Οι κόκκινες τουλίπες και τα λευκά γαρύφαλλα που αφήνουν οι Αρμένιοι στο μνημείο του Ερεβάν έχουν τον συμβολισμό ότι δεν ξεχνούν και νοιάζονται. Ενάμισι εκατομμύριο Αρμενίων τα θύματα της γενοκτονίας 1915-17 από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Ο 19ος αιώνας βρίσκει την Αρμενία μοιρασμένη μεταξύ της Οθωμανικής και της Περσικής Αυτοκρατορίας. Το 1828 η Ρωσία κατακτά από την Περσία το μικρότερο τμήμα, την ανατολική Αρμενία αλλά η δυτική Αρμενία παραμένει υπό Οθωμανική κατοχή. Οι επαναστάσεις, ιδεολογικές και στη συνέχεια εθνικές επηρεάζουν και κυριαρχούν τόσο στη Δυτική Ευρώπη, όσο και στους λαούς της Βαλκανικής. Οι λαοί σιγά – σιγά ανακτούν την ανεξαρτησία τους. Στα ιστορικά πλαίσια αυτά αναδύεται το Αρμενικό Ζήτημα – ως μέρος του ευρύτερου Ανατολικού Ζητήματος – από τις Ευρωπαϊκές δυνάμεις, στις σχέσεις τους την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Στις 24 Απριλίου 1915, συλλαμβάνονται στην Κωνσταντινούπολη και εκτελούνται εκατοντάδες Αρμένιοι διανοούμενοι: στόχος να παραμείνει ο Αρμενικός λαός χωρίς πνευματική ηγεσία, χωρίς καθοδήγηση… Στις αρμενικές επαρχίες της Ανατολίας, στρατολογούνται, αφοπλίζονται και στη συνέχεια εκτελούνται όλοι οι άρρενες Αρμένιοι ηλικίας 15 – 62 ετών. Ανυπεράσπιστοι άμαχοι, γυναίκες, γέροι και παιδιά, εκδιώκονται βιαίως από τις πατρογονικές τους εστίες και οδηγούνται μαζικά προς τις αφιλόξενες ερήμους της Συρίας. Καθ’ οδόν, δέχονται τις επιθέσεις του τακτικού στρατού αλλά και των ατάκτων και των Κούρδων νομάδων. Σφαγές, βιασμοί, δολοφονίες, αρπαγές παιδιών, ληστείες, …ελάχιστοι επιβιώνουν…
Ένας μικρός, σχετικά, αριθμός επιζώντων βρήκε καταφύγιο στις γειτονικές χώρες -μεταξύ αυτών και στην Ελλάδα -, συγκροτώντας σταδιακά τη μεγάλη Αρμενική Διασπορά. Στις επαρχίες της Δυτικής Αρμενίας, που εντάσσονται στο νεοσυσταθέν Τουρκικό κράτος, μόνον τα ερείπια της πλούσιας αρμενικής αρχιτεκτονικής κληρονομιάς θυμίζουν πλέον την τρισχιλιετή παρουσία των γηγενών Αρμενίων…
Σήμερα, μετά από 94 χρόνια η επέτειος της γενοκτονίας βρίσκει την Αρμενία και την Τουρκία στο δρόμο ιστορικής συμφιλίωσης… αφού κατά τη δήλωση του Αρμένιου προέδρου Σερζ Σαρκισιάν «η διαδικασία της αναγνώρισης της αρμενικής γενοκτονίας δεν στρέφεται κατά του τουρκικού λαού και η αναγνώριση της γενοκτονίας δεν αποτελεί προαπαιτούμενο για την εγκαθίδρυση διπλωματικών σχέσεων». ΄Αγκυρα και Ερεβάν ανακοίνωσαν ότι συμφώνησαν σε «χάρτη» συνομιλιών έπειτα από έναν αιώνα εχθρότητας που οφείλεται στις σφαγές και την απέλαση των Αρμενίων, έγκλημα το οποίο η Τουρκία συστηματικά αρνείται να αναγνωρίσει ως γενοκτονία.
