spetsiotou blog Δάσκαλε … τον ήρωά μου!

Μεταφέρω από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας «Κ»:

…

Νομική Αθηνών – «Ο ινστρούχτορας που σήμερα είναι υπουργός» Της Μαρίας Γαβουνέλη*

Πρωτοετής το 1981, θυμάμαι με εξαιρετική ενάργεια την παλλόμενη μάζα των πρωτοεμφανιζόμενων φοιτητών στο μεγάλο αμφιθέατρο Σβώλου στη Νομική, με ένα τεράστιο ανάγλυφο της κεφαλής του Σβώλου δίπλα στην είσοδο που ανακαλύψαμε στο τρίτο έτος, όταν ο Μιχάλης Σταθόπουλος ως πρύτανης καθάρισε τους τοίχους από εκατοντάδες στρώσεις αφισών. Στη γεμάτη αίθουσα πηγαινοέρχονταν κόσμος και κάθε τόσο κάποιος στεκόταν, «Συνάδελφοι!», φώναζε και μας καλωσόριζε εξ ονόματος μιας φοιτητικής παράταξης. Ωσπου μπαίνει στην αίθουσα μια κοπελίτσα κρατώντας μια «Βραδυνή». Ο ινστρούχτορας της Πανσπουδαστικής αρπάζει την εφημερίδα, την πετά κάτω, την πατά και δηλώνει «όσο ζω εγώ, αυτή η φυλλάδα δεν μπαίνει εδώ μέσα». Η αίθουσα παγώνει για μια στιγμή και μετά σηκώνεται διαμαρτυρόμενη για την απρόκλητη επιθετική ενέργεια. Ο ινστρούχτορας είναι σήμερα υπουργός.

Τον Μάιο 2008, νεοεκλεγμένη επίκουρη καθηγήτρια, έχω καλέσει δύο διπλωμάτες να μιλήσουν στους φοιτητές για τις επαγγελματικές προοπτικές του διεθνούς δικαίου. Η αίθουσα είναι γεμάτη ώσπου ανοίγει η πόρτα και καμιά σαρανταριά νεολαίοι μπαίνουν, πετούν χαρτάκια: «Η διπλωματία δεν είναι επιλογή, είναι των αφεντικών το δυνατό χαρτί», «Η καριέρα είναι το άλλοθι της υποταγής». Η ομήγυρις διαμαρτύρεται, αυτοί επιμένουν και προπηλακίζουν τους ομιλητές. Ο ένας μου δηλώνει ότι θα μείνει: «Μόλις γύρισα από τη Βηρυτό, δεν θα με φοβίσουν αυτοί!». Ο άλλος: «Μυρίζει μπαρούτι, να φεύγουμε σιγά-σιγά» – έγινε αργότερα σύμβουλος του τότε αρχηγού της αντιπολίτευσης. Κάποιος κινείται να γράψει με σπρέι στους καινούργιους πίνακες. Αρπάζω το σπρέι, κινούνται απειλητικά εναντίον μου, οι φοιτητές μου μπαίνουν μπροστά να με προστατεύσουν.

Αν κάτι άλλαξε, τα τελευταία χρόνια, ήταν η πεποίθηση ότι η βία δεν έχει θέση στην ακαδημαϊκή κοινότητα – παρά τις κακουχίες που συχνά υφιστάμεθα. Η σημαντικότερη ζημιά που κάνει η προτεινόμενη επιστροφή… στο μέλλον της δεκαετίας του ’80 είναι η θεσμική αποκατάσταση «όσων εξέθρεψαν τη βία». Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ηλεκτρονική ψηφοφορία, που επέτρεψε να αποφασίζουμε χωρίς να ψάχνουμε την κάλπη και χωρίς να μπαίνουν δυο-δυο οι ψηφοφόροι στο παραβάν για να δουν τι ψηφίζεις. Την ώρα που προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να κτίσουμε ένα καλύτερο δημόσιο πανεπιστήμιο χωρίς χρήματα αλλά με άριστους φοιτητές, γυρίζουμε πίσω στις χειρότερες στιγμές του παρελθόντος…

* Η κ. Μαρία Γαβουνέλη είναι επίκουρη καθηγήτρια Νομικής Αθηνών