμωση πρώτα του εαυτού και μετά της ομάδας που ανήκουμε, αξιοποιήσαμε το πρόγραμμμα με τέτοιο τρόπο ώστε να αναδείξουμε την αξία του να είμαστε όλοι μαζί, ενωμένοι, να αναγνωρίσουμε τα ταλέντα και την αξία του άλλου, να δείξουμε σεβασμό, να καταφέρουμε να κάνουμε πράγματα μαζί για κοινό σκοπό και να μάθουμε να αναγνωρίζουμε τα βασικά μας συναισθήματα για να μπορούμε να αναγνωρίσουμε και του άλλου.

Κάποια από τα ενδεικτικά εργαστήρια του προγράμματος, διαφοροποιήθηκαν και προσαρμόστηκαν στις ανάγκες της ομάδας των παιδιών κι εδώ θα σας παρουσιάσουμε μερικές από τις δραστηριότητες που πραγματοποιήθηκαν. Οι δράσεις αυτές πραγματοποιήθηκαν σε συνεργασία και των δυο εκπαιδευτικών του τμήματος καθώς στο ολοήμερο τμήμα πραγματοποιούνται κάποιες από αυτές μια φορά την εβδομάδα.

Τα παιδιά κρύβονται κάτω από ένα σεντόνι ανά ομάδα, οι υπόλοιπη παρέα τους ζητάει να μεταμορφωθούν σε ένα ζώο και όταν το σεντόνι σηκώνεται αναπαριστούν αυτό που τους ζήτησαν. Όλη η τάξη ακολουθεί το ίδιο παράδειγμα συζητώντας βέβαια αν η ομάδα εκτέλεσε με επιτυχία την επιθυμία της. Έτσι γίνονται όλοι μαζί μια ομάδα και αναπαριστούν το ζώο που ειπώθηκε (ενίσχυση ομάδας/ομαδικό πνεύμα/αλληλουποστήριξη/σεβασμός).

Τα παιδιά καταγράφουν (με τη βοήθεια της νηπιαγωγού) σε ένα μεγάλο χαρτόνι όλα αυτά που θεωρούν τα ίδια ότι αποτελούν το δυνατό τους σημείο, τις δικές τους ικανότητες. Σε τί τα καταφέρνουν καλά σύμφωνα με τη δική τους οπτική  (ενίσχυση αυτοπεποίθησης/ αυτοαξιολόγηση/ αυτοαναγνώριση).

Ύστερα ζητάμε από τους άλλους να αναγνωρίζουν τα ταλέντα ή ικανότητες που έχει ο φίλος ή ο συμμαθητής/τριά του, δείχνοντας τον θαυμασμό του γι αυτό (αποδοχή διαφορετικότητας/αναγνώριση και σεβασμός στον άλλο): 

Η Θεοδώρα είπε ότι η Βασιλική κάνει πολύ ωραίες ζωγραφιές και παίζει πολύ ωραία.

Ο Αλέξανδρος Κουλαξ. είπε ότι ο Γιάννης παίζει ωραία με τα αυτοκινητάκια.

Η Ροζαλία είπε ότι η Εβελίνα παίζει πάντα ωραία παιχνίδια.

Η Λία είπε ότι ο Αχιλλέας είναι πολύ προσεκτικός.

Η Εβελίνα είπε ότι ο Κωνσταντίνος φτιάχνει πολύ ωραία lego.

Ο Πάρης είπε ότι ο Βαγγέλης είναι πολύ καλός στους στόχους.

Ο Βαγγέλης είπε για τον Αχιλλέα ότι φτιάχνει ωραίες σαΪτες.

Η Βασιλεία είπε για την Εύα ότι παίζει ωραίο σχοινάκι στην αυλή.

Η Βασιλική είπε ότι η Βασιλεία κάνει όμορφες ζωγραφιές με νερομπογιές.

Η Λία είπε ότι η Χριστίνα χορεύει πολύ ωραία.

Η Χριστίνα είπε στη Μελπομένη ότι ζωγραφίζει πολύ όμορφα.

