Κατηγορία: Ν.Ε Γλώσσα Γ’ Λυκείου

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΩΝ

Αξιολόγηση Παραγωγικών Συλλογισμών

Ένας παραγωγικός συλλογισμός είναι Λογικά Ορθός ,όταν είναι Έγκυρος ,δηλαδή οι προκείμενές του οδηγούν με λογική αναγκαιότητα στο συμπέρασμα και Αληθής ταυτόχρονα ,όταν δηλαδή οι προκείμενές του και το συμπέρασμα ανταποκρίνονται στην αντικειμενική πραγματικότητα.

ΕΓΚΥΡΟΣ ΑΛΗΘΗΣ ΛΟΓΙΚΑ ΟΡΘΟΣ
Όλοι οι πλανήτες φωτίζονται από τον Ήλιο Η Γη φωτίζεται από τον Ήλιο Άρα, η Γη είναι πλανήτης
ΜΗ ΕΓΚΥΡΟΣ ΑΛΗΘΗΣ ΜΗ ΛΟΓΙΚΑ ΟΡΘΟΣ
Χθες το πρωί είχε ηλιοφάνεια Χθες το πρωί πήγαμε εκδρομή Άρα, σήμερα θα πάμε για ψώνια
ΕΓΚΥΡΟΣ ΜΗ ΑΛΗΘΗΣ ΜΗ ΛΟΓΙΚΑ ΟΡΘΟΣ
Ο Γιάννης είναι ψηλός Το βουνό είναι ψηλό Άρα, ο Γιάννης είναι βουνό
ΜΗ ΕΓΚΥΡΟΣ ΜΗ ΑΛΗΘΗΣ ΜΗ ΛΟΓΙΚΑ ΟΡΘΟΣ
Ο φίλος μου ,ο Πέτρος ,αξίζει το σεβασμό μου, Παρόλο που με συκοφάντησε Γιατί αγαπάει την αλήθεια και είναι ειλικρινής.

Αξιολόγηση Επαγωγικών Συλλογισμών

Ένας Επαγωγικός Συλλογισμός είναι Τέλειος ή Τέλεια Επαγωγή ,δηλαδή λογικά ορθός, όταν οι προκείμενές του οδηγούν σε ένα βέβαιο συμπέρασμα που έχει μια καθολική ισχύ. Σε κάθε άλλη περίπτωση, χαρακτηρίζεται Ατελής Επαγωγικός (μη λογικά ορθός) ή Ατελής Επαγωγή.

Πορεία Αξιολόγησης Επαγωγικού Συλλογισμού :

1.Ελέγχουμε τον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσεται (Γενίκευση, Αίτιο-Αποτέλεσμα, Αναλογία)

2. Ελέγχουμε κατόπιν τις προκείμενες και το συμπέρασμά του

Ανάπτυξη με Γενίκευση

Τέλεια Επαγωγή (στηρίζεται σε Επαρκή Στοιχεία) Ατελής Επαγωγή (στηρίζεται σε μη επαρκή στοιχεία)
Οι συμμαθητές μου στην τάξη έχουν γενικό βαθμό 20 στα φιλολογικά μαθήματα. Άρα , οι συμμαθητές μου είναι αριστούχοι στα φιλολογικά μαθήματα. Σήμερα το πρωί ένας ταξιτζής μου έκλεψε το πορτοφόλι μου. Συμπεραίνω λοιπόν, ότι όλοι οι ταξιτζήδες είναι κλέφτες

Ανάπτυξη με Αίτιο –Αποτέλεσμα

Τέλεια Επαγωγή (το αίτιο είναι «ισχυρό» για να προκαλέσει το αποτέλεσμα)

Η πολυκατοικία κατέρρευσε ,έπειτα από το σεισμό των 9 βαθμών της κλίμακας ρίχτερ που προηγήθηκε.

Ατελής Επαγωγή (το αίτιο είναι υπεραπλουστευμένο)

Σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα ,γιατί έτρεχε με την ταχύτητα των 10 χλμ/ώρα.

Τέλεια Επαγωγή (Η αιτιώδης σχέση είναι λογική)

Ο Παύλος έχει έφεση στα μαθηματικά. Επομένως , θα ακολουθήσει μάλλον τη Θετική Κατεύθυνση.

Ατελής Επαγωγή (Η αιτιώδης σχέση είναι απλά χρονολογική, δηλαδή το αίτιο προηγείται του αποτελέσματος χρονικά ,χωρίς ουσιαστικά να το επηρεάζει)

Είναι Τρίτη και 13. Άρα , κάτι κακό θα μου συμβεί.

Τέλεια Επαγωγή (Το Αίτιο είναι Αναγκαίο και Επαρκές ταυτόχρονα)

Οι συνθήκες της ατμοσφαιρικής πίεσης είναι κανονικές και η θερμοκρασία του νερού έχει ξεπεράσει τους 100 βαθμούς. Επομένως, το νερό βράζει.

Ατελής Επαγωγή (Το Αίτιο είναι αναγκαίο ,αλλά δεν είναι επαρκές)

Κάνει κρύο. Επομένως ,θα χιονίσει.

(το Αίτιο είναι επαρκές ,αλλά δεν είναι αναγκαίο)

Έχει έντονο άγχος. Επομένως ,θα πάθει έμφραγμα.

Ανάπτυξη με Αναλογία

Κυριολεκτική Αναλογία (συγκρίνονται δυο όμοια ή παρόμοια «αντικείμενα») Μεταφορική Αναλογία (συγκρίνονται δύο ανόμοια «αντικείμενα»)
Τέλεια Επαγωγή (οι ομοιότητες είναι επαρκείς σε αριθμό και σχετικές με το θέμα)

Όπως στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, έτσι και στην περίπτωση άλλης στρατιωτικής χρήσης πυρηνικών όπλων τα αποτελέσματα θα είναι ολέθρια.

Τέλεια Επαγωγή (Η αναλογία έχει την αξία ενός λογικού επιχειρήματος)

Τα παιδιά είναι σαν τα λουλούδια. Χρειάζονται και τα δυο φροντίδα και περιποίηση ,για να αναπτυχθούν.

Ατελής Επαγωγή (οι ομοιότητες δεν είναι επαρκείς ή εξωθούνται πέρα από το επιτρεπόμενο-λογικό όριο)

Ο μαθηματικός μου, όπως και ο φυσικός μου, δεν είναι καλοί καθηγητές ,γιατί καπνίζουν.

Ατελής Επαγωγή (η αναλογία δεν έχει την αξία ενός λογικού επιχειρήματος)

Όπως στα χαρτιά χρειάζεται κανείς τύχη ,για να κερδίσει, έτσι και στη ζωή τον πρώτο λόγο για την επιτυχία τον έχει πάντα η τύχη.

Παραλογικοί Συλλογισμοί

Παραλογισμοί (πρόκειται για παραλογικούς  συλλογισμούς που προκύπτουν από άγνοια ή από ένα λογικό σφάλμα) Σοφίσματα (πρόκειται για εσκεμμένη προσπάθεια του πομπού να εξαπατήσει ή να παραπλανήσει το δέκτη)
Ο αστυνομικός είναι όργανο.

Το μπουζούκι είναι όργανο.

Άρα , ο αστυνομικός είναι μπουζούκι.

Όποιος υπάρχει, σκέφτεται.

Εσύ δε σκέφτεσαι.

Άρα, εσύ δεν υπάρχεις.

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/263

Η ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ

1 .ΟΡΙΣΜΟΣ

Η παράγραφος είναι μια ενότητα προτάσεων του γραπτού λόγου , που στόχο έχει την ανάπτυξη με συντομία ενός θέματος. Για την ακρίβεια, μιας «πλευράς» του θέματος ,διότι ο περιορισμένος αριθμός των περιόδων που απαρτίζουν την παράγραφο, δεν επιτρέπει -συνήθως- τη διεξοδική και λεπτομερειακή ανάπτυξη του θέματος που πραγματεύεται .

2. ΔΟΜΗ

Η παράγραφος αποτελείται συνήθως από τρία μέρη : α) τη θεματική περίοδο , β) τις λεπτομέρειες ή τα σχόλια και γ) την πρόταση –κατακλείδα.

3. (ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ) ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΥ

Μια καλή παράγραφος ,εκτός από την παραπάνω δομή, πρέπει :

α) να θέτει καθαρά ένα σκοπό

β) να έχει επαρκή ανάπτυξη

γ) να είναι καλά οργανωμένη σύμφωνα με ένα σχέδιο.

4. ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΥ

Το υλικό είναι «αποθηκευμένο» στο μυαλό μας .Είναι το σύνολο των γνώσεών μας, των διαμορφωμένων απόψεών μας για κάποιο θέμα , των εμπειριών και των βιωμάτων μας. Το υλικό αυτό πρέπει να το επεξεργαστούμε κατάλληλα , ώστε να μπορέσουμε να συγκροτήσουμε την παράγραφο με βάση το θέμα που ήδη έχει δοθεί. Η επιλογή του υλικού γίνεται με τη σωστή ιεράρχηση των σημαντικότερων πληροφοριών ή απόψεων που σκοπεύουμε να εκθέσουμε ,για να τεκμηριώσουμε επαρκώς τη θέση μας για το θέμα της παραγράφου. Η λογική συνέχεια των προτάσεων που θα συμπεριλάβουμε στην παράγραφο είναι αποτέλεσμα επίσης, της σωστής επεξεργασίας του υλικού μας.

5. Η ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (ΠΡΟΤΑΣΗ)

Η θεματική περίοδος είναι το πρώτο και ίσως το σημαντικότερο μέρος μιας παραγράφου. Η περίοδος αυτή εκφράζει την κύρια ιδέα της παραγράφου. Επομένως, όσο πιο εύστοχη είναι  η διατύπωσή ,τόσο πιο πολύ θα μας βοηθήσει στη συνέχεια να γράψουμε μια καλή παράγραφο.

Η αξία της έγκειται ακριβώς στο ότι επηρεάζει άμεσα την ποιότητα της παραγράφου και αποτελεί τον «καθοδηγητή» μας στις λεπτομέρειες που θα αναπτύξουμε αμέσως μετά.

Ο ρόλος της είναι πολύ σημαντικός, γιατί συμπεριλαμβάνει με περιεκτικό και σαφή τρόπο το υλικό που θα χρησιμοποιήσουμε για την ανάπτυξη της παραγράφου.

Συγκεκριμένα :α)Ορίζει ό,τι θα συμπεριλάβουμε και ό,τι θα αποκλείσουμε σε μια παράγραφο. Λειτουργεί  σαν πλαίσιο με αυστηρό περιεχόμενο.

β)Καθορίζει ακριβώς το περιεχόμενο της παραγράφου και μας αποτρέπει να ξεφύγουμε από το θέμα της παραγράφου.

γ) Αποτελεί έναν ασφαλή οδηγό για το συγγραφέα της παραγράφου και για τον αναγνώστη ,ο οποίος γνωρίζει από την πρώτη κιόλας πρόταση ποιο είναι το θέμα της παραγράφου.

Η επιλογή της κατάλληλης θεματικής περιόδου είναι μια δύσκολη και συχνά επίπονη διαδικασία ,η οποία απαιτεί χρόνο και κυρίως ηρεμία . Η βιασύνη δεν είναι καθόλου καλός σύμμαχος ,ιδιαίτερα όταν το θέμα της παραγράφου είναι ο σχολιασμός ή η επεξεργασία μιας σύνθετης αφηρημένης έννοιας.

Η διατύπωση της θεματικής περιόδου καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τη σαφήνεια, η οποία με τη σειρά της είναι απαραίτητη.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

Ας υποθέσουμε ότι θέλουμε να γράψουμε μια παράγραφο για τη Θεσσαλονίκη. Πριν ξεκινήσουμε να γράφουμε την παράγραφο, θα πρέπει να σκεφτούμε  και να αποφασίσουμε από ποια πλευρά θα αναπτύξουμε το θέμα . Με δεδομένο ότι η Θεσσαλονίκη και η ευρύτερη περιοχή της είναι ο τόπος όπου γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε, με δεδομένο ότι η συγκεκριμένη πόλη είναι η δεύτερη σε μέγεθος πόλη της Ελλάδας, το υλικό που έχουμε και μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ,είναι τεράστιο κι ενδεχομένως ανεξάντλητο. Σε αυτή την περίπτωση οφείλουμε να επιλέξουμε την πλευρά από την οποία θα «εξετάσουμε» τη Θεσσαλονίκη και να περιοριστούμε αυστηρά στην προεπιλεγμένη αυτή πλευρά. Αν δηλαδή επιλέξω ως θεματική περίοδο την ακόλουθη :

«Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη της Μακεδονίας»

τότε οφείλω να αναπτύξω την παράγραφό μου με βάση τα ακόλουθα :

Α) Έχω την ευχέρεια να αναφέρω κάθε τι που σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με τη Θεσσαλονίκη.

Β) Κάθε πληροφορία που αφορά τη γεωγραφική θέση της πόλης ,τους κατοίκους ,τα αξιοθέατα ,την οικονομία της πόλης , τους δρόμους ,τα κτίρια ,τον πολιτισμό και την ιστορία της και γενικά οτιδήποτε αποτελεί στοιχείο ή χαρακτηριστικό της Θεσσαλονίκης ,είναι δυνατό να συμπεριληφθεί σε αυτή την παράγραφο.

Γ) Δεν μπορώ να αναφέρω σε καμιά περίπτωση μια πληροφορία για τη Δράμα ή την Αθήνα ,ούτε για την Ασία ή την Αμερική ,που να μην έχει έστω έμμεση σχέση με τη Θεσσαλονίκη.

Δ) Οφείλω να μιλήσω μόνο για την πόλη και όχι για θέματα άσχετα όπως ο ρατσισμός ,το αυτοκίνητο, η φιλία, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης κ.ά.

Ενδεικτική ανάπτυξη με βάση την επιλεγμένη θεματική περίοδο.

Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη της Μακεδονίας. Από την ίδρυσή της ,το 336 π. Χ, μέχρι σήμερα έχει διαδραματίσει σπουδαίό ρόλο στην ελληνική ιστορία. Είναι κτισμένη σχεδόν αμφιθεατρικά γύρω από το θερμαϊκό κόλπο. Από πάνω της απλώνεται το πυκνό δάσος του Σέιχ –Σου. Είναι μια πόλη με υπέροχα αξιοθέατα, όπως ο Λευκός Πύργος, η Αψίδα του Γαλερίου και η Ροτόντα. Η διεθνής έκθεση που πραγματοποιείται κάθε χρόνο σε ειδικό χώρο ,καθορίζει την οικονομική πορεία ολόκληρης της χώρας. Διαθέτει επίσης πολλά μουσεία και ένα μεγάλο πανεπιστήμιο που είναι αφιερωμένο στον Αριστοτέλη. Έντονη όμως είναι και η αθλητική ζωή της πόλης με σημαντικές επιτυχίες σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Σήμερα ,θεωρείται η συμπρωτεύουσα της Ελλάδας και ένα από τα σημαντικότερα οικονομικά και πολιτιστικά κέντρα των Βαλκανίων. Είναι μια  πόλη που αξίζει να επισκεφτεί κανείς.

Ας επιλέξουμε τώρα ως θεματική την ακόλουθη περίοδο :

«Η Θεσσαλονίκη είναι μια βιομηχανική πόλη».

Στην περίπτωση αυτή :

Α) Η θεματική περίοδος μας περιορίζει να αναφερθούμε αυστηρά και μόνο στη βιομηχανία της πόλης .

Β) Δεν μπορούμε να γράψουμε τίποτε απολύτως για την ιστορία ,τον πολιτισμό ή τα αξιοθέατά της. Ούτε για τους ανθρώπους της ή τα μνημεία και τα μουσεία της.

Γ)Η παραπάνω επιλογή μας απαγορεύει να αναφέρουμε επίσης οτιδήποτε για τη βιομηχανία της Λάρισας ή της Καβάλας. Αντικείμενο πραγμάτευσης είναι μόνο η βιομηχανία της Θεσσαλονίκης .

Δ) Ούτε μπορούμε να μιλήσουμε για κάποιον άλλο τομέα οικονομικής ανάπτυξης της πόλης ,όπως είναι για παράδειγμα η κτηνοτροφία ,η γεωργία ή ακόμη και η βιοτεχνία.

Ενδεικτική ανάπτυξη παραγράφου με αυτή τη θεματική περίοδο είναι η ακόλουθη.

Η Θεσσαλονίκη είναι μια βιομηχανική πόλη. Στη δυτική πλευρά της πόλης η βιομηχανική ζώνη καταλαμβάνει χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα με εργοστάσια και μονάδες παραγωγής βιομηχανικών προϊόντων. Υπάρχουν διυλιστήρια πετρελαίου, βυρσοδεψεία ,χαλυβουργεία, μονάδες παραγωγής χημικών προϊόντων. Χιλιάδες εργάτες απασχολούνται εκεί και τονώνουν την οικονομική ζωή της πόλης και της ευρύτερης περιοχής.  Η τροφοδότηση της ελληνικής επικράτειας με τα βιομηχανικά προϊόντα της Θεσσαλονίκης γίνεται με πλοία ,τρένα ,αλλά και μέσω του οδικού συστήματος της περιοχής. Αυξημένες είναι και οι εξαγωγές των προϊόντων κυρίως προς τις βαλκανικές χώρες. Ωστόσο ,έντονο είναι το πρόβλημα των βιομηχανικών ρύπων που μολύνουν την ατμόσφαιρα ,αλλά και τη θαλάσσια περιοχή θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία των εργαζομένων και των κατοίκων . Έστω κι έτσι όμως,  οι βιομηχανίες της Θεσσαλονίκης είναι σίγουρα από τα βασικότερα στηρίγματα για την οικονομία της Ελλάδας.

