Η Ευαγγελική Σχολή που λειτουργούσε στη Σμύρνη από το 1717 κάλυπτε ανάγκες της μέσης εκπαίδευσης. Αρχικά έφερε διάφορες ονομασίες, όπως «Μεγάλο Σχολείον», «Ελληνικό Σχολείον», «Ελληνομουσείον» και από το 1808 “Ευαγγελική” Σχολή. Με τη μεσολάβηση της αγγλικής κυβέρνησης που υποκινήθηκε από ομογενείς χορηγούς της σχολής αναγνωρίστηκε επίσημα από τις τούρκικες αρχές και στη συνέχεια η ανάπτυξή της μέχρι το τέλος του 18ου αιώνα ήταν συνεχής και μεγάλη με έμφαση στη διδασκαλία των κλασικών επιστημών. Με την έναρξη της Ελληνικής επανάστασης η Ευαγγελική σχολή έκλεισε, αλλά από το 1824 άρχισε να λειτουργεί ξανά με ανανεωμένο πρόγραμμα, στο οποίο περιλαμβανόταν πλέον και οι θετικές επιστήμες. Μέσα από διαρκείς κλυδωνισμούς, οφειλόμενους σε διαμάχες μεταξύ του προσωπικού, της θρησκευτικής ηγεσίας και των εφόρων, η σχολή κατόρθωσε να ανανεωθεί, να αυξήσει την ακτινοβολία της και να προσλάβει τον χαρακτήρα ανώτερου εκπαιδευτηρίου. Έτσι η “Ευαγγελική” σχολή που από τα μέσα του 19ου αιώνα διέθετε πλήρες γυμνάσιο, δύο ελληνικά σχολεία και πέντε δημοτικά, αναγνωρίστηκε από το 1862 από την Ελληνική κυβέρνηση και οι απόφοιτοί της απέκτησαν το δικαίωμα να εγγράφονται χωρίς εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διατηρούσε δε παλαιότερα (1836 – 1843) και νηπιακό καθώς και αλληλοδιδακτικό σχολείο (1847 – 1847). Σταθμό στην ιστορία της Ευαγγελικής σχολής αποτέλεσε το αναλυτικό πρόγραμμα του 1875, που εισήγαγε την νέα ελληνική γλώσσα στις πέντε πρώτες τάξεις του δημοτικού και καθιέρωσε στο γυμνάσιο την αντιπαραβολή των αρχαίων τύπων με τύπους της καθομιλουμένης. Το 1892 ιδρύθηκε ανεξάρτητο εμπορικό τμήμα που λειτούργησε ως το 1922 και εκπαίδευσε πολυάριθμους εμπόρους και τραπεζικούς υπάλληλους.
Η Ευαγγελική σχολή περιλάμβανε βιβλιοθήκη με 50.000 τόμους και 180 σπάνια χειρόγραφα, καθώς και αρχαιολογικό μουσείο με πολύτιμα αντικείμενα και 15.000 νομίσματα. Τη διαχείριση της περιουσίας και την φροντίδα για τον διορισμό καθηγητών καθώς και τη συντήρηση του διδακτηρίου της σχολής είχε δωδεκαμελής εφορία, που την αποτελούσαν επίλεκτα μέλη της κοινωνίας της Σμύρνης. Η εποπτεία του Πατριαρχείου ήταν ουσιαστική και προέτρεπε διδάσκοντες και διδασκόμενους σε επαγρύπνηση. Η εξέταση των μαθητών αυτών γινόταν με κλήρο. Ο καθηγητής κλήρωνε τρεις μαθητές από τον κατάλογο και εξέταζε καθένα από αυτούς επί 8 έως 10 λεπτά. Μετά την εξέταση της πρώτης τριάδας ακολουθούσε δεύτερη. Το τελευταίο δεκαήμερο του μήνα καλούνταν προς εξέταση οι μη κληρωθέντες υπόλοιποι μαθητές. Οι ώρες διδασκαλίας ήταν έξη έως επτά κάθε μέρα (8 – 12 π.μ. και 2 – 4 ή 5 μ.μ.), το δε Σάββατο περιοριζόταν σε πέντε ώρες (8π.μ. – 1μ.μ.). Το διάλειμμα, μεταξύ των μαθημάτων, ήταν οκτάλεπτο και γινόταν μέσα στη Σχολή, ενώ απαγορευόταν αυστηρά η έξοδος από το κτήριό της. Τα παλαιότερα σωζόμενα Μαθητολόγια της Σχολής είναι του έτους 1862. Σε διάστημα δύο αιώνων εκπαιδεύτηκαν χιλιάδες μαθητές στην “Ευαγγελική” σχολή της Σμύρνης. Ο εσωτερικός κανονισμός (διοργανισμός) σχετικά με τους σκοπούς και την λειτουργία της “Ευαγγελικής” σχολής αποκαλύπτει τόσο το αξιακό σύστημα των διδασκόντων, όσο και τις απαιτήσεις της τοπικής κοινωνίας: «Η Ευαγγελική Σχολή έχει Εφόρους επτά, διδάσκαλους έξι, ο ένας των οποίων είναι και διευθυντής, και μαθητών αριθμό απροσδιόριστο. Γνωρίζει δύο κύρια καθήκοντα και χρέη εσωτερικά: τη διδασκαλία των φιλολογικών και επιστημονικών γνώσεων και την ηθική μόρφωση της νεολαίας δια της ακριβούς τηρήσεως των πατρικών δογμάτων. Θέλει και διδάσκοντας και διδασκόμενους άμεμπτους, τους μεν διδάσκοντας να φέρονται προς τους μαθητάς ως προς τέλειους άνδρας, με σεμνότητα και με ιλαρότητα, χωρίς να σκυθρωπάζωσι τυραννικώς ή να προσοικειώνωνται μικροπρεπώς, τους δε διδασκόμενους όλους ισότιμους ως υιούς μίας και της αυτής οικογενείας, κοσμίους, εύτακτους, ευσχήμονας, ευγενικούς και επιμελείς».
Η σχολή έπαψε να λειτουργεί με την είσοδο των Τούρκων στη Σμύρνη, το 1922. Τότε καταστράφηκαν και τα περισσότερα κτήρια της.
Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα ↓
Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.