Ψυχρά & θερμά χρώματα

Το υπέροχο “Κρακ!” της Seou Lee από τις εκδόσεις ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ – αφορμή για να κατανοήσουμε καλύτερα την κλιματική αλλαγή

Πρώτα είδαμε τι συνέβη στην Ανταρκτική με έναν πιγκουίνο που έτρεξε να πηδήξει από το κομμάτι πάγου που αποκολλήθηκε για να συναντήσει την υπόλοιπη ομάδα αλλά και την ιστορία του Jinjing που ταξιδεύει κάθε χρόνο 8.000 χιλιόμετρα μόνο και μόνο για να δει από κοντά τον άνθρωπο που τον έσωσε σε ένα μικρό χωριό έξω από το Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας.(Penguin Makes It Onto Land As Ice Breaks & Jinjing The Penguin – Swims 5000 Miles Every Year To Visit The Man Who Saved Him)

Αποτυπώσαμε δύο από τους προορισμούς του – Χαβάη κι Ανταρκτική…

… ενώ η ταξιδιάρικη εικονογράφηση μας οδήγησε σε δικά μας ταξίδια με τρόπο ολίγον…μαγικό!!!

Και αφού το βιβλίο δεν έχει κείμενο…φτιάξαμε εμείς την ιστορία του…

Μια φορά κι έναν καιρό…

…στο Νότιο πόλο έσπασε ένα κομμάτι πάγου. Οι πιγκουίνοι άκουσαν ένα …ΚΡΑΚ!!!

Ένας πιγκουίνος που έτρωγε ένα ψάρι έμεινε πάνω στο κομμάτι από τον πάγο που κόπηκε. Έμεινε μόνος του. Εκεί που έτρωγε το ψάρι, το έβγαλε από το στόμα του γιατί κατάλαβε ότι έφευγε από το σπίτι του. «Ωωωχ!!! Τι έπαθα! Πού είμαι; Ένα λάθος έγινε. Ποιος θα με βοηθήσει;»

Χιλιάδες πιγκουίνοι μακριά κι αυτός μόνος του σε ένα κομμάτι πάγου στον ωκεανό. Θα χαθεί; Θα τον φάνε οι καρχαρίες; Ένα γιγάντιο χταπόδι; Οι μέδουσες; Θα τον νικήσουν οι καταιγίδες; Τα τεράστια κύματα; Το πετρέλαιο που έριξαν οι άνθρωποι στη θάλασσα;

Κλαίει γιατί δεν ξέρει τι θα συμβεί και του λείπουν οι γονείς του, οι φίλοι του, το φαγητό του, το σπίτι του…

Ξαφνικά…

-Τι είναι αυτό; Ααααα! Μου αρέσει. Λες και ονειρεύομαι. Τι ωραία χρώματα! Από τον ήλιο θα είναι! Να είναι το ηλιοβασίλεμα;  …

Κι αυτό το μέρος; Είναι καταρράκτης; Μάλλον μία σπηλιά από πάγο είναι. Ένα σπήλαιο! Λες να έχει παγίδες;  …

Να και η Βραζιλία. Ζεσταίνομαι. Ζεσταίνεται κι ο πάγος. Αρχίζει να λιώνει; Λες να σπάσει; …  Τελικά, κατάφερα να φτάσω στην Ευρώπη, στη Βενετία. Να, και οι γονδολιέρηδες που πάνε βόλτα στους θαλάσσιους δρόμους.Είναι πολύ μεγάλο το ταξίδι που έχω κάνει….

Συνεχίζω κι αυτό θυμίζει Ελλάδα! Ουάου!!! Είναι πολύ ωραία! Σα λουκουμάκια τα νησάκια. Μου αρέσει. Όμως δεν μπορώ να μείνω – δεν βλέπω χιόνι. Αλλά τι ωραία τραμπαλίζομαι πάνω στα κυματάκια!

Ο καιρός περνά κι έχει μείνει σχεδόν χωρίς πάγο. Πέρασε την Αυστραλία και τώρα βλέπει ένα αγόρι που κάνει σερφ. Είναι μαυρισμένο από τον ήλιο. Βγαίνει από τη θάλασσα για να βάλει αντηλιακό και τότε βλέπει τον πιγκουίνο πάνω στο μικρό κομμάτι πάγου. Το αγόρι θα τον πάρει να τον βάλει στο ψυγείο με τις Coca Cola  και τα αναψυκτικά για να δροσιστεί;

Πίσω στην Ανταρκτική  οι φίλοι τον περιμένουν.

Ναι, το αγόρι τον έστειλε πίσω με.. τη σανίδα του σερφ και του έδωσε και λουλούδια στο λαιμό του. Οι πιγκουίνοι όταν τον είδαν εντυπωσιάστηκαν επειδή δεν είχαν ξαναδεί λουλούδια. Αυτοί βλέπουν μόνο άσπρο, μαύρο από το σώμα τους και λίγο πορτοκαλί από το ράμφος και τα πόδια τους.

