Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ
«Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς».
Πόσα χρόνια πριν…. Ο Νίκος Γκάτσος έγραψε τους στίχους του τραγουδιού «Ο εφιάλτης της Περσεφόνης». Πρόκειται για κομμάτι από τον κύκλο τραγουδιών «Τα Παράλογα» σε μουσική …Μάνου Χατζιδάκι. Συστήνοντας τα τραγούδια του από το οπισθόφυλλο του δίσκου επισημαίνει: «…Το θέμα των τραγουδιών είναι η αθάνατη Ελλάδα σ’ όλη την ένδοξη διαδρομή της και γι’ αυτό απαιτείται απ’ τους ακροατές προσήλωση, θρησκευτικότης και ει δυνατόν νηστεία… Τα Παράλογα αποτείνονται σε μια σιωπηλή κατηγορία ανθρώπων που δύσκολα συναντά κανείς στον Ελλαδικό χώρο…». Ένας ποιητής κι ένας συνθέτης έβαλαν στην ελληνική κοινωνία για πρώτη φορά το ζήτημα της καταστροφής του περιβάλλοντος. Τη στιγμή που το όνειρο των νεοελλήνων για ένα σπιτάκι στην πόλη κι ένα δεύτερο στη θάλασσα συνιστά παραγωγικό κίνητρο ο Γκάτσος εκπέμπει SOS.
Μπορεί ο συνθέτης – μοναδικός, πρωτοπόρος, αντισυμβατικός, ορκισμένος εχθρός της βαρβαρότητας και της πνευματικής μιζέριας …-να είναι μεγάλη αγάπη που ανακαλεί μνήμες δημιουργικά ευχάριστες, η επιλογή αυτού του κομματιού όμως συνδέεται και με τη μέλισσα. Ναι!!!
Η μέλισσα απειλείται από την περιβαλλοντική καταστροφή και την αδιαφορία μας για αυτό.
Οι μέλισσες χρειάζεται να ταξιδέψουν τεράστιες αποστάσεις προκειμένου να βρουν τροφή. Και εάν τελικά δεν βρουν, δεν καταφέρνουν να επιστρέψουν σπίτι τους και πεθαίνουν. Στις αστικές περιοχές δεν βρίσκουν τρόπο να τραφούν, αφού ακόμα και σε μεγάλα αστικά πάρκα δεν υπάρχουν αρκετά λουλούδια. Για το λόγο αυτό στη νορβηγική πρωτεύουσα έχει δημιουργηθεί διαδρομή από λουλούδια με σκοπό την προστασία των μελισσών. Αποφάσισαν να λάβουν σοβαρά τις προειδοποιήσεις για την εξαφάνιση των μελισσών. Δημόσιες υπηρεσίες, ιδιωτικές επιχειρήσεις και κάτοικοι της πόλης αναλαμβάνουν να φυτέψουν ηλιοτρόπια, καλέντουλες και άλλα λουλούδια πλούσια σε νέκταρ, σε πάρκα, πλατείες, ταράτσες και κήπους.
Οι ειδικοί λοιπόν παροτρύνουν να φυτεύουμε γλάστρες και λουλούδια σε όλες τις πόλεις, όπου μπορούμε. και να επιλέγουμε φυτά που ανθίζουν για αρκετούς μήνες το χρόνο.
Κάποιοι καλλιτέχνες κάνουν προσπάθειες για την ευαισθητοποίησή μας σε αυτό το θέμα.
Ο street artist Louis Masai ζωγραφίζει κτίρια στους δρόμους του Λονδίνου με σκοπό να τονίσει ότι η ανθρώπινη ζωή εξαρτάται σε σημαντικό ποσοστό από τις μέλισσες.
Ο νεουορκέζος καλλιτέχνης Matt Willey, θέλοντας να στρέψει την προσοχή του κοινού στο πολύ σοβαρό φαινόμενο που έχει κοστίσει στην εξαφάνιση εκατομμυρίων εργατριών μελισσών τα τελευταία χρόνια ίδρυσε ένα φιλόδοξο project που θα τον βρει να ζωγραφίζει 50.000 μέλισσες σε «murals»-τοιχογραφίες σε ολόκληρο τον κόσμο! Ο αριθμός δεν είναι τυχαίος αφού τόσες μέλισσες απαιτούνται για να διατηρηθεί υγιής μία κυψέλη!
Στην Σλοβενία χρησιμοποιούν τα γνωστά μελισσόσπιτα, τα οποία είναι μεγάλες ξύλινες κατασκευές, σαν δωμάτια, τα οποία βρίσκονται διασκορπισμένα στην ύπαιθρο και μέσα τους τοποθετούνται οι κυψέλες, ώστε να προστατεύονται από το κρύο.Αυτό είναι κάτι που δεν γίνεται πουθενά αλλού στον κόσμο. Οι αρχές αυτής της λαϊκής τέχνης βρίσκονται αρκετά πίσω, στα μέσα του 18ου αιώνα.
Το γεγονός αυτό αποτέλεσε πρόκληση για πολλούς λαϊκούς καλλιτέχνες οι οποίοι ανέλαβαν να διακοσμήσουν τις κυψέλες αυτές με folk-παραδοσιακά θέματα από την καθημερινή ζωή, δημιουργώντας ένα συναρπαστικό αποτέλεσμα.
Και τώρα η σειρά σου…
