spetsiotou blog Δάσκαλε … τον ήρωά μου!

Το σύμβολο @ και οι ονομασίες του

Το σύμβολο @ είναι διεθνές . Χρησιμοποιείται ακόμη και σε χώρες που οι γλώσσες τους, π.χ. τα αραβικά ή τα γιαπωνέζικα δεν χρησιμοποιούν το λατινικό αλφάβητο. Σε κάθε γλώσσα, όμως, το σύμβολο έχει διαφορετική ονομασία και οι περισσότερες είναι πολύ πιο εύστοχες από την ελληνική. Ας πούμε όμως αρχικά, πώς προέκυψε αυτό το σύμβολο; Η επικρατέστερη ως τώρα άποψη
έλεγε ότι το @ είναι η καλλιγραφική γραφή της λατινικής πρόθεσης ad, που σημαίνει «προς». Πρόσφατα, ένας ιταλός καθηγητής
υποστήριξε ότι το σύμβολο το χρησιμοποιούσαν ήδη πριν από 500 χρόνια οι έμποροι της Φλωρεντίας, οι οποίοι έγραφαν έτσι, με καλλιγραφικό τρόπο, ένα κεφαλαίο Α. Τι σήμαινε αυτό; Ήταν το αρχικό της λέξης amphora, του αμφορέα δηλαδή, που χρησιμοποιούσαν ακόμα εκείνο τον καιρό στη Μεσόγειο σαν μέτρο μέτρησης βάρους ή όγκου για σιτηρά ή υγρά. Εν πάση περιπτώσει όποια κι αν είναι η προέλευσή του, το σύμβολο υιοθετήθηκε στη βόρεια Ευρώπη με τη σημασία «προς» και έκτοτε συνηθίζεται να μπαίνει μπροστά από τιμές (π.χ. 20 packs @ 2.30), γι’ αυτό και η επίσημη ονομασία του στα αγγλικά είναι εμπορικό «προς» (commercial «at») και διαβάζεται σαν «at». Λόγω της χρήσης του σε εμπορικές εφαρμογές, ενσωματώθηκε σύντομα (από
το 1880 περίπου) στο κλαβιέ των γραφομηχανών και, αργότερα, σε όλα τα πληκτρολόγια ηλεκτρονικών υπολογιστών. Σε καθημερινή χρήση μπήκε με τη διάδοση του Ίντερνετ, αφού ήδη από το 1972 χρησιμοποιείται στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις ανάμεσα στο όνομα του χρήστη και τον διαδικτυακό χώρο που φιλοξενεί το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του. Από τον καιρό που μπήκε στην καθημερινή γλώσσα, άρχισε να παίρνει και διάφορες περίεργες ονομασίες, όπως: «ουρά της μαϊμούς» (Ολλανδία), «η προβοσκίδα του ελέφαντα” αλλά και «ουρά γουρουνιού» (Δανία), «το πόδι της γάτας” και «το κανελόψωμο”, καθώς και «άλφα με προβοσκίδα» (Σουηδία), “γατοουρά» (Φιλανδία), «σκουλήκι” και “κάμπια» (Ουγγαρία),
«σκυλάκι» (Ρωσία), «σαλιγκάρι» (Γαλλία) «το ποντικάκι» (Κίνα)
«το αυτί» (Αραβικά έθνη/Γερμανία/Τουρκία) «το τρελλό “α”» (Σερβία), «το κοχύλι» (Ιταλία),το εβραϊκό «στρούντελ» και το δικό μας «παπάκι» (ναι, αυτό που πάει στη ποταμιά …).