Α. Κείμενο
Νέοι και ψυχαγωγία
Πάρα πολλοί νέοι αποφεύγουν τις εξωοικιακές μορφές ψυχαγωγίας, κλείνονται στο σπίτι τους και στον εαυτό τους και ζητούν την απόλαυση στην τηλεόραση και στο video και πρόσφατα στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, που υποκαθιστούν την ανθρώπινη συντροφιά. Αυτό πέρ’ από το γεγονός ότι αποτελεί τη χειρότερη μορφή παθητικής ψυχαγωγίας, αποξενώνει το νέο από το ευρύτερο περιβάλλον του, τον κάνει κλειστό και εσωστρεφή τύπο, αδιάφορο για το όσα συμβαίνουν γύρω του. Αυτό συνεπιφέρει μια περαιτέρω καθίζηση και πνευματική αποδυνάμωση της νεολαίας που έχει σιγά – σιγά καταργήσει την αγορά του ποιοτικού εντύπου και περιορίζεται σε περιοδικά προβολής ειδώλων. Δεν είναι απορίας άξιο λοιπόν που το μεγαλύτερο μέρος των σημερινών παιδιών αγνοεί τον Χριστιανό Μπαχ αλλά ξέρει τα πάντα για τη Μαντόνα.
Με την προβολή ορισμένων τρόπων ψυχαγωγίας – ή μάλλον επιβολή – οι νέοι εθίζονται τελικά σ’ έναν τρόπο ζωής, σε μια μορφή ψυχαγωγίας, που δεν είναι σε θέση να εγκρίνουν ή όχι. Δέχονται αυτό που τους παρέχεται, χωρίς να αντιτάσσουν σ’ αυτό την επιλεκτική τους ικανότητα, που με τον καιρό εξατμίζεται. Συνηθίζουν στην πληθώρα των θεαμάτων ή ακουσμάτων κι όχι στην ποιότητα που προσφέρει η αισθητική απόλαυση. Όχι μονάχα χάνουν τη χαρά, που προσφέρει η δημιουργία προσωπικών έργων αλλά και την αισθητική συγκίνηση που προσφέρει η επαφή μ’ ένα έργο τέχνης. Δεν πρέπει ν’ αποδοθεί σε κάποια αόριστη συγκυρία το γεγονός ότι το αισθητικό κριτήριο των περισσότερων νέων έχει αλλοιωθεί κατά τρόπο φρικτό. Θεωρούν όμορφο αυτό που έχουν μάθει να βλέπουν και να ακούνε, δηλαδή το φτηνό, το χυδαία εμπορικό, το βάναυσα εντυπωσιακό, το αισθησιακά διεγερτικό. Η κακή ποιότητα των μέσων και τρόπων ψυχαγωγίας, που τους προσφέρεται οδηγεί τους νέους στη γενίκευση. Το ποιοτικά ανώτερο ή παραγκωνίζεται και τοποθετείται στο χώρο του δύσκολου, του ακατανόητου ή συγκρίνεται και ισοβαθμίζεται με το κατώτερο και απορρίπτεται.
Σήμερα, μέσα στο γενικότερο πλαίσιο μιας καταναλωτικής κοινωνίας ακόμη και η διασκέδαση έγινε καταναλωτικό προϊόν που αγοράζεται και πουλιέται. Η λεγόμενη «βιομηχανία του ελεύθερου χρόνου», χρησιμοποιώντας τις τεχνικές του Marketing, επιβάλλει στους νέους ορισμένα στερεότυπα συμπεριφορά, όσον αφορά τον τρόπο ψυχαγωγίας. Οι νέοι, για να μην απομονωθούν από τους συνομιλητές τους, αναγκάζονται να τα αποδεχτούν . δέχονται «να χάσουν το πρόσωπό τους για να μοιάσουν με τους άλλους». [….]
Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο νέος συχνά κυριεύεται από μια παθητικότητα. Οι διάφορες μορφές ψυχαγωγίας, όπως ο χορός και το τραγούδι, δε λειτουργούν ως ερεθίσματα, που θα προτρέψουν να εκφραστεί μ’ ένα δικό του δυναμικό και δημιουργικό τρόπο ψυχαγωγίας. Αντίθετα, τον ωθούν σε μια παθητική στάση ζωής, σε πανομοιότυπες μορφές διασκέδασης που τον διδάσκουν απάθεια και αδιαφορία. Συχνά το τραγούδι γίνεται ένα άμεσος ή έμμεσος τρόπος προβολής των ναρκωτικών, κάποιων αντικοινωνικών συμπεριφορών και ψυχοφθόρων ιδεολογιών. Σήμερα το μοντέρνο τραγούδι διαμορφώνει όχι μόνο τη γλώσσα αλλά και τη σκέψη των νέων. Αυτό εξηγεί το γιατί το λεξιλόγιο της ελληνικής νεολαίας βρίθει από ξενικά στοιχεία ή από λέξεις δήθεν λαϊκές, που προωθούνται από κάποια τραγούδια μιας νέας αργκό, που εκφράζει τον πρόσφατο μουσικό μας λαϊκισμό, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά εμβόλιο ανοησίας στη σκέψη και στη γλώσσα των νέων παιδιών.
Απ’ όλα αυτά διαπιστώνουμε ότι ο σύγχρονος τρόπος ψυχαγωγίας δεν εξαρτάται σε μεγάλο ποσοστό από τη θέληση των ίδιων των νέων. Απλά τους μεταβάλλει σε άκριτους δέκτες απολαύσεων. Μέσω της ελεγχόμενης ψυχαγωγίας περνούν και οι νέοι τρόποι εξάρτησης. Κι επειδή οι νέοι όλου του κόσμου αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα, ρέπουν προς έναν ενιαίο τρόπο διασκέδασης .Όμως από αυτό επωφελούνται οι πολυεθνικές δισκογραφικές εταιρείες, για να διαμορφώσουν ένα παγκόσμιο πρότυπο ψυχαγωγίας, σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα. Σήμερα, το τραγούδι εκφράζει κατά κάποιον τρόπο την ιδεολογία των νέων. Μέσα από αυτή την «ιδεολογία» επιχειρείται η από-εθνικοποίηση των λαών και η αποκοπή της νεολαίας από την εθνική τους κουλτούρα. Δεν υποβοηθούνται σήμερα οι προσπάθειες, που θα έδιναν τις δυνατότητες στους νέους να βρουν τρόπους και μέσα ψυχαγωγίας στη δική τους κουλτούρα.
Σαράντος Ι. Καργάκος, Προβληματισμοί, Ένας διάλογος με τους νέους,
Εκδ. Gutemberg.
Β.Παρατηρήσεις
1. Να γράψετε την περίληψη του κειμένου (περίπου 120-140 λέξεις).
[ μονάδες 25]
2. Να γράψετε τους πλαγιότιτλους των παραγράφων του κειμένου.
[μονάδες 10]
3. Να βρείτε πέντε διαρθρωτικές λέξεις του κειμένου και να προσδιορίσετε τη σημασία τους.
[μονάδες 5]
4. « Με την προβολή ορισμένων τρόπων …κατώτερο και απορρίπτεται»: Να βρείτε τη δομή της παραγράφου.
[μονάδες 5]
5. Να βρείτε τα συνώνυμα των παρακάτω λέξεων:
εθίζονται, πληθώρα, παραγκωνίζεται, ρέπουν, αποκοπή.
[μονάδες 5]
6. Στο κείμενο διατυπώνονται πολλοί από τους λόγους και τα αποτελέσματα της λεγόμενης νόθης ψυχαγωγίας. Ποιες πιστεύετε ότι μπορεί να είναι οι μορφές μιας ορθής αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου από τους νέους; Να αναφέρεται τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της ψυχαγωγίας των σύγχρονων νέων. (500 λέξεις)
[μονάδες 50]
Σχόλια Αναγνωστών-Επισκεπτών