ΘΕΜΑΤΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ Β΄ ΛΥΚΕΙΟΥ
ΕΚΦΡΑΣΗ-ΕΚΘΕΣΗ
ΟΝΟΜΑ:……………………………….. ΕΠΩΝΥΜΟ:……………………………………………..
ΤΑΞΗ / ΤΜΗΜΑ:……………………..ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ:……………………………………………….
ΚΕΙΜΕΝΟ: Οι νέες τεχνολογίες στη ζωή μας (Θεματικοί κύκλοι σ. 367-369).
Α. Να δώσετε μια σύντομη περίληψη του κειμένου (120-150 λέξεις).
Β. Ερωτήσεις
- Οι αλλαγές που αναφέρει ο Μ. Δερτούζος στην προσωπική μας ζωή από τις νέες τεχνολογίες είναι θετικές ή αρνητικές;
- Να χρησιμοποιήσετε σε προτάσεις τις παρακάτω λέξεις με δύο διαφορετικές σημασίες για καθεμιά: προϊόντα, ρουτίνα, επίπεδο, φωνή, καιρός.
- Στην πρώτη παράγραφο του κειμένου ο συγγραφέας χρησιμοποιεί ενεργητική και παθητική σύνταξη. Να εξηγήσετε για ποιο λόγο προτίμησε τη συγκεκριμένη κάθε φορά σύνταξη.
- Ο Μ. Δερτούζος σε διάφορα σημεία της συνέντευξής του συμπληρώνει την απάντησή του με ερωτήσεις. Μπορείτε να πείτε για ποιο σκοπό γίνεται αυτό;
Γ. Έκθεση
Η τεχνολογική ανάπτυξη στις μέρες μας δεν περιορίζεται στη χρησιμοποίηση μηχανών που απλώς διευκολύνουν τον άνθρωπο στις διάφορες δραστηριότητές του, αλλά επεκτείνεται όλο και περισσότερο και στην εφαρμογή αυτοματοποιημένων συστημάτων. Ποιες είναι οι συνέπειες αυτού του φαινομένου; Να αναπτύξετε τις απόψεις σας με μια εισήγηση 500-600 λέξεων, που θα κάνετε σε μια ημερίδα Νέων με θέμα “Νέοι και νέες τεχνολογίες”.
ΕΚΦΡΑΣΗ-ΕΚΘΕΣΗ
ΟΝΟΜΑ:……………………………………..ΕΠΩΝΥΜΟ:………………………………………………….
ΤΑΞΗ / ΤΜΗΜΑ:………………………….ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ:……………………………………………
Α. Να δώσετε μια περίληψη του παρακάτω κειμένου (180-200 λέξεις).
Ο ελεύθερος χρόνος
Όταν οι μακρινοί μας πρόγονοι, στην αυγή των προϊστορικών χρόνων, κατασκεύασαν από πέτρα τα πρώτα εργαλεία (λοστούς, σφυριά, όπλα) και μ’ αυτά άλλαξαν τον τρόπο της ζωής τους, δεν ήταν δυνατόν φυσικά να φαντασθούν ότι ο άθλος τους που άνοιξε το δρόμο από τα χοντροειδή και δύσχρηστα όργανα της πρωτόγονης βιοτεχνίας προς τις σημερινές σοφές και λεπτότατες μηχανές, θα δημιουργούσε μια μέρα φοβερά προβλήματα στους απογόνους των. Και τότε και έπειτα, κάθε φορά που γινόταν ένα βήμα παραπέρα στην τελειοποίηση των μηχανικών μέσων με αποτέλεσμα να παράγονται περισσότερα αγαθά, να προσφέρονται μεγαλύτερες σπιτικές ανέσεις, ν’ αποκτά μεγαλύτερη σιγουριά η τέχνη του πολέμου, οι άνθρωποι όλων των διαμετρημάτων πανηγύριζαν την πρόοδο, ευλογούσαν τα δώρα της, ονειροπολούσαν με συγκίνηση την ημέρα που η “μηχανή” θα λιγόστευε τον ιδρώτα της βιοπάλης και θα χάριζε στις μάζες του μόχθου περισσότερο χρόνο για ανάπαυση. Τυχερές που ήσαν οι ερχόμενες γενεές! Δεν θα γερνούσαν πρόωρα από τον κάματο, θα είχαν καιρό και δυνάμεις να απολαύσουν τις χαρές της ζωής, να σηκώσουν το κεφάλι πάνω από το χώμα, να μυρίσουν τα λουλούδια, να σκεφτούν τον ουρανό…