Συμπερασματικά : η ποιότητα μιας παραγράφου εξαρτάται άμεσα από την όσο το δυνατό καταλληλότερη επιλογή της θεματικής περιόδου/ πρότασης. Η περίοδος αυτή καθορίζει αυστηρά το περιεχόμενο της παραγράφου και μας καθοδηγεί στη σωστή και επαρκή ανάπτυξη των λεπτομερειών της παραγράφου.

6. ΟΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ / ΣΧΟΛΙΑ

Οι λεπτομέρειες είναι το σύνολο των προτάσεων που προκύπτουν ως φυσικό επακόλουθο από τη θεματική περίοδο κι αναπτύσσουν μαζί της μια σχέση αιτίας -αποτελέσματος. Δηλαδή ,το περιεχόμενο των λεπτομερειών είναι ανάλογο της θεματικής περιόδου. Ο αριθμός των περιόδων/ προτάσεων που μπορούν ν’ αποτελέσουν το υλικό μιας παραγράφου ποικίλει ,ανάλογα με το θέμα της παραγράφου ,τη δυσκολία του και την έκταση που μας επιτρέπεται ,για να υποστηρίξουμε τη θέση μας . Πάνω απ’ όλα όμως καθορίζεται από τη διατύπωση της θεματικής περιόδου και τα επιμέρους στοιχεία που εκείνη απαιτεί να σχολιαστούν και να επεξηγηθούν.

Για παράδειγμα ,ας υποθέσουμε ότι πρέπει ν’ αναπτύξουμε μια παράγραφο με θεματική περίοδο :

“Ο Κ. είναι ένας ταλαντούχος και χαρισματικός τραγουδιστής”

Πριν ξεκινήσουμε να γράφουμε τις λεπτομέρειες της παραγράφου , πρέπει να ξεχωρίσουμε τα επιμέρους στοιχεία που ορίζει η παραπάνω θεματική περίοδος.

Στην προκειμένη περίπτωση η διατύπωση της θεματικής περιόδου μας αναφέρει τα εξής στοιχεία :

α) η κύρια ιδέα της παραγράφου είναι ο τραγουδιστής Κ.

β) ο Κ. είναι ταλαντούχος τραγουδιστής

γ) ο Κ. είναι  χαρισματικός τραγουδιστής

Επομένως ,όλες οι λεπτομέρειες θα πρέπει να υποστηρίζουν τα τρία επιμέρους στοιχεία της θεματικής περιόδου. Κάθε πρόταση θα πρέπει ν’ αναφέρεται άμεσα ή έμμεσα στον κύριο Κ. και να δικαιολογεί τη θέση μας ότι πρόκειται για έναν ταλαντούχο και χαρισματικό τραγουδιστή. Δεν μας ενδιαφέρουν οι όποιες ατέλειες της φωνής του για παράδειγμα ,ούτε οι επιδόσεις του σε άλλους τομείς της ζωής του, ούτε τα υπόλοιπα ενδιαφέροντά του ,η οικογενειακή του κατάσταση κ.τ.λ. Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι το γιατί θεωρείται και είναι ταλαντούχος και χαρισματικός τραγουδιστής.

Ενδεικτική ανάπτυξη αυτής της παραγράφου θα ήταν η εξής :

Ο Κ. είναι ταλαντούχος και χαρισματικός τραγουδιστής. Από μικρή ηλικία είχε μια κλίση στο τραγούδι. Του άρεσε να τραγουδάει στις παρέες του και ν’ ακούει με τις ώρες μουσική στον ελεύθερο χρόνο του. Φρόντισε όμως να καλλιεργήσει και το φυσικό του ταλέντο παρακολουθώντας μαθήματα ορθοφωνίας ,αρμονίας και μουσικής σπουδαίων μουσικοδιδασκάλων. Διαθέτει ακόμη το χάρισμα να προσαρμόζει τη φωνή του σε ποικίλα είδη τραγουδιού. Θα μπορούσε να τραγουδήσει με αξιοθαύμαστη ευκολία  δημοτικά τραγούδια, λαϊκά και όπερα. Έως σήμερα έχει κυκλοφορήσει τρεις δίσκους που γνώρισαν μεγάλη εμπορική επιτυχία. Ο Κ. είναι σίγουρα ένας από τους πιο ελπιδοφόρους Έλληνες τραγουδιστές της εποχής μας.

Όλες οι παραπάνω λεπτομέρειες αφορούν στη θεματική περίοδο και αποσκοπούν στην υποστήριξη των επιμέρους στοιχείων / μερών της.

Οπωσδήποτε όμως, τα πράγματα δυσκολεύουν ,όταν έχουμε να επεξεργαστούμε στο πλαίσιο μιας παραγράφου μια αφηρημένη έννοια. Συχνά, τα στοιχεία της θεματικής περιόδου είναι δυσδιάκριτα ή ενδεχομένως ανύπαρκτα. Τότε, θα πρέπει εμείς να τα “εφεύρουμε” .Δηλαδή, θα πρέπει να προσπαθήσουμε ν’ αναλύσουμε και πάλι τη θεματική περίοδο σε μέρη/ στοιχεία.

Ας υποθέσουμε ότι πρέπει να αναπτύξουμε την παράγραφο με την ακόλουθη θεματική περίοδο :

“Ο σύγχρονος πολιτισμένος άνθρωπος δεν κάνει ούτε μέρα χωρίς να χρησιμοποιεί τα προϊόντα του τεχνικού πολιτισμού”

Τα στοιχεία της θεματικής περιόδου ,τα οποία καλούμαστε ν’ αναπτύξουμε στις λεπτομέρειες είναι τα εξής :

α) η κύρια ιδέα της παραγράφου είναι η χρήση των προϊόντων του τεχνικού πολιτισμού από τον άνθρωπο της εποχής μας.

β) η θεματική περίοδος αναφέρεται στο σύγχρονο πολιτισμένο άνθρωπο. Όχι στον αρχαίο ή στον άνθρωπο του περασμένου αιώνα . Με άλλα λόγια όχι στον άνθρωπο του “χθες” ,αλλά στον άνθρωπο του “σήμερα”.

γ) η φράση : “δεν κάνει ούτε μια μέρα” ,φανερώνει το βαθμό εξάρτησης του σύγχρονου ανθρώπου από τα προϊόντα του τεχνικού πολιτισμού (ή της τεχνολογίας) .

δ) η θεματική περίοδος κάνει λόγο μόνο για τα προϊόντα του τεχνικού πολιτισμού. Για οτιδήποτε δηλαδή, παράγει ο άνθρωπος με βάση υλικά αγαθά ή με βάση τις τεχνικές γνώσεις του. Δεν αναφέρεται επομένως ,στα προϊόντα του πνευματικού πολιτισμού,του ανθρώπινου πνεύματος.

Όλες οι λεπτομέρειες οφείλουν να σχολιάσουν, να επεξηγήσουν ,να δικαιολογήσουν και γενικά να υποστηρίξουν τα παραπάνω επιμέρους στοιχεία. Μάλιστα, θα ήταν προτιμότερο τα στοιχεία α,β,γ,δ να αναπτυχθούν με τη σειρά που καταγράγονται στη θεματική περίοδο.

Ενδεικτική ανάπτυξη της παραγράφου με την παραπάνω θεματική περίοδο θα μπορούσε να είναι η εξής :

Ο σύγχρονος πολιτισμένος άνθρωπος δεν κάνει ούτε μέρα χωρίς να χρησιμοποιεί τα προϊόντα του τεχνικού πολιτισμού. Σε μια εποχή που παρατηρείται ραγδαία τεχνολογική πρόοδος ,ο άνθρωπος της εποχής μας έχει συνδέσει την καθημερινή ζωή του με τη συνεχή χρήση προϊόντων του τεχνικού πολιτισμού. Από το πρωί μέχρι το βράδυ ,στο χώρο εργασίας το, στον ιδιωτικό χώρο του σπιτιού του ,αλλά ακόμη και στους χώρους όπου ψυχαγωγείται και διασκεδάζει ,χρησιμοποιεί σχεδόν αδιάκοπα μηχανές, εργαλεία  και συσκευές κάθε είδους. Ακόμη και η κάλυψη των βασικών βιοτικών του αναγκών, όπως η ένδυση, η τροφή και η στέγαση, γίνεται μέσω των πολυποίκιλων τεχνολογικών μέσων. Η εργασία του, η συγκοινωνία και η επικοινωνία του με άλλους ανθρώπους ,ακόμη και η διασκέδασή του είναι συχνά ανάλογη από τη χρήση αυτών των μέσων. Η ζωή του σύγχρονου πολιτισμένου ανθρώπου είναι στενά συνδεδεμένη με τα επιτεύγματα της τεχνολογίας.

Ακόμη πιο αφηρημένη και σαφώς πιο δύσκολη στην επεξεργασία η ανάπτυξη της παραγράφου με την ακόλουθη θεματική περίοδο :

“Η μνήμη είναι το θησαυροφυλάκιο της μάθησης”

Και σ’ αυτή την περίπτωση όμως, είμαστε υποχρεωμένοι ν’ αναζητήσουμε την κύρια ιδέα της θεματικής περιόδου και κατά συνέπεια και  τα στοιχεία στα οποία θα βασιστούμε για την καταγραφή των λεπτομερειών της παραγράφου. Έτσι, μπορούμε να κρατήσουμε τις παρακάτω σημειώσεις :

α) η κύρια ιδέα εδώ είναι η σύγκριση της ανθρώπινης μνήμης με ένα θησαυροφυλάκιο.

β) η διερεύνηση της σχέσης ή της σύγκρισης αυτής μας κάνει να σκεφτούμε πρώτα-πρώτα τι είναι το θησαυροφυλάκιο και σε τι χρησιμεύει .

γ) στη συνέχεια πρέπει να αναλογιστούμε τι είναι η μνήμη και σε τι χρησιμεύει .

δ)να εξετάσουμε επίσης ,γιατί η μάθηση παρομοιάζεται με το χρήμα ή το χρυσάφι και γενικά έχει αξία ,ώστε να φυλάγεται σε …θησαυροφυλάκιο.

ε) τέλος ,πρέπει να σκεφτούμε για ποιο λόγο μια σύγκριση ανάμεσα σ’ ένα θησαυροφυλάκιο και στη μνήμη είναι γοητευτική και σίγουρα πετυχημένη. Παραδείγματα από την ιστορία ή τις εμπειρίες μας θα ήταν πολύ χρήσιμοι βοηθοί.

Ας προσπαθήσουμε να συνθέσουμε και αυτή την παράγραφο :

Η μνήμη είναι το θησαυροφυλάκιο της μάθησης. Όπως ακριβώς σ’ ένα θησαυροφυλάκιο φυλάγουμε τα πολύτιμα αντικείμενα ,τα χρήματα και γενικά τα πλούτη μας ,έτσι και η μνήμη φυλάγει όλα όσα πολύτιμα συλλέγουμε από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας ,μέχρι τα βαθιά μας γεράματα. Ο πλούτος αυτός -ανεκτίμητος και μοναδικός -είναι και η παρακαταθήκη των προηγούμενων γενεών στις επόμενες. Οι επιστημονικές και οι πρακτικές γνώσεις ,που με το πέρασμα των χρόνων αποκτούμε ,τα ήθη και τα έθιμα ,οι αξίες του πολιτισμού μας ,ο πνευματικός καρπός σοφών ανθρώπων και πνευματικών ηγετών και γενικότερα όλα εκείνα που σαν ψηφιδωτό συγκροτούν την ταυτότητά μας ,αποτελούν και το θησαυρό μας. Αλλά και στις δύσκολες συλλογικές και ατομικές στιγμές από τη μνήμη ανασύρεται ο πλούτος της μάθησης ,για να μας δώσει τη λύση που χρειαζόμαστε. Άλλωστε ,η αποταμίευση των γνώσεων είναι συχνά πολύ πιο χρήσιμη από τα πλούτη που φυλάγονται στο μεγαλύτερο θησαυροφυλάκιο του κόσμου.

Σε μια τρίτη περίπτωση θεματικής περιόδου ,τα στοιχεία που την συναποτελούν είναι ακόμη πιο δυσδιάκριτα και αφηρημένα :

“Πρέπει να φροντίζεις να σκέφτεσαι πολύ και όχι να μαθαίνεις πολλά”

Τα στοιχεία της θεματικής περιόδου είναι πιο σύνθετα και πιο δύσκολα ως προς την επεξεργασία τους. Μια ενδεικτική προσέγγισή τους είναι ίσως η εξής :

α) η κύρια ιδέα της παραγράφου είναι η αξία της σκέψης και της χρήσης του νου ,προτού ο άνθρωπος πράξει ή μιλήσει (;),σε αντιδιαστολή με την πληθώρα των “ξερών” γνώσεων που έχει σαφώς μικρότερη αξία από την ορθή και συνδυασμένη σκέψη.

β) η διατύπωση της θεματικής πρότασης τονίζει σε β’ ενικό πρόσωπο την αναγκαία φροντίδα για πολλή σκέψη και όχι απαραίτητα για πολλή… μάθηση.

γ) η διατύπωση της θεματικής περιόδου ,κατά κάποιο τρόπο αντιπαραθέτει δύο διαφορετικές έννοιες : από τη μια μεριά τοποθετεί τη σκέψη, αφήνοντας να εννοηθεί έμμεσα ότι είναι μια σύνθετη πνευματική λειτουργία ,που απαιτεί χρόνο και επίπονη διεργασία. Το ίδιο βέβαια δεν αμφισβητείται για τη μάθηση ,αλλά οπωσδήποτε η πολλή σκέψη προκρίνεται σε σχέση με την πολλή μάθηση.

δ) το “όχι” εκείνο μας αναγκάζει να υπερασπιστούμε την πολλή σκέψη σε σχέση με την πολλή μάθηση ,διότι έχει μια αξιολογική σημασία.

ε) φαίνεται ότι γίνεται ένα έμμεσο σχόλιο -προεκτείνοντας κάπως το νόημα- στην αξία της κριτικής σκέψης και της ικανότητας που πρέπει να διαθέτει ο άνθρωπος ,ώστε να κρίνει κατόπιν σκέψης ,χωρίς επιπολαιότητα και βιασύνη.

Με βάση, τώρα, τα παραπάνω στοιχεία της θεματικής περιόδου που συγκεντρώσαμε ,διαπιστώνουμε ότι οι λεπτομέρειες που θα γράψουμε , έχουν σαφώς μια κατεύθυνση ,αλλά δε λύνουν το πρόβλημα της σύνθεσής τους. Ωστόσο, και μόνον ότι έχουμε καταφέρει να  συλλάβουμε το βαθύτερο νόημα της θεματικής περιόδου ,η οποία -όπως είπαμε-καθορίζει αυστηρά το περιεχόμενο της παραγράφου, είναι μια καλή βάση ,για να ξεκινήσουμε την ανάπτυξή της.

Μια ενδεικτική προσέγγιση θα μπορούσε να είναι η εξής :

Πρέπει να φροντίζεις να σκέφτεσαι πολύ και όχι να μαθαίνεις πολλά. Η συσσώρευση γνώσεων χωρίς καμιά κριτική επεξεργασία δεν προσφέρει ουσιαστική βοήθεια. Από πολύ μικρή ηλικία ,από τα πρώτα του σχολικά βήματα η συλλογή γνώσεων είναι χωρίς αντίκρυσμα ,εφόσον δεν είναι δυνατή η πρότερη συνετή σκέψη. Ο άνθρωπος πρέπει να ασκείται επίπονα ,για να μάθει να σκέφτεται πολύ πριν πάρει την οποιαδήποτε απόφασή του. Όταν μάλιστα η απόφασή του αυτή επηρεάζει το μέλλον του ,την επαγγελματική του προοπτική και την προσωπική του ευτυχία ,τότε σίγουρα απαιτείται ώριμη και πολύωρη σκέψη. Άλλωστε, όλοι οι σοφοί άνθρωποι σκέφτονται πολύ πριν εκφράσουν έστω και μια απλή άποψη. Η κατοχή των γνώσεων δεν διασφαλίζει τη σωστή χρήση τους. Εκείνο που κυρίως είναι απαραίτητο είναι η ορθή και συνετή σκέψη ,η λογική επεξεργασία των γνώσεων και η πνευματική διεργασία ,που και χρόνο χρειάζεται και κόπο απαιτεί.

Ανακεφαλαιώνοντας, θα πρέπει να τονίσουμε ότι η επιλογή τόσο του αριθμού των λεπτομερειών, όσο και του περιεχομένου τους εξαρτάται άμεσα από τη θεματική περίοδο της παραγράφου. Η ανάλυση εξάλλου, των στοιχείων της θεματικής περιόδου διασφαλίζουν τη συνοχή και την ενότητα της παραγράφου (θα γίνει λόγος εκτενέστερα παρακάτω). Σε κάθε περίπτωση απαιτείται κι εδώ ηρεμία, καθαρό μυαλό και φυσικά πλούσιο και αξιοποιήσιμο πνευματικό υλικό.

