“Το τέρας” του Βασίλη Κουτσιαρή (εκδόσεις Μίνωας) είναι όπως αναφέρει ο ίδιος ο συγγραφέας “ένα βιβλίο με θέμα το bullying. Με την συγκεκριμένη ιστορία ήθελα να αναφερθώ στα παιδιά που ασκούν εκφοβισμό στους συμμαθητές τους χωρίς να το θέλουν. Μάλιστα, με τους περισσότερους από αυτούς είναι φίλοι, παίζουν μαζί τους στα διαλείμματα. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι η συμπεριφορά τους ενοχλεί, γιατί απλά οι άλλοι φοβούνται ή ντρέπονται να τους το πουν. Αυτή η μορφή εκφοβισμού είναι ύπουλη, μια που γίνεται από μέλη της ίδιας της παρέας, γι’ αυτό και θέλει ιδιαίτερη προσοχή.” ΠΗΓΗ: Elniplex
Ανοίγοντας το βιβλίο για να γνωρίσουμε τον πρωταγωνιστή…
-ΩΧ! νομίζω του αρέσουν οι ζαβολιές, του αρέσει να χαλάει τα παιχνίδια (Γ)
-Τα έχει όλα πεταγμένα (Ε)
-Είναι σα να μην τα θέλει (Μ)
-Τα πετάει σαν τον χαρτοπόλεμο και σκίζει και τις ζωγραφιές (Δ)
-Τα κλωτσάει; (Π)
-Τσαπατσούλης είναι (Γ)
-Ακατάστατος πολύ (Μ)
-Μπορεί να τα έχει ρίξει για να βρει κάτι (Α)
-Εσύ λες πως άμα σεβόμαστε τα πράγματά μας όταν μεγαλώσουμε θα σεβόμαστε και τους ανθρώπους (Δ)
-Πρόβλημα (Γ)
Στην πορεία θα διαπιστώσουμε ποιο είναι το πρόβλημα – ο πρωταγωνιστής της ιστορίας έχει ένα συμμαθητή, τον Τάκη. Το όνομά του είναι Δημήτρης, όμως τα περισσότερα παιδιά τον φωνάζουν Τάκη. Μια μέρα ο φίλος του, τον φώναξε τερα-τάκι, θέλοντας να τον πειράξει. Αυτό ήταν και η αφορμή να του μείνει το παρατσούκλι και δεν τον φώναξε ξανά με το κανονικό του όνομα. Τώρα πια τον φωνάζει “Τέρας”…ώσπου…κάποια στιγμή …στο μπλοκ με τις ζωγραφιές του Τάκη – που σημειωτέον δεν τις δείχνει πουθενά- θα ανακαλύψει πως ο Τάκης ζωγραφίζει δυο παιδιά – τον εαυτό του κι έναν άλλο που τον παρουσιάζει σαν ένα ΤΕΡΑΣ …και αυτός δεν είναι άλλος από τον πρωταγωνιστή μας…
-Ε! αφού σαν τέρας συμπεριφέρεται (Γ)
Τι θα γίνει από εδώ και στο εξής;
-Μα αυτό που ξέρουμε, το λέμε στην κυρία μας και στη μαμά μας (ΟΛΟΙ)
-Δεν υποχωρούμε, όπως η Μαλάλα (Δ) !!!
Ο ήρωάς μας θα βρει τον τρόπο να επανορθώσει και για να διαπιστώσει αν τα κατάφερε «…Μόλις μπαίνω μέσα, πλησιάζω στο θρανίο του. Ξέρω πως δεν είναι σωστό, αλλά παίρνω το μπλοκ του Δημήτρη και το ανοίγω. Μέσα υπάρχει μία και μοναδική ζωγραφιά!»
Δε θα τη δούμε, αλλά μπορούμε να τη φανταστούμε;
Κι ανάμεσα στις δικές μας κάπου κρύβεται κι αυτή του Δημήτρη ή Τάκη…