Αυτές λοιπόν οι μακαριζόμενες γενεές ήρθαν, αλλά δεν είναι ευτυχείς. Απεναντίας η μηχανή με τις αλλεπάλληλες κατακτήσεις της τις έχει φέρει σε μεγάλη αμηχανία. Όχι πως δεν τις υπηρετεί όσο περίμεναν· απεναντίας έχει γίνει ικανή για όλες τις δουλειές, τις πιο απαιτητικές και τις πιο περίπλοκες. Ακόμα και στους λογαριασμούς του μυαλού έμαθε να εργάζεται πιο σίγουρα και πιο γρήγορα από πολλούς, έξυπνους εγκέφαλους. Αλλού είναι το πρόβλημα. Η μηχανή από το ένα μέρος απομακρύνει τα πλήθη από τη φυσική ζωή, ευνοεί τον πολλαπλασιασμό τους, τα στοιβάζει μέσα σε πολυτελείς φυλακές, τις σημερινές μεγαλοπόλεις -και από το άλλο μέρος δεν ανακουφίζει πια τον εργαζόμενο, αλλά σιγά – σιγά τον αχρηστεύει. Εκεί που άλλοτε χιλιάδες ειδικά ασκημένων ανθρώπων έφθειραν ολημερίς τους μυώνες και τη φαιά ουσία τους για την παραγωγή αγαθών σε περιορισμένη κλίμακα, η μηχανή κάνει το έργο τούτο πολύ καλύτερα μέσα σε ελάχιστο χρόνο, κ’ έτσι κατεβάζει σε χαμηλά επίπεδα το κόστος των προϊόντων. Η συνέπεια: αδειάζουν τα εργοστάσια από εργάτες και τα γραφεία από υπαλλήλους, και τη θέση τους την παίρνουν κουρντισμένες συσκευές, που μπορούν να λειτουργήσουν με μεγαλύτερη αποδοτικότητα και ακρίβεια.
Όσοι με αυτή την επαναστατική μεταβολή των όρων της εργασίας αχρηστεύονται (και ο αριθμός τους μεγαλώνει κάθε μέρα με ανησυχητικό ρυθμό) πώς πρόκειται να ζήσουν στο μέλλον; Σύμφωνα με την έως τώρα πείρα και τις προβλέψεις των ειδικών δύο λύσεις διαγράφονται. Η πρώτη για τις χώρες που άρχισαν να βιομηχανοποιούνται, αλλά βρίσκονται ακόμα στο μεταβατικό στάδιο της οικονομικής αλλαγής. Η δεύτερη για τις άλλες που πλούτισαν από την τεχνολογική τους πρόοδο και την προβλεπτική οργάνωση της οικονομίας τους.
Πρώτη λύση. Στις λεγόμενες “υπανάπτυκτες” ή κατ’ ευφημισμόν “αναπτυσσόμενες” χώρες η μηχανή εισβάλλει σαν επιδημία: πετάει κάθε μέρα στους πέντε δρόμους χιλιάδες ανθρώπων. Τους τοποθετεί μπροστά στο αμείλικτο δίλημμα: ή παραδεχόμενοι το ανεπανόρθωτο ν’ αλλάξουν επάγγελμα (λ.χ. από αγρότες στα χωριά να γίνουν μεταπράτες στις πόλεις· από λογιστές να μετασχηματιστούν σε σερβιτόρους· από εφαρμοστές να βρεθούν θυρωροί πολυκατοικιών), ή να πεθάνουν. Φυσιολογικά, από πείνα. Ηθικά, με τη διαφθορά ή το έγκλημα.