7. Η ΠΡΟΤΑΣΗ – ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΑ

Η πρόταση – κατακλείδα, όπως συνηθίζεται να λέγεται ,είναι η καταληκτική πρόταση της παραγράφου ,με την ο οποία ο γράφων ολοκληρώνει -“κλείνει” -την παράγραφό του. Είναι και αυτή ιδιαίτερα σημαντική ,διότι ένα ωραίο και πετυχημένο “κλείσιμο” αφήνει μια καλή εντύπωση στον αναγνώστη, ακόμη κι αν η θεματική περίοδος και οι λεπτομέρειες δεν είναι και πολύ καλές.

Η πρόταση -κατακλείδα δεν είναι ανεξάρτητη από το νόημα της παραγράφου. Αντίθετα, εξαρτάται από το περιεχόμενο τόσο της θεματικής περιόδου, όσο και των λεπτομερειών.

Για παράδειγμα ,έχουμε την ακόλουθη θεματική περίοδο και τις εξής λεπτομέρειες :

Θ.Π Η μόρφωση ,καθώς προκύπτει μέσα από την επίπονη διαδικασία της εκπάιδευσης, προετοιμάζει και εξοπλίζει κατάλληλα το άτομο για μια επιτυχημένη καριέρα. Λ Από την παιδική ηλικία ακόμη, ο καθένας επιχειρεί- όταν βέβαια οι συνθήκες το επιτρέπουν- να λάβει τα εφόδια εκείνα ,που θα θωρακίσουν την πνευματική του καλλιέργεια. Το σχολείο είναι ο κατεξοχήν χώρος μόρφωσης ,επειδή εκεί προσφέρονται κυρίως τα αγαθά της και τίθενται οι βάσεις της κατοπινής πορείας στον επαγγελματικό στίβο. Εκεί ανοίγονται δρόμοι, κατακτιέται η γνώση και η κριτική ικανότητα του ατόμου. Εκεί το μέλλον παύει να φαίνεται τρομακτικό και αβέβαιο.

Η παραπάνω παράγραφος αναφέρεται στην αξία που έχει η μόρφωση για μια επιτυχημένη επαγγελματική καριέρα. Η θεματική περίοδος καταγράφει την κύρια αυτή ιδέα της παραγράφου και οι λεπτομέρειες την υποστηρίζουν . Για να τελειώσουμε με ικανοποιητικό τρόπο την παράγραφο ,δηλαδή με την επιλογή της κατάλληλης πρότασης -κατακλείδας ,πρέπει :

α)να γράψουμε μια περίοδο που θα ανακεφαλαιώνει όλα όσα είπαμε πιο πριν.

β)να περιλαμβάνει οπωσδήποτε την κύρια έννοια της παραγράφου ,δηλαδή τη μόρφωση σε συνδυασμό με την επιτυχημένη επαγγελματική καριέρα.

γ)ν’ ανακεφαλαιώσουμε όλα όσα είπαμε παραπάνω ,αλλά συγχρόνως  να προετοιμάσουμε το έδαφος και για την επόμενη παράγραφο (αν μιλάμε βέβαια για ένα εκτενέστερο κείμενο ή για μια έκθεση ιδεών)

Στο πλαίσιο αυτό μια ενδεικτική πρόταση -κατακλείδα θα ήταν :

Με τη μόρφωση μπαίνουν βαθιά τα θεμέλια της επιτυχίας και οικοδομείται η μελλοντική σταδιοδρομία.

Κι ακόμη ένα παράδειγμα :

Θ.Π Η μόλυνση του περιβάλλοντος, όπως συνεπάγεται, δεν αφορά μόνο τη σωματική μας καταρράκωση,αλλά και την πνευματική και ψυχική μας υγεία. Λ Οι διάφορες ασθένειες, λοιμώξεις και ιοί, που προκαλούνται από το μολυσμένο αέρα, το νερό και και τα απόβλητα, με τα οποία ερχόμαστε σ’ επαφή ποικιλοτρόπως, θέτουν σε κίνδυνο την υγεία μας και σε αρκετές περιπτώσεις την ίδια μας τη ζωή. Κάτι τέτοιο έχει αρνητικές επιπτώσεις και στη ψυχική μας υγεία, στη διάθεσή μας και τελικά στη συμπεριφορά μας. Αλλά και το πνέυμα αρρωσταίνει και το εύρος του συρρικνώνεται, με αποτέλεσμα να σταματά η δημιουργική του δράση. Ένας άρρωστος ή έστω ένας άνθρωπος που ζει σε βρώμικο και μολυσμένο περιβάλλον δεν ενδιαφέρεται για τίποτε σχεδόν, ούτε έχει ευρύτερους κοινωνικούς προβληματισμούς.

Ενδεικτική πρόταση-κατακλείδα :

Όταν λοιπόν, το αγαθό της υγείας κλονίζεται, διαταράσσεται και ο χαρακτήρας μας.

Οφείλουμε βέβαια να σημειώσουμε ότι πολύ συχνά η πρόταση-κατακλείδα δεν είναι φαινομενικά απαραίτητη. Μια καλή παράγραφος με καλή ανάπτυξη και επάρκεια υποστηρικτικού υλικού ,δεν χρειάζεται απαραίτητα μια πρόταση καταληκτική ή ανακεφαλαιωτική. Παρόλα αυτά όμως, είναι προτιμότερη η ύπαρξη της πρότασης -κατακλείδας ,παρά η απουσία της.

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/222

Συλλογιστική πορεία σε παράγραφο: Υποδειγματικές Απαντήσεις

Η Υποδειγματική Απάντηση, όταν πρόκειται για παραγωγική συλλογιστική πορεία:

Ο συντάκτης αναπτύσσει την παράγραφο με παραγωγική συλλογιστική πορεία. Αρχικά, διατυπώνει μια γενική άποψη [γράφουμε την άποψη του συντάκτη]. Στη συνέχεια την υποστηρίζει παρουσιάζοντας [γράφουμε το νόημα των αντίστοιχων περιόδων της παραγράφου]. Ακολουθεί δηλαδή μια πορεία από τα γενικότερα στα επιμέρους.

Η Υποδειγματική Απάντηση, όταν πρόκειται για επαγωγική συλλογιστική πορεία:

Ο συντάκτης αναπτύσσει την παράγραφο με επαγωγική συλλογιστική πορεία. Αρχικά, παρουσιάζει παρατηρήσεις / δεδομένα / παραδείγματα / στοιχεία σχετικά με [γράφουμε το νόημα των αντίστοιχων περιόδων]. Βασιζόμενος σ’ αυτά, καταλήγει σε μια γενικότερη πρόταση-συμπέρασμα [γράφουμε το συμπέρασμα της παραγράφου]. Ακολουθεί δηλαδή μια πορεία από τα επιμέρους στα γενικότερα.

Πηγή : http://www.arisgiavris.g

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/221

Με ποιους τρόπους παρουσιάζεται η επίκληση στην αυθεντία

Η επίκληση στην αυθεντία είναι ένας φαινομενικά εύκολος στον εντοπισμό του τρόπος πειθούς. Γιατί όμως “φαινομενικά”;
Επειδή μπορεί να παρουσιαστεί με αρκετούς (τέσσερις) τρόπους σε ένα κείμενο:

1. Το όνομα της αυθεντίας + την άποψη σε ευθύ λόγο.
2. Το όνομα της αυθεντίας + την άποψη σε πλάγιο λόγο.
3.Χωρίς όνομα + άποψη σε ευθύ λόγο.
4. Χωρίς όνομα + άποψη σε πλάγιο λόγο.

Στις περιπτώσεις 3 και 4, παρουσιάζεται ―αντί του ονόματος― η ιδιότητα του ανθρώπου, του οποίου η άποψη αξιοποιείται στο κείμενο ή μια αφηρημένη έννοια που συμβολίζει έναν κλάδο γνώσης ή μια πνευματική δραστηριότητα (ένας σοφός, ένας επιστήμονας, η επιστήμη, η τέχνη, η θρησκεία, η νομική επιστήμη, η βιολογία κτλ).

Πηγή : http://www.arisgiavris.gr

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/220

Οδηγίες για την Έκθεση Ιδεών

ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ

Τις περισσότερες φορές, τα θέματα των εκθέσεων τίθενται σε καθορισμένο επικοινωνιακό πλαίσιο. Ζητείται δηλαδή, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, η ανάπτυξη του θέματος να είναι εξυπηρετεί ένα συγκεκριμένο επικοινωνιακό σκοπό. Τα πιο συνηθισμένα επικοινωνιακά πλαίσια είναι τα ακόλουθα :

1) Επιστολή προς κάποιο οικείο (φιλικό ή συγγενικό ) πρόσωπο

Στην περίπτωση αυτή απαιτείται ανάλογη προσφώνηση και επιφώνηση . Π.χ.

Προσφώνηση : Αγαπημένε μου φίλε/ Φίλε μου / Αγαπητέ μου κ.τ.λ.

(Είναι επιτρεπτή η χρήση του β’ ενικού προσώπου και το ύφος που χρησιμοποιείται είναι οικείο και φιλικό)

Επιφώνηση : Σε χαιρετώ / Σε φιλώ / Ο φίλος σου / Με αγάπη κ.τ.λ.

2) Επιστολή προς κάποιο επίσημο πρόσωπο ή φορέα

Προσφώνηση : Αξιότιμε κύριε [αναφέρουμε τον τίτλο ή το αξίωμα του προσώπου στο οποίο απευθυνόμαστε] / Κύριε […] / Κυρίες και κύριοι […]/ Αγαπητέ κύριε […] κ.τ.λ.

(Είναι επιτρεπτή η χρήση του β’ πληθυντικού προσώπου και το ύφος που χρησιμοποιείται είναι σοβαρό  και ευγενικό)

Επιφώνηση : Με τιμή/ Με ιδιαίτερη τιμή / Με εκτίμηση κ.τ.λ.

Π.χ. Το θέμα των Απολυτηρίων εξετάσεων της Γ’ Λυκείου το 2000 :

Γ. Τώρα που έφτασε η στιγμή της αποφοίτησής σας από το Λύκειο, αξιοποιώντας τις εμπειρίες της σχολικής σας ζωής, να γράψετε μια επιστολή προς τον Υπουργό Παιδείας, στην οποία να διατυπώνετε τεκμηριωμένα τις απόψεις σας για τις αλλαγές που θα θέλατε να γίνουν στο σχολείο, προκειμένου αυτό να ανταποκρίνεται αποτελεσματικότερα στις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας. (500 – 600 λέξεις).

3) Ομιλία σε κάποιο ακροατήριο (π.χ. σε μια σχολική εκδήλωση, στη Βουλή των Εφήβων, σε μια εκδήλωση που οργανώνει ο δήμος σας κ.α.)

Προσφώνηση : Αγαπητοί ακροατές / Αγαπητοί συμμαθητές/ Κυρίες και κύριοι / Αγαπητοί συνδημότες (συμπολίτες) κ.τ.λ.

(Είναι επιτρεπτή η χρήση του β’ πληθυντικού προσώπου και το ύφος που χρησιμοποιείται είναι σοβαρό  ανάλογα με το θέμα της ομιλίας σας)

Επιφώνηση : Σας ευχαριστώ / Ευχαριστώ για την προσοχή σας / Ευχαριστώ που με ακούσατε κ.τ.λ.

Π.χ. Το θέμα των Απολυτηρίων εξετάσεων της Γ’ Λυκείου το 2003 :

Γ. Ως μέλος του δεκαπενταμελούς συμβουλίου του Λυκείου σου εκπροσωπείς τους συμμαθητές σου σε μια εκδήλωση της περιοχής σου που έχει ως θέμα το φυσικό περιβάλλον και την ποιότητα ζωής. Να διαμορφώσεις μια εισήγηση με την οποία θα παρουσιάσεις τις επιπτώσεις της υπερκατανάλωσης στον άνθρωπο και το φυσικό περιβάλλον προτείνοντας και τρόπους αντιμετώπισής τους. (500-600 λέξεις).

4) Άρθρο σε εφημερίδα ή περιοδικό

Στην περίπτωση αυτή είναι θεμιτός ένας τίτλος στην αρχή του άρθρου εντός ή εκτός εισαγωγικών.

Π.χ. Το θέμα των Απολυτηρίων εξετάσεων της Γ’ Λυκείου το 2002 :

Γ. Πληροφορηθήκατε από τον ημερήσιο τύπο ότι σε ερευνητικό κέντρο πρόκειται να γίνουν πρωτοποριακά πειράματα Γενετικής και προβληματιστήκατε για τη χρήση των αποτελεσμάτων τους. Να γράψετε ένα άρθρο για το περιοδικό του σχολείου σας, στο οποίο να εκφράσετε τις ανησυχίες σας για ενδεχόμενη κακή εφαρμογή της γνώσης και να τονίσετε με επιχειρήματα ότι είναι αναγκαίο η επιστήμη να βρίσκεται διαρκώς στην υπηρεσία του ανθρώπου. (500-600 λέξεις)

Γενικές Οδηγίες

Θετικά Στοιχεία σε μια Έκθεση θεωρούνται :

Στο Περιεχόμενο(0-20 μονάδες) :

1) Η ξεκάθαρη θέση , η προσωπική-τεκμηριωμένη άποψη.

2)Η κριτική ικανότητα και η ορθότητα επιλογής των καταλληλότερων επιχειρημάτων (βάσει αξιολόγησης) ,για να υποστηρίξουμε τις θέσεις μας.

3) Η αποδεικτική δύναμη των επιχειρημάτων και η λογική τους αλληλουχία.

4) Η ελευθερία ,η άνεση ,η ευρύτητα και η σοβαρότητα της σκέψης.

5) Η έλλειψη προκατάληψης και κακόπιστης διάθεσης.

Στη Διάρθρωση (0-8 μονάδες):

6)Η λογική διάταξη των σκέψεων και η αρμονική σύνδεση μεταξύ τους.

7) Η ορθή και κλιμακωτή μορφή των επιχειρημάτων.

8) Η φυσική και λογική κατάληξη σ’ ένα συμπέρασμα.

9) Η πρωτοτυπία και η ανεξαρτησία από προκαθορισμένα πρότυπα.

Στην Έκφραση (0-12 μονάδες) :

10) Η ακρίβεια της διατύπωσης ,η σαφήνεια, η μετρημένη χρήση εκφραστικών τρόπων.

11) Η ομοιομορφία του λόγου και του ύφους.

12) Η σωστή χρήση της γλώσσας .

13) Το καθαρό, χωρίς μουτζούρες και σβησμένες λέξεις, γραπτό ,που προδιαθέτει καλόπιστα τον καθηγητή-εξεταστή.

Αρνητικά Στοιχεία σε μια Έκθεση θεωρούνται :

Στο Περιεχόμενο :

1) Η προβολή μιας παράλογης ή ακαθόριστης σκέψης.

2)Η απλή παράθεση ξένων αναφομοίωτων γνώσεων.

3) Ο περιττός φόρτος ιστορικών και άλλων παραδειγμάτων.

4)Η αναπλήρωση της έλλειψης επιχειρημάτων με ρητά, γνωμικά , συμβουλές .

5) Τα γενικά και αυθαίρετα συμπεράσματα.

6) Η ανάπτυξη δευτερευόντων σημείων σε βάρος πρωτευόντων.

7) Η αδυναμία από μέρους του μαθητή να προσεγγίσει την καρδιά του θέματος και η ανάλωση των επιχειρημάτων του σε περιφερειακά θέματα.

Στη Διάρθρωση :

8) Η άτακτη παράθεση σκέψεων.

9) Η έλλειψη ενότητας ανάμεσα στα μέρη της έκθεσης (Πρόλογο, Κύριο Μέρος, Επίλογο).

10) Οι άσκοπες επαναλήψεις.

Στην Έκφραση :

11) Η ασάφεια ,η γλωσσική ανεπάρκεια και η αοριστία .

12) Ο φτωχός εκφραστικός πλούτος και η κενολογία.

13) Ο ιστορισμός και ο διδακτισμός ,η φλυαρία και η ωραιολογία.

14)Η εκφραστική ανομοιομορφία.

15)Η χρήση λέξεων και φράσεων της καθαρεύουσας.

16)Τα γραμματικά (ορθογραφικά) και συντακτικά λάθη.

 

Υ.Π.Ε.Π.Θ- ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ

ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΛΥΚΕΙΟ-2003

ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ

Παραθέτονται χαρακτηριστικά ατοπήματα, εκφραστικά και νοηματι­κά, με αντιπροσωπευτικά παραδείγματα από εκθέσεις μαθητών :

1) Αοριστολογία

π.χ. Ήδη έχουν αρχίσει κάποια παγκόσμια κινήματα να ενδιαφέρονται για την  ομαλή εξέλιξη του ανθρώπου, του νέου στην κοινωνία μας. Όλοι μαζί προσπαθούν να δημιουργήσουν έναν -καλύτερο, πιο ανθρώπινο και πιο προσι­τό στους νέους κόσμο.

-Χρειάζεται η αναπροσαρμογή και αναθεώρηση ορισμένων θέσεων, απόψε­ων, ώστε να γίνει η ζωή ομαλή και ν’ αποκτήσει νόημα.

2) Κατάχρηση ονοματικής διατύπωσης

π.χ. Η εξασφάλιση της δυνατότητας της δυναμικής επιρροής των επιστημόνων της εποχής μας…

3) Λεξιθηρία (κατάχρηση συνωνύμων)

π.χ. Η αδιέξοδη, αντιφατική, πολυτάραχη και αντινομική εποχή μας κατατρύχεται και ταλανίζεται…

4) Πομπώδες ύφος :

π.χ. Η χώρα μας, ο τηλαυγής φάρος του πολιτισμού, πρωτοστατεί στο διε­θνές στερέωμα.