Η σύσταση πάντως μιας ειδικής επιτροπής που θα εξετάσει την «ιστορική διάσταση» των γεγονότων του 1915 προσπαθώντας να συμφιλιώσει τους δύο λαούς είναι ένα βήμα που χρειάζεται προσοχή τόσο από τους άμεσα ενδιαφερόμενους όσο και από τους σημαντικούς τρίτους. Έτσι παραξενεύει ή μήπως όχι η δήλωση του προέδρου Ομπάμα. Σύμφωνα με την παράδοση, ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα ετοιμάζεται να εκδώσει την ετήσια προεδρική δήλωση για τις σφαγές του 1915, στην οποία δεν αναμένεται να κάνει αναφορά (όπως και κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Τουρκία) στον όρο γενοκτονία, παρόλο που στην προεκλογική του εκστρατεία είχε μιλήσει ευθέώς για γενοκτονία υποσχόμενος την αναγνώρισή της από τις ΗΠΑ. Ο Μπαράκ Ομπάμα όμως έγραφε τον Ιανούαριο του 2008 στο δικτυακό τόπο της εκστρατείας του: «Η αρμενική γενοκτονία δεν είναι κατηγορία, προσωπική άποψη ή θέση, αλλά ένα ευρέως καταγεγραμμένο γεγονός που υποστηρίζεται από ένα τεράστιο όγκο ιστορικών αποδείξεων. Η Αμερική αξίζει έναν ηγέτη που να μιλά με ειλικρίνεια για την αρμενική γενοκτονία και να αντιδρά αποτελεσματικά απέναντι σε όλες τις γενοκτονίες. Σκοπεύω να είμαι αυτός ο πρόεδρος». Η χρονική στιγμή της ανακοίνωσης της προόδου στις σχέσεις Τουρκίας-Αρμενίας φαίνεται ότι επελέγη για να δώσει τον τόνο της δήλωσης του Λευκού Οίκου για τα γεγονότα του 1915. Οι ΗΠΑ συντόνισαν, άλλωστε, από κοινού με την τουρκική κυβέρνηση και τους Ελβετούς μεσολαβητές τη δήλωση της επίτευξης προόδου στις σχέσεις της ΄Αγκυρας με το Ερεβάν. Ο Αμερικανός πρόεδρος δεν έκανε μεν πίσω από την προεκλογική του δήλωση, λέγοντας δίπλα στον Γκιουλ ότι «οι απόψεις του έχουν καταγραφεί και δεν έχουν αλλάξει», ωστόσο απέφυγε να επαναλάβει τον όρο γενοκτονία. «Σήμερα θα ήθελα να δώσω έμφαση, όχι στις προσωπικές μου απόψεις, αλλά στις απόψεις των λαών της Τουρκίας και της Αρμενίας. Αν μπορούν να προχωρήσουν, όλος ο κόσμος οφείλει να τις ενθαρρύνει» είπε ερωτηθείς σχετικά, και επαίνεσε τον Αμπντουλάχ Γκιουλ για τη συμμετοχή του στις διαπραγματεύσεις με τον Αρμένιο πρόεδρο Σερζ Σαρκισιάν.
Η γενικότερη στάση του εκτιμάται ότι απορρέει από το ότι δεν θέλει να διαταράξει τη θετική πορεία που λαμβάνουν οι σχέσεις Τουρκίας-Αρμενίας.
Η Ελληνική Βουλή την 26/4/1996 καθιέρωσε την 24η Απριλίου ως ημέρα μνήμης, τιμώντας έτσι τα θύματα της Τουρκικής αγριότητας.
http://www.gov.am/en/
http://www.washington.emb.mfa.gov.tr/default.aspx
Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα ↓
Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.