Στο παραμύθι της Joan Turu από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ ο Νιλ νιώθει μπερδεμένος. Μεγαλώνει, και ξέρει πολύ καλά ότι όταν τα αγόρια μεγαλώνουν γίνονται άντρες. Όμως… πώς είναι να είσαι άντρας; Κοιτάζοντας γύρω του, βλέπει τους άντρες μέσα στην οικογένεια, στην τηλεόραση, στον δρόμο… Και αποφασίζει πως είναι έτοιμος. Σήμερα, ο Νιλ θα πάει στο σχολείο σαν άντρας.   … Τι σημαίνει όμως να είσαι άντρας;
Ο τίτλος θύμισε στον Ά… κάποιον κύριο που  – όταν χτύπησε στο δρόμο και πήγε να κλάψει- του είπε “Ε! Οι άντρες δεν κλαίνε!” Κι αν πονέσουν; Κι αν λυπηθούν πολύ; Θα αφήσουν τα δάκρυά τους να γίνει ένα ποτάμι μέσα τους; Τι είναι τελικά αυτό που κάνει κάποιους άντρες;

Η υπέροχη διαφήμιση Being στο https://www.youtube.com/watch?v=7xyD4p4gHD8 μας ενέπνευσε για διαλόγους … !!!

ΦΙΛΙ;

Μόνο εάν ο άλλος συμφωνεί. Αν πει ΟΧΙ, το σεβόμαστε…

Το κείμενο της διαφήμισης:

Του αρέσει να φτιάχνει τσάι… αλλά αυτό δεν τον κάνει κορίτσι

Ξέρει ακριβώς πόση ζάχαρη να βάλει… αλλά αυτό δεν τον κάνει κορίτσι

Το ρίχνει στο φλιτζάνι με χάρη… αλλά αυτό δεν τον κάνει κορίτσι

Το κάνει και για τους δυο τους… αλλά αυτό δεν τον κάνει κορίτσι

Τον κάνει απλά ένα αγόρι… που αρέσει στα κορίτσια

«Πολλές φορές οι μεγάλοι σκέφτονται τι θα μπορούσαν να γίνουν τα παιδιά όταν μεγαλώσουν. Το κοριτσάκι της ιστορίας δεν έχει καμία αγωνία για όσα αναρωτιούνται οι άλλοι για το μέλλον της. Τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη σημασία γι’ αυτήν από το να παρατηρεί τα πάντα γύρω της και να αξιολογεί όσα βλέπει και ακούει. Όλα θα γίνουν την κατάλληλη στιγμή. Τώρα σημασία έχει να είναι παιδί. Όσο για το τι θα γίνει μετά; Ε, αυτό θα μας το πει όταν μεγαλώσει.» Όλα αυτά συμβαίνουν στο παραμύθι της Έφης Λαδά «Όταν μεγαλώσω θα σας πω» από τις εκδόσεις Ψυχογιός

Μέχρι τότε όλο και κάτι σκεφτόμαστε για το τι θα μπορούσαμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε…

…αλλά σίγουρα θα θέλαμε να ζούμε σε έναν πολύχρωμο πλανήτη γεμάτο χαρούμενους ανθρώπους!!!

Επιλέγουμε γαλακτοκομικά προϊόντα από τον τόπο μας, μειώνοντας τα τροφοχιλιόμετρα μέχρι να φτάσουν στο πιάτο μας και φυσικά το οικολογικό αποτύπωμα

Το βιβλίο «Μαμά»  σε κείμενο της συγγραφέως Ελέν Ντελφόρζ και εντυπωσιακή εικονογράφηση του Κεντέν Γκρεμπάνς, από τις εκδόσεις Φουρφούρι, αποτελεί έναν τρυφερό ύμνο στη μητρότητα.

«Μαμά.

Μια μοναδική λέξη, μια παγκόσμια λέξη.

