Όταν ακούμε να ομιλούν για «μαντινάδες», ο νους μας πηγαίνει στην Κρήτη, στον Ερωτόκριτο και Θεοτοκόπουλο, στη θεά των όφεων και τον Μινώταυρο, στη θυσία του Αβραάμ και στον Καζαντζάκη. Η Κρήτη σα «θεριό που δεν παλεύεται» ζει μέσα μας στο εθνικό και πολιτιστικό πεδίο. Το εντονότερο, ίσως τμήμα αυτής της «ψυχωμένης» συμμετοχής στα ηθογραφικά της πατρίδας μας είναι η Μαντινάδα. Με αυτόν τον χαρίεντα τρόπο ο Κρητικός εκφράζει συναισθήματα και απόψεις, παρατηρεί τον κόσμο και τα αγαθά του, στέκει μπροστά στις αγωνίες του περιπαίζοντάς τες, καυτηριάζει και πονά, ερωτεύεται ή πενθεί.
Η μαντινάδα, ως κείμενο έμμετρου λόγου, είναι αναπόσπαστο στοιχείο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, ανάγλυφο της ψυχής μας, που έχουμε Χρέος και Καθήκον να το προστατεύουμε από τις ευτελείς και άτεχνες προσεγγίσεις που τελευταία γίνονται. Στα πλαίσια, λοιπόν, της προστασίας αυτής της πολιτιστικής κληρονομιάς αποφασίστηκε από ειδικούς της έρευνας και της στιχουργικής της Μαντινάδας ένα διήμερο συνέδριο στο Ηράκλειο της Κρήτης υπό την αιγίδα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, του Δήμου «Νίκος Καζαντζάκης» και του Κέντρου Κρητικής Λογοτεχνίας, που θα γίνει στη Μυρτιά (Βαρβάρους¹) του Δήμου «Ν. Καζαντζάκης», στις 7 και 8 Νοεμβρίου 2009. Όσοι, λοιπόν ζείτε ή βρίσκεστε στην Κρήτη, μην το χάσετε και φυσικά μην παραλείψετε να επισκεφθείτε το Μουσείο Καζαντζάκη. Αλίμονο από μας που είμαστε … κύματα μακριά!
Και, ρωτήστε μήπως τα Πρακτικά του Συνεδρίου κυκλοφορήσουν εκτός από έντυπη μορφή και σε οπτικό δίσκο, τόσο χρήσιμο για ερευνητική αλλά και σχολική χρήση και ενημερώστε μας.
¹. Το παλαιότερο όνομά του «Βαρβάροι» (αρσενικό) οφείλεται στην εγκατάσταση σε αυτό βαρβάρων, δηλαδή μη Ελλήνων στρατιωτών από το Νικηφόρο Φωκά, έπειτα από την απελευθέρωση της Κρήτης από τους Σαρακηνούς το 961.
². Στη φωτογραφία: Η είσοδος του Μουσείου Ν. Καζαντάκη στη Μυρτιά (Βαρβάρους).
Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα ↓
Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.