Συζητήσαμε στην ολομέλεια πράγματα που μας αρέσουν και βρήκαμε ότι δεν είναι μόνο δική μας προτίμηση αλλά πολλά από αυτά είναι και των φίλων μας. Έτσι συνειδητοποιήσαμε ότι έχουμε πολλά κοινά που μας ενώνουν. Αποφασίσαμε να τα κάνουμε ένα ωραίο βιβλιαράκι και εστιάσαμε στο αγαπημένο μας ζώο, φαγητό, άθλημα, έντομο , φυτό, παιχνίδι, χρώμα και φρούτο. Με την τεχνική της χαρτοδιπλωτικής, φτιάξαμε ατομικά ο καθένας το βιβλίο του που μετά “ξεφυλλίζοντάς” το καταλάβαμε πόσο μας αρέσουν τα ίδια πράγματα (σεβασμός/αποδοχή/ κοινά ενδιαφέροντα)

Με τη βοήθεια ενός μαγνητικού παιχνιδιού που έφερε η νηπιαγωγός στην τάξη, τα παιδιά χωρίστηκαν σε 6 ομάδες και τους ζητήθηκε, κάθε μια να βρει τα χαρακτηριστικά του προσώπου που δείχνουν ένα από τα 6 βασικά συναισθήματα- ΧΑΡΑ, ΛΥΠΗ, ΦΟΒΟΣ, ΘΥΜΟΣ, ΖΗΛΕΙΑ, ΝΤΡΟΠΗ. Μέσα από συζήτηση, κάθε ομάδα επέλεξε τα μαγνητάκια που θεωρούσε ότι ταιριάζουν σε αυτό το συναίσθημα. Όταν κάθε ομάδα ολοκλήρωνε την προσπάθειά της, στην ολομέλεια συζητούσαμε πιθανά λάθη ή επιλογές που δεν ήταν κατάλληλες να παρουσιάσουν το συγκεκριμένο συναίσθημα εστιάζοντας στα μάτια, τα φρύδια, τα μάγουλα και το στόμα. Έτσι κάθε παιδί κατάφερνε να δει πως θα έδειχνε πιο σωστή η έκφραση του προσώπου για κάθε συναίσθημα με την σύμφωνη γνώμη της ολομέλειας. Στο τέλος αναπαριστούσαμε κάθε συναίσθημα με το δικό μας πρόσωπο σκεπτόμενοι τι είναι αυτό που μας κάνει χαρούμενους, λυπημένους, να φοβάμαστε κ.ο.κ αποτυπώνοντάς το σε μια ζωγραφιά.(αποδοχή/αναγνώριση συναισθήματος/σεβασμός/αυτοπειθαρχία)

Στα πλαίσια του 20υ κύκλου των ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΩΝ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ  με θέμα Εγώ και Εσύ = Η  Ομάδα μας, τα παιδιά της τάξης μας έπρεπε να  εξοικειωθούν με τη λειτουργία της ομάδας και κυρίως να αισθανθούν σημαντικά μέλη της. Να καταλάβουν επίσης ότι όλοι έχουν τα κοινά χαρακτηριστικά που τους κάνουν να μοιάζουν.

Για τον λόγο αυτό αποφασίσαμε να παίξουμε το χαλασμένο τηλέφωνο όπου τα παιδιά καθισμένα σε κύκλο πρέπει να μεταφέρουν το ένα στο άλλο μια λέξη που τους είπε η εκπαιδευτικός και στην συνέχεια ο τελευταίος πρέπει να την φωνάξει. Στο παιχνίδι αυτό συμμετείχαν όλα τα παιδιά με πολλή χαρά και διασκέδασαν με την ψυχή τους.

Στην συνέχεια ακολούθησε η κύρια δραστηριότητα του 3ου κύκλου, όπου τα παιδιά πάλι καθισμένα σε κύκλο με μια καρέκλα λιγότερη και ένας να μένει όρθιος στην μέση αφού ακούσουν φράσεις όπως ¨να σηκωθούν όσοι έχουν καστανά μαλλιά¨, ¨να σηκωθούν όσοι αγαπούν την σοκολάτα¨, ¨να σηκωθούν όσοι αγαπούν το παγωτό¨ κλ.π, θα πρέπει να αλλάξουν θέση μεταξύ τους όσα πιστεύουν ότι αυτό που λέγεται τους αφορά. Ένα θα μείνει και πάλι όρθιο. Αυτό το παιδί θα είναι που θα δώσει την επόμενη εντολή στην ομάδα. Η συγκεκριμένη δραστηριότητα έδειξε να ξεσηκώνει όλα τα παιδιά και να θέλουν να δραστηριοποιηθούν με πολύ ενθουσιασμό.

Στο τέλος της δραστηριότητας ακολούθησε συζήτηση με τα παιδιά και αναφέρθηκαν πολλές ιδέες από αυτά για το αν έμαθαν κάποια πράγματα για κάποιους άλλους. Αναφερθήκαμε ιδιαίτερα σε κάποια κοινά που μπορεί να έχουν κάποια μεταξύ τους (χαρακτηριστικά, γλυκίσματα, παιχνίδια). Καταλήξαμε επίσης ότι πρέπει να μοιραζόμαστε πράγματα με τους άλλους και ότι είναι ωραίο να μαθαίνουμε για τους άλλους.