Μια λέξη συνώνυμη με την αγάπη, την τρυφερότητα, την ανάγκη, την ελπίδα, αλλά και μερικές φορές με την έλλειψη και την απουσία.

Υπάρχουν στον κόσμο τόσο πολλές μητέρες, τόσο διαφορετικές, καθεμία για ένα παιδί που γεννιέται.

Όμως όταν μια μαμά κρατάει στην αγκαλιά της το μωρό της, η εικόνα είναι πάντα η ίδια.»

Ένα βιβλίο με στιγμιότυπα αυτού που αποκαλούμε μητρότητα.

Γυρίζεις σελίδα και κάθε φορά αντικρίζεις μία διαφορετική εικόνα που φωτίζει την έννοια της μητρότητας από μία άλλη πλευρά. Κάθε εικόνα ‘σκαρώνει’ ολόκληρη ιστορία στο μυαλό, κάτι θυμίζει, προκαλεί ένα σκίρτημα, ένα χαμόγελο. Ναι, κάποτε το έχεις ζήσει κι εσύ. Ναι κι εσύ ένιωσες έτσι κάποια φορά.

«Η μαμά έλεγε:                                                                  Πόσες ώρες την ημέρα,

“Όταν κρυώνεις, κρυώνω”.                                             πόσες μέρες την εβδομάδα

Έτσι είναι.                                                                          σε ένα αυτοκίνητο…

Ή μάλλον όχι.                                                                    Στιγμές & μνήμες!!!

“Όταν κρυώνεις, ξεπαγιάζω.”

Η Alison McGhee γράφει το «Μια μέρα»– εκδόσεις mamaya -και περιγράφει όλες αυτές τις ημέρες, καθεμία ξεχωριστά, που κάθε μητέρα ευχήθηκε από την καρδιά της, ονειρεύτηκε για το παιδί της, το είδε να μεγαλώνει και να πραγματοποιεί όλα του τα όνειρα, μεγάλα και μεγαλύτερα. Το βιβλίο θυμίζει περισσότερο ένα γράμμα από αυτά που θα έγραφε μία μητέρα και θα άφηνε με ησυχία πάνω στο κομοδίνο για να δει το παιδί της μόλις ξυπνήσει. Γεμάτο αγάπη, όνειρα, ευχές και ελπίδες…

Ετοιμάζουμε τις καρδούλες που θα δώσουμε στη μαμά μας…

“Πριν από χρόνια και καιρούς στ’ όμορφο Γατουχάν,
τότε που κυβερνούσε ο κάτασπρος Χαν Χαν,
με μια παλιά βαρκούλα, μια βάρκα πλαστική,
χωρίς πανιά, κατάρτι και δίχως κουπαστή,
που 15 γάτες χωρούσε το πολύ, έφτασαν στοιβαγμένες καμιά εκατοστή. …
-Χάσαμε τα σπίτια μας!
-Πόλεμος στην πατρίδα!
-Βοηθήστε μας, πεθαίνουμε!
-Δώστε μας λίγη ελπίδα!
Μα ήδη ο άρχοντας Χαν Χαν έδωσε διαταγή:
“Να φύγουν απ’ το Γατουχάν τάχιστα, στη στιγμή,
να παν πίσω στον τόπο τους, τι ήρθανε εδώ
αφού δεν έχουν χρήματα να κάνουν τουρισμό…”
Το “ΙΔΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΑΜΑ” της Στέλλας Μιχαηλίδου από τις εκδ. ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ σε εικονογράφηση της Χρύσως Χαραλάμπους ενθουσίασε τα παιδιά, ιδιαίτερα όταν ήρθε η ανατροπή … Είναι εύκολο να διώχνεις τον άλλο, αλλά πιο εύκολο είναι να σου δίνει το χέρι εκείνος που πριν λίγο έδιωχνες !!!

“Μπήκαμε” στα παπούτσια της μαμάς και ετοιμάσαμε και μπουκέτα αμάραντου που πήραμε από το  Μοναστήρι της Τσούκας