Ήμουν κι εγώ ανάμεσα σε εκείνους, που την δεκαετία του ογδόντα με την ανοχή και την σιωπή τους έριχναν νερό και λίπασμα στα φυντανάκια μαθητές μας, λαϊκούς αγωνιστές των αποχών. (Από το 1990 οι αποχές προβιβάστηκαν σε καταλήψεις). Δεν τα «διαφώτιζα», αλλά ο φόβος και η αδυναμία μου να αντισταθώ ανοιχτά στην λαίλαπα του μοντερνισμού, του λαϊκισμού και του υποτιθέμενου προοδευτισμού, άφηνε χωρίς εμπόδια τους συναδέλφους μου που αλώνιζαν και κατέστρεφαν καρδούλες και συνειδήσεις. Τι κι αν μέσα στην τάξη έκανα το διαφορετικό; Τι κι αν στους λίγους κάθε χρόνο μαθητές μου άφηνα κι αφήνω ένα ίχνος εθνικής ευπρέπειας; Μια τέτοια εθνική καταστροφή έγινε τότε και συνεχίζεται έκτοτε. Το είπε κι ο Μοντεσκιέ, μια κοινωνία κατεβαίνει τον κατήφορο μέσα σε ένα μήνα και ανεβαίνει τον ανήφορο σε 500 χρόνια! Βλέπουμε γύρω μας ανθρώπους που ανερυθρίαστα έρχονται να σώσουν τον τόπο, πεινασμένοι για εξουσία και λιλιά χρωματιστά. Κι είναι τόσοι πολλοί, οι κακοί, οι επικίνδυνοι κι οι άχρηστοι, αχ οι άχρηστοι (!), που δεν μπορείς να διακρίνεις τους καλούς. Γι’ αυτό ας ακούμε κάποιες φωνές και ας διαβάζουμε τα κείμενα, που έχουν ανθρωποκεντρικά ηχηρό λόγο, όπως το κείμενο που ακολουθεί:
Τα λεφτά δεν τα βγάζουν τα συρτάρια, Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Όταν ήμουν πολύ μικρός, νόμιζα πως τα χρήματα τα βγάζουν οι τσέπες και τα συρτάρια. Απορούσα, όταν ζητούσα κάτι και μερικές φορές οι δικοί μου το αρνιόντουσαν, εξηγώντας μου πως δεν μπορούν. Ήδη πριν το νηπιαγωγείο μπόρεσα να συνδυάσω τα χρήματα με την κούραση του πατέρα μου, όταν γυρνούσε με την μοτοσυκλέτα από το λιμάνι και με τον ήχο της ραπτομηχανής της μάνας μου, που με ξυπνούσε το πρωί και με αποκοίμιζε το βράδυ. Και πολύ αργότερα «χορηγός» των σπουδών μου στην Θεσσαλονίκη ήταν η .Singer. Κατάλαβα γρήγορα πως η ζωή είναι αγώνας, πως τα χρήματα δεν τα βγάζουν ούτε οι τσέπες, ούτε τα συρτάρια και κανείς, πλην της οικογένειας, δεν χαρίζει τίποτα στους ανθρώπους και στις πατρίδες τους.
Ακούω λοιπόν τους ζουρνάδες και τις λύρες του Τσίπρα, την πλήρη έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα, την τερατώδη τυχοδιωκτική προσέγγιση ενός ανύπαρκτου τσαμπουκά, που αν δεν είναι απλά τυχοδιωκτικά ψεύδη με στόχο την εξουσία, άνