Αφού κρεμάσαμε τις κάλτσες για να δεχθούν τα δώρα…
…ψαρέψαμε μερικά ζαχαρωτά για να τα δώσουμε στον Άη Βασίλη…
…δώσαμε μία ώθηση στο έλκηθρο του Άη Βασίλη…
…ετοιμάσαμε γλυκίσματα να τον κεράσουμε…
…ακολουθήσαμε τα ίχνη του σε χιονισμένες ταράτσες…
…χορέψαμε με τα μουσικά αστέρια…
…ήρθε και ή ώρα για την αντίστροφη μέτρηση…
Καλή χρονιά!!!
Κάθε λέξη, λένε οι ποιητές, έχει τη δική της ζωή. Την πιο παράξενη όμως έχει η λέξη «Γιατί», επειδή σε αυτήν κρύβεται όλο το παράπονο των ανθρώπων. Σε αυτή την ιστορία το «Γιατί» είναι ένα τσαλακωμένο λήμμα που ξέφυγε από το ανοιχτό παράθυρο ενός μεγάλου εκδοτικού οίκου,
για να ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο. Θα γνωρίσει παιδιά που αναρωτιούνται «Γιατί σ’ εμένα;».
Παντού τα παιδιά έστελναν το “Γιατί” και κάπου αλλού, να ψάξει για απαντήσεις, να βρει λύσεις.
Απογοητευμένο από τον κόσμο που έχουν φτιάξει οι άνθρωποι, το «Γιατί» θα φτάσει μέχρι τον ουρανό. Εκεί θα συναντήσει τα αστέρια-ευχές.
Ευχές των παιδιών που έχουν δύναμη, που αντιστέκονται, που αγωνίζονται, που ονειρεύονται. Κι όσο πιο δυνατή ευχή, τόσο πιο έντονα το αστέρι λάμπει ελπίδα.
Τότε το «Γιατί» καταλαβαίνει πως μια ελπίδα υπάρχει να αλλάξει ο κόσμος. Τα παιδιά.
Βασισμένο στο “Το ‘Γιατί’ των παιδιών φέρνει την ελπίδα” του Βαγγέλη Ηλιόπουλου από τις Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ
Γράφουμε τις ευχές μας και στο βάζο αναμνήσεων της τάξης μας ας μπει το πνεύμα των Χριστουγέννων…
Καθώς το κλείσιμο των σχολείων για τις χριστουγεννιάτικες διακοπές πλησιάζει, σκεφτόμαστε τι θα κάνουμε τα κηπευτικά μας. Σαλάτες φάγαμε, να τα μοιράσουμε δε γίνεται “Είναι 8 κι εμείς 24. Δεν είναι δίκαιο δε θα πάρουμε όλοι”, οπότε…
…τα μαζεύουμε σε ένα κουτί, το διακοσμούμε, γράφουμε ευχές…
…και επισκεπτόμαστε το κοντινό μανάβικο. Τα αφήνουμε εκεί ώστε ο μανάβης να τα προσφέρει εκεί που θα κρίνει ότι χρειάζεται…
Τρέχουν τρέχουν τρέχουν μες τη νύχτα
καλικάντζαροι ένα σωρό
τρέχουν τρέχουν τρέχουν και ξαφνιάζουν
με τις σκανδαλιές τους το χωριό…
Δίνουμε μορφή στον καλικάντζαρο της φαντασίας μας καθώς και στην σκανταλιά του…
…Τα λαμπάκια στα δέντρα θα τρελάνουν
θα μπερδέψουν τις κάλτσες του μπαμπά
σ’ όλο τον κόσμο πλάκες θα κάνουν
και θα γελάνε σα μικρά παιδιά…
Τα δέντρα που φτιάχνουμε είναι κάπως …μπερδεμένα αλλά ευφάνταστα…
Το πρωί η Φράνσις έβλεπε από το παράθυρο του διαμερίσματός της … (Από το παραμύθι της Kate DiCamillo «Η μουσική των Χριστουγέννων» – Εκδ. ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ)
«Κάποιες φορές, για να πιστέψουμε στα θαύματα, πρέπει να δούμε ένα να γίνεται. Άλλες πάλι, αν πιστέψουμε πολύ σε ένα θαύμα, τότε ίσως αυτό συμβεί. Αυτά τα Χριστούγεννα, η μικρή Αθηνά θα ανακαλύψει την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον μέσα από μία απίθανη συνάντηση…» Από το παραμύθι του Δημήτρη Μπογδάνου «Το σκουριασμένο τρίγωνο» (Εκδ. Μεταίχμιο)
“…Η Αθηνά συνέχισε να τραγουδάει όλοκαι πιο δυνατά, όλο και πιο χαρούμενη. Κι ο ήχος από το τρίγωνο αγκάλιαζε τη φωνή της, υψωνόταν μαζί της στον αέρα και την έκανε να ακούγεται αγγελική… ‘ Αθηνά μου, ήσουν υπέροχη! Σαν να τραγουδούσαν άγγελοι’ είπε και της έδωσε ένα μεγάλο φιλί…”
“Οι Μάγοι, όπως ξέρετε όλοι, ήταν άνθρωποι σοφοί-πάνσοφοι, που έφεραν δώρα στο νεογέννητο Χριστό, στη φάτνη. Αυτοί πρώτοι επινόησαν την τέχνη των χριστουγεννιάτικων δώρων. Μιας κι ήταν σοφοί, σοφά ήταν σίγουρα και τα δώρα τους… Κι εδώ τελειώνει η ιστορία που κουτσά στραβά κατάφερα να σας πω: η πεζή ιστορία δύο τρελόπαιδων, που απερίσκεπτα τελείως θυσίασαν ο ένας για χάρη του άλλου ό,τι πιο πολύτιμο είχα, και δυο τελευταία λόγια για τους σοφούς των ημερών μας: απ’ όσους χάρισαν δώρα εκείνα τα Χριστούγεννα, η Ντέλα κι ο Τζιμ ήταν οι πιο σοφοί. Απ’ όσους δίνουν και παίρνουν δώρα, οι άνθρωποι σαν αυτούς είναι οι πιο σοφοί. Παντού και πάντοτε είναι οι πιο σοφοί απ’ όλους μας.
