Ενώ το πρωί φτιάχναμε τον Άη Βασίλη…

…το απόγευμα…

Μετά την παράστασή μας, με μία λέξη ή μία μικρή φράση λέμε πώς νιώσαμε…

Ένας επισκέπτης στη στέγη -που δεν ήταν βιολιστής- άφησε τα ίχνη του. Τα ακολουθούμε και βρίσκουμε το φλουρί της βασιλόπιτας γιατί -φυσικά- ο επισκέπτης…

… δεν είναι άλλος από τον Άη Βασίλη

Του τραγουδήσαμε τα “Τρίγωνα κάλαντα” -να προετοιμαστούμε και για την αυριανή μας τηλεσυνάντηση με τους φίλους του Magic Dot… και είπαμε να παίξαμε με ήχους γιορτινούς  …

Όταν “Το βιβλίο των δικών σου Χριστουγέννων” του Κυριάκου Χαρίτου από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ γίνεται το βιβλίο των … δικών  μας Χριστουγέννων σε μια συνύπαρξη παλιών συμμαθητών που λόγω πρωτοκόλλων δεν συνεργάστηκαν πέρυσι…

«Το μικρότερο χριστουγεννιάτικο δώρο» του Πίτερ Ρέινολντς  – εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Ήρωας του βιβλίου είναι ο μικρός Ρόλαντ, που ανυπομονεί για τα Χριστούγεννα. Όταν έρχεται η πολυπόθητη μέρα, ο Ρόλαντ τρέχει στο στολισμένο έλατο να δει τι δώρο τον περιμένει. Αυτό όμως που αντικρίζουν τα μάτια του τον κάνει να παγώσει: Για τούτο το μικροσκοπικό πακετάκι περίμενε όλη τη χρονιά; Μα αυτό είναι το μικρότερο δώρο που έχει δει ποτέ του! Τότε, θυμωμένος και λιγάκι απογοητευμένος, κλείνει τα μάτια και εύχεται να αποκτήσει ένα μεγαλύτερο δώρο. Πολύ εγωιστής κυρία, είπαν τα παιδιά.
Η ευχή του πραγματοποιείται, το δώρο μεγαλώνει, αλλά ο Ρόλαντ δεν ικανοποιείται. Συνεχίζει να εύχεται το δώρο του να μεγαλώσει, μα τίποτε δεν τον ευχαριστεί, ώσπου αποφασίζει να αναζητήσει ένα τεράστιο δώρο στο διάστημα. Φτάνοντας εκεί, αρχίζει να νιώθει μόνος.
Η τεράστια Γη που δεν του φτάνει για να ικανοποιήσει τα θέλω του, γίνεται τώρα μια τόση δα κουκκίδα καθώς βρίσκεται στο διάστημα. Και τότε, από τόσο μακριά και τόσο μικρή, του θυμίζει όλα όσα κουβαλάει πάνω της, όλα τα μεγάλα που ξεχνά και ξεχνάμε και κοιτάμε την ύλη ή την επιφάνεια των πραγμάτων.

“Το ωραιότερο χριστουγεννιάτικο στολίδι” της Αγγελική Δαρλάση& εικονογράφηση της Αλέξιας Οθωναίου από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Αυτή είναι η ιστορία ενός ξεχωριστού χριστουγεννιάτικου στολιδιού, που κρέμεται σε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο κάπου σ’ ένα σπίτι, σε μια χώρα από τις πολλές του κόσμου…

Σε θέση περίοπτη στο χριστουγεννιάτικο δέντρο, τσαλακωμένο και πολυκαιρισμένο, ένα σκουρόχρωμο σακουλάκι επισκιάζει όλα τα άλλα στολίδια, τα πολύχρωμα και τα περίτεχνα. Στο εσωτερικό του υπάρχει μία και μοναδική καραμέλα, παλιά κι αυτή σαν το περίβλημά της. Και τούτο το ταπεινό και φαινομενικά ασήμαντο αντικείμενο είναι το ωραιότερο στολίδι.