5) Αδόκιμοι εμπρόθετοι προσδιορισμοί

Π.χ. …μέσα από τη διερεύνηση αυτή.

… Οι νέοι παρασύρονται με τα ναρκωτικά…

6) Ξενισμοί

π.χ. Κυριεύεται τότε από κόμπλεξ και αποκτά ένα στυλ

7) Γενίκευση

π.χ. Η αξιοκρατία, παγιώνεται σε όλες τις δημοκρατικές κοινωνίες.

Όλοι οι άνθρωποι, πιστεύουν σε ηθικές αξίες.

8) Διδακτισμός – Καθηκοντολογικό ύφος

π. χ. Χρέος έχουμε να αντιδράσουμε  στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από το συνάνθρωπο και να αντισταθούμε στη λαίλαπα της ηθικής αναλγησίας…

9) Πολιτικολογία – αιχμηρή διατύπωση

Π.χ. Οι πρόσφατες νομοθετικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης  είναι άδικες και. αντιλαϊκές…

10) Άστοχη χρήση της χρονικής βαθμίδας στα ρήματα της περιόδου

π.χ. …πρέπει, να προσπαθούμε αδιάλειπτα, για να έχουμε καρπωθεί τα αποτελέσματα.

11) Ανανταπόδοτο και πρωθύστερο σχήμα

π.χ. -Από τη μια μεριά τα Μ.Μ.Ε μας ενημερώνουν και μας ψυχαγωγούν προσφέροντας… (δεν υπάρχει η φράση στην άλλη)

-Η προσπάθειά του υπήρξε αποτελεσματική και εντατική (πρώτα εντατική υπήρξε).

12) Μακροπερίοδος λόγος

π.χ. Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να προσπαθήσει ο νέος να προσαρμόσει τις ανάγκες και τις απαιτήσεις του στην κοινωνική πραγματικότητα, χωρίς όμως  να υποστούν αλλοιώσεις καθώς και να κάνει κάποια αναθεώρηση των απόψε­ων τον που ίσως είναι λανθασμένες και να μην  είναι απόλυτος στις ιδέες του αλλά να δέχεται οποιοδήποτε καινούργιο ερέθισμα λάμβανα, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι  πρέπει να το αφομοιώνει, δίχως να ασκεί  στη ζωή του κριτική.

13) Λογοτεχνισμός – Φράσεις ανούσιου εντυπωσιασμού

π.χ. -Επιπλέον οι γκρίζες τσιμεντουπόλεις αναστέλλουν κάθε δημιουργικό σκίρτημα…

-Όταν τα μέσα προσπαθούν να «ταϊσουν» τόν άνθρωπο με τηλεοπτικά σκουπίδια…

-Το μέγεθος της συμφοράς  που μπορεί να  σπείρει η τηλεόραση…

-θυμίζει το φαινόμενο αυτό μάνα που αποδιώχνει το ίδιο της το παιδί…

14) Αδόκιμες για το γραπτό λόγο, λέξεις – φράσεις / Πεζολογία / Προφορικότητα λόγου

π.χ. -Η κατάσταση αυτή έχει «ρίξει» τις ανθρώπινες σχέσεις στο επίπεδο… (υποβιβάσει).

-Η συμπεριφορά που βγαίνει προς τα έξω (εξωτερικεύεται).

-Να κάτσουν οι αρμόδιοι να σκεφτούν τις αιτίες του προβλήματος (ευαισθη­τοποίηση, προβληματισμούς, ανάληψη ευθυνών).

-Η ανευθυνότητα για τους γύρω είναι αυτό που χαρακτηρίζει τον τωρινό άνθρωπο… :

-Αυτό παθαίνουν όσοι σνομπάρουν την παράδοση και ποδοπατούν το πολιτιστικό παρελθόν…

15) Επαναλήψεις λέξεων

π.χ. Αυτή η πορεία προσφέρει γνώσεις και εμπειρίες, οι οποίες προσφέ­ρουν γαλήνη και ευτυχία στον άνθρωπο (προσδίδουν, οδηγούν στην… δημι­ουργούν συνθήκες…). !

Δεν έχει πολιτικές απόψεις, αφού δεν έχει την ικανότητα να συγκρίνει (δεν είναι σε θέση να…).

16) Ακυριολεξία – Λανθασμένη σημασιολογικά χρήση λέξεων

π.χ. -Οι δημοκρατικές διαδικασίες χάνουν έδαφος και στη θέση, τους τοποθετείται ένα αυταρχικό κλίμα (διαμορφώνεται/ καλλιεργείται / δημιουργείται).

-Η αποκατάσταση του ανθρώπου από τη μηχανή (αντί η υποκατάσταση).

-Ο πολιτισμός έδωσε γερές προσβάσεις για την ανάπτυξη του βιοτικού επι­πέδου.

17) Αλλαγή προσώπου- Ασυμφωνία αριθμών

π.χ. -Η τηλεόραση μας οδηγεί στην  παραπληροφόρηση. Μας τρέφουν δηλαδή και μας διαποτίζουν με….

-Η πολιτεία και οι πνευματικοί άνθρωποι πρέπει ν’ αναλάβει την ευθύνη για…

18) Πλεονασμός – Περιττολογία

π. χ. -Η ικανοποίηση του “εγώ” και ο ατομικισμός έχουν εισβάλει στη ζωή μας.

-Στη σημερινή κοινωνία ο σύγχρονος άνθρωπος…

-Πολλοί μετανάστες εισβάλλουν μέσα στη χώρα…

19) Απολυτότητα στη διατύπωση – Καταστροφολογία -Κινδυνολογία

π. χ. -Η σημερινή ανθρωπότητα αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα και οδεύει προς την καταστροφή.

-Κανείς δεν ενδιαφέρεται για το κοινωνικό συμφέρον.

-Η πολιτεία έχει εγκαταλείψει τους νέους!

-Το σχολείο σήμερα δεν προσφέρει τίποτα στους μαθητές.

-Ο ανταγωνισμός απεργάζεται την αποσύνθεση της κοινωνίας.

-Τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί σε αξία με τη μόρφωση.

20) Παρενθέσεις – Συντομογραφίες – Αριθμητικά σύμβολα

π.χ. -Τα μεγάλα προβλήματα του καιρού μας (ανεργία, οικολογικό…)

Þ όπως η ανεργία ,οικολογικό…

-π. χ. Þ για παράδειγμα

-κ. ά. Þ  και διάφοροι άλλοι παράγοντες…

-Οι 2 βασικότεροι λόγοι… Þ  Οι δύο…

-Ο 20 ος αιώνας … Þ Ο εικοστός αιώνας…

21) Συχνά λάθη ορθογραφίας

π.χ. -διακήρυξη/ κήρυγμα

-μήνυμα-δίλημμα-επηρεάζω / επήρεια – επιρροή-άμεσος – έμμεσος ;-ωφελώ / ωφέλεια / ωφελιμισμός – οφειλή / όφελος-πρόσωπο / προσωπικός / προσωπικότητα / πρωτότυπος / πρότυπος

-άλλωστε – άλλοτε-αλλοίωση – αλλοτρίωση-επανειλημμένα

-ευνοώ / εύνοια – εννοώ / έννοια-συνδυασμός-παράλειψη / παραλειφθεί – επανάληψη-έλλειψη – ελλιπής-υγεία – υγιής-απώτερος-κατάρτιση-κλασικός-απόρροια-ελάττωμα-αντεπεξέρχομαι

22) Απαριθμήσεις – Κατηγοριοποιήσεις

π.χ. -Οι μορφές με τις οποίες εκδηλώνεται ο φανατισμός είναι οι εξής: θρησκευτικός, εθνικός…

-Οι παράγοντες που ωθούν το νέο σε αντικοινωνική συμπεριφορά είναι α) η κρίση της οικογένειας, β) η ανεργία…

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/151

ΠΕΡΙΛΗΨΗ : ΦΟΡΜΑ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

ΜΑΘΗΜΑ: Έκφραση-Έκθεση
ΤΑΞΗ: Β΄Λυκείου
ΕΝΟΤΗΤΑ/ΕΣ: Σημειώσεις – Περίληψη
ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ: Κώστας Αγγελάκος ,φιλόλογος στο Τμήμα Επιμόρφωσης του Π.Ι.

1. Σκοπός:
Να ασκηθούν οι μαθητές στην αφαιρετική διαδικασία με την οποία κρατούμε τα ουσιώδη και παραλείπουμε τα επουσιώδη.

2. Διδακτικός στόχος:
Να εθιστούν οι μαθητές στη γραφή ενός πυκνού και λιτού κειμένου, της περίληψης.

3. Διδακτική προσέγγιση: Επικοινωνιακή. Γι’ αυτό η εκφώνηση της εργασίας για γραφή μιας περίληψης πρέπει να εντάσσεται σε επικοινωνιακό πλαίσιο, να έχει πάντα αποδέκτη.

4. Μέσα διδασκαλίας-υλικά-προϋποθέσεις:
Κείμενα δόκιμων συγγραφέων ή άρθρα από τον ημερήσιο ή περιοδικό τύπο.

5. Δομή μαθήματος:
Δίνεται για επεξεργασία το κείμενο του Α . Τερζάκη “Η αξία του βιβλίου”.

Η αξία του βιβλίου
Το παρόν και το μέλλον του βιβλίου είναι το παρόν και το μέλλον του πολιτισμού μας στο σύνολό του, πνευματικού και μη (θα έλεγα «αντιπνευματικού»). Το παρόν το ζούμε όλοι μας. Για το μέλλον είμαι ανήσυχος, δεν το κρύβω.
Πιστεύω στο βιβλίο. Υπάρχουν άνθρωποι στον τόπο μας (μήπως οι πιο πολλοί;) που νομίζουν πως οποιοδήποτε διάβασμα είναι το ίδιο. Λάθος τραγικό: η εφημερίδα σε πληροφορεί, το βιβλίο σε διαμορφώνει. Ο ελληνικός λαός είναι εφημεριδοδίαιτος, νομίζει πως με τ’ αναγνώσματα του ημερήσιου Τύπου επιπλώνει τον εσωτερικό του χώρο. Το βιβλίο έχει άλλη αρετή – γι’ αυτό και ο Ρωμιός του πεζοδρομίου τ’ αποφεύγει, όπως ο διάβολος το λιβάνι. Ακούτε να σας λένε, κατά προτίμηση οι εκπρόσωποι της μέσης τάξης, που είναι και η πιο υπεύθυνη, γιατί περνάει για ηγετική τάξη: «Πού καιρός για διάβασμα». Έχουν, όμως, όλοι τους αμέτρητο καιρό να χαρτοπαίζουν μετά μανίας τις νύχτες ως τα χαράματα στα σπίτια τους, στις εκδρομές, όπου κουβαλιόνται, για να φάνε και να χαρτοπαίζουν.
Δεν είναι τυχαίο που είμαστε λαός κοινωνικά ακέφαλος. Το σχολείο κάνει αντιπαθητικό το διάβασμα, η αστική τάξη το παρατάει σε εκείνα τα μέλη της, που κατά βάθος τα θεωρεί «βλαμμένα». Ευτυχώς που υπάρχουν νέοι που διαβάζουν, διψάνε για απαντήσεις σε μεγάλα προβλήματα, πολύ περισσότεροι παρά στη μεσοπολεμική εποχή. Αυτό είναι το μόνο παρήγορο. Αλλά ποιος τους κατευθύνει;
Είπα για το μέλλον πως είμαι ανήσυχος. Όχι γιατί εγώ περνάω μαζί με τον καιρό μου, αλλά γιατί βλέπω να ορθώνονται τα υποκατάστατα του βιβλίου: τηλεόραση, κινηματογράφος, ραδιοφωνικές σκηνές και αναγνώσματα, ποιος ξέρει ποια άλλα δισκία Τέχνης, που θα επινοήσει η τεχνολογία- δηλαδή το επιχειρηματικό κεφάλαιο-για να αποκοιμίζει το πνεύμα και να διεγείρει τις αισθήσεις. Πώς θα αντιπαλαίει το βιβλίο; Όμως, μονάχα με ένα βιβλίο στο χέρι, συγκεντρωμένος σε μια γωνία, βρίσκεται κανένας ενώπιος ενωπίω, μόνος αντίκρυ στη συνείδησή του, σε συνάφεια με το νου του, που, θέλοντας και μη, αρχίζει και αυτός να ψελλίζει, να ζωντανεύει, να οραματίζεται. Τα μηχανικά μέσα στομώνουν το νου, το βιβλίο τον ακονίζει.
Αλλά βαίνουμε προς το ιδανικό του ελάσσονος κόπου. Ω, τι παρεξήγηση η απαλλαγή του ανθρώπου από την υλική ανάγκη! Ποιος θα το έλεγε πως θα καταλήξει στην απαλλαγή του από την ανθρωπιά του, από τη δίψα της ψυχής;
ΑΓΓ.ΤΕΡΖΑΚΗΣ

1ο βήμα: Μελέτη του κειμένου, καταγραφή των λεπτομερειών σε τέσσερις φάσεις:
(α) Προσεκτική ανάγνωση.
Εντοπισμός άγνωστων λέξεων – στοιχείων, σύλληψη του νοηματικού κέντρου του κειμένου.
(β) Δεύτερη ανάγνωση για παρακολούθηση (υπογράμμιση – αρίθμηση) της σειράς των ιδεών – επιχειρημάτων.
(γ) Εύρεση και γραφή των λεπτομερειών, μέσω της τεχνικής της υπερδομής* του κειμένου αξιοποιώντας ταυτόχρονα και την τεχνική των πλαγιότιτλων.
*υπερδομή του κειμένου: τα βασικά χαρακτηριστικά-στοιχεία του κειμένου, τα οποία συναρμολογούνται με συγκεκριμένη διάταξη και μας δίνουν την εσωτερική αρχιτεκτονική δομή του κειμένου.

Η δομή του κειμένου
• Εισαγωγή: Ανησυχία για το μέλλον του πνευματικού πολιτισμού λόγω της μείωσης αυτών που διαβάζουν βιβλία.
• Λανθασμένη άποψη: Κάθε είδους διάβασμα είναι το ίδιο εφημερίδα πληροφορεί
βιβλίο διαμορφώνει
Πρόφαση: η έλλειψη χρόνου.
Αντίφαση: χαρτοπαίζουν, κάνουν εκδρομές.
• Παράγοντες (Αίτια) το σχολείο κάνει αντιπαθητικό το διάβασμα
αστική τάξη δεν ασχολείται, θεωρεί βλαμμένους όσους ασχολούνται.
Εξαιρέσεις: νέοι που προβληματίζονται αλλά δεν έχουν καθοδηγητές.
• Στοιχεία που απειλούν το διάβασμα (Αίτια-κίνδυνοι): ΜΜΕ
ό,τι έχει σχέση με το εμπόριο-τεχνολογία

Αποτέλεσμα – σκοπός νάρκωση πνεύματος
διέγερση αισθήσεων
Το βιβλίο (Η αξία του) ακονίζει το νου
εξάπτει τη φαντασία
δίνει συνείδηση-όραμα

• Επίλογος: Η ιδεολογία του «ελάσσονος κόπου» κινδυνεύει να οδηγήσει τον άνθρωπο στην αδιαφορία για την καλλιέργεια της ψυχής του.

2ο βήμα: Επιλογή των στοιχείων που είναι χρήσιμα στην περίληψη.
Καταστρώνω το σχεδιάγραμμα της περίληψης.

Η καταγραφή των σημειώσεων δε σημαίνει ότι όλο αυτό το υλικό
θα χρησιμοποιηθεί στην περίληψη. Γι΄ αυτό χρειάζεται προσοχή στη
διάκριση των αναγκαίων στοιχείων από τα περιττά. Αυτό προϋποθέτει
την οργάνωση των σημειώσεων – πλαγιότιτλων σ΄ ένα σχεδιάγραμμα
με τη γνωστή δομή μιας παραγράφου:

α. Θεματική πρόταση: Αναφέρεται το θέμα του κειμένου και η κεντρική του ιδέα ( η οποία είναι δική σας και όχι μια τυχαία επιλογή σημείων του κειμένου).
β. Λεπτομέρειες: Καταγραφή των σημαντικότερων σημειώσεων- πλαγιότιτλων ακολουθώντας πιστά το κείμενο που συνοψίζετε.
γ. Κατακλείδα: Τελικό συμπέρασμα – Κατάληξη

3ο βήμα: Γράφω την περίληψη

1. Ακολουθώ προσεκτικά το σχεδιάγραμμα της περίληψης.

2. Θυμάμαι ότι η περίληψη δεν είναι το ίδιο το κείμενο αλλά πιο
σύντομο ( το 1/3 ; ) και αποτελεί δική μου εργασία, η οποία δεν
πρέπει να προδίδει το πνεύμα του συγγραφέα.

3. Αποφεύγω την υπερβολική γενίκευση και αφαίρεση. Ακολουθώ ορισμένες τεχνικές πύκνωσης.:
• Απαλοιφή ονοματικών ή άλλων προσδιορισμών.
• Αντικατάσταση υπωνύμων από το υπερώνυμό τους (π.χ. βιβλία, τετράδια, τσάντες κ.λπ = σχολικά είδη).
• Αντικατάσταση μιας περιόδου από τη λεκτική πράξη.
• Αντικατάσταση μιας σειράς ενεργειών από μια φράση που επιγράφει την όλη πράξη.

