Σε σενάριο & σκηνοθεσία της Yibing Jiang

Σε μια εποχή που οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο είναι απομονωμένοι, επιθυμούν τη σύνδεση και απασχολούνται με την υγεία και την ευημερία των αγαπημένων τους, η Yibing Jiang, μια γυναίκα ασιατικής καταγωγής, ζωντανεύει τον ιδιαίτερο δεσμό μεταξύ ενός πατέρα και της  άρρωστης κόρης του, προβάλλοντας συγχρόνως τη θεραπευτική δύναμη της μουσικής.

Το animation είναι εμπνευσμένο από τις προσωπικές της εμπειρίες. Όταν ήταν νεαρό κορίτσι στην Κίνα, αρρώσταινε συχνά,  αλλά δεν έχει ξεκάθαρες αναμνήσεις από εκείνη την εποχή. Ωστόσο, από τη σκοπιά των γονιών της ήταν σοβαρό. Της εμπιστεύτηκαν ότι πέρασαν αμέτρητες νύχτες αϋπνίας να τη φροντίζουν, ενώ ταυτόχρονα μεταμφίεζαν το φόβο και τις ανησυχίες τους.

Με το πέρασμα των χρόνων είναι πια σε θέση να εκτιμήσει την κατάσταση από την πλευρά  των γονιών της. Κάτι που έγινε πιο έντονο με τη μετακόμισή της στις ΗΠΑ. Τώρα που είναι μακριά από την οικογένειά της και καθώς αυτοί είναι ηλικιωμένοι, είναι η ίδια που ανησυχεί, ειδικά μετά το ξέσπασμα του κορονοϊού.  Η Γουχάν είναι η πατρίδα της και  έμαθε εξ αποστάσεως τα σχετικά με τον ιό και το επακόλουθο lockdown. Κάτι που επηρέασε άμεσα την οικογένειά της, καθώς ο θείος της έπρεπε να αναβάλει τη θεραπεία του καρκίνου, επειδή τα νοσοκομεία ήταν γεμάτα με ασθενείς Covid-19. Τα ξαδέρφια της ήταν εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, σε μια εποχή που μολύνθηκαν περισσότερα από τα μισά ιατρικά στελέχη. Η συνομιλία μέσω διαδικτύου βοήθησε, αλλά τη νύχτα οι φόβοι επέστρεφαν. … Η σκηνοθέτης υποθέτει ότι η ζωή μιμείται πραγματικά την τέχνη.

“Η ανησυχία για τους άρρωστους αγαπημένους είναι ένα καθολικό θέμα και υπήρξε στο προσκήνιο της καθημερινής μας ζωής το 2020. Με όλες τις προκλήσεις του περασμένου έτους, είναι η ειλικρινή μου ελπίδα ότι αυτή η ταινία μπορεί να μας δώσει ελπίδα κατά τη διάρκεια αυτής της δύσκολης περιόδου να μάθουμε ότι δεν είμαστε μόνοι.”

ΠΗΓΗ: https://yibingjiang.com/

Ένα animation για να επιδεικνύουμε λίγο περισσότερο υπομονή όταν νιώθουμε πως μας τελειώνουν οι αντοχές …