“Είσαι ένα θαύμα” της R.J. Palacio από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος

Ο μικρός Όγκι ακούει συνεχώς από τη μαμά του πως είναι ένα θαύμα. Ξέρει πως δεν είναι συνηθισμένος εξαιτίας της δυσμορφίας του. παρόλα αυτά δεν αισθάνεται πως αυτή τον εμποδίζει να ασχολείται με ό,τι και τα υπόλοιπα παιδιά. Άλλωστε η φωνή της μαμάς του τον ακολουθεί ακόμη κι όταν η λύπη τον βαραίνει. Σχόλια αγενή, πειράγματα, γελάκια, αποδοκιμαστικά βλέμματα τον κάνουν να αισθάνεται όλο και πιο πολύ την ανάγκη να ‘κρυφτεί’ μέσα στο κράνος του που τον βοηθά να ταξιδέψει μακριά και να βλέπει τη γη από ψηλά- αυτή τη γη με τα εκατομμύρια διαφορετικούς ανθρώπους, που όμως όλους τους χωρά.

Κι αφού δεν μπορεί να αλλάξει ο ίδιος, θα έπρεπε ίσως να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο οι άλλοι τον βλέπουν. Έστω κι ένας να καταφέρει   να δει πέρα από την εξωτερική εμφάνιση, θα είναι για αυτόν μία μεγάλη νίκη.

Ένα μικρό διαμάντι που υμνεί την αποδοχή με κείμενο απλό και σύντομο αλλά με μία εικονογράφηση που ‘φωνάζει’ …

Η σημερινή επιλογή του “Είσαι ένα θαύμα” ακολούθησε το χθεσινό “Μια λαμπρή ιδέα” (της MOHAMMADI NARJES  από τις εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ). Κι εδώ ο ήρωας θέλησε να κρυφτεί μέσα σε μία μάσκα που τον κάλυπτε σαν κράνος.

Νομίζω πως αυτές οι δύο επιλογές δεν είναι τυχαίες. Έπειτα από 13 αλλόκοτους μήνες – που νόμιζες πως σε όλους θα έβγαινε ο καλύτερος εαυτός- διαπιστώνεις πως το μόνο που αποκαλύπτεται συνεχώς είναι ο χειρότερος. Και θέλεις να κρυφτείς (???) από όλους αυτούς που έχουν άποψη για όλα κι όχι απλά την πιστεύουν αλλά επιθυμούν να την επιβάλλουν ακόμη κι αν χρειάζεται να σπιλώσουν. Ή θέλεις να κρύψεις (???) τον θυμό που πλέον σε κατακλύζει;

Σε μια περίοδο -που θέλοντας και μη- θα ανοίξεις την τηλεόραση και το μόνο που βλέπεις και  ακούς είναι ανθρώπους να επιτίθενται σε άλλους ανθρώπους με ιδιαίτερα προσβλητικό τρόπο και λέξεις που πραγματικά είναι άσχημες και πληγώνουν, αναρωτιέσαι αν πράγματι είναι αυτό η αντανάκλασή μας και η μικρογραφία μας. Και εάν ναι, τότε είναι …τρομακτικό. Για αυτό ας διαβάσουμε…παραμύθια μήπως και αφυπνιστούμε.