Δεύτερη λύση. Οι χώρες της ευμάρειας και του προγραμματισμού σκέπτονται από τώρα την κατάσταση που θα ακολουθήσει ύστερ’ από την ακόμη μεγαλύτερη τεχνολογική τους ανάπτυξη και μελετούν τα μέτρα που μπορούν να προλάβουν τον κοινωνικό σάλο από την ακατάσχετη επιδρομή της μηχανής. Αντιμετωπίζεται ο προοδευτικός περιορισμός της “εβδομάδας της εργασίας” σήμερα στις 5, αύριο στις 4 και μεθαύριο στις 3 ημέρες, ώστε ανάλογα να αυξηθεί ο αριθμός των απασχολουμένων, και παράλληλα συζητείται η έξοδος από την υπηρεσία με τη συνταξιοδότηση στην ηλικία όχι των 60 και των 55 ετών, όπως γίνεται ήδη σε αρκετές “προηγμένες” χώρες, αλλά των 50 σήμερα, των 45 αύριο και των 40 μεθαύριο. Με το σύστημα τούτο μεγάλες μάζες ατόμων θα πληρώνονται και όταν δεν εργάζονται, θα πληρώνονται για να μην εργάζονται, αφού με την “απουσία” τους θα προσφέρουν πολύ μεγαλύτερες υπηρεσίες στην παραγωγή αγαθών παρά με την “παρουσία” τους -η μηχανή που θα τους αναπληρώνει θα παράγει περισσότερα και φθηνότερα πράγματα. Η δυσκολία θα είναι να προετοιμαστούν ψυχολογικά οι άνθρωποι να δεχτούν να ζουν παρασιτικά και να μη πληγωθούν όταν θα λάβουν από τη διοίκηση των επιχειρήσεων την ειδοποίηση: “Από τον ερχόμενο μήνα θα εργάζεστε μόνο 3 ημέρες την εβδομάδα (ή καθόλου). Θα περνάτε όμως κάθε Παρασκευή απόγευμα από το κατάστημα. Στην είσοδο το αυτόματο ταμείο μας. Σ’ αυτό θα χτυπάτε τον κωδικό αριθμό σας και θα εισπράττετε αμέσως την αμοιβή σας για ολόκληρη την εβδομάδα ή τη σύνταξή σας για το ίδιο χρονικό διάστημα. Μη συγκινείστε γι’ αυτό. Μήτε να ντρέπεστε. Αύριο θα κάνουν το ίδιο με σας πολλοί από τους συναδέλφους σας, και μεθαύριο ακόμα περισσότεροι. Στη διάθεσή σας θα έχετε τώρα όχι μία Κυριακή, αλλά τέσσερις (οι συνταξιούχοι εφτά). Καλή διασκέδαση λοιπόν”. […]
Ο Δρ W. M. Mendel, ψυχίατρος, που εξετάζει σοβαρά το πρόβλημα σε ένα σχετικά πρόσφατο άρθρο του (1971), προβαίνει σε μερικές συστάσεις που αξίζει να τις προσέξομε, ακόμη και αν δεν τις θεωρούμε επαρκείς και αποτελεσματικές, όσο εκείνος τις φαντάζεται. “Πρέπει” γράφει “να αναπτύξομε πρακτικούς τρόπους ανατροφής των παιδιών και προγράμματα εκπαιδευτικά που θα προετοιμάσουν την κοινωνία μας να αντιμετωπίσει τις νέες ευκαιρίες που θα προσφέρει η αργία για μια πλούσια και δημιουργική ζωή. Όπως ακριβώς οι παππούδες μας μάς προετοίμασαν να ζήσομε σε ένα κόσμο εργασίας, ανταγωνισμού, προσπάθειας κοινωνικής ανόδου και σκληρής δουλειάς, έτσι πρέπει και μεις να προετοιμάσομε τα παιδιά μας για το παιχνίδι, το χωρατό και τη διασκέδαση, με την αντίληψη ότι αυτά θα αποτελούν μια σημαντική και αξιόλογη άποψη της ζωής τους”. […]
Είναι ν’ απορήσει κανείς με την τροπή που πάει να πάρει η ιστορία του πολιτισμένου ανθρώπου. Ως χτες το πρόβλημά του ήταν πως να εξασφαλίσει περισσότερη ανάπαυση από τον κάματο της βιοπάλης. Σήμερα αντιστράφηκαν οι όροι και πρόβλημά του έγινε το πως θα υποφέρει τον ελεύθερο χρόνο του, την πληρωμένη αργία του.