4. Δεν προσπαθώ να μιμηθώ το ύφος του συγγραφέα αλλά υιοθετώ
ένα διαφορετικό ύφος με καθαρά Πληροφοριακό Χαρακτήρα.

5. Χρησιμοποιώ την ενεργητική φωνή όταν τονίζεται ο συγγραφέας και την παθητική όταν δίνεται έμφαση στο κείμενο-στο αποτέλεσμα της ενέργειας του υποκειμένου.

6. Χρησιμοποιώ με φειδώ λέξεις ή φράσεις από το κείμενο, δίνοντάς τες σε εισαγωγικά.

7. Απέχω από κάθε είδους κριτική ή σχολιασμό ή αξιολόγηση του
αρχικού κειμένου.

8. Αξιοποιώ ένα κατάλληλο λεξιλόγιο για το συγκεκριμένο είδος κειμένου όπως: αναφέρομαι, προτείνω, τονίζω, υποστηρίζω, προσθέτω, αναλύω, υπογραμμίζω, επισημαίνω ,απευθύνομαι ,θίγω το θέμα , συμπεραίνω ,υπαινίσσομαι κ.λπ.

9. Προσέχω τη διάρθρωση του κειμένου μου επιλέγοντας τις κατάλληλες διαρθρωτικές λέξεις ή φράσεις.

Αφού οι μαθητές ακολουθήσουν αυτά τα βήματα , γράφουν και παραδίδουν τα κείμενά τους.
5ο βήμα: Το τελευταίο και το πιο δύσκολο βήμα: αξιολογώ την περίληψη
Πρώτα- πρώτα αντιμετωπίζουμε την περίληψη ως ολοκληρωμένη μορφή κειμένου, ως μια πλήρη παραγωγή λόγου-έκθεση . Κατά συνέπεια εφαρμόζουμε στην αξιολόγησή της τα κριτήρια αξιολόγησης ενός γραπτού κειμένου προσαρμοσμένα στις απαιτήσεις του συγκεκριμένου κειμένου. Ειδικότερα ακολουθώντας την αναλυτική μέθοδο διόρθωσης αξιολογούμε:
Α. Το Περιεχόμενο ( 0- 10 μονάδες ) .
Στα θετικά στοιχεία θα εντάξουμε κυρίως την κατανόηση της κεντρικής ιδέας του κειμένου, την καταγραφή των βασικών ιδεών του και την αποφυγή στείρας μεταφοράς τμημάτων του κειμένου στην περίληψη.
Στα μειονεκτήματα θα ανήκουν η παρέκκλιση από το νοηματικό κέντρο του κειμένου, η παρουσίαση δευτερευόντων σημείων σε βάρος των κύριων, η άσκοπη φλυαρία που οδηγεί σε μακροσκελές κείμενο κ.λπ.
Β. Την Έκφραση ( 0 – 5 μονάδες)
Συνεξετάζονται σε αυτήν τη φάση η ορθογραφία, η στίξη, η σύνταξη και η υφολογία της περίληψης. Δεν επισημαίνονται μόνο οι ορθογραφικές , συντακτικές ή άλλες γλωσσικές αδυναμίες ή δυνατότητες αλλά δίνεται βάρος στη χρήση του κατάλληλου ύφους για τη συγκεκριμένη μορφή κειμένου.
Γ. Δομή ( 0 – 4 μονάδες)
Αξιολογείται θετικά μία περίληψη με ομαλή ροή και συνοχή. Ένα κείμενο που χρησιμοποιεί με επιτυχία τις διαρθρωτικές λέξεις ή φράσεις ,αποφεύγει τον μακροπερίοδο λόγο, δεν ακολουθεί τυποποιημένους τρόπους σύνδεσης προτάσεων ή παραγράφων κ.τ.λ.
Δ. Γενική θεώρηση ( 0- 1 μονάδα)
Ο παραπάνω αναλυτικός τρόπος αξιολόγησης της περίληψης θα είναι μια μηχανιστική διαδικασία «τεμαχισμού του κειμένου» αν δεν επακολουθήσει μια γενική θεώρηση του γραπτού η οποία δεν θα είναι μια προσπάθεια άθροισης των επιμέρους βαθμών αλλά μια συνεκτίμηση της συνολικής παρουσίας της περίληψης αυτής από την πρωτοτυπία στην συγκρότηση και το ύφος του κειμένου έως την εικόνα του γραπτού ( καθαρογραμμένο κείμενο , ευανάγνωστη γραφή) που την έχουμε ξεχάσει εδώ και αρκετό καιρό.

Βιβλιογραφία:
1. Αδαλόγλου Κ. «Ο Λόγος και οι σημειώσεις –Περίληψη» Φιλόλογος τευχ.53
2. Γρηγοριάδης Ν. «Το δημιουργικό γράψιμο ,η τέχνη και η τεχνική του- Η παράγραφος» Κώδικας.
3. Mατσαγγούρας Η. « Η σχολική τάξη» Αθήνα 1998
4. Τσολάκης Χ. κ.α. «Έκθεση – Έκφραση Β΄Λυκείου»
5. Τσολάκης Χ. κ.α. «Έκθεση – Έκφραση Β΄Λυκείου» Βιβλίο του καθηγητή.
6. Αξιολόγηση των μαθητών της Β΄Λυκείου στη Νεοελληνική Γλώσσα(Έκθεση –Έκφραση), Κ.Ε.Ε. 1998
7. HIDI,S.& ANDERSON V. «Producing Written Summaries»Review of Educational Research,vol.56/4,1986.

Μπορείτε να στείλετε ηλεκτρονικά στο Π.Ι. κείμενα των μαθητών, διορθωμένα ή όχι, για να σας στείλουμε τις παρατηρήσεις μας.
Μπορείτε επίσης να ζητήσετε διευκρινίσεις ή να στείλετε τις δικές σας παρατηρήσεις.

Πηγή: http://www.pi-schools.gr

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/130

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΛΗΨΗΣ

(Από το Βιβλίο του Καθηγητή «Έκφραση- Έκθεση», τεύχος Β’, ΟΕΔΒ)

Παράμετροι αξιολόγησης για την Περίληψη

Περιεχόμενο: Σύμφωνο με το κείμενο από το οποίο προέρχεται, χωρίς σχόλια στις απόψεις του συγγραφέα. Περιέχει τα κύρια σημεία του αρχικού κειμένου, αλλά δεν είναι αντιγραφή συγκεκριμένων τμημάτων του.

8 βαθμοί

Οργάνωση: Παρουσιάζονται με λογική ακολουθία τα βασικότερα επιχειρήματα/ σκέψεις/ ιδέες του συγγραφέα. Δίνεται ιδιαίτερη σημασία στη χρήση των διαρθρω­τικών λέξεων. Γενικά, ο πομπός προσέχει τη συνεκτικότητα και τη συνοχή του κει­μένου του, ώστε ο δέκτης να λαμβάνει με ενάργεια τη συνοπτική εκδοχή του εκτε­νέστερου κειμένου.

5 βαθμοί

Γλώσσα: Χρήση της γλώσσας ανάλογα

• με το κείμενο από το οποίο προέρχεται η περίληψη (φυσικά ,αυτό δε σημαίνει ότι ο πομπός ,όταν γράφει την περίληψη ενός λογοτεχνικού κειμένου ,θα γράφει κι αυτός με λογοτεχνικό τρόπο), π.χ. από κείμενο επιστη­μονικό, δημοσιογραφικό κτλ., κυρίως όσον αφορά το λεξιλόγιο

• με το σκοπό για τον οποίο γράφεται.

5 βαθμοί

Καταλληλότητα/ Αποτελεσματικότητα: Ο πομπός δεν μιμείται το ύφος του αρχικού κειμένου. Η περίληψη του, ωστόσο, μπορεί να σταθεί ως αυτόνομο κείμενο. Επι­τυγχάνεται η πύκνωση του κειμένου, χωρίς να χάνεται ο κεντρικός νοηματικός του άξονας.

7 βαθμοί

Σύνολο: 25 βαθμοί

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/129

ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ

Παραθέτονται χαρακτηριστικά ατοπήματα, εκφραστικά και νοηματι­κά, με αντιπροσωπευτικά παραδείγματα:

1) Αοριστολογία

π.χ. Ήδη έχουν αρχίσει κάποια παγκόσμια κινήματα να ενδιαφέρονται για την  ομαλή εξέλιξη του ανθρώπου, του νέου στην κοινωνία μας. Όλοι μαζί προσπαθούν να δημιουργήσουν έναν -καλύτερο, πιο ανθρώπινο και πιο προσι­τό στους νέους κόσμο.

Χρειάζεται η αναπροσαρμογή και αναθεώρηση ορισμένων θέσεων, απόψε­ων, ώστε να γίνει γι ζωή ομαλή και ν’ αποκτήσει νόημα.

2) Κατάχρηση ονοματικής διατύπωσης

π.χ. Η εξασφάλιση της δυνατότητας της δυναμικής επιρροής των επιστημόνων της εποχής μας…

3) Λεξιθηρία (κατάχρηση συνωνύμων)

π.χ. Η αδιέξοδη, αντιφατική, πολυτάραχη και αντινομική εποχή μας κατατρύχεται και ταλανίζεται…

4) Πομπώδες ύφος :

π.χ. Η χώρα μας, ο τηλαυγής φάρος του πολιτισμού, πρωτοστατεί στο διε­θνές στερέωμα.

5) Αδόκιμοι εμπρόθετοι προοδιορισμοί

Π.χ. …μέσα από τη διερεύνηση αυτή.

… Οι νέοι παρασύρονται με τα ναρκωτικά…

6) Ξενισμοί

π.χ. Κυριεύεται τότε από κόμπλεξ και αποκτά ένα στυλ…

7) Γενίκευση

π.χ. Η αξιοκρατία, παγιώνεται σε όλες τις δημοκρατικές κοινωνίες.

Όλοι οι άνθρωποι, πιστεύουν σε ηθικές αξίες.

8) Διδακτισμός – Καθηκοντολογικό ύφος

π. χ. Χρέος έχουμε να αντιδράσουμε  στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από το συνάνθρωπο και να αντισταθούμε στη λαίλαπα της ηθικής αναλγησίας…

9) Πολιτικολογία – αιχμηρή διατύπωση

Π.χ. Οι πρόσφατες νομοθετικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης  είναι άδικες και. αντιλαϊκές…

10) Άστοχη χρήση της χρονικής βαθμίδας στα ρήματα της περιόδου

π.χ. …πρέπει, να προσπαθούμε αδιάλειπτα, για να έχουμε καρπωθεί τα αποτελέσματα.

11) Ανανταπόδοτο και πρωθύστερο σχήμα

π.χ. -Από τη μια μεριά τα Μ.Μ.Ε μας ενημερώνουν και μας ψυχαγωγούν προσφέροντας… (δεν υπάρχει η φράση στην άλλη)

-Η προσπάθειά του υπήρξε αποτελεσματική και εντατική (πρώτα εντατική υπήρξε).

12) Μακροπερίοδος λόγος

π.χ. Πρώτα. απ’ όλα θα πρέπει να προσπαθήσει ο νέος να προσαρμόσει τις ανάγκες και τις απαιτήσεις του στην κοινωνική πραγματικότητα, χωρίς όμως  να υποστούν αλλοιώσεις καθώς και να κάνει κάποια αναθεώρηση των απόψε­ων τον που ίσως είναι λανθασμένες και να μην  είναι απόλυτος στις ιδέες του αλλά να δέχεται οποιοδήποτε καινούργιο ερέθισμα λάμβανα, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι  πρέπει να το αφομοιώνει, δίχως να ασκεί  στη ζωή του κριτική.

13) Λογοτεχνισμός – Φράσεις ανούσιου εντυπιωσιασμού

π.χ. -Επιπλέον οι γκρίζες τσιμεντουπόλεις αναστέλλουν κάθε δημιουργικό σκίρτημα…

-Όταν τα μέσα προσπαθούν να «ταϊσουν» τόν άνθρωπο με τηλεοπτικά σκουπίδια…

-Το μέγεθος της συμφοράς  που μπορεί να  σπείρει η τηλεόραση…

-θυμίζει το φαινόμενο αυτό μάνα που αποδιώχνει το ίδιο της το παιδί…

14) Αδόκιμες για το γραπτό λόγο, λέξεις – φράσεις / Πεζολογία / Προφορικότητα λόγου

π.χ. -Η κατάσταση αυτή έχει «ρίξει» τις ανθρώπινες σχέσεις στο επίπεδο… (υποβιβάσει).

-Η συμπεριφορά που βγαίνει προς τα έξω (εξωτερικεύεται).

-Να κάτσουν οι αρμόδιοι να σκεφτούν τις αιτίες του προβλήματος (ευαισθη­τοποίηση, προβληματισμούς, ανάληψη ευθυνών).

-Η ανευθυνότητα για τους γύρω είναι αυτό που χαρακτηρίζει τον τωρινό άνθρωπο… :

-Αυτό παθαίνουν όσοι σνομπάρουν την παράδοση και ποδοπατούν το πολιτιστικό παρελθόν…

15) Επαναλήψεις λέξεων

π.χ. Αυτή η πορεία προσφέρει γνώσεις και εμπειρίες, οι οποίες προσφέ­ρουν γαλήνη και ευτυχία στον άνθρωπο (προσδίδουν, οδηγούν στην… δημι­ουργούν συνθήκες…). !

Δεν έχει πολιτικές απόψεις, αφού δεν έχει την ικανότητα να συγκρίνει (δεν είναι σε θέση να…).

16) Ακυριολεξία – Λανθασμένη σημασιολογικά χρήση λέξεων

π.χ. -Οι δημοκρατικές διαδικασίες χάνουν έδαφος και στη θέση, τους τοποθετείται ένα αυταρχικό κλίμα (διαμορφώνεται/ καλλιεργείται / δημιουργείται).

-Η αποκατάσταση του ανθρώπου από τη μηχανή (αντί η υποκατάσταση).

-Ο πολιτισμός έδωσε γερές προσβάσεις για την ανάπτυξη του βιοτικού επι­πέδου.

17) Αλλαγή προσώπου- Ασυμφωνία αριθμών

π.χ. -Η τηλεόραση μας οδηγεί στην  παραπληροφόρηση. Μας τρέφουν δηλαδή και μας διαποτίζουν με….

-Η πολιτεία και οι πνευματικοί άνθρωποι πρέπει ν’ αναλάβει την ευθύνη για…

18) Πλεονασμός – Περιττολογία

π. χ. -Η ικανοποίηση του “εγώ” και ο ατομικισμός έχουν εισβάλει στη ζωή μας.

-Στη σημερινή κοινωνία ο σύγχρονος άνθρωπος…

-Πολλοί μετανάστες εισβάλλουν μέσα στη χώρα…

19) Απολυτότητα στη διατύπωση – Καταστροφολογία -Κινδυνολογία

π. χ. -Η σημερινή ανθρωπότητα αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα και οδεύει προς την καταστροφή.

-Κανείς δεν ενδιαφέρεται για το κοινωνική συμφέρον.

-Η πολιτεία έχει εγκαταλείψει τους νέους!

-Το σχολείο σήμερα δεν προσφέρει τίποτα στους μαθητές.

-Ο ανταγωνισμός απεργάζεται την αποσύνθεση της κοινωνίας.

-Τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί σε αξία με τη μόρφωση.

20) Παρενθέσεις – Συντομογραφίες – Αριθμητικά σύμβολα

π.χ. -Τα μεγάλα προβλήματα του καιρού μας (ανεργία, οικολογικό…) Þ όπως η ανεργία ,οικολογικό…

-π. χ. Þ για παράδειγμα

-κ. ά. Þ  και διάφοροι άλλοι παράγοντες…

-Οι 2 βασικότεροι λόγοι… Þ  Οι δύο…

-Ο 20 ος αιώνας … Þ Ο εικοστός αιώνας…

21) Συχνά λάθη ορθογραφίας

π.χ. -διακήρυξη/ κήρυγμα

-μήνυμα

-δίλημμα

-επηρεάζω / επήρεια – επιρροή

-άμεσος – έμμεσος ;

-ωφελώ / ωφέλεια / ωφελιμισμός – οφειλή / όφελος

-πρόσωπο / προσωπικός / προσωπικότητα / πρωτότυπος / πρότυπος

-άλλωστε – άλλοτε

-αλλοίωση – αλλοτρίωση

-επανειλημμένα

-ευνοώ / εύνοια – εννοώ / έννοια

-συνδυασμός

-παράλειψη / παραλειφθεί – επανάληψη

-έλλειψη – ελλιπής

-υγεία – υγιής

-απώτερος

-κατάρτιση

-κλασικός

-απόρροια

-ελάττωμα

-αντεπεξέρχομαι

22) Απαριθμήσεις – Κατηγοριοποιήσεις

π.χ. -Οι μορφές με τις οποίες εκδηλώνεται ο φανατισμός είναι οι εξής: θρησκευτικός, εθνικός…

-Οι παράγοντες που ωθούν το νέο σε αντικοινωνική συμπεριφορά είναι α) η κρίση της οικογένειας, β) η ανεργία…

Υ.Π.Ε.Π.Θ

ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ

ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΛΥΚΕΙΟ- 2003

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/115

ΘΕΜΑΤΑ ΕΚΘΕΣΗΣ

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

1) “Ο άνθρωπος παρεμβαίνει στο φυσικό περιβάλλον, το διαμορφώνει, αλλά και το καταστρέφει. Πολλοί πιστεύουν ότι η επίδραση του ανθρώπου συ­νεπάγεται αναγκαστικά την καταστροφή του, και γι’ αυτό προτείνουν να μην επεμβαίνει καθόλου ο άνθρωπος σ’ αυτό, φτάνουν ως την άρνηση της τεχνολογίας και κηρύσσουν την «επιστροφή στη φύση». Παρουσίασε και αι­τιολόγησε τις προσωπικές σου απόψεις πάνω στη σχέση ανθρώπου και φυσικού περιβάλλοντος”.

2) “Κάθε χρόνο, την περίοδο κυρίως του καλοκαιριού, αλλεπάλληλες πυρκαγιές αφανίζουν το δασικό πλούτο της χώρας, με επικίνδυνες συνέπειες για τη ζωή όλων μας. Τις πυρκαγιές αυτές άλλοι αποδίδουν σε άνομα συμφέ­ροντα, άλλοι σε ανθρώπινη αμέλεια, άλλοι σε τυχαία περιστατικά και άλλοι σε άλλες αιτίες. Ποια είναι η γνώμη σας σχετικά και πώς νομίζετε ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο;”

3) Τις τελευταίες δεκαετίες η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει τον εφιάλτη του πυρηνικού ολοκαυτώματος. Κι ενώ προσπαθεί να αποφύγει -ή να εμποδί­σει- έναν πυρηνικό πόλεμο, βρίσκεται μπροστά στο δίλημμα της ειρηνικής α­ξιοποίησης της πυρηνικής ενέργειας, από την οποία όμως, όπως δείχνουν τα συχνά πυρηνικά ατυχήματα, αντιμετωπίζει όχι μικρότερους κινδύνους. Ποια είναι η θέση σας, ιδιαίτερα στο τελευταίο ζήτημα;

4) “Στις μέρες μας κολακευόμαστε για τις ανθρώπινες νίκες πάνω στη φύ­ση. Ωστόσο, για κάθε τέτοια νίκη η φύση μας εκδικείται. Η ανισορροπία που προκάλεσε η επέμβαση του ανθρώπου στη φύση είναι πια πραγματικότητα, το οικολογικό πρόβλημα είναι έντονο, ενώ σίγουρα οι συνέπειες είναι μεγάλες για τον άνθρωπο και για την ποιότητα της ζωής του. Να εκθέσετε τις απόψεις σας σχετικά. Υπάρχουν λύσεις εφικτές για το πρόβλημα; ”

5) Είναι γενική η διαπίστωση ότι η άνοδος του βιοτικού επιπέδου δε συμ­βαδίζει πάντοτε με τη βελτίωση της ποιότητας της καθημερινής ζωής κυρίως στις οικονομικά αναπτυγμένες χώρες. Να φέρετε παραδείγματα που επιβεβαι­ώνουν το φαινόμενο, να βρείτε τις αιτίες και να επισημάνετε τους τρόπους με τους οποίους θα επέλθει η ισορροπία.

6) Πόσο ασυμβίβαστες είναι οι έννοιες της ανάπτυξης και της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος με τα σημερινά δεδομένα;

ΑΤΟΜΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

1. “Ο άνθρωπος, εκτός από το φυσικό, προσαρμόζεται και στο κοινωνικό του περιβάλλον, α) Γιατί είναι αναγκαία αυτή η προσαρμογή; β) Πώς την εν­νοείτε; ως ταύτιση με τις καθιερωμένες αντιλήψεις και συμπεριφορές; ως απο­δοχή αυτού που κάθε φορά αποκαλείται μοντέρνο ή μόδα, ή ως προσαρμογή, στα πλαίσια της οποίας επιτρέπεται στο άτομο να διαμορφώνει αυτόνομα και να ρυθμίζει μόνο του τη ζωή του; γ) Με ποιον τρόπο νομίζετε ότι μπορεί να ε­πιτευχθεί η ομαλή και αποτελεσματική προσαρμογή του ατόμου;”

2. “Όλοι, από τη νηπιακή ηλικία, εντασσόμαστε σε μικρές και σταδιακά σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες (οικογένεια, σχολείο, πόλη κτλ,). Ποια θετικά στοιχεία παρέχει η ένταξη αυτή και ποιες υποχρεώσεις συνεπάγεται; Με ποια συμπεριφορά και με ποιες πρωτοβουλίες προάγεται το κοινωνικό συμφέρον και ταυτόχρονα διασφαλίζεται η δημιουργική ανάπτυξη της προσωπικότητας μας;”

3. “Συμφωνείτε με την άποψη ότι ο καθένας είναι δημιουργός της τύχης του και υπεύθυνος γι’ αυτήν ή δέχεστε ότι υπάρχουν άλλοι παράγοντες (ποιοι;) έξω από την περιοχή ελέγχου μας που παίζουν τον κύριο ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας και της ζωής μας;”

4. Πιστεύετε ότι η σύγχρονη κοινωνία ευνοεί την ανάπτυξη των θετικών στοιχείων της προσωπικότητας των μελών της, ώστε να γίνουν ελεύθερα και ευτυχισμένα άτομα; Να τεκμηριώσετε με επιχειρήματα τις απόψεις σας.

5. “Η άμιλλα ως παράγοντας ατομικής και κοινωνικής προόδου “.

6. “Μια από τις βασικότερες συνέπειες της εκβιομηχάνισης υπήρξε η ανα­τροπή της σχέσης υπαίθρου – πόλης προς όφελος της δεύτερης. Στις μέρες μας το ρεύμα αυτό της αστυφιλίας έχει πάρει διαστάσεις κοινωνικού προβλήματος. Ποιες οι συνέπειες στην οικονομία, στις κοινωνικές σχέσεις και γενικότερα στην ποιότητα της ζωής -των ανθρώπων;

7. Τα φαινόμενα ξενοφοβίας και ρατσισμού σε σχέση με την ενδημική α­νεργία και τον κοινωνικό αποκλεισμό.

8. Τι εννοεί ο Σαρτρ όταν λέει ότι “ο κάθε άνθρωπος δημιουργεί τον εαυ­τό του, οι επιλογές του ωστόσο “αγγίζουν το σύνολο των ανθρώπων”;

9. “Το να μοχθείς περισσότερο για το κοινό καλό παρά για τον εαυτό σου είναι ηρωικό. Το να προσπαθείς με την ίδια προθυμία τόσο για τον εαυτό αού όσο και για το κοινό καλό είναι επιβεβλημένο. Το να κοιτάζεις μόνο το συμ­φέρον σου είναι απάνθρωπο”.

ΔΙΚΑΙΟ- ΝΟΜΟΙ- ΒΙΑ- ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

1. Για την ομαλή κοινωνική συμβίωση και την ευημερία και ασφάλεια των πολιτών είναι αναγκαία η ύπαρξη ευνομούμενου κράτους και η τήρηση των νόμων απ’ όλους τους πολίτες -και από το κράτος. Ωστόσο, αποτελεί πλέον κοινή συνείδηση ότι ιδανική θα ήταν η κοινωνία όπου το δίκαιο δε θα επιβαλ­λόταν με τα μέσα καταναγκασμού που διαθέτει το κράτος, αλλά η δικαιοσύνη θα αποτελούσε αρετή κάθε μέλους της κοινωνίας. Γιατί ο πραγματικά δίκαιος και προς τους νόμους θα συμμορφωθεί και προς τις επιταγές της ηθικής του συνείδησης. Και είναι αυτό το τελευταίο εξίσου αναγκαίο όσο και το πρώτο, αν θέλουμε να δημιουργήσουμε έναν κόσμο ανθρώπινο, πραγματικά ευ­τυχισμένο.

2. “Η δικαιοσύνη είναι γέννημα της ανάγκης και μητέρα της ειρήνης”.

3. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η επιβολή ποινών στους μαθητές απηχεί πα­ρωχημένες αυταρχικές αντιλήψεις και δε συμβάλλει στην επίτευξη των στόχων της σχολικής αγωγής. Άλλοι όμως πιστεύουν ότι οι ποινές είναι απαραίτητες για την ομαλή λειτουργία του σχολείου και τη σωστή διαμόρφωση του χαρακτήρα των νέων, φτάνοντας στο σημείο να προτείνουν αυστηρότερες ποι­νές. Με βάση και την πείρα σας από τη σχολική ζωή να εκθέσετε τις σχετικές απόψεις σας.

4. “Είναι χαρακτηριστικό των ημερών μας ότι βαθμιαία αλλάζει η τυπική εικόνα της βίας και της εγκληματικότητας. Στη θέση των μικροαδικημάτων λειτουργεί τώρα το οπλισμένο χέρι. Αυτή η μετατόπιση, που αποτελεί ένα πα­γκόσμιο φαινόμενο, πρέπει να ερμηνευτεί και να αντιμετωπιστεί, αφού κύριοι εκτελεστές του φαινομένου είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό τους νέοι άνθρωποι. Ποια είναι τα αίτια της βίας και της εγκληματικότητας σήμερα; Ποιες οι μορφές τους; Πώς νομίζετε ότι μπορεί να αναχαιτιστεί το κύμα αυτό;”

5. “Ενώ κάποτε το μήνυμα που κρυβόταν πίσω από τη βία των ισχυρών τρομοκρατικών ομάδων ήταν «Ακούστε μας!», τώρα μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε μια απεγνωσμένη κραυγή: «Είμαστε ακόμη εδώ! »”

6. Η ανεργία ως παράγοντας εγκληματικότητας.

7. Ποια είναι η γνώμη σας για τη θανατική ποινή;

8. «Η προσφυγή της πολιτείας στην ποινή οφείλεται και στην προσπάθεια να ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημα του λαού, που, πιστός πολλές φορές σε αρχέγονες αντιδράσεις, ικανοποιείται και εφησυχάζει, αποποιούμενος τις όποιες ευθύνες του». Από αφορμή το παράθεμα να διερευνήσετε:

α) τους λόγους για τους οποίους επιβάλλονται ποινές στους παραβάτες,

β) αν στις αυστηρές ποινές λανθάνει η βεβαιότητα για την απόλυτη ενοχή του παραβάτη και την αθωότητα του κοινωνικού συνόλου, και

γ) αν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις.

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

1. “Είναι γεγονός πως με την ανάπτυξη του τεχνικού πολιτισμού αυξήθηκε η ποσότητα των αγαθών και των μέσων που έχουμε στη διάθεση μας, αλλά χάθηκε η ποιότητα της ζωής. Που οφείλεται, κατά τη γνώμη σας, η υποβάθμι­ση αυτή; Ποιες οι επιπτώσεις της στην ευτυχία του ανθρώπου; Πιστεύετε πως υ­πάρχουν τρόποι να ανακοπεί η σημερινή πορεία και να επιτευχθεί η επιθυμητή αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας;”

2. Ζούμε, λένε, σε περίοδο κρίσης: ηθικής, πολιτικής, οικονομικής, πολιτι­σμικής. Αλλά ενώ τέτοιες διαπιστώσεις θα έπρεπε να σημάνουν γενικό συνα­γερμό ή τουλάχιστον εθνική εγρήγορση, στην πραγματικότητα όλοι φαίνεται να έχουν αποδεχτεί ως μοιραία αυτήν την κατάσταση, που λειτουργεί μάλλον ως άλλοθι, για να μην κάνουν τίποτα και να βυθίζονται σε μια συλλογική μακαριότητα -ή παράνοια.

Πώς θα μπορούσε να αφυπνιστεί η κοινωνία μας και να επανέλθει σε έναν κώδικα αξιών και συμπεριφορών που θα κινητοποιήσει όσους πρέπει σε μια συλλογική προσπάθεια εξόδου από την κρίση;

3. Ποιες αξίες του πολιτισμού μας κινδυνεύουν, που πρέπει να διασωθούν;

4. Έκανε πιο ευτυχισμένο τον άνθρωπο ο σύγχρονος πολιτισμός;

5. Ο νέος πολιτισμός που ανατέλλει θα είναι καλοδεχούμενος;

6. “Σήμερα αμφισβητείται σοβαρά η άποψη ότι είναι δυνατή η διαρκής και απεριόριστη πρόοδος του πολιτισμού. Ποια είναι η γνώμη σας σχετικά με το θέμα;”

7. Η διάσωση του νεοελληνικού μας πολιτισμού στα πλαίσια της Ευρω­παϊκής Ένωσης θα εξαρτηθεί από την οικονομική μας επιβίωση; Από ποιους άλλους παράγοντες θα εξαρτηθεί; Να αναπτύξετε τις σχετικές απόψεις σας.

ΠΑΡΑΔΟΣΗ

ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

1) Ο σεβασμός στην παράδοση και η ανάγκη της αλλαγής:

α) πώς εννοείτε το σεβασμό στην παράδοση και πώς μπορεί να συνδυα­στεί με την ανάγκη εκσυγχρονισμού;

β) ποια είναι η στάση των νέων σήμερα απέναντι στην παράδοση;

γ) πώς μπορεί να αποκατασταθεί η αναγκαία σχέση των νέων με την παράδοση;

2) “Ένα μέρος του παρελθόντος πεθαίνει κάθε στιγμή και η θνησιμότητα του μας μολύνει, αν προσκολληθούμε σ’ αυτό με υπερβολική αγάπη, ένα μέρος του παρελθόντος μένει πάντα ζωντανό, και κινδυνεύουμε καταφρονώντας τη ζωντάνια του”. Με δεδομένη την ορθότητα της άποψης αυτής να παρουσιάσετε τη στάση που πρέπει να τηρούμε απέναντι στα πολιτιστικά αγαθά που μας κληροδότησε το παρελθόν.

3) “Από άλλους η παράδοση χαρακτηρίζεται αντίδραση, μεσαίωνας, σκο­ταδισμός, άλλοι όμως τη θεωρούν «σωσίβια λέμβο» της κοινωνίας. Αφορμώμενοι από τις παραπάνω αντίθετες απόψεις να εκθέσετε την προσωπική σας θέ­ση με τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία”.

4) “Είναι έκδηλη στον καιρό μας μια τάση υποτίμησης ή ακόμη και άρνη­σης των παραδοσιακών αξιών σε ό,τι αφορά κυρίως τον τρόπο ζωής.

α) Αυτό παρατηρείται γιατί οι παραδοσιακές αξίες δεν μπορούν να ανταποκριθούν πλέον στις ανάγκες του σύγχρονου ανθρώπου ή για άλλους λόγους;

β) Λεν μπορεί να υπάρξει δημιουργική σύζευξη παράδοσης και μοντέρνου πολιτισμού;

5) “Ποια πιστεύετε πως θα είναι η θέση της Ελλάδας, η σημασία της και η προσφορά της, σε σχέση με τις παραδόσεις της και τα στοιχεία που συγκροτούν τη βαθύτερη φυσιογνωμία της, στην Ενωμένη Ευρώπη;”

6) “Να δώσετε ης απόψεις σας σχετικά με τα εξής:

α) ο οριακός χαρακτήρας της ελληνικής παράδοσης,

β) ο ρόλος των παραδοσιακών και α­νανεωτικών στοιχείων,

γ) η ύπαρξη ή όχι ενιαίας ελληνικής παράδοσης”.

7) Πολλοί στην εποχή μας και ιδιαίτερα νέοι διακατέχονται από την τά­ση που ονομάζουμε ξενομανία: μιμούνται καθετί το ξένο, είτε αυτό αφορά την εμφάνιση και τη συμπεριφορά τους, είτε τις αντιλήψεις και τα πρότυπα ζωής. Πώς εξηγείτε αυτήν την άκριτη αποδοχή όλων των επιδράσεων που φτάνουν στη χώρα μας και ποιες συνέπειες μπορεί να έχει τόσο στην εθνική μας φυσιο­γνωμία και παράδοση, όσο και στην ποιότητα της ζωής, ιδιαίτερα των νέων, αλλά και στη διαμόρφωση του μέλλοντος μας;

ΗΘΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΙΔΑΝΙΚΑ

1) “Ένας άνθρωπος τότε είναι αληθινά ενάρετος, όταν ξέρει πως ενώ δια­τρέχει τον κίνδυνο να μην προκόψει κι ούτε ακόμη να δικαιωθεί ποτέ, εντού­τοις μένει απαρέγκλιτα πιστός στο δρόμο της αρετής, μόνο και μόνο για να μην έρθει κάποτε η ώρα που θα νιώσει αηδία για την ψυχή του, όπως θα αηδί­αζε μπροστά σ’ ένα βρώμικο κουφάρι”.

2) “Η ανθρωπιά δεν μπορεί να είναι ποτέ μέσο αυτοπροβολής, γιατί είναι πάνω απ’ όλα αυταπάρνηση, α) Τι περιεχόμενο πρέπει να δοθεί στον όρο αν­θρωπιά, για να εναρμονιστεί με την αυταπάρνηση; β) Γιατί η ανθρωπιά στην περίπτωση αυτή αποκλείεται να έχει οποιαδήποτε σχέση με κάθε μέσο αυτο­προβολής;”

3) “Λένε μερικοί πως τα παλιότερα ιδανικά και οι παραδοσιακές αξίες ξέφτισαν πια τόσο πολύ, ώστε δεν μπορούν τίποτε το σημαντικό να προσφέρουν σήμερα στον άνθρωπο, που ζει μέσα στις ξέφρενες ιαχές του τεχνολογικού θρι­άμβου. Άλλοι όμως ισχυρίζονται ότι ο άνθρωπος θα μαραζώσει και θα πεθάνει χωρίς εκείνα τα ιδανικά κι εκείνες τις αξίες, που μπορεί να φαίνονται σε με­ρικούς παλιά και ξεπερασμένα, στην ουσία όμως αποτελούν το οξυγόνο της ανθρώπινης ύπαρξης. Συζητήστε τις δυο αυτές απόψεις και υποστηρίξτε τη δι­κή σας θέση.”