Ο πιγκουίνος τους περιγράφει το μεγαααάλο του ταξίδι σε όλη τη γη.

Ο φίλος του στη Χαβάη έμεινε με τον πάγο του πιγκουίνου. Είναι πολύ μικρό κομμάτι. Σε λίγο θα λιώσει και θα κρατάει νερό στα χέρια του. Θα το ρίξει στη θάλασσα για το δικό του ταξίδι…

Το animation “Migrants” του 2020 (Directed by Zoé Devise, Hugo Caby, Antoine Dupriez, Aubin Kubiak, & Lucas Lermytte –

Produced by Carlos de Carvalho) μας εντυπωσίασε και μας συγκίνησε…

Νιώσαμε όπως η μαμά πολική αρκούδα με το μικρό της. Αναρωτηθήκαμε γιατί, αφού κι αυτές αρκούδες είναι, διώχνονται από το δάσος στο οποίο βρέθηκαν. Δυστυχώς, “δεν τις θέλουν γιατί δεν είναι ίδιες με τις άλλες” .  “Αυτές είναι άσπρες κι οι άλλες καφέ”. “Οι καφέ αρκούδες θέλουν το μέρος μόνο για αυτές”. Βέβαια εμείς ξέρουμε πως “είναι πολύ σημαντικό να μην είμαστε ίδιοι αλλά διαφορετικοί” … Αλλά “μια ιστορία είναι – δε θα γινόταν στα αλήθεια”

Το τέλος όμως επιβεβαιώνει πως είναι απλά μια ιστορία;

…

Η λέξη που μας έρχεται στο νου είναι … ΒΟΗΘΕΙΑ… ‘Βοήθεια’ θέλει να φωνάξει το αρκουδάκι όταν για ένα βατόμουρο το χτυπάνε, “Βοήθεια” θέλει να φωνάξει κι η μαμά μαζί με όλες τις άλλες πολικές αρκούδες που έμειναν χωρίς σπίτι, “Βοήθεια” θέλουν να φωνάξουν κι εκείνοι οι άνθρωποι που χάνουν τα σπίτια τους εξαιτίας ενός πολέμου, “Βοήθεια” θέλει να φωνάξει κι η γη … γιατί κινδυνεύει!!!

Και καθώς αποχαιρετάμε τους φίλους μας από το πρόγραμμα “A small child says a beautiful word …”  η λέξη που θα πούμε στη γλώσσα τους για να συμπληρώσουμε το λεξικό μας είναι “Βοήθεια!”

Σημειώνουμε τον Ισημερινό…

…μετράμε την απόσταση των ακτίνων του ήλιου από τον Ισημερινό και την Αρκτική…

Ένα αναμμένο κερί γίνεται ο ήλιος και το χέρι μας πλησιάζει κι απομακρύνεται. Πότε νιώθει πιο ζεστό; Τι συμπεραίνουμε;

Μετά τον Ούσκο, την ιστορία του που μας συγκίνησε, τους κινδύνους και τις δυσκολίες που και οι αρκούδες αντιμετωπίζουν, φτάσαμε μέχρι τους πόλους και την πολική αρκούδα, σχεδιάζοντας ένα ταξίδι … λίγο διαφορετικό.

Με εντολή  Κωνσταντίνου, ρίξαμε νερό σε ένα μπολ, το βάλαμε στην κατάψυξη και με την επιστροφή μας την Τετάρτη , είχαμε ένα υπέροχο …παγόβουνο. Λίγη θάλασσα, μερικά βράχια στην απέναντι γωνία , έτσι για να φτιάξουμε  και την στεριά…

…ένας χάρακας, μερικά σπίτια κι έτοιμη η Πρέβεζα, το Μενίδι, ή η Ηγουμενίτσα (Τα Γιάννενα δεν μας έκαναν , γιατί δεν είναι παραθαλάσσια…)

Την αρκούδα δεν τη σώσαμε, το παγόβουνο έφυγε από τον πόλο, κάπου στη διαδρομή έλιωσε, η στάθμη του νερού ανέβηκε, τα σπίτια κινδυνεύουν να γίνουν υποβρύχια, οπότε τα ερωτήματα πολλά και ζητούν απαντήσεις…

Ζωγραφίζουμε το ταξίδι…

…κι αναρωτιόμαστε – το δικό μας σπίτι …κινδυνεύει;

To etwinning πρόγραμμα “A small child says a beautiful word…” έφτασε στο τέλος του  και τα παιδιά αποχαιρέτησαν τους εταίρους με χορό…