Ε. Π. Παπανούτσος, Το δίκαιο της πυγμής
Β. Ερωτήσεις
- Να σχολιάσετε τη θέση που διατυπώνει ο συγγραφέας στον επίλογο του κειμένου του και να αναφέρετε παραδείγματα από άλλα κοινωνικά φαινόμενα, όπου με την πρόοδο του ανθρώπου παρατηρείται “αντιστροφή των όρων” και η επίλυση ενός προβλήματος δημιουργεί στη θέση του ένα άλλο.
- Να δώσετε έναν πλαγιότιτλο για κάθε παράγραφο του κειμένου.
- Να χρησιμοποιήσετε τις υπογραμμισμένες λέξεις του κειμένου σε προτάσεις, ώστε να φαίνεται η σημασία τους.
- Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τη μέθοδο της αντίθεσης για να υποστηρίξει τις θέσεις του. Να βρείτε σημεία όπου γίνεται χρήση της μεθόδου αυτής και να αξιολογήσετε την αποτελεσματικότητά της.
Γ. Έκθεση
Πολλές χώρες μειώνουν σταδιακά το χρόνο επαγγελματικής απασχόλησης των εργαζομένων, είτε επειδή αναγνωρίζουν τη σημασία του ελεύθερου χρόνου για το άτομο είτε επειδή λόγοι εργασιακοί (ανεργία) επιβάλλουν τούτο. Θα έπρεπε στην περίπτωση αυτή ο άνθρωπος να αισθάνεται πολύ ευτυχής. Επαληθεύεται τούτο από τη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα; Να τεκμηριώσετε τις οποιεσδήποτε απόψεις σας σε ένα κείμενο 500-600 λέξεων που θα ανακοινώσετε στην τάξη.
ΕΚΦΡΑΣΗ-ΕΚΘΕΣΗ
ΟΝΟΜΑ:……………………………….ΕΠΩΝΥΜΟ:…………………………………………………
ΤΑΞΗ / ΤΜΗΜΑ:………………….. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ:………………………………………………….
Α. Να δώσετε μια σύντομη περίληψη του παρακάτω κειμένου (90-120 λέξεις).
Η μεγαλομανία και ο ταρτουφισμός, η αυταρέσκεια και η κουτοπονηριά είναι ομολογουμένως ανθρώπινες αδυναμίες που παραμορφώνουν την εικόνα του εαυτού μας, όταν εμείς οι ίδιοι τη συνθέτουμε συνειδητά ή ασύνειδα αλλοιώνοντας ή συγκαλύπτοντας τα γεγονότα. Δεν είναι όμως όλοι πρόθυμοι ή ικανοί να αυταπατώνται. Σπανίζουν άραγε τα παραδείγματα εκείνων που στα απομνημονεύματα και στα ημερολόγιά τους παρουσιάζουν τον εαυτό τους γυμνό μέσα στο οχληρό φως μιας ανελέητης ειλικρίνειας, ή με σχολαστικήν επιμονή περιφέρουν το φακό τους στον κόσμο, για να αποτυπωθούν με όλη την ακρίβειά τους οι λεπτομέρειες; Δεν υπάρχουν οι Confessiones του Αυγουστίνου και το Journal του Amiel για να βεβαιώνουν με πόσο πάθος κάποτε ο άνθρωπος επιχειρεί και κατορθώνει να σπάζει την κρούστα του “ψεύδους” (ή του “μύθου”) για να φτάσει σ’ αυτούσια την πραγματικότητα, όσο κι αν η αποκάλυψή της τον πονεί; Μήπως με την υπόθεση που προτείνεται ανάγονται οι εξαιρέσεις σε κανόνα;
