Το παιγνίδι των μέσων είναι γνωστό. Οι βασικές τεχνικές χειραγώγησης του πλήθους κατανοητές και ο προπαγανδιστικός τους ρόλος επίσης αναγνωρίσιμος. “Δείτε” κυριολεκτικά και μεταφορικά, για μια ακόμη φορά τον ρόλο τους στις δημοσιεύσεις του “economist” σχετικά με τα μάρμαρα του Παρθενώνα: α) τα αποκαλούν “ελγίνεια”¹, β) μας θεωρούν υπερβολικούς, σχεδόν υστερικούς ή εντελώς ασήμαντους και αδιάφορους², γ) υποδαυλίζουν και ενισχύουν τους φόβους των άλλων κρατών προ του κινδύνου και άλλοι να διεκδικήσουν κλοπιμαία δ) μας θεωρούν κατώτερους σε σκέψη και δράση πολιτισμού, αφού δεν συμφιλιωνόμαστε με την ιδέα να αποκτήσουν κυριότητα επί των έργων τέχνης που όντας κλεμμένα αγόρασαν από τον ίδιο τον κλέφτη …
¹ “Greek demands to get back the Elgin marbles risk stopping a better idea: museums lending their treasures”
² Μήπως έχουν δίκιο; Με πόση άνεση καταστρέφουμε μνημεία και χώρους στους δρόμους της Αθήνας και των άλλων πόλεων! Σκουπίδια, σπρέι, συνθήματα με νόημα και χωρίς νόημα, σπασμένα αγάλματα, απορρίματα σε αρχαιολογικούς χώρους κ.τ.λ. Στο Λούβρο όμως συγκλονιζόμαστε μπροστά στην Αφροδίτη και γονατίζουμε στη Νίκη. Τι μας συμβαίνει; Θα βγούμε ποτέ ως λαός από την σύγχυση;
Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα ↓
Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.