“Στην Κρήτη, στ’ αψηλά βουνά, σπάνια, μα τυχαίνει να γεννηθεί σε μια δρακοφαμελιά ένας μαραζάρης· ο γέρος γονιός τον ζυγιάζει, τον ξαναζυγιάζει με το μάτι, δεν μπορεί να καταλάβει – πώς διάολο βγήκε από το σπλάχνο του το αποζούρι ετούτο; Καλά σε σύναξη τα επίλοιπα θεριά που γέννησε, τους γιους του, να δουν τι θα τον κάμουν. “Ντροπιάζει τη γενιά μας” βρουχιέται ο γέρος “τι να τον κάμουμε, βρε παιδιά; Βοσκός δεν κάνει, πού να σαλτάρει αυτός και να μπει στα ξένα κοπάδια να κλέψει! Πολεμιστής δεν κάνει, λυπάται να σκοτώσει· ντροπιάζει το σόϊ μας, ας τον κάμουμε δάσκαλο.
Εγώ, αλίμονο, ήμουν ο δάσκαλος της γενιάς μου. Γιατί ν’ αντιστέκουμαι; ας το πάρω απόφαση· κι όσο κι αν με καταφρονούν οι πρόγονοι, έχω κι εγώ τ’ άρματά μου, θα πολεμήσω.”
Ν. Καζαντζάκη, Αναφορά στον Γκρέκο, Αθήνα 1971, σσ. 287-288
δείτε και http://www.diaplous.org/library/askitiki.php, όπου έχει αναρτηθεί όλο το κείμενο της Ασκητικής. Η Ασκητική είναι έργο που δεν έχει τυπική πρώτη έκδοση. Απλά δημοσιευτηκε το περιοδικό του Δ. Γληνού “Αναγέννηση” το 1927. Η επίσημη πρώτη έκδοση αναφέρεται το 1945.
Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα ↓
Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.