Όταν στα 1750, επί Λουδοβίκου 15ου, τα ανάκτορα των Βερσαλλιών είχαν κουραστεί από τον υπερβολικό ροκοκό διάκοσμό τους, οι Γάλλοι διανοούμενοι, η αριστοκρατία, οι περιηγητές και οι αρχαιοδίφες στράφηκαν στις κλασικές αξίες της ελληνικής αρχαιότητας, δημιουργώντας στις τέχνες ένα νεοκλασικιστικό ρεύμα -στην αρχιτεκτονική κυρίως- όπως επίσης και στις εφαρμοσμένες τέχνες. Η αριστοκρατία υιοθετεί τη «μόδα αλά ελληνικά», σε βαθμό που ο στενός φίλος του Ντιντερό, Φρίντριχ ντε Γκριμ έγραφε το 1763 ότι «η αισθητική αυτή ξεκίνησε από την αρχιτεκτονική για να κατακλύσει τα καταστήματα της μόδας. Οι κυρίες μας είναι χτενισμένες a la grecque, οι κομψευόμενοί μας θα πρέπει να αισθάνονται προσβεβλημένοι όταν η ταμπακιέρα που κρατάνε δεν είναι a la grecque». Αυτή τη μόδα α λα ελληνικά, της Γαλλίας του 18ου αιώνα, συστήνει η Εθνική Πινακοθήκη από σήμερα, Δευτέρα, 28/9/2009 και έως την 11/1/2009, στο ελληνικό κοινό μέσα από την έκθεση «Όταν η Ελλάδα έγινε μόδα. Η Γέννηση του Νεοκλασικισμού στη γαλλική τέχνη. Θησαυροί από το Μουσείο του Λούβρου». Η έκθεση περιλαμβάνει 150 ζωγραφικά και γλυπτά έργα, χαρακτικά και αρχιτεκτονικά σχέδια, πολύτιμα αντικείμενα -βάζα, ρολόγια, κηροπήγια, ταμπακιέρες, χαλιά, σερβίτσια φαγητού- από τις βασιλικές συλλογές, προσωπικά είδη διάσημων συλλεκτών της εποχής, αλλά και ευνοούμενων του βασιλιά, όπως των Joseph-Marie Vien, Hubert Robert, Jean-Baptiste Greuze, Louis Jean-François Lagrenée, Louis-Claude Vassé, Jean-Jacques Caffieri, Auguste Pajou, Jean-Charles Delafosse, René Dubois, αλλά και της madame de Pompadour ή της Madame du Barry, στα σαλόνια της οποίας συγκεντρώνονταν κάθε εβδομάδα ένας κύκλος διανοουμένων και μελετητών της ελληνικής αρχαιότητας. Ο χρονικός ορίζοντας της έκθεσης καλύπτει την περίοδο της βασιλείας του Λουδοβίκου ΧV. Σε αυτή τη σύντομη σχετικά χρονική περίοδο τοποθετείται η μετάβαση από την τέχνη του ροκοκό με τον έντονο διακοσμητικό χαρακτήρα σε μία κλασικίζουσα καλλιτεχνική τάση, που εμπνέεται από την ελληνική αρχαιότητα. Τα εκθέματα προέρχονται όχι μόνο από το Λούβρο, αλλά και από άλλα μουσεία, όπως του Φοντενεμπλό, του Στρασβούργου, των Βερσαλιών, καθώς και από το μουσείο Γκιουλμπενκιάν της Λισαβόνας, όπου και πρωτοπαρουσιάστηκε. Ορισμένοι παράγοντες που συνέβαλαν στη διαμόρφωση της νέας αυτής καλλιτεχνικής τάσης ήσαν οι ανασκαφές στη Νότια Ιταλία, το συνακόλουθο ενδιαφέρον για μια περισσότερο συστηματική προσέγγιση και ταξινόμηση του ανασκαφικού υλικού και της τέχνης της αρχαιότητας, όπως αποτυπώνεται πλέον σε πολυάριθμες σχετικές εκδόσεις, αλλά και η πνευματική ατμόσφαιρα του Διαφωτισμού. «Μπορείτε να ανακαλύψετε τη Γαλλία του φωτός μέσα από τον ανθό των εφαρμοσμένων της τεχνών και να διαπιστώσετε τη μεγάλη οφειλή του Διαφωτισμού προς την Ελλάδα» ανέφερε ο Marc Bascou, διευθυντής του τμήματος αντικειμένων τέχνης του Λούβρου. Είπε επίσης ότι αυτή την εποχή οι αίθουσες του τμήματος ανακαινίζονται και αυτός είναι ο λόγος που η έκθεση περιλαμβάνει σπάνια παρουσιαζόμενα αντικείμενα. Το υλικό της έκθεσης οργανώνεται σε ενότητες που αντιστοιχούν στις καλλιτεχνικές προτιμήσεις διακεκριμένων εκπροσώπων της υψηλής κοινωνίας της εποχής, η οποία καλλιέργησε τη νέα καλαισθησία le goût à la grecque. Επιμελήτρια της ιδιαίτερης αυτής έκθεσης είναι η Marie-Laure de Rochebrune.
Ιστορικά για την Εθνική Πινακοθήκη: Η Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, το σπουδαιότερο ίδρυμα ιστορίας της ελληνικής και δυτικοευρωπαϊκής τέχνης στη χώρα μας, με τη σημερινή της διάρθρωση, λειτουργεί από το 1976. Η ίδρυση όμως του θεσμού, ανάγεται στο 1900, όταν δημοσιεύτηκε ο σχετικός νόμος και ανέλαβε καθήκοντα εφόρου, ο Γεώργιος Ιακωβίδης (1900-1918). Ηδη όμως από το 1834, στα πλαίσια της νέας κοινωνικής οργάνωσης του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, κατά τα δυτικοευρωπαϊκά πρότυπα, ο “Περί Τεχνολογικών Συλλογών” νόμος, προέβλεπε την ίδρυση Μουσείου ζωγραφικής και χαρακτικών έργων στην Αθήνα. Σήμερα στην Εθνική Πινακοθήκη λειτουργεί ειδική βιβλιοθήκη Ιστορίας της Τέχνης, οργανώθηκε πλήρες φωτογραφικό εργαστήριο, σύγχρονο εργαστήριο συντήρησης, εργαστήριο αποκατάστασης ξύλου και ξυλουργείο και γίνεται επίσης συντήρηση χάρτου, ενώ στο ισόγειο του κυρίως κτιρίου, δημιουργήθηκε Γλυπτοθήκη, προκειμένου να εκτεθούν τα γλυπτά έργα του 19ου και 20ού αιώνα.
ΑΠΕ – ΜΠΕ και http://www.culture.gr/h/1/gh151.jsp?obj_id=3269
Και http://www.nationalgallery.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα ↓
Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.