Μέσα από αυτό το στολίδι αναδεικνύεται ένα αξιοθαύμαστο, αυθόρμητο και ανεπανάληπτο ιστορικό γεγονός – η χριστουγεννιάτικη ανακωχή του 1914. Συνέβη την παραμονή των Χριστουγέννων μέσα σ’ ένα απίστευτο σκηνικό λάσπης, ψυχρής βροχής και φρικτών αιματοχυσιών στα χαρακώματα του Δυτικού Μετώπου κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν την είχε προγραμματίσει κανείς. Συνέβη αυθόρμητα, ανάμεσα σε απλούς στρατιώτες, ενάντια στις διαταγές των ανωτέρων τους, κόντρα στο πολεμικό κλίμα που τους χώριζε και στα εμπόδια της γλώσσας. Κι όσο κι αν επικράτησε προσωρινά αφήνοντας άναυδους τους ανώτερους αξιωματικούς και μετατρέποντας τους ορκισμένους εχθρούς σε φίλους, έμεινε στην παγκόσμια ιστορία ως η στιγμή όπου το πνεύμα των Χριστουγέννων νίκησε τον πόλεμο.

Το 2014 η Royal British Legion συνεργάστηκε με τη Sainsburys για μία χριστουγεννιάτικη διαφήμιση παίζοντας την προσωρινή εκεχειρία την ημέρα των Χριστουγέννων. Η διαφήμιση καταφέρνει να μεταδώσει τη συγκίνηση εκείνης της ημέρας και συμπλήρωσε την αφήγηση του παραμυθιού…

Λέγεται ότι η Μπάμπουσκα ήταν μια γριά γυναίκα που δεν είχε οικογένεια, δε δεχόταν συχνά επισκέψεις και το μόνο που σκεφτόταν ήταν να κάνει δουλειές και να κρατάει το άδειο σπίτι καθαρό. Ένα κρύο απόγευμα πέρασαν από το σπίτι της οι τρεις μάγοι.
Της χτύπησαν στο παράθυρο και της ζήτησαν να πάει μαζί για να δει τον νέο Βασιλιά. Αρνήθηκε λέγοντας ότι το σπίτι δεν είναι ακόμα καθαρό. Τους προσκάλεσε να μείνουν την νύχτα στο σπίτι της αλλά οι μάγοι αρνήθηκαν λέγοντας ότι βιάζονται για να φτάσουν στην ώρα τους. Αργότερα εκείνη την νύχτα η Μπάμπουσκα μετάνιωσε για την απόφασή της να μην πάει μαζί με τους μάγους . Μάζεψε κάποια από τα στολίδια που είχε στα λιγοστά υπάρχοντα της για να τα προσφέρει στον Χριστό και ξεκίνησε για να τον βρει. Προχωρούσε βιαστικά, περνώντας από χωριό σε χωριό. Παντού ρωτούσε για τους βασιλιάδες. Η Μπάμπουσκα είχα χάσει πλέον το μέτρημα των ημερών. Πέρασε από χωριά και πόλεις. Αλλά δεν το έβαζε κάτω. Προχωρούσε μέρα και νύχτα. Τελικά έφτασε σε μία μεγάλη πόλη.“Το παλάτι!” σκέφτηκε. Εδώ πρέπει να γεννήθηκε ο μικρός Βασιλιάς.  … Ήταν πλέον απόγευμα όταν έφτασε επιτέλους στη Βηθλεέμ. Πόσες μέρες περπατούσε άραγε; Δεν μπορούσε να θυμηθεί. Και θα μπορούσε ένας νεογέννητος Βασιλιάς να μένει σε ένα τόσο φτωχό μέρος; Σίγουρα τέτοιο μέρος δεν ήταν κατάλληλο για ένα Βασιλιά. Η Βηθλεέμ δεν ήταν και πολύ μεγαλύτερη από το χωριό της…. Μερικοί λένε ότι η Μπάμπουσκα ψάχνει ακόμα να βρει το νεογέννητο Βασιλιά Χριστό, γιατί ο χρόνος δεν μετράει όταν ψάχνεις για κάτι αληθινό. Η Μπάμπουσκα ακόμα ψάχνει από σπίτι σε σπίτι ρωτώντας, “Είναι εδώ; Είναι ο νεογέννητος Χριστός εδώ;” Και τα Χριστούγεννα, όταν βλέπει ένα παιδάκι να κοιμάται  βγάζει ένα παιχνίδι από το καλαθάκι της, και το αφήνει δίπλα του. Μετά, συνεχίζει να ταξιδεύει και να ψάχνει, ρωτώντας: “Έίναι εδώ; Είναι ο νεογέννητος Χριστός εδώ;” 