“Είμαι το πρώτο αρκουδάκι με καροτσάκι. Τώρα μπορώ να περπατώ χωρίς να τραυματίζομαι. Μπορώ να ψάχνω για κρυμμένα φρούτα και νόστιμα μεζεδάκια ανάμεσα στους θάμνους. Μπορώ να πλατσουρίζω στην πισίνα! Τρελαίνομαι για παιχνίδια στο νερό!
Μπορώ να πηγαίνω κι εκεί που μένουν τα άλλα αρκουδάκια που φιλοξενούνται στο καταφύγιο”.
Το “πιο δυνατό αρκουδάκι του κόσμου” δεν έζησε στο μεγάλο δάσος, αλλά στο μεγάλο καταφύγιο της φροντίδας, της φαντασίας, του παιχνιδιού. Με το αναπηρικό του αμαξίδιο απόλαυσε τη φύση, απέκτησε πολλούς φίλους, ανθρώπους και ζώα, και αγαπήθηκε απ’ όλους. Η αληθινή ιστορία του Ούσκο, μέσα από τα δικά του μάτια και τη δική του φωνή… (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Φανταστήκαμε τη ζωή του Ούσκο στο δάσος πριν βρεθεί τραυματισμένος με σπασμένη λεκάνη…

…μάθαμε τι έβλεπε με τη μαμά του στον ουρανό όταν είχε ξαστεριά…

…και βρήκαμε που θα πούμε “Ευχαριστώ”  για την Παγκόσμια Ημέρα Ευχαριστώ (International Thank You Day)…

Περάσαμε υπέροχα και μετά την επίσκεψή μας στο κτηνιατρείο όλοι σχεδόν αποτύπωσαν τον Τριπ και τις λιχουδιές που δέχτηκε από τα παιδιά…

…λιχουδιές που φυσικά απόλαυσε και ο Άνγκους  – εξού και δε σηκώνεται με τίποτα!!!

Και, καθώς οι Παρασκευές είναι αφιερωμένες στο μελισσάκι, παίξαμε για λίγο με το  beebot και την Μικρή Άρκτο…

Ας μην ξεχνάμε αυτό που ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ πρεσβεύει

«Ο πλανήτης Γη δεν μας ανήκει, εμείς ανήκουμε σε αυτόν.
Και πρέπει να τον μοιραστούμε με την άγρια ζωή»– Steve Irwin –

Τις προηγούμενες ημέρες προετοιμαστήκαμε για την αυριανή επίσκεψη στο κτηνιατρείο προκειμένου να υλοποιήσουμε τη δράση μας International Thank you Day (στα πλαίσια του project ‘A small child says a beautiful word…’).

Δε γινόταν όμως να μην συνδέσουμε και τον … Μάνο σε όλα αυτά, αφού αποτελεί τον πυρήνα του προγράμματος όλης της χρονιάς…

Διαβάζουμε τη συνταγή, ελέγχουμε τα υλικά μας, τα διπλασιάζουμε γιατί δεν είμαστε μόνοι μας αλλά παρεούλα με το δίπλα τμήμα…

…και επί το έργον…

Αφού μπήκε στο φούρνο, γεμίσαμε το χρόνο μας…

Την κόψαμε…

…και ο τυχερός μας … ο χαρούμενος Χάρης…

…με την ευχή …

… να είμαστε όλοι καλά (Μαρίλια)

…να είμαστε αγαπημένοι (Ελένη Ραφαηλία)

…να έχουμε φίλους (Αγγελική)

…να παίζω με την αδερφή μου και να μην τσακωνόμαστε (Μαίρη)

…να έχουμε όλοι φαγητό (Ελένη Κ)

…να τρώμε κάθε μέρα βασιλόπιτα (Κων/νος Τσ)

…να μην είμαστε θυμωμένοι (Κων/νος Τσ)

…να αγαπάει ο ένας τον άλλο (Βασίλης Τζ)

…να μην είμαστε άρρωστοι (Χάρης)

…να είμαστε χαρούμενοι (Αγγελική)

…να μην είμαστε πεισμωμένοι (Μαρίλια)

…να μην είμαστε λυπημένοι (Κων/νος Τσ)

…φιλάκια και καρδούλες (Μελίνα)

…και τη δική μου…

…να είμαστε δυνατοί για να ξεπερνάμε ό,τι μας στενοχωρεί και να κάνουμε ωραίες επιλογές!!!

Καθώς τα πυροτεχνήματα ετοιμάζονται να σκάσουν στον ουρανό…

…ο μικρός Ρόμπιν περιφέρεται από δέντρο σε δέντρο για να διηγηθεί την περιπέτειά του μια παγωμένη νύχτα…

Με τα γιλέκα του θα προσπαθήσει  να μας μπερδέψει  αλλά ξεχνά πόσο ευφάνταστοι είμαστε…

Με αφορμή “Το κόκκινο γιλέκο του μικρού Ρόμπιν”  του Jan Fearley από  τις εκδόσεις Τζιαμπίρης -Πυραμίδα

A digital card to share with all of you our thoughts of peace and wishes of Happy Christmas and a peaceful New Year with our Magic Dots!

https://www.canva.com/design/DAFSgDLAjpY/BFcrZyPaKBZwaKnqhMpkiw/view