Ετοιμάζοντας τις προσκλήσεις μας για την καλοκαιρινή μας γιορτή. Προαπαιτούμενο η … διάθεση για χορό!!!

Σας περιμένουμε…

“ΣΟΝΙΑ ΝΤΕΛΟΝΕ ΜΙΑ ΖΩΗ ΓΕΜΑΤΗ ΧΡΩΜΑ” από την Κάρα Μέινς -Εκδοτικός Οίκος ΜΕΛΙΣΣΑ

“Η μητέρα του μικρού Σαρλ, η καλλιτέχνις Σόνια Ντελονέ, με την τέχνη της προσπαθεί να αιχμαλωτίσει όχι μόνο τα χρώματα, τα σχήματα αλλά και τους ήχους του σύγχρονου κόσμου.

Οι δυο μαζί πετούν πάνω από την Ευρώπη με το μαγικό τους αυτοκίνητο, με σκοπό ο Σαρλ,μπροστά στα νέα τοπία, τους ήχους και τα συναισθήματα, να μπορέσει να καταλάβει πώς, για τη μητέρα του, η ζωή και η τέχνη είναι ένα και το αυτό…”

Γοητευμένοι από τα έργα της, τα γεμάτα χρώμα και αισιοδοξία, που μας κάνουν να νιώθουμε ‘σα να πετάμε κάπου στα σύννεφα’ , αποφασίζουμε να δημιουργήσουμε με τον τρόπο της Σόνιας. Χωριζόμαστε σε 5 ομάδες. Κάθε μία συμφωνεί και δημιουργεί ένα σχέδιο το οποίο διακοσμεί με γεωμετρικά σχήματα είτε από τη γωνιά οικοδομικού υλικού είτε με τις ίδιες τις μολυβοθήκες και κατόπιν προσθέτει χρώμα.

Κόβουν τα σχέδια και στήνοντάς τα ‘σκαρώνουν’ μία ιστορία…

“Στη θάλασσα με τα ψάρια ταξιδεύει μία βάρκα. Ένα αστέρι μεγάλο φωτίζει τον ουρανό. Μία γυναίκα στη στεριά περιμένει τη βάρκα. Επειδή είναι νύχτα, κρέμασε το φόρεμά της, ξάπλωσε για να κοιμηθεί και το πρωί θα ανέβει στη βάρκα για να ταξιδέψει σε εκείνο το νησί που βρίσκεται η αγάπη της… “

Ο γάτος και το πουλί-Αριστείδης & Αριστοτέλης του  Cousseau Alex απο τις εκδόσεις ΔΙΑΠΛΑΣΗ        

“Ένας γάτος, ο Αριστοτέλης. Με ένα μάτι κόκκινο και ένα γαλανό. Το γαλανό της νύχτας, το κόκκινο του μυρμηγκιού. Ζει δυο ζωές. Τη μέρα κοντά στην Ευλαλία που της κρατά συντροφιά. Ο άντρας της λείπει καιρό τώρα και δεν λέει να γυρίσει. Ναυτικός. Έφυγε δίχως τις μπότες του. Τη νύχτα, όταν εκείνη κοιμάται, αρχίζει η δεύτερη ζωή του, πίσω από τον τοίχο, μέσα στη φύση. Εκεί που τελειώνει το δάσος, αρχίζει ο ωκεανός. Σ’ ένα νησί. Εκεί ζει ένας άντρας, χαμένος, με πόδια γυμνά που επαναλαμβάνει ένα όνομα: Ευλαλία. …”   Και κάπου μακριά ένα νυχτοπούλι – ο Αριστείδης-  που διασχίζει τον γαλανό ορίζοντα και ψάχνει την Ευλαλία.  Κάποια στιγμή θα συναντηθούν και θα γυρίσουν σπίτι τους με ένα στοιχείο το κάθε ζώο. Ο Ευστάθιος θα αντιληφθεί πως αν και δεν έχει καράβι για να ταξιδέψει ή φτερά για να πετάξει μακριά από το νησί όπου είναι ναυαγός, έχει κάτι άλλο…

Η ιστορία κλείνει με την αίσθηση πως θα υπάρξει επανασύνδεση – ίσως. Εμείς δίνουμε το δικό μας τέλος.

Χωριζόμαστε σε 3 ομάδες και κάθε ομάδα συνεχίζει από εκεί που τελειώνει η προηγούμενη…

“Η ΣΚΟΤΕΙΝΟΥΠΟΛΗ” της  Kelly Canby  από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος

‘Τα τούβλα από τα τείχη της Σκοτεινούπολης αρχίζουν να εξαφανίζονται και ο δήμαρχος θυμώνει. Οι κάτοικοι καταφέρνουν να βρουν τον κλέφτη, ανακαλύπτουν όμως ότι πίσω από τα γκρίζα τείχη της πόλης τους βρίσκεται ένας κόσμος γεμάτος χρώμα και ανθρώπους με διαφορετικά έθιμα και συνήθειες που ως τότε αγνοούσαν. Η μονότονη γκρίζα ζωή τους αρχίζει να αποκτά χρώμα…’

Μια ιστορία για την αποδοχή και τη διαφορετικότητα, την εξουσία και την αυθεντία της, την υπακοή και την τυφλή υποταγή, την ατομική και τη συλλογική ευθύνη, την αξία και το χρώμα της ζωής που έρχεται από τις μυρωδιές, τη μουσική, τα βιβλία…

Με λόγο απλό και εικονογράφηση -απλά- υπέροχη μιλά κατευθείαν στην καρδιά.

Εύλογη και η απορία κάποιων παιδιών “Μα κι αυτό κυρία είναι το αγαπημένο σου;”

Τελικά -αφού τα αγαπημένα είναι πλέον πολλά!!!- αγαπημένο την εκάστοτε στιγμή είναι αυτό που σου δίνει απαντήσεις στα ερωτήματα που εκείνη τη στιγμή σε απασχολούν… Και ναι, κάνοντας απολογισμό 8 χρόνων, νιώθω να ταυτίζομαι με την ηρωίδα γιατί δε φοβήθηκα το καινούριο, το διαφορετικό, το άγνωστο, το ασυνήθιστο… Όλοι συναντηθήκαμε κάποια στιγμή με έναν χαρακτήρα αντίστοιχο του δημάρχου, ο οποίος επέμενε σε λύσεις (;;;) ‘αναχρονιστικές’  που υποδεικνύουν περισσότερο κάποιον που δρα πρώτιστα με βάση τις εμμονές του και την ιδεοληψία του παρά υπέρ του συνόλου. Το πώς θα επιλέξουμε να τον αντιμετωπίσουμε είναι αυτό που θα μας προσδιορίσει σαν άλλον ένα ή έναν άλλο…

Όσο για το τέλος της ιστορίας – ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ και δυστυχώς μου έβαλε ιδέες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ιδιαίτερα συγκινητικό υπήρξε το γεγονός πως τα παιδιά θυμήθηκαν μία ιστορία που είχαμε διαβάσει το Νοέμβρη (“Η αποθήκη”του Β. Κουτσιαρή – ΕΛΛΗΝΟΕΚΔΟΤΙΚΗ), μπόρεσαν να εντοπίσουν κοινά στοιχεία αλλά το κυριότερο να αντιληφθούν γιατί κάποιος μπορεί να θέλει να έχει τους γύρω του άβουλους και φοβισμένους…

Όπως είπε ο Α (5 ετών) “Μα φοβάται μήπως τον περάσουν οι άλλοι, για αυτό τους φοβίζει” !!!!!!!!