Στα πλαίσια του 5ου εργαστηρίου τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να δραματοποιήσουν μια λίστα από ιδέες – γρίφους. Τα παιδιά καθισμένα στα καρεκλάκια τους έδειχναν να απολαμβάνουν κάθε λεπτό της δραστηριότητας. Τους εξηγήσαμε ότι θα κάνουμε κάτι με παντομίμα και εκείνα θα πρέπει να προσπαθήσουν να μαντέψουν τι είναι αυτό. Τους εξηγήσαμε επίσης ότι θα πρέπει να παρατηρήσουν προσεκτικά αυτό που βλέπουν και στην συνέχεια να σκεφτούν χωρίς να μιλήσουν και τέλος τους είπαμε ότι θα σηκώσουν το χέρι τους μόνο όταν πιστεύουν ότι έχουν την απάντηση. Αφού κατάλαβαν πως παίζεται το παιχνίδι, δείχνοντας δυο – τρεις γρίφους εμείς στα παιδιά, αφήσαμε το επόμενο παιδί να έχει την ευκαιρία να γίνει ηθοποιός, δηλ. το παιδί που σηκώνεται, δεν πρέπει να μιλάει καθόλου, αλλά μόνο να προσποιηθεί ότι κάνει κάτι με το σώμα του. Για βοήθεια στην αρχή δείξαμε εικόνες – κάρτες στα παιδιά.

Τα παιδιά παρουσίασαν πολλές ιδέες για παντομίμα που σκέφτηκαν μόνα τους όπως ¨παίζω πιάνο, οδηγώ κτ.λ¨ και στο τέλος η δραστηριότητα έκλεισε με μια συζήτηση με τα παιδιά, εκφράζοντας την γνώμη τους για το τι πιστεύουν ότι έδειξε ο συμμαθητής τους, ζητώντας με χαρά να επαναληφθεί η δραστηριότητα.

Ολοκληρώθηκε ο 1ος Κύκλος από τα Εργαστήρια Δεξιοτήτων με τίτλο “Συνεργασία”. Αλήθεια τι νομίζουν τα παιδιά ότι είναι συνεργασία; Ας δούμε πως αποτύπωσαν την σκέψη τους μέσα από την ζωγραφική.

Για να δούμε πόσο δύσκολο είναι να συνεργάζεσαι με κάποιον, πως μπορεί να ακουστεί και η δική σου φωνή μέσα σε μια ομάδα, αν μπορείς να ακολουθήσεις τις οδηγίες δείχνοντας εμπιστοσύνη στους άλλους, αν μπορείς να σεβαστείς τη γνώμη του άλλου για ένα αποτέλεσμα που θα οφελήσει την ομάδα, παίξαμε πολλά πολλά παιχνίδια που μας έδειξαν τι κάνουμε σωστά και τι όχι σε μια συνεργασία.

Κινητικά παιχνίδια: Στεφάνια στο πάτωμα που σχηματίζουν το σώμα μιας κάμπιας. Τα παιδιά χορεύουν ελεύθερα στο χωρό της μουσικής και μόλις σταματήσει πρέπει όλα να μπουν μέσα στα στεφάνια. Ο τελευταίος πρέπει να σηκώσει το στεφάνι και με τη βοήθεια των άλλων χέρι-χέρι να το μεταφέρει σωστά μπροστά ώστε να βοηθήσουμε σιγά σιγά την κάμπια να “μετακινηθεί”

Άλλο παιχνίδι συνεργασίας ήταν να απλώσουμε χαρτιά και μαρκαδόρους στο πάτωμα για να προσπαθήσουν τα παιδιά, πότε με τον γρήγορο πότε με τον αργό ρυθμό του ταμπουρίνου, να κινηθούν ανάμεσά τους χωρίς να τα πατήσουν και χωρίς να τα ρίξουν κάτω. Δεν ήταν εύκολο το εγχείρημα καθώς περιοριστήκαμε στο χώρο της παρεούλας. Τα κατάφεραν αρκετά καλά

Κάποια από τα παιδιά έγιναν εξωγήινοι που δεν μιλούν την δική μας γλώσσα και συνάντησαν τους γήινους οι οποίοι προσπάθησαν να μεταφράσουν αυτά που έλεγαν. Μια συνεργασία πολύ ιδιαίτερη για τα παιδιά καθώς νόμιζαν ότι πρέπει να πουν κάτι συγκεκριμένο. Μόλις κατάλαβαν ότι μπορούν να πουν ό,τι σκεφτούν με τη βοήθεια της φαντασίας τους, συνεργάστηκαν αρκετά καλά και πραγματικά γελάσαμε πολύ!

Μια άλλη προσπάθεια συνεργασίας μεταξύ των παιδιών ήταν να εμπιστευτούν το ένα το άλλο. Τα παιδιά έγιναν ζευγάρια, κλείσαμε τα μάτια του ενός παιδιού με ένα μαντήλι και ο άλλος προσπαθούσε να του δίνει οδηγίες (πόσα βήματα μπροστά, πίσω, δεξιά κλπ) για να καταφέρει να πιάσει το φίλο μας τον Κουάξ. Σχεδόν όλα τα ζευγάρια κατάφεραν την αποστολή αυτή με μεγάλη επιτυχία!

Ακόμη μια δοκιμασία συνεργασίας μεταξύ των παιδιών έγινε μέσα από τα Εργαστήρια Δεξιοτήτων: η αποστολή τους ήταν ανά ζευγάρια, να πάρουν ένα κοινό υλικό (εδώ διαλέξαμε τουβλάκια που σφηνώνεται το ένα μέσα στο άλλο) και να προσπαθήσουν χωρίς να κοιτιούνται, ν’ ακολουθήσουν τις οδηγίες που θα δίνει ο ένας μόνο αλλά θα εκτελούν και οι δυο ταυτόχρονα. Για να σιγουρευτούμε ότι κανείς δεν θα κοιτά, βάλαμε στη μέση ένα πανί σαν διαχωριστικό. Η δραστηριότητα αυτή απέδειξε πόσο καλά μπορώ να δώσω οδηγίες σε κάποιον αλλά και πόσα καλά μπορώ να τις ακολουθήσω. Τα αποτελέσματα σε μερικά ζευγάρια ήταν ότι έδειξαν άψογη συνεργασία ενώ άλλα δεν τα κατάφεραν τόσο καλά. Σημασία έχει ότι προσπάθησαν!

Συνεργασία -Αποτέλεσμα

Ακόμη μια δοκιμασία για τα παιδιά ήταν να συζητήσουν ακούγοντας τις απόψεις του άλλου, να προτείνουν, να δοκιμάσουν, να εντοπίσουν λάθη και να καταφέρουν μέσα από την συνεργασία μεταξύ τους, να ενώσουν κομμένα κατά μήκος ρολλά χαριού, ώστε να δημιουργήσουν ένα αυλάκι ή μια τσουλήθρα ή ένα τούνελ, ώστε να μπορέσει ένα μπαλάκι του πινγκ πόνγκ να κυλήσει χωρίς να σταθεί ή να κολλήσει μέσα σε αυτά. Για κάποιες ομάδες ήταν πολύ εύκολο να βρουν λύση όμως άλλες δυσκολεύτηκαν αρκετά. Καλλιέργεια πολλαπλών δεξιοτήτων (κριτική σκέψη, υπόθεση, επίλυση προβλήματος, δοκιμή και πλάνη, μηχανική)

Μεγάλη αξία ήταν να βλέπουμε την συνεργασία των παιδιών όχι μόνο στις προγραμματισμένες αυτές δραστηριότητες, αλλά όταν αυθόρμητα, στο ελεύθερο παιχνίδι επέλεγαν να κατασκευάσουν, να ζωγραφίσουν ή να συναρμολογήσουν μαζί!

Αυτό ήταν ένα μικρό δείγμα από τις δράσεις που πραγματοποιήθηκαν για τον 1ο κύκλο των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων.

Οι προσπάθειες για συνεργασία στο νηπιαγωγείο είναι καθημερινές και διαρκείς, μέσα από την ανάληψη καθηκόντων κάθε ομάδας, μέσα από τα οργανωμένα παιχνίδια αλλά και τα αυθόρμητα στις γωνιές, μέσα από τις γιορτές μας αλλά και τις φανταστικές ιστορίες που φτιάχνουμε όλοι μαζί βάζοντας ο καθένας την δική του ιδέα. Αυτός ο κύκλος Εργαστηρίων μπορεί να έκλεισε αλλά για εμάς η συνεργασία συνεχίζεται, αφού αποτελεί βασική δεξιότητα που καλλιεργείται με κάθε τρόπο, καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς.