Στο περιοδικό της Κοζάνης Παρέμβαση του ενεστώτος Φεβρουαρίου εγκιβωτίζεται απόσπασμα από το ναυτικό ημερολόγιο του γράφοντος με τίτλο 11 μέρες ανοιχτά του νησιού Aruba της Καραϊβικής. Πώς περνά ο χρόνος ενός ναύτη πάνω σε αγκυροβολημένο πετρελαιοφόρο; Αβεβαιότητα για τον επόμενο προορισμό, Βενεζουέλα ή Δυτική Αφρική; Ανία με εργασίες συντήρησης, βαψίματα και καθαρισμούς. Ζέστη και υγρασία αλλά κι ευκαιρία μελέτης του έναστρου ουρανού –τι μικρός που είναι ο άνθρωπος! Η ονομαστική του εορτή, ο πατριωτισμός, η νοσταλγία. Πλήρωμα διαφόρων θρησκειών κι εθνικοτήτων, αλλά συνεκτικός αρμός η κοινή καθημερινότητα. Ευαισθησίες, τέλος, στο σκληρό αυτό περιβάλλον με την απελευθέρωση ενός ψαριού.
Η νήσος Αρούμπα στον ναυτικό μας χάρτη. Στα ανοιχτά της είχαμε μείνει στη ράδα. Οι
κόκκινες κηλίδες δηλώνουν τους φάρους και τα ακρωνύμια τα χρώματα εκπομπής και τον ρυθμό ακτινοβολίας τους,
ενώ οι αριθμοί δηλώνουν τα βάθη της θάλασσας σε οργιές. Λεπτομέρεια από τον Golfo de Darien to Puerto
Cabbello, Mercator Prodection, Scale 1:956.170, 51 st ED., Oct. 1943, Revised 4/20/70, U.S. Naval Oceanographic Office, Washington D.C. 1970
Πέμπτη, 17 Γενάρη 1980
Το βαπόρι σταμάτησε 10 περίπου μίλια ΒΔ της νήσου Aruba, ολλανδικής κτήσης, νότια Καραϊβική. Ρώτησα γιατί. Με είπαν ότι σε περίπτωση που τελικά δεν θα φορτώσουμε στη Βενεζουέλα, θα κινήσουμε από κει για Δυτική Αφρική. Ανέβηκα στο τσαρτ ρουμ και άνοιξα τους χάρτες. Αν πηγαίναμε ανατολικά με ευθεία ρότα, θα περνούσαμε το στενό ανάμεσα από τη νήσο Grenada, πρώην γαλλική αποικία, έπειτα βρετανική κι εν τέλει ανεξάρτητη χώρα ανήκουσα στη βρετανική κοινοπολιτεία, και την αντίστοιχη Tobago, πρώην βρετανική αποικία. Τελικά είχαν οι ντόπιοι κανένα νησί δικό τους;
