Το Ελληνικό Γενικό Στρατηγείο (σημ. Γενικό Επιτελείο Στρατού, ΓΕΣ) επέμενε στις ειλημμένες αποφάσεις του να πολεμήσει ο ελληνικός στρατός χωρίς να αφήσει σπιθαμή του εδάφους του με οιοδήποτε τίμημα. Οι επικεφαλής στο πεδίο της μάχης διαφωνούσαν με την εντολή της “εξόντωσης” του ελληνικού στρατού. Γι’ αυτό πρότειναν εναλλακτικό σχέδιο επίθεσης, σύμπτυξης των δυνάμεων και άμυνας, έτσι ώστε ο ελληνικός στρατός να παραμείνει σημαντικός παράγων κατά τη διάρκεια του 1941 προστατεύοντας σθεναρά την Παλαιά Ελλάδα. Το σχέδιο αυτό όμως απερρίφθη, επειδή η κυρίαρχη και αμετακίνητη θέση ήταν “στην περίπτωση γερμανικής εισβολής, η κύρια ελληνική προσπάθεια θα συνεχιζόταν στο Αλβανικό Μέτωπο, ώστε ο ελληνικός στρατός να διατηρήσει πάντα τη θέση του νικητή έναντι των Ιταλών”. Σύμφωνα με την λογική των ανωτάτων αξιωματικών στην Αθήνα ο στρατός έπρεπε να είναι πάντοτε νικητής έναντι των Ιταλών και ως εκ τούτου θα πολεμούσε τους Γερμανούς, ουσιαστικά για να περισωθεί η τιμή των ελληνικών όπλων¹.
«Οι ελληνικές και βρετανικές δυνάμεις, που προορίζονταν να αντιμετωπίσουν την γερμανική εισβολή, είχαν κλιμακωθεί στην οχυρωμένη τοποθεσία της “Γραμμής Μεταξά” και στην τοποθεσία του Βερμίου» και ήσαν οι ακόλουθες²: Στην Ανατολική Μακεδονία (γραμμή Μπέλες-Νέστος) υπό τον Α/γο Μπακόπουλο το Τάγμα Στρατού Ανατολικής Μακεδονίας (ΤΣΑΜ), η Ομάδα Μεραρχιών υπό τον Α/ Π. Δέδε με δύο Μεραρχίες Πεζικού υπό τους Υ/γους Λ. Στεργιόπουλο και Κ. Παπακωνσταντίνου κάλυπτε τις περιοχές από το Τριεθνές έως τον Στρυμόνα (ορεινός όγκος του Μπέλες: Ροδόπολις, Ρουπέσκο, Θύλακας) και από την ανατολική όχθη του Στρυμόνα έως το δυτικό Νευροκόπι (σε ανάπτυγμα περίπου 80 χιλιομέτρων από το Σιδηρόκαστρο μέχρι την Καβάλα και Ξάνθη),η Ταξιαρχία Νέστου υπό τον Σ/χη Αν. Καλή στη δυτική όχθη του ποταμού Νέστου, μια Μηχανοκίνητη Μεραρχία στο Κιλκίς υπό τον Υ/γο Ν. Λιούμπα, το Απόσπασμα των Κρουσίων, ένα ενισχυμένο τάγμα Πεζικού στην περιοχή της Θεσσαλονίκης για την αναχαίτιση αλεξιπτωτιστών και στη Θράκη αναπτύχθηκε η Ταξιαρχία Έβρου υπό τον Υ/γο Ιω. Ζήση. Στην τοποθεσία του Βερμίου είχε αναπτυχθεί το Ελληνοβρετανικό Συγκρότημα “W” υπό τον Σ/γό Ουΐλσον με ελληνικές και βρετανικές δυνάμεις που υπαγόταν απ’ ευθείας στον Έλληνα Αρχιστράτηγο Αλέξανδρο Παπάγο. Η βρετανική αεροπορία υπεστήριζε το Αλβανικό μέτωπο και την Μακεδονία με 80 αξιόμαχα αεροπλάνα.
Το οχυρό Ρούπελ.
Οι Γερμανοί επετέθηκαν, χωρίς το σύνηθες κατά το διπλωματικό έθιμο, τελεσίγραφο και της παροχής προθεσμίας προς απάντησή του, στις πέντε και τέταρτο της 6ης Απριλίου του 1941. Ένα σεμνό και λιτό ανακοινωθέν πληροφορούσε εκείνο το πρωί τον ελληνικό λαό: “Από της 05.15, ο εν Βουλγαρία Γερμανικός Στρατός προσέβαλεν όλως απροόπτως τα ημέτερα στρατεύματα επί της Ελληνοβουλγαρικής μεθορίου. Τα στρατεύματά μας αμύνονται του πατρίου εδάφους”.
¹. Κολιόπουλος, Ιωάννης, Η δικτατορία του Μεταξά και ο πόλεμος του ’40, εκδόσεις Το Βήμα, Βιβλιοθήκη (Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1996¹), σσ. 239-254. ². Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού, Επίτομη Ιστορία του Ελληνοϊταλικού και ελληνογερμανικού πολέμου 1940-1941, Γερμανική Επίθεση κατά της Ελλάδας – Αγώνες στην Ανατ. Μακεδονία και Θράκη, σσ. 159-165, έκδοση Δ.Ι.Σ, Αθήνα 1985. (Συντάκτες του τόμου: Σ/χης ΠΖ, Κων. Πολυζώης, Υ/γος Γ. Τουρκαντώνης, Υ/γος Δ. Αδάμος, Τ/χος Αθ. Παπαδημητρίου).
Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα ↓
Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.