Στο animation ‘Lou’ σε σενάριο & σκηνοθεσία Dave Mullins πρωταγωνιστεί ένα δημιούργημα από χαμένα αντικείμενα που βρίσκονται σε ένα κουτί στην αυλή ενός σχολείου. Από το κουτί με τα ‘lost and found’ λείπουν τα τρία γράμματα /L/, /ο/, /u/ , που θα αποτελέσουν τα γράμματα του ονόματος του περίεργου δημιουργήματος…

Αποστολή του να δώσει ένα μάθημα σε ένα παιδί , τον J.J., που στη διάρκεια του παιχνιδιού στην αυλή ενοχλεί, εκφοβίζει και αρπάζει αντικείμενα από τα άλλα παιδιά και τα βάζει στην τσάντα του. Όταν ο J.J. θα μείνει μόνος του στην αυλή θα αρχίσει ένα κυνήγι από τον Lou. Κάποια στιγμή ο Lou θα διαπιστώσει πως στο κουτί με τα χαμένα παιχνίδια υπάρχει και ένα του J.J.- κάποτε του το είχε αρπάξει ένας μεγαλύτερός του. Θα το ξαναπάρει πίσω …με μία προϋπόθεση

Δείχνει έτσι τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να λειτουργούμε – όχι τιμωρητικά και αποδίδοντας ευθύνες και συνέπειες, απομάκρυνση και περιθωριοποίηση αλλά προσπαθώντας να «θεραπευτεί» ο ίδιος από αυτή του την αρνητική συμπεριφορά που δημιουργεί ψυχικό φορτίο στον ίδιο και άσχημες ψυχικές επιπτώσεις στους άλλους. Είναι σημαντικό να ξέρει κάθε ένας πως υπάρχει χώρος για αυτόν και μία αγκαλιά…κι εδώ ο J.J. θα βρει την αγκαλιά σε ένα κοριτσάκι -εμπνευσμένο από την κόρη του δημιουργού. Και η κατάσταση θα πάρει μία άλλη τροπή, όταν πια νιώσει πως δεν είναι μόνος…