Είναι οι Μάγοι της εποχής μας”
Από το παραμύθι του Ο. Χένρι “Το Δώρο των Μάγων” (Εκδ. ΑΙΣΩΠΟΣ)
Εμείς τι δώρο θα χαρίζαμε σε κάποιον που αγαπάμε;
Σύμφωνα με την Κωνσταντίνα, όταν μεγαλώσει και θα έχουν μακρύνει τα μαλλιά της πολύ, θα τα κόψει για να τα δώσει στη μικρή της αδερφή που επειδή έχει κοντά μαλλιά την κοροϊδεύουν τα παιδιά στο σχολείο… !!!
Τι μπορεί να γίνουν μερικά παλιά ξεχασμένα κομμάτια παζλ;
Να πεταχτούν ή να μεταμορφωθούν;
Μάλλον ετοιμαζόμαστε να διώξουμε το 2021…
Οι θησαυροί που μαζέψαμε από την εκδρομή μας στο δάσος δεν έμειναν στο βάζο με τις αναμνήσεις μας. Βάφτηκαν…
…και μεταμορφώθηκαν…
Άλλα μεγάλα, άλλα μικρά, άλλα ανοιγμένα κι άλλα πιο κλειστά…όλα διαφορετικά αλλά όλα μοναδικά. Εκεί είναι η ομορφιά. Και γίναν δάσος για να ταξιδέψουν ανάμεσά τους τα ταρανδάκια…
Μοιάζουν καραμελένια – όμως δεν είναι . Το μόνο σίγουρο είναι πως θα φαίνονται ακόμη πιο ωραία όταν το φως από τα λαμπιόνια του δέντρου θα πέφτει πάνω τους…
Σκοπός του προγράμματος είναι η συνειδητοποίηση της σπουδαιότητας του δάσους για την προστασία του εδάφους, του ευρύτερου περιβάλλοντος και της ανθρώπινης ζωής, για τον κύκλο του νερού, του διοξειδίου του άνθρακα και του οξυγόνου, τη βιοποικιλότητα και τη σταθεροποίηση του κλίματος της Γης, καθώς και η αξιοποίησή του ως πεδίο ανάπτυξης δραστηριοτήτων που καλλιεργούν την πολλαπλή νοημοσύνη των μαθητών.
Τι λέτε θα χωρέσουμε όλοι;
Το δέντρο μας μιλά κι εμείς ακούμε…
Λίγη προθέρμανση πριν ξεκινήσουμε …
προσανατολιζόμαστε με τη βοήθεια της πυξίδας …
Έτοιμοι για να μαζέψουμε θησαυρούς για τη μαμά
Μια στάση – μια ανάσα
Λίγο φυτόχωμα για τα μαρούλια μας
Σπάμε την πέτρα – τόση δύναμη …
Ευχαριστούμε πολύ τις κυρίες Κατερίνα & Γκέλυ – Ραντεβού τον Μάιο !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Με τις ταπετσαρίες που έχουμε περίσσευμα φτιάξαμε τη βάση για να κολλήσουμε φιγούρες της εποχής και να φτιάξουμε τα στολίδια του δέντρου της τάξης…
Τα υπολείμματα – οι λωρίδες (Α)- μπήκαν στη σειρά …
…και σχημάτισαν κάτι που μοιάζει με ηχείο, ανεμοστρόβιλο, ουρά αλεπούς, το σύμβολο της κόρνας, αυτό που δείχνει το κινητό όταν φορτίζει, τρίγωνο, σκεπή από σπίτι, καράβι, ντουντούκα, πυραμίδα, σκουφάκι ξωτικού, πώς πάει η φωνή μας από το 5 στο 0… Μπήκε λοιπόν και μία πινελιά κανέλας μήπως και σκεφτούμε και κάτι άλλο -πιο κοινό
Και ναι! είναι ένα δέντρο – χριστουγεννιάτικο δέντρο. Ευκαιρία με τα κομματάκια που μαζεύουμε να φτιάξουμε τα δικά μας μικρά δεντράκια…
Κι ανάμεσά τους ο Σπουργίτης από το παραμύθι “Το χελιδόνι που περίμενε τα Χριστούγεννα” της Δόξας Κωτσαλίδου (ΕΛΛΗΝΟΕΚΔΟΤΙΚΗ)
Κι ενώ ο Τσέστερ έπεσε σε χειμερία νάρκη, ο Πίτσι και η Κι βγήκαν επιτέλους από τη φωλιά τους …
…ίσως για να δουν το νέο επισκέπτη μας τον Δάκη τον Ταρανδάκη που για 1η μέρα μας ζήτησε με τη φωνούλα του να φτιάξουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο…