4) “Ο κόσμος μας σήμερα περνάει μια βαθιά και πολύπλευρη κρίση: ιδεο­λογική, πολιτική, οικονομική και κοινωνική. Οι λαοί οδεύουν απογοητευμένοι πια το δρόμο του πεπρωμένου τους χωρίς όραμα, χωρίς ελπίδα και χωρίς σί­γουρο προσανατολισμό. Μια ακατανίκητη μανία καταναλωτισμού και φτηνού ευδαιμονισμού σφραγίζει τη συμπεριφορά τους, που αποτελεί ωστόσο έναν τρό­πο διαφυγής από το αδυσώπητο αδιέξοδο του άγχους, του φόβου και της α­πελπισίας.

α) Πού νομίζετε ότι στηρίζεται η απαισιόδοξη αυτή άποψη για το σημερινό κόσμο;

β) Να αντιτάξετε τη δική σας θέση με τεκμηριωμένη ε­πιχειρηματολογία. ”

5) Κοντά στη μεγάλη ευτυχία που όλοι επιζητούμε, υπάρχουν και οι μι­κροχαρές της ζωής. Ποιες κατά την προσωπική σας εκτίμηση είναι αυτές οι μικροχαρές; Ποια είναι η αξία και η σημασία που έχουν στη ζωή μας; Μπο­ρούν να μας κάνουν ευτυχισμένους, όταν επιδιώκονται παράλληλα με (ή και χωρίς αυτήν) τη μεγάλη ευτυχία;

6) “Είναι γενικά παραδεκτή η άποψη ότι η φιλία αποτελεί ένα από τα ω­ραιότερα και σπανιότερα αγαθά. Ποια είναι τα κριτήρια για τη δημιουργία μιας αληθινής φιλίας; Ποια η αξία της φιλίας; Υπάρχει αληθινή φιλία σήμε­ρα;”

7) “Ο ανθρωπισμός αναγνωρίζεται σήμερα ως θεμελιώδης λίθος για τη σωστή πορεία της ανθρωπότητας. Από τότε που οι άνθρωποι ένιωσαν το αλη­θινό νόημα της ύπαρξης τους έκαναν ατέρμονες αγώνες για την επικράτηση του. Να κρίνετε αν στην εποχή μας υπάρχει πνεύμα ανθρωπισμού ή, όπως λέ­γεται, κρίση ανθρωπιστικών αξιών”.

8) “Η αισιοδοξία για το μέλλον είναι απαραίτητη προϋπόθεση για κάθε πρόοδο,

α) Πώς μπορεί κανείς να είναι αισιόδοξος, και όταν ακόμη ξεκινάει από τις πιο απαισιόδοξες διαπιστώσεις; και

β) πιστεύετε ότι ιδιαίτερα οι νέοι πρέπει “εξ ορισμού” να είναι πάντα αισιόδοξοι;

9) Λέμε συχνά πως ζούμε σε μια κοινωνία αφθονίας και ευδαιμονισμού, όπου έχουν θεοποιηθεί τα υλικά αγαθά, ενώ αντίθετα έχουν υποτιμηθεί οι πνευματικές και ηθικές αξίες.

α) Ποιοι λόγοι οδήγησαν στην κατάσταση αυτή;

β) Βλέπετε ελπιδοφόρα σημάδια για ένα πιο “ηθικό” μέλλον;

γ) Ποιος είναι ο ρόλος των νέων προς την κατεύθυνση αυτή;

10) Στη ζωή συναντάμε συχνά καταστάσεις αντίθετες από εκείνες που ονειρευόμαστε, επιδιώκουμε ή γενικά βρίσκουμε σύμφωνες με τα “πιστεύω” και τη συνείδηση μας. Δύο είναι οι τρόποι με τους οποίους μπορεί κανείς να τις α­ντιμετωπίσει: ο συμβιβασμός και η αντίδραση. Τι έχετε να πείτε γι’ αυτούς και ποιον θα διαλέγατε εσείς προσωπικά;

11) “Μήπως με τις εκπληκτικές ανακαλύψεις και εφευρέσεις μας, με τις θαυμαστές επιτεύξεις και τα κατορθώματα μας σφυρηλατούμε ένα φαντασμα­γορικό μέλλον, όπου θα υπάρχουν άπειροι άνθρωποι, αλλά θα λείπει ο… Άνθρωπος; Συζητήστε τη δυσοίωνη αυτή προοπτική.”

12) Ζούμε σε μια περίοδο κρίσιμων κοινωνικών, θεσμικών και πολιτισμι­κών ανακατατάξεων, ιδεολογικού αναπροσανατολισμού, κατακερματισμού ή μετατόπισης προαιώνιων και σταθερών αξιών, ενώ την ίδια στιγμή αφοσιωνό­μαστε στη λατρεία του βραχυπρόθεσμου και του εφήμερου. Πώς αντιδρούν οι νέοι άνθρωποι στην κατάσταση αυτή;

13) “Η αγάπη του πλούτου, που η αχόρταγη αναζήτηση του μας έχει γίνει μόνιμη αρρώστια, και η φιληδονία υποδουλώνουν, ή, καλύτερα, καταποντί­ζουν αύτανδρη τη ζωή μας. Τι δεν υπάρχει αρρώστια που να ταπεινώνει τον άνθρωπο περισσότερο από τη φιλαργυρία, ούτε και τον εξευτελίζει περισσότερο από τη φιληδονία “. Να αναπτύξετε το θέμα, αφού εξετάσετε ποια είναι κατά τη γνώμη σας τα πλεονεκτήματα και ποια τα μειονεκτήματα των χρημάτων”.

14) “Πιστεύετε ότι ο άνθρωπος αλλοτριώνεται από τις συνθήκες κάτω α­πό τις οποίες αναγκάζεται να ζει και να εργάζεται; Να δικαιολογήσετε την άποψη σας”.

15) “Όσο υπάρχει μια τάξη κατώτερη, εγώ θα ‘μαι δικός της, όσο υπάρχει μια τάξη που ξεπέφτει σε υπόκοσμο, εγώ θα ‘μαι δικός της, όσο υπάρχει έστω και μια ψυχή στη φυλακή, εγώ δε θα ‘μαι λεύτερος”. Να σχολιάσετε το χωρίο και να εκθέσετε τις απόψεις σας.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

1) “Στο καίριο ερώτημα ποια θεωρούν ως την ιδανικότερη δημοκρατική κοινωνία, μερικοί νέοι απάντησαν: εκεί όπου βασιλεύει ο νόμος και η τάξη. Άλλοι ωστόσο αποκρίθηκαν: εκεί όπου είναι σεβαστά τα δικαιώματα και επι­βεβλημένα τα καθήκοντα. Αφού συζητήσετε τις δυο αυτές απαντήσεις, να εκ­φράσετε τη δική σας άποψη”.

2) Υποστηρίζουν πολλοί ότι στο τέλος του 20. αιώνα ζούμε το θρίαμβο της δημοκρατίας: άλλα πολιτεύματα και αντίπαλες κοσμοθεωρίες που δοκιμάστη­καν στον αιώνα μας κατέρρευσαν, ενώ η δημοκρατία εξακολουθεί να έχει την προτίμηση των ευρύτερων στρωμάτων της οικουμενικής κοινότητας. Ωστόσο, οι άνθρωποι σήμερα δεν είναι ευχαριστημένοι από την πολιτική και τους πολιτι­κούς, και πολλοί θεωρούν ότι η παραδοσιακή δημοκρατία, ιδίως με την αντι­προσωπευτική της μορφή, δεν ικανοποιεί τις σύγχρονες απαιτήσεις σε ό,τι αφορά κυρίως την κατοχύρωση των κατακτημένων δικαιωμάτων, την ποιότητα της ζω­ής και το σεβασμό της προσωπικότητας του πολίτη. Πιστεύετε ότι η δημοκρατία μπορεί και σήμερα να ικανοποιήσει τις ανάγκες και τις απαιτήσεις των ανθρώ­πων, ή μήπως χρειαζόμαστε κάτι περισσότερο ή κάτι άλλο;

3) “Υπάρχει ένα σχίσμα ανάμεσα στην πολιτική σκέψη και την πραγματι­κότητα: η πολιτική σκέψη τεχνοκρατικοποιήθηκε και εξομοιώθηκε με την οι­κονομική διαχείριση. Ασχολείται μόνο με μετρήσιμα μεγέθη αγνοώντας τις α­γωνίες και τα βάσανα των ανθρώπων. Επιπλέον, η απολιθωμένη πολιτική υ­ποκρίνεται καθημερινά, ανίκανη να αντιμετωπίσει τη συνθετότητα των σύγχρονων προβλημάτων… Δεν υπάρχει καμιά πρόταση για το μέλλον” (Εντγκάρ Μρρέν).

4) “Αυτό που ακόμα ονομάζεται πολιτική δεν αποτελεί παρά μία τεχνικο-γραφειοκρατική διαχείριση, τόσο για τους εκάστοτε κυβερνώντες όσο και για τους εκάστοτε αντιπολιτευόμενους” (Κ. Αξελός)

.

5) “Η εξέλιξη και η αναπαραγωγή των σύγχρονων κοινωνιών συνδέεται άρρηκτα με την πολιτική θεσμοποίηση της ελευθερίας και της δημοκρατίας”.

6) Ποιες είναι οι προϋποθέσεις και η σημασία της κριτικής και του διαλό­γου;

7) «Μικρά και μεγάλα συμφέροντα ροκανίζουν συστηματικά τους κοι­νωνικούς θεσμούς και καθιστούν ανίσχυρους τους νόμους της πολιτείας».

Αφού συνδυάσετε το παραπάνω παράθεμα αφενός με τις φανερές και α­φανείς παρεμβάσεις ισχυρών οικονομικών παραγόντων στην οικονομική, πο­λιτική, κοινωνική και θεσμική ζωή της χώρας, και αφετέρου με τις όλο και πιο συχνές εκδηλώσεις αντίδρασης κοινωνικών ομάδων που θίγουν άλλες κοι­νωνικές ομάδες (απεργίες,, κλείσιμο δρόμων, αποκλεισμός περιοχών κτλ.), να διερευνήσετε σε βάθος το φαινόμενο, να εξετάσετε τις αιτίες και τις συνέπειες και να αναζητήσετε τρόπους με τους οποίους η κοινωνία ή/ και η πολιτεία θα μπορούσε να αντιμετωπίσει -ή να προλάβει- τέτοιες καταστάσεις που υπονο­μεύουν τη δημοκρατία.

8) «Δύο βασικά στοιχεία του δημοκρατικού πολιτεύματος είναι η κριτική και ο διάλογος. Ωστόσο πολλές φορές αυτά λειτουργούν επιφανειακά και δί­νουν την εντύπωση ότι αποτελούν αυτοσκοπό, ωραιοποιούν το πολίτευμα και δεν αποτελούν αναπόσπαστο και λειτουργικό στοιχείο της δημοκρατίας».

α) Κάτω από ποιες προϋποθέσεις νομίζετε ότι μπορεί να γίνει άσκηση ε­ποικοδομητικής και αποτελεσματικής κριτικής μέσα στη δημοκρατία;

β) Σε ποιους κατά τη γνώμη σας τομείς της δημόσιας ζωής είναι ανα­γκαία η άσκηση κριτικής και η διεξαγωγή διαλόγου, ώστε να διασφαλίζονται αφενός τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών, και αφετέρου η εύρυθμη και προοδευτική λειτουργία της δημοκρατίας;

9) Πολλοί πιστεύουν ότι η ουσιαστική αποκέντρωση -πολιτική, οικονομι­κή, θεσμική κτλ.- προς την κατεύθυνση μιας ημιάμεσης δημοκρατίας αποτελεί σήμερα την καλύτερη λύση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων λειτουργί­ας και απόδοσης της σύγχρονης έμμεσης δημοκρατίας.

α) Ποιες κατά τη γνώμη σας και σε ποιους τομείς είναι οι δυσλειτουργίες της δημοκρατίας μας που επιβάλλουν την αποκέντρωση;

β) Ποια προβλήματα θα μπορούσε να λύσει και ποιες ωφέλειες θα είχαμε;

ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

1) “Να αναπτύξετε με παραδείγματα από την εμπειρία ή την ιστορία τη θεματική φράση: «Η έγκαιρη και έγκυρη πληροφόρηση έχει μεγάλη σημασία για τη ζωή του ανθρώπου»”.

2) “Σύμφωνα με την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμά­των, υπάρχει στενή σχέση ανάμεσα στο δικαίωμα για ελευθερία της γνώμης και στο δικαίωμα για ελευθερία της πληροφόρησης και της επικοινωνίας. Προσπαθήστε να διερευνήσετε αυτήν τη σχέση”.

3) “Ο τύπος ελέγχει, και οδηγεί και το λαό να ελέγχει, άρα οδηγεί το λαό στο να σκέπτεται και να ζει την πολιτική ζωή της δημοκρατίας. Ο τύπος διαφωτίζει, καθοδηγεί και διαμορφώνει κυριολεκτικά την κοινή γνώμη, αυτήν τη διάχυτη δύναμη που έμμεσα ή άμεσα επηρεάζει κατά ένα βαθμό κάθε από­φαση, κάθε κίνηση μέσα στο μηχανισμό της πολιτικής ζωής. Η δύναμη αυτή είναι απέραντη, είναι κυριολεκτικά ακαταμέτρητη. Η εφημερίδα με ένα δημοσί­ευμα της κάνει το καλό ή το κακό, όχι μόνο μια φορά, όπως συμβαίνει με τους ανθρώπους, αλλά τόσες χιλιάδες φορές, όσες χιλιάδες φύλλα της θα πουλη­θούν και θα διαβαστούν” (Μ. Στασινόπουλος).

4) Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης συμβάλλουν κατά τρόπο καθοριστικό στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Σε ποιο βαθμό νομίζετε ότι η λειτουργία τους συντελεί στην ορθή και αντικειμενική πληροφόρηση; Πότε οι επιδράσεις τους είναι θετικές και πότε αρνητικές;

5) “Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με την άποψη ότι ο Τύπος μπορεί να στηρίξει το δημοκρατικό πολίτευμα; Υποστηρίξτε τη θέση σας με τα κατάλληλα ε­πιχειρήματα, και εφόσον συμφωνείτε, δείξτε με ποιες προϋποθέσεις μπορεί ο Τύπος να παίξει αυτόν το ρόλο”.

6) “Ποια είναι η γνώμη σας για την παραπληροφόρηση; Ποιοι παράγο­ντες συνήθως την προκαλούν και ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες της; Γιατί ο κόσμος παρασύρεται μερικές φορές από την παραπληροφόρηση;”

7) “Καθημερινά παίρνουμε αλλά και δίνουμε πληροφορίες για διάφορα γεγονότα. Ποια στάση νομίζετε ότι πρέπει να διαμορφώνουμε ως δέκτες των πληροφοριών αυτών και ποια ευθύνη πιστεύετε ότι έχουμε ως πομποί;”

8) “Να συγκρίνετε τα κυριότερα Μ.Μ.Ε. (τύπο, ραδιόφωνο, τηλεόραση) και να εντοπίσετε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του καθενός”.

9) Πιστεύετε ότι τα Μ.Μ.Ε. μπορούν να συμβάλουν στην αλληλοκατανόη­ση και στον αλληλοσεβασμό των ατόμων, των ομάδων και των λαών; Μήπως με τα μέσα αυτά κινδυνεύει η πολιτιστική ταυτότητα των μικρών χωρών από την πολιτιστική κυριαρχία των αναπτυγμένων χωρών;

10) Μερικές από τις βασικές αρχές που περιλαμβάνονται στον ηθικό κώ­δικα των δημοσιογράφων είναι η κοινωνική ευθύνη και η επαγγελματική ακε­ραιότητα του δημοσιογράφου, ο σεβασμός της ιδιωτικής ζωής και της αξιοπρέ­πειας του ανθρώπου, ο σεβασμός του δημόσιου συμφέροντος και η δυνατότητα του κοινού να έχει πρόσβαση και συμμετοχή στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Σε ποιο βαθμό η πραγματικότητα ανταποκρίνεται σ’ αυτές τις αρχές;

11) Όπως οι περισσότερες τεχνικές πρόοδοι, η τελειοποίηση των Μ.Μ.Ε. αποτελεί ταυτόχρονα μιαν υπόσχεση ελευθερίας και μιαν απειλή καινούριας δουλείας.