Αφού παίξαμε με τις μπάμπουσκες που μας έφερε ο Δάκης ο ταρανδάκης, παρατηρήσαμε πόσα πολλά και διαφορετικά χρώματα είχαν…

… βάλαμε πολλά από αυτά στο χαρτί και μιμούμενοι την Μπάμπουσκα που έκανε όλο δουλειές χρησιμοποιήσαμε το εργαλείο που καθαρίζουμε τα τζάμια…

…και με τη βοήθεια και της κ.Πόπης -γιατί είχε κι ένα βαθμό δυσκολίας…

…δημιουργήθηκε ο καμβάς…

…πάνω στον οποίο περπάτησαν οι μάγοι… και κάπου εκεί γνωρίσαμε τη Ντέλα και τον Τζιμ – από το εκπληκτικό “Το δώρο των μάγων” του Ο. Χένρι – εκδ. Αίσωπος…

«…Και από όσους χάρισαν δώρα εκείνα τα Χριστούγεννα, η Ντέλα και ο Τζιμ ήταν οι πιο σοφοί. Απ’ όσους δίνουν και παίρνουν δώρα, οι άνθρωποι σαν αυτούς είναι οι πιο σοφοί. Παντού και πάντοτε είναι οι πιο σοφοί απ’ όλους. Είναι οι Μάγοι της εποχής μας   αυτοί που θυσιάζουν ο ένας για τον άλλο ό,τι πιο πολύτιμο έχουν»

“Στην Τζόρτζια των Η.Π.Α., τα Χριστούγεννα του 2019, μια οικογένεια βρίσκει μια κουκουβάγια πάνω στο χριστουγεννιάτικο δέντρο της. Συγκεκριμένα, το απόγευμα της Πέμπτης 12 Δεκεμβρίου, η Katie McBride Newman και τα δύο παιδιά της, η India και ο Jack, είχαν μόλις τελειώσει το δείπνο τους όταν η δεκάχρονη India ακούστηκε να αναφωνεί «Θεέ μου!». Έρχεται η μητέρα της και η India της λέει κλαίγοντας ότι ένα στολίδι του δέντρου την τρομάζει πολύ γιατί μοιάζει να ανοιγοκλείνει τα μάτια. Ήταν μια κουκουβάγια. Αλλά το δέντρο είχε δώδεκα στολίδια κουκουβάγιας, ήταν τα αγαπημένα της μαμάς άλλωστε. Προσπάθησε να την ηρεμήσει. Μόνο που η India δεν μιλούσε για κάποιο από τα δώδεκα στολίδια αλλά για ένα δέκατο τρίτο, μια πραγματική κουκουβάγια που βρισκόταν εκεί πάνω από μία εβδομάδα, δυο μέρες μετά την Ημέρα των Ευχαριστιών, όταν και αγόρασαν το δέντρο!

Μεγάλη έκπληξη! Η οικογένεια προσπάθησε να μην την τρομάξει και άφησε τα παράθυρα ανοιχτά για να φύγει η κουκουβάγια αλλά αυτό δεν συνέβη. Γιατί αυτό το δέντρο ήταν το σπίτι της, πριν κοπεί από το δάσος! Την επόμενη μέρα, τηλεφώνησαν στο μη κερδοσκοπικό περιβαλλοντικό σωματείο Chattahoochee Nature Centre. Την τάισαν λίγο ωμό κοτόπουλο, κατά τις οδηγίες τους, τη φρόντισαν και την πήραν για να επιστρέψει στην άγρια ζωή όπου ανήκει.”

Από αυτό το πραγματικό γεγονός εμπνεύσθηκε ο JOHN HAY και δημιούργησε την ιστορία «Η κουκουβάγια που ήρθε για Χριστούγεννα» –εκδ. ΠΑΤΑΚΗ

Εμείς δημιουργήσαμε τις δικές μας …κουκουβάγιες αλλά και δέντρα -όχι με 12 αλλά 10-κουκουβάγιες.

Πριν η κουκουβάγια επιστρέψει στο φυσικό της χώρο είχε προλάβει να γνωρίσει τη Φράνσις από το  «Η μουσική των Χριστουγέννων» της Kate DiCamillo  (εκδ. ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ) -μία τρυφερή και όμορφη ιστορία για την αληθινή σημασία και μαγεία των ημερών των Χριστουγέννων που δείχνει τις ευαισθησίες των παιδιών. Των παιδιών που διαβάζουν μόνο με τα μάτια της ψυχής και της αθωότητας. Μια ιστορία που μας διδάσκει όλους πως μια κουβέντα, ένα χάδι, μια πρόσκληση είναι πράγματα που χωρίς να κοστίζουν φέρνουν χαμόγελα, ευτυχία και ελπίδα.

Πριν από πολλά-πολλά χρόνια, σε μια μακρινή χώρα, μια γάτα ζούσε σε ένα στάβλο. Με αγελάδες, κατσίκες, κότες, ακόμα και με ποντίκια! Ήταν βέβαια και η πρώτη ποντικοκυνηγός! Μια χειμωνιάτικη νύχτα, η πόρτα του στάβλου άνοιξε διάπλατα και μπήκε μέσα ένας άντρας και μια γυναίκα, για να προφυλαχθούν από το χιόνι. Βρεθείτε κοντά στο θαύμα της Γέννησης, μέσα από τα αθώα μάτια μιας γάτας… Ένα τρυφερό χριστουγεννιάτικο βιβλίο με τη δική του μαγεία…

Το παραμύθι “Μια γάτα στη φάτνη” του Michael Foreman από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ γίνεται η αφορμή να φτιάξουμε τις δικές μας ταΐστρες των ζώων …

Τις βάζουμε στη σειρά για να σχηματίσουμε ένα δεντράκι…

…και στέλνουμε το δικό μας μήνυμα αγάπης στους φίλους μας από το “A small child a beautiful word…”

Η σελίδα μας από την συνεργατική  e-card…

… και η διαδικασία… μετά μουσικής !

Η ΣΞΜ μας υποδέχτηκε κάπως έτσι… τυλιγμένη σε φωτάκια σα να ήταν αυτή το χριστουγεννιάτικο δέντρο…

Εμείς -αφού τα dots μας έχουν κατακλύσει φέτος- φτιάξαμε πολλά πράσινα & κόκκινα και – καθώς μας δυσκόλεψε πολύ το περφορατέρ χρησιμοποιήσαμε τελικά και φιγουροκόφτη …

…και φτιάξαμε στολίδια για το δέντρο…

…και καθώς ήταν αρκετά, βάλαμε και στο δέντρο των εποχών…

…και στο δέντρο της γωνιάς των φυσικών επιστημών…

…γιατί Δεκέμβρης και υπερβολή πάνε μαζί.

Κι ο καινούριος μας φίλος – πόσο φιλόξενοι τελικά- ο Δάκης ο Ταρανδάκης μας έφερε κάτι “ρίγες”, “γραμμές” που δεν ξέραμε τι να τις κάνουμε αλλά με τα πολλά σκεφτήκαμε … αυτό

Και φυσικά 1η Δεκέμβρη χωρίς “Το χελιδόνι που περίμενε τα Χριστούγεννα ” της Δόξας Κωτσαλίδου (ΕΛΛΗΝΟΕΚΔΟΤΙΚΗ) δε γίνεται…