Ο κύριος Πίμποντι, δάσκαλος ιστορίας στο σχολείο της πόλης του Χάπβιλ μα και προπονητής της ομάδας μπέιζμπολ, δίνει συγχαρητήρια στους παίκτες του. Δεν είχαν νικήσει, όπως δηλαδή δε νικούσαν συνήθως, αλλά  κανείς τους δεν πολυέσκαγε. Είχαν ευχαριστηθεί παίζοντας.

Κάθε μέρα, ο κύριος Πίμποντι περπατούσε για το σπίτι του, σταματούσε στο μανάβικο του κυρίου Φουνκαντέλι, διάλεγε το πιο λαχταριστό και κατακόκκινο μήλο, το έβαζε στο σακίδιό του και συνέχιζε το δρόμο του. Μα μια μέρα, από το απέναντι πεζοδρόμιο, ο Τόμι είδε τον κύριο Πίμποντι να παίρνει το μήλο και να το βάζει στο σακίδιο χωρίς να το πληρώσει. Έτρεξε και το είπε σε όλους τους φίλους του. Πήγαν όλοι την άλλη μέρα και είδαν την ίδια ακριβώς εικόνα. Ο κύριος Πίμποντι έβαζε το μήλο στο σακίδιό του χωρίς να το πληρώσει και έφευγε.

Χαμός στην πόλη! Από στόμα σε στόμα, το νέο μεταδίδεται παντού κι όλοι κουβεντιάζουν την πράξη.

“Όλος ο κόσμος λέει πως είστε κλέφτης”, είπε με το βλέμμα του καρφωμένο στο χώμα ο μικρός Μπίλι. Ο κύριος Πίμποντι τα χάνει.  Παίρνει τον Μπιλ και πηγαίνουν στο μανάβικο. “Έλεγα αν μπορώ να πάρω το μήλο μου λίγο νωρίτερα …”, λέει ο κύριος Πίμποντι στο μανάβη. “Και βέβαια! Γιατί όχι; Αφού περνάτε και το πληρώνετε κάθε Σάββατο μαζί με το γάλα σας, μπορείτε να το πάρετε όποτε θέλετε!”, είναι η απάντηση του μανάβη.

Μετά από αυτό ο Τόμι πήγε και βρήκε τον κύριο Πίμποντι με ένα μαξιλάρι όπως του είχε ζητήσει. Ο κύριος Πίμποντι θα του ζητήσει να τρυπήσει το μαξιλάρι και να σκορπίσει τα πούπουλά του στον άνεμο.

«Αυτό ήταν όλο; Αυτό έπρεπε να κάνω για να διορθώσω το λάθος μου;»

«Όχι. Αυτή ήταν η μισή δουλειά. Τώρα πρέπει να κάνεις και κάτι ακόμα: να πας και να μαζέψεις όλα τα πούπουλα ένα ένα!»

Ο Τόμι κοίταξε ξαφνιασμένος τον κύριο Πίμποντι. «Αποκλείεται να μαζέψω όλα τα πούπουλα», είπε.

«Ε, το ίδιο δύσκολο είναι και να διορθώσεις το λάθος που έκανες. Κάθε πούπουλο είναι κι ένας άνθρωπος στην πόλη μας, κι εσύ πήγες κι είπες σ’ όλο τον κόσμο ότι είμαι κλέφτης. …Την επόμενη φορά μη βιαστείς να κρίνεις κάποιον μόνο από αυτό που βλέπεις. Και να θυμάσαι ότι τα λόγια σου έχουν δύναμη μεγάλη. Μην τα ξεστομίζεις ασυλλόγιστα.»

Από το παραμύθι της Μαντόνα “Ένα μήλο την ημέρα” – εκδ. Ψυχογιός