α) Ποιες είναι οι θετικές και ποιες οι αρνητικές επιδράσεις των Μ.Μ.Ε.;

β) Κάτω από ποιες προϋποθέσεις η λειτουργία τους μπορεί να συμβάλει στην πρόοδο της κοινωνίας και στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας;

γ) Ποια πρέπει να είναι η στάση των νέων απέναντι σε αυτά;

ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

1) Πώς κρίνετε την Εκπαίδευση μας γενικά, και ειδικότερα το σχολείο, όπως το γνωρίσατε; Ικανοποιεί τις ανάγκες της κοινωνίας και των νέων αν­θρώπων σήμερα; Ποιες αλλαγές ή βελτιώσεις και σε ποιους τομείς θα μπορού­σαν να συμβάλουν στον εκσυγχρονισμό της Εκπαίδευσης και στην εναρμόνιση του σχολείου με την κοινωνία;

2) Ποια είναι η γενική αρχή που πρέπει να διέπει τη σχολική πράξη; Το σύστημα διδασκαλίας έχει ως προορισμό του να “διδάσκει”, να μεταβιβάζει δηλ. μια κληρονομιά γνώσεων και ικανοτήτων, αποβλέποντας στην οργανική ένταξη του ατόμου στην (εθνική) κοινότητα ή να “διαπαιδαγωγεί”, να συμ­βάλλει δηλαδή, με το πρόσταγμα της αυτονομίας, στην άνθηση της ατομικής προσωπικότητας-δημιουργικότητας κάθε παιδιού; Μήπως, τελικά, αυτή η α­ντίθεση δεν έχει νόημα, καθώς ανάμεσα σε αυτούς τους δύο στόχους δεν υ­πάρχει τόσο ριζική αντινομία αλλά μάλλον μια βαθύτερη σύνδεση ή και αμοι­βαία συμπληρωματικότητα;

3) Παρ’ όλο που σήμερα το πανεπιστημιακό πτυχίο δεν εξασφαλίζει επαγ­γελματική αποκατάσταση και παρά το σκληρό ανταγωνισμό που παρατηρεί­ται, πολλοί νέοι συνωστίζονται κάθε χρόνο στις πύλες των πανεπιστημίων. Πώς εξηγείτε το φαινόμενο, και -στο βαθμό που αυτό δημιουργεί σοβαρά προ­βλήματα στους ίδιους τους νέους αλλά και στην κοινωνία γενικότερα- πώς νομίζετε ότι θα μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα;

4) “«Σκοπός της εκπαίδευσης είναι να συμβάλει στην ολόπλευρη, αρμο­νική και ισόρροπη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών δυνάμεων των μαθητών, ώστε να έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες και να ζήσουν δημιουργικά». Με βάση το δεδομένο αυτό και την εμπειρία σας από τη σχολική πραγματικότητα να εκθέσετε την άποψη σας για το βαθμό επίτευξης των αναφερομένων γενικών στόχων του εκπαιδευτικού συστήματος και να τις αιτιολογήσετε”.

5) Λεν υπάρχει αμφιβολία πως η παιδεία απελευθερώνει τον άνθρωπο, καθώς τον απαλλάσσει από την άγνοια, πλουτίζει τις εμπειρίες του και καλ­λιεργεί όλες τις ικανότητες του. Επισημαίνεται όμως από πολλούς πως ταυ­τόχρονα αποτελεί και μέσο υποδούλωσης και χειραγώγησης του νέου, καθώς του επιβάλλει τρόπους σκέψης, αξίες και γενικά πρότυπα ζωής που άλλοι τα έχουν επιλέξει. Πώς αντιλαμβάνεσθε αυτόν τον απελευθερωτικό αλλά και δε­σμευτικό ρόλο της παιδείας και πώς, κατά τη γνώμη σας, μπορεί να αρθεί αυ­τή η αντινομία;

6) Κάθε κοινωνία, με τη βοήθεια της παιδείας, προσπαθεί να διαμορφώσει τον τύπο ανθρώπου που αυτή θεωρεί ιδανικό. Εκτός όμως από την ίδια την κοινωνία, υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες, πέρα από τον έλεγχο της, που κι αυτοί συμβάλλουν στη διάπλαση της προσωπικότητας.

α) Ποιοι είναι αυτοί οι παράγοντες και ποιος ο ρόλος τους στη διαμόρ­φωση της προσωπικότητας;

β) Ποιο πρότυπο ανθρώπου θα θέλατε να προβάλλει η κοινωνία μας και με ποιους τρόπους πιστεύετε ότι θα πετύχαινε το στόχο της;

7) “Ο θεσμός της δωρεάν παιδείας επιδίωξε να αμβλύνει τις κοινωνικές ανισότητες. Ποιοι πιστεύετε ότι είναι οι παράγοντες που αναιρούν τον κύριο στόχο του συγκεκριμένου κοινωνικού μέτρου;”

8) Πολλοί μαθητές απορρίπτουν το σημερινό σχολείο, γιατί, κατά τη γνώμη τους, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις σημερινές ανάγκες του νέου και στις απαιτήσεις της εποχής. Αμφισβητούν την παρεχόμενη γνώση, τα μέσα και τον τρόπο διδασκαλίας και γενικά τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας του. Ποια είναι η άποψη σας;

9) “Το σχολείο εξακολουθεί να προετοιμάζει το παιδί για έναν κόσμο που δε θα υπάρχει, όταν εκείνο θα έχει μεγαλώσει”.

10) “Η εκπαίδευση με τη μορφή του σχολείου έχει τριπλό σκοπό: να αξιο­ποιήσει τα φυσικά κεφάλαια του νέου ανθρώπου, να του δώσει τα αναγκαία εφόδια, να τον μυήσει στα πνευματικά αγαθά”.

11) «Αγωγή σημαίνει εξουδετέρωση των αρνητικών παραγόντων ή συνθη­κών που παρεμποδίζουν την ελεύθερη εξέλιξη του παιδιού, χωρίς άμεσους πα­ρεμβατισμούς. Μόνο με πολλή κατανόηση για την ψυχική κατάσταση και τα προβλήματα του εφήβου μπορεί ο παιδαγωγός να κερδίσει την εμπιστοσύνη του και να επιδράσει έμμεσα αλλά αποτελεσματικά πάνω του. Στόχος πρέπει να είναι ν’ αποκτήσουν οι έφηβοι κριτική σκέψη και υπευθυνότητα, να εκδηλώ­σουν δημιουργικές πρωτοβουλίες και να συμβάλουν υπεύθυνα στην πρόοδο και εξέλιξη του κοινωνικού συνόλου» (Ρούσσο).

ΓΛΩΣΣΑ

1. “Η γλώσσα εκφράζει τον πολιτισμό ενός τόπου και μιας εποχής. Όλοι οι καιροί της ακμής υπήρξαν και περίοδοι γλωσσικής καλλιέργειας. Αν προ­σέξουμε καλύτερα, θα ιδούμε πως και μόνον από τη σπουδή της γλώσσας ενός λαού μπορούμε να καταλήξουμε σε βέβαια συμπεράσματα για την ιδιομορφία και για το βαθμό πολιτισμού του”.

α) Να εξηγήσετε αυτήν τη σύνδεση γλώσσας και πολιτισμού.

β) Να αναφερθείτε ιδιαίτερα στην εποχή μας και να βγάλετε τα συμπερά­σματα σας από τη γλωσσική κρίση που περνάμε.

2. “Μήγαρις έχω τίποτις άλλο στο νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσ­σα;” (Αιον. Σολωμός).

3. Γίνεται πολύς λόγος για γλωσσική ανεπάρκεια και για κακοποίηση της γλώσσας στις μέρες μας, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων. Πόσο κατά τη γνώμη σας αληθεύουν οι εκτιμήσεις αυτές, και στο βαθμό που τις αποδέχεστε, ποιες νομίζετε ότι είναι οι αιτίες του φαινομένου; Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη ότι γλώσσα και σκέψη αλληλοκαθορίζονται και ότι η γλώσσα αποτελεί βασικό στοιχείο της οντότητας ενός έθνους, ποιος κίνδυνος πιστεύετε ότι εγκυμονείται για το μέλλον μας ακόμη και ως έθνους;

4. Είναι απαραίτητη η γλωσσομάθεια και γιατί;

5. “Ο πολιτικός λόγος συνδέεται με την εξουσία. Γι’ αυτό, ορισμένες φο­ρές, στοχεύει στην παραπλάνηση ή στον εκφοβισμό του ακροατηρίου, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η άκριτη αποδοχή από το δέκτη (ακροατήριο) των σκοπών και των αποφάσεων του πομπού (πολιτικού). Στις περιπτώσεις αυτές η απο­δεικτική ισχύς των επιχειρημάτων αντικαθίσταται από αυταπόδεικτες έννοιες ή από λέξεις με τέτοια ηθική διάσταση (“έθνος”, “λαός”, “εθνική σωτηρία” κτλ.) που εμποδίζουν το λογικό έλεγχο και παγιδεύουν το δέκτη. Ποια είναι η προσωπική σας άποψη για τη σχέση εξουσίας και γλώσσας;”

6. Κάθε λαός και κάθε κοινωνικό στρώμα συλλαμβάνει, οργανώνει και εκφράζει γλωσσικά τον κόσμο σύμφωνα με τις αξίες του, τη νοοτροπία του, την κουλτούρα του. Στην εποχή μας γίνεται πολύς λόγος για παραφθορά, ανε­πάρκεια και κακοποίηση της γλώσσας μας.

α) Στο βαθμό που συμφωνείτε με την τελευταία διαπίστωση, ποιες είναι οι αιτίες του φαινομένου;

β) Πώς νομίζετε ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα;

γ) Αν δε συμφωνείτε με τη διαπίστωση, να εκθέσετε τα σχετικά ε­πιχειρήματα σας.

ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

1) Στον αιώνα μας η επιστημονική έρευνα και η πρακτική εφαρμογή των ευρημάτων της σημείωσε μια εκπληκτική πρόοδο που επηρέασε προς το καλύ­τερο τη ζωή του ανθρώπου. Παρά τις θετικές πλευρές της όμως πιστεύεται ότι του δημιούργησε και πλήθος προβλήματα, έτσι που τελικά δεν τον έκανε ευ­τυχισμένο. Να κρίνετε το ρόλο της επιστήμης και της τεχνικής στη ζωή του συγχρόνου ανθρώπου, εκθέτοντας τόσο τις θετικές όσο και τις αρνητικές επι­πτώσεις τους, και να προτείνετε τρόπους άρσης των αρνητικών συνεπειών τους.

2) “Περηφανεύομαι για το σημερινό άνθρωπο, που έκανε την επιστήμη πη­γή δύναμης, αλλά και τρέμω για το μέλλον του”.

3) “Παλεύω για μια πρόοδο-εξέλιξη που δίνει προτεραιότητα στην ποιό­τητα της ζωής, στην ανάπτυξη της δημιουργικότητας του κάθε ανθρώπου, στις προσωπικές σχέσεις, στην ουσιαστική συμμετοχή του κάθε πολίτη στη διαχείριση ή στον έλεγχο της εξουσίας. Πιστεύω με πάθος στην επιστήμη και τεχνολογία που δεν αυτονομείται από αυτούς τους στόχους”.

4) “Υποστηρίζεται συχνά η άποψη πως οι άνθρωποι που διακονούν την επιστήμη ή υπηρετούν την τέχνη πρέπει να μένουν μακριά από το σάλο του κοινωνικού βίου, για να διαφυλάττουν την απαραίτητη για το δημιουργικό τους έργο γαλήνη και ελευθερία. Αυτό, κατά την άποψη άλλων, αποτελεί για πολλούς πρόσχημα, για να δικαιολογούν τη λιποταξία τους από τους κοινω­νικούς αγώνες. Ποια είναι η άποψη σας, και να την τεκμηριώσετε”.

5) Ο Καμύ έχει πει πως ο ρόλος του αληθινού πνευματικού ανθρώπου εί­ναι “να δείχνει ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός, όταν είναι γυμνός, και όχι να περιγράφει εκστατικά τα ανύπαρκτα φανταχτερά ρούχα του”.

6) “Λένε ότι ο ανθρωπισμός και γενικά η ηθική είναι στοιχεία που πρέπει να συνοδεύουν την άσκηση κάθε επιστήμης, αλήθεια που στην εποχή μας, με την αλματώδη ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, απαιτείται αναπό­σπαστα η τήρηση της. Με βάση την αλήθεια αυτή να περιγράψετε πώς αντι­λαμβάνεστε εσείς την ευθύνη του επιστήμονα “.

7) “Ας μην ξεχνάμε ότι η επιστήμη είναι πηγή της τεχνολογίας και της κυριαρχίας πάνω στον κόσμο. Γι’ αυτόν το λόγο δεν πέφτει πάνω στους ώμους του επιστήμονα μια ευθύνη ηθική και πολιτική, που δεν μπορεί να την αποσείσει;” (Ρ. Οππενχάιμερ).

8) Τον τελευταίο καιρό οι θεαματικές πρόοδοι της επιστήμης προκαλούν αφενός ενθουσιασμό και προσδοκίες για μια καλύτερη ζωή, και αφετέρου ηθι­κά διλήμματα και φόβους για καταστρατήγηση των νόμων της φύσης, για ε­πέμβαση στα μυστήρια της ζωής και της συμπεριφοράς του ανθρώπου, για δια­ταραχή των ισορροπιών και της αρμονίας που η φύση μέσα από εξέλιξη εκα­τομμυρίων ετών έχει πετύχει στη ζωή στον πλανήτη μας.

α) Ποια είναι η γνώμη σας για την επιστήμη γενικά και για τον τρόπο που επηρεάζει τη ζωή μας;

β) Πόσο εμπιστεύεστε την επιστήμη;

γ) Πώς βλέπετε την ευθύνη των επιστημόνων σε ό,τι αφορά την κατεύθυνση των επιστημονικών ερευνών, τα αποτελέσματα και τις χρήσεις των επιστημονι­κών εφευρέσεων και ανακαλύψεων;

9) «Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την τεχνολογία, όπως και δεν μπορεί να ζήσει ενάντια στη φύση. Εκείνο που χρειάζεται ειδική εξέταση είναι η κατεύθυνση της επιστημονικής έρευνας. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να το αφήσουμε μόνο στους επιστήμονες. Όπως είπε κι ο ίδιος ο Αϊνστάιν, “όλοι σχεδόν οι επιστήμονες που διακρίνονται από αίσθημα κοινωνικής ευθύνης εί­ναι τόσο λίγοι”, ώστε δεν μπορούν να καθορίσουν την πορεία της έρευνας» (Ε. Σουμάχερ): Να αναλύσετε το θέμα και να εκθέσετε τις σχετικές απόψεις σας.

ΤΕΧΝΗ

ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

1) Η τέχνη και η σημασία της στη ζωή μας. Πώς συνδέεται ιστορικά με την πορεία του ανθρώπου ανά τους αιώνες; Ήταν -και είναι- η επαφή με την τέχνη και η απόλαυση της ανάγκη ζωής για τους ανθρώπους, ή μήπως είναι ε­νασχόληση κάποιων προνομιούχων ή ακαμάτηδων; Τι μας προσφέρει τελικά η τέχνη ή τι μπορούμε να περιμένουμε απ’ αυτήν;

2) “Νομίζετε ότι η τέχνη πρέπει να αποβλέπει μόνο στην ψυχαγωγία ή συ­νάμα και στην πνευματική ανάταση του ατόμου;”

3) “Λεν υπάρχει αληθινός καλλιτέχνης που δημιουργεί έξω από την εποχή του. Κι αν κατέχει την πολύ σπουδαία ικανότητα να προχωρεί πέρα από την εποχή του, αυτό δεν είναι παρά μια μαρτυρία προορατικής αρετής, που συ­γκομίζει στη συνείδηση του μια σωστή εκτίμηση του παρόντος και μια ορθή διάγνωση του μέλλοντος.

α) Τι εννοούμε, όταν λέμε ότι ο αληθινός καλλιτέχνης δεν μπορεί να δημιουργήσει ξεκομμένος από τον καιρό του;

β) Πώς αντιλαμβάνεστε την προορατική αρετή του καλλιτέχνη, με την οποία εκτιμά σωστά το παρόν και διακρίνει το μέλλον; ”

4) “Λένε μερικοί πως η τέχνη εκφράζει την εποχή της. Άλλοι όμως δια­μαρτύρονται: αλίμονο αν εκφράζει μόνο την εποχή της. η αληθινή τέχνη εκ­φράζει όλες τις εποχές, γιατί εκφράζει τον άνθρωπο”.

5) “Να γίνει η τέχνη δεν μπορεί της κοινωνίας η μαμή”.

6) “Λένε μερικοί πως ο στρατευμένος καλλιτέχνης δεν μπορεί να δώσει έργο πρωτότυπο και πηγαίο, γιατί η ψυχή και ο νους του είναι θολωμένα από το ιδανικό της στράτευσης του. Άλλοι ωστόσο ισχυρίζονται ότι μόνο ο στρα­τευμένος καλλιτέχνης έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει έργο ζωντανό και αληθινό, γιατί μόνο ένα τέτοιο έργο αναβλύζει από τα κατάβαθα μιας ψυχής πυρακτωμένης από κάποιο όραμα ή ιδανικό, στην υπηρεσία του οποίου ο δη­μιουργός είναι ταγμένος.

Αφού συζητήσετε τις δυο αυτές απόψεις, διατυπώστε τη δική σας θέση πά­νω στο πρόβλημα και τεκμηριώστε την με σχετικά παραδείγματα”.

7) “Ενώ το σχετικό είναι το κύριο χαρακτηριστικό της επιστήμης, το ορι­στικό είναι το γνώρισμα της τέχνης. Οι μεγάλοι καλλιτέχνες δεν ξεπερνούν ο ένας τον άλλο, ενώ οι μεγάλοι επιστήμονες γίνονται ο ένας σκαλοπάτι για τον άλλο. Το αριστούργημα της τέχνης δεν επιδέχεται βελτίωση, ενώ και το καλύ­τερο ακόμη επίτευγμα της επιστήμης είναι τελειοποιήσιμο”.

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/stratilio/archives/65

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση