Στις 2 Απριλίου, ημέρα γέννησης του Δανού Παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (2 Απριλίου 1805) καθιερώθηκε ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου. Η ημέρα αυτή καθιερώθηκε το 1966 από τη Διεθνή Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα η οποία ιδρύθηκε στη Ζυρίχη της Ελβετίας το 1953. Σήμερα εντάσσονται σ’ αυτήν 70 εθνικά τμήματα από όλο τον κόσμο. Κάθε χρόνο ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της οργάνωσης έχει την ευκαιρία να είναι ο διοργανωτής αυτής της ημέρας. Επιλέγει ένα θέμα και καλεί έναν διακεκριμένο λογοτέχνη της χώρας του να γράψει ένα μήνυμα στα παιδιά του κόσμου και έναν εικονογράφο να δημιουργήσει μια αφίσα. Το υλικό αυτό χρησιμοποιείται με διάφορους τρόπους για την προώθηση των βιβλίων και της ανάγνωσης σε όλο τον κόσμο.

Διοργανωτής για το 2019 είναι η Λιθουανία. Η φετινή αφίσα προέρχεται από τη Λιθουανία   και αυτό είναι το μήνυμα που τη συνοδεύει.

Τα βιβλία μας βοηθούν να κόψουμε ταχύτητα

“Βιάζομαι!… Δεν έχω χρόνο!… Αντίο! Ακούμε λέξεις όπως αυτές σχεδόν κάθε μέρα, όχι μόνο στη Λιθουανία, που βρίσκεται στο κέντρο της Ευρώπης, αλλά σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου. Όχι λιγότερο συχνά, ακούμε ότι ζούμε στην εποχή της υπερπληροφόρησης και της βιασύνης.

Αν όμως πάρετε ένα βιβλίο στα χέρια σας, νιώθετε αμέσως την αλλαγή. Τα βιβλία μοιάζουν να έχουν αυτήν την υπέροχη ικανότητα, μας βοηθούν να επιβραδύνουμε. Μόλις ανοίξετε ένα βιβλίο και βουτήξετε στα ήρεμα βάθη του, δεν φοβάστε πλέον ότι τα πράγματα θα κινούνται δίπλα σας σαν σφαίρα, ενώ δε θα βλέπετε τίποτα. Ξαφνικά, πιστεύετε ότι δεν έχετε να τρέξετε σε κάποια επείγουσα δουλειά μικρής σημασία. Στα βιβλία, τα πράγματα συμβαίνουν ήσυχα και με μια αυστηρά προκαθορισμένη σειρά. Ίσως επειδή οι σελίδες τους είναι αριθμημένες, ίσως επειδή οι σελίδες θροΐζουν απαλά και χαλαρωτικά ενώ τις ξεφυλλίζετε. Στα βιβλία, όσα έχουν ήδη συμβεί, συναντούν ήρεμα όσα πρόκειται να συμβούν.

Το σύμπαν ενός βιβλίου είναι ανοιχτό; Εμπλέκει χαρούμενα την πραγματικότητα με τη φαντασία. Και μερικές φορές, αναρωτιέστε αν συνέβη σε ένα βιβλίο ή στη ζωή, το ότι παρατηρήσατε πόσο όμορφα στάζει το λιωμένο χιόνι από τη στέγη, ή πόσο ευχάριστος είναι στο μάτι ο τοίχος του γείτονα, που έχει υπερκαλυφθεί με βρύα. Ξέρετε από τα βιβλία ή από την πραγματικότητα ότι τα σορβιά μούρα εκτός από όμορφα είναι και πικρά; Ήταν σε ένα βιβλίο ή στην πραγματικότητα που ξαπλώνατε στο καλοκαιρινό γρασίδι ή καθόσασταν με τα πόδια σταυρωμένα, βλέποντας τα σύννεφα να πλέουν στον ουρανό;

Τα βιβλία μας βοηθούν να μην βιαζόμαστε, τα βιβλία μας διδάσκουν να προσέχουμε πράγματα, και τα βιβλία μας προσκαλούν ή ακόμα μας κάνουν να καθίσουμε για λίγο. Συνήθως διαβάζουμε καθιστοί, με ένα βιβλίο στο γραφείο ή στα χέρια μας, έτσι δεν είναι;

Και δεν έχετε βιώσει άλλο ένα θαύμα – ότι όταν διαβάζετε ένα βιβλίο, το βιβλίο διαβάζει εσάς; Ναι, φυσικά τα βιβλία ξέρουν να διαβάζουν. Διαβάζουν το μέτωπο, τα φρύδια, τις άκρες των χειλιών όταν σηκώνονται και πέφτουν, αλλά πρώτα και κυριότερα, τα βιβλία διαβάζουν τα μάτια σας. Και κοιτώντας στα μάτια σας βλέπουν… Λοιπόν, ξέρετε τι!

Είμαι σίγουρος ότι τα βιβλία δεν βαριούνται ποτέ όταν είναι στα χέρια σας. Κάποιος που απολαμβάνει το διάβασμα -είτε είναι παιδί είτε ενήλικας- είναι πολύ περισσότερο ενδιαφέρων από κάποιον που δε νοιάζεται για τα βιβλία, που αγωνίζεται πάντα εναντίον του ρολογιού, που δεν έχει ποτέ χρόνο να κάτσει κάτω, που αποτυγχάνει να προσέξει όσα τον περιστοιχίζουν.

Στην Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, η ευχή μου για όλους σας είναι:

Είτε να υπάρχουν ενδιαφέροντα βιβλία για τους αναγνώστες και ενδιαφέροντες αναγνώστες για τα βιβλία!”