Απάντηση. Η γνώση και προπάντων η αυτογνωσία είναι μέγας άθλος -υπεράνθρωπος όσο και απάνθρωπος. Το γεγονός και μόνο ότι η αλήθεια έγινε ο έμμονος καημός της στοχαζόμενης ανθρωπότητας, δείχνει πόσο ο άθλος αυτός βρίσκεται πέρα από τα όρια των δυνάμεών της. Το “γνώθι σαυτόν” που χάρισε στον Σωκράτη το θάνατο και την αθανασία, σήμερα το ξέρουμε ότι σημαίνει την ανυπολόγιστη αξία που έχει για τον άνθρωπο η απόφαση να μάθει και να αναγνωρίσει τα όρια των δυνάμεών του. Να καταλάβει και να παραδεχτεί ότι όλα δεν τα μπορεί. Ένα απ’ αυτά που δεν μπορεί είναι να διαλύσει και το τελευταίο ίχνος του “μύθου” που πλάθει όταν παρουσιάζει και εξηγεί τον εαυτό του. Ακόμα και τότε που παθαίνει “κρίσεις ειλικρίνειας” και με τις αγνότερες προθέσεις επιχειρεί ριζικές, αλγεινές συμπληρώσεις και διορθώσεις της εικόνας που έχει συνθέσει, το αποτέλεσμα δεν φαίνεται να είναι η απομυθοποίηση, αλλά η αναμυθοποίηση του εσωτερικού του κόσμου.
Ε. Π. Παπανούτσος, Η κρίση του πολιτισμού μας σ. 216-217
Β. Ερωτήσεις
- “Η γνώση και προπάντων η αυτογνωσία είναι μέγας άθλος -υπεράνθρωπος όσο και απάνθρωπος”. Να αναλύσετε την άποψη αυτή του συγγραφέα στηριζόμενοι στο κείμενο που σας δίδεται.
- α. Να αναλύσετε τη δομή της 1ης παραγράφου (δομικά στοιχεία/μέρη, τρόπος ανάπτυξης).
β. Πώς συνδέονται οι παράγραφοι μεταξύ τους; - Να βρείτε ένα συνώνυμο για καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις:
μεγαλομανία, ταρτουφισμός, αυταρέσκεια, αλλοιώνω, έμμονος, πλάθω, εξηγώ, πρόθεση, συνθέτω, αλγεινός. - Στην 2η παράγραφο ο συγγραφέας χρησιμοποιεί ενεργητική σύνταξη. Αφού τη μετατρέψετε σε παθητική να εντοπίσετε τη νοηματική διαφορά που προκύπτει. Γιατί ο συγγραφέας προτίμησε την ενεργητική σύνταξη;
Γ. Έκθεση
Μολονότι η αυτογνωσία είναι “μέγας άθλος”, ωστόσο συχνά γνωρίζουμε και παραδεχόμαστε τις αρνητικές πλευρές του εαυτού μας. Πιστεύετε ότι το να γνωρίζει και να παραδέχεται κανείς τα ελαττώματά του και τα σφάλματα που διαπράττει είναι αρκετό για την εξάλειψή τους; Τι άλλο νομίζετε ότι είναι απαραίτητο για το σκοπό αυτό; Να διατυπώσετε τις απόψεις σας σε ένα άρθρο 500-600 λέξεων για το περιοδικό του σχολείου σας.
ΕΚΦΡΑΣΗ-ΕΚΘΕΣΗ
ΟΝΟΜΑ:……………………………………..ΕΠΩΝΥΜΟ:………………………………………………………
ΤΑΞΗ / ΤΜΗΜΑ:………………………….ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ:…………………………………………………
Α. Να δώσετε μια περίληψη του κειμένου (150-200 λέξεις).
Οι νέοι και η κοινωνία
Τελευταία όλο και διογκώνεται ένα κλίμα ανησυχίας ή και ηθικού πανικού, σχετικά με τις παρεκκλίνουσες ή εγκληματικές δραστηριότητες των νέων.
Η ελληνική κοινωνία μιμούμενη, με μια υστέρηση φάσης 20 ετών, την αμερικάνικη έχει θαμπωθεί από την αριθμολαγνία και την τεστομανία και μοιάζει να αδυνατεί να διακρίνει καθαρά πίσω από τους στατιστικούς μύθους.
Ανεξάρτητα από τις αυξομειώσεις σε ηλικίες, μορφωτικό επίπεδο, κατηγορία παραβάσεων, είμαι πεπεισμένος ότι στη νεανική αντικοινωνικότητα υπάρχει κάτι περισσότερο από μία πρόθεση και ένα αποτέλεσμα.
Η συμβολική σύγκρουση με την κοινωνία των μεγάλων, η ανάγκη ένταξης σε “ομάδα”, η οποία τους αποδέχεται, η αίσθηση του “χαμένου”, η υιοθέτηση της βίας ως παιχνίδι ανδρικό ή ως εκδήλωση εξουσίας, η φυγή και ο κίνδυνος, η ενηλικίωση που περνάει μέσα από τη μετεξέλιξη του παιχνιδιού του δρόμου σε έγκλημα του δρόμου, το παράξενο ντύσιμο, η ιδιόρρυθμη διάλεκτος, η πρόκληση, η καταστροφή των συμβόλων του καταναλωτισμού και η απόρριψη των στερεότυπων του καθωσπρεπισμού, η μίμηση αντι-ηρώων, το “κρυφτό” με τα όργανα της τάξης, αποδεικνύουν ότι η νέα γενιά αισθάνεται παγιδευμένη σε “γραμμές” (ή σε “κουτάκια”) των οποίων αγνοεί το νόημα και τους στόχους.
Οι νέοι μας “παίζουν τον άντρα”, γιατί αυτό τους ζητάμε, “παίζουν το σύγχρονο”, γιατί έτσι δεν θα τους εξοστρακίσουμε, “παίζουν τους κομφορμιστές”, γιατί γρήγορα καταλαβαίνουν ότι πολύ λίγα δεν απαγορεύονται και “παίζουν με τη ζωή τους” (ναρκωτικά, αγώνες αυτοκινήτων κλπ.), γιατί συχνά τους κάνουμε να νιώθουν ότι ήδη έχουν χάσει τη ζωή.
Οι νέοι μας, τα παιδιά μας, ζουν κάτω από το άγχος του πανοπτικού και τιμωρητικού συστήματος που εμείς “χειριζόμαστε”.
Κι όμως, οι σημερινοί νέοι ούτε “κοιμούνται” (για να βλέπουν όνειρα) ούτε εκστασιάζονται (για να βλέπουν οράματα). Αγωνιούν και αγωνίζονται για να βρουν το δικό τους στίγμα σε μια κοινωνία της οποίας αποτελούν μέλη, αλλά και η οποία ταυτόχρονα τους αντιμετωπίζει ως “ξένους”. Μη θέλοντας να εντάξουν το μέλλον στις διαστάσεις του παρόντος, ενός παρόντος κατειλημμένου από τους ενήλικες, οι νέοι μας αντι-στέκονται.
Μολονότι τους καταλογίζουμε ότι ενδιαφέρονται για τα 3Κ (Καριέρα – Κέρδος – Κατανάλωση) ή ότι λατρεύουν το σώμα, μυθοποιούν το χρήμα και διψούν για περιπέτεια, ξεχνάμε να επισημάνουμε το πόσο εμείς τους πιέζουμε και τους ωθούμε να κερδίζουν (χωρίς να τηρούν κανόνες), να δέχονται ως επιτυχία κι ευτυχία οτιδήποτε εμείς τους προσφέρουμε ως τέτοιο, το πόσο τους κάνουμε να φοβούνται τη μοναξιά της αποτυχίας, το στίγμα και την απόρριψη από τους βολεμένους.
Αντί, λοιπόν, να κρίνουμε (και να κατακρίνουμε) τη στάση των νέων απέναντι στη δική μας κοινωνία, ας ξανασκεφτούμε τη δική μας στάση απέναντι τους.
Εμείς οι πολλάκις διαψευσμένοι, οι προδότες και οι προδομένοι, οι κερδοσκοπούντες και οι ελισσόμενοι, οι θύτες και τα πάσης φύσεως θύματα, εγκλωβίζουμε και παγιδεύουμε το μέλλον των παιδιών μας μέσα σε ψευδο-συνταγές για το “καλό” τους (που ούτε εμείς στο βάθος τις πιστεύουμε κι ούτε για το πραγματικό καλό τους μπορεί να λειτουργήσουν).
Η σύγκρουση των γενεών και η πάλη των αξιών πρέπει -χωρίς περιττές νουθετήσεις και αναχρονιστικούς δογματισμούς- να μετακινηθεί από το “πουργατόριο” της εξουσίας στο “εργαστήρι” της κατανόησης και της διαδοχής.
Δεν είμαι εγώ αυτός που θα προτείνει στους άλλους πώς θα ζήσουν. Αυτό που ίσως χρειαστεί στους νέους είναι να μάθουν να διεκδικούν το δικαίωμα στη διαφορά, στη διαφωνία και στην ουτοπία και να μάθουν να μη θέλγονται από τις εύκαμπτες ιδεολογίες.
Να γίνουν τόσο ελεύθεροι, τόσο ριζοσπάστες, τόσο ανθρώπινοι και τόσο υπεύθυνοι, όσο οι ίδιοι θέλουν κι όχι όσο οι δικές μας αρτηριοσκληρωτικές αντιλήψεις τους επιτρέπουν.
Ας τους ευχηθούμε, λοιπόν, ούριο άνεμο στο μεγάλο ταξίδι της ΖΩΗΣ κι ας πάψουμε μικρόψυχα να ηθικολογούμε στα σαλόνια και τις οθόνες ή στα στρογγυλά τραπέζια.
Κάναμε κόλαση τη δική μας ζωή. Ας μη γίνουμε ΚΟΛΑΣΗ και για τους (ακόμα αθώους) νέους.
Γ. Πανούσης, Εφημ. ΤΑ ΝΕΑ, 8-3-1994
Β. Ερωτήσεις
- Πώς εξηγεί ο συγγραφέας τις παρεκκλίνουσες και εγκληματικές δραστηριότητες των νέων; Σε ποιους παράγοντες τις αποδίδει;
- Να κάνετε μια διαφορετική παραγραφοποίηση του κειμένου, μειώνοντας τον αριθμό των παραγράφων.
- Ο αρθρογράφος κάνει συχνή χρήση των εισαγωγικών. Να εξηγήσετε για ποιο λόγο τα χρησιμοποιεί κάθε φορά.
- Να βρείτε το συνδετικό ρόλο των εξής λέξεων του κειμένου: και, και, Κι όμως, Μολονότι λοιπόν.
Γ. Έκθεση
Στις δημόσιες ή και ιδιωτικές συζητήσεις των ενηλίκων άλλοι υποστηρίζουν ότι οι σύγχρονοι νέοι είναι καλύτεροι, από πολλές απόψεις, σε σύγκριση με τους νέους άλλων εποχών και άλλοι διατυπώνουν την αντίθετη ακριβώς άποψη. Να εκθέσετε τεκμηριωμένα τη γνώμη σας για το θέμα αυτό με μια εισήγηση που θα κάνετε σε σχετική εκδήλωση του σχολείου σας. (500-600 λέξεις)
Απ. Κερκινέογλου, Έκφραση-Έκθεση για τις Πανελλήνιες εξετάσεις, Αθήνα 2003
Σχόλια Αναγνωστών-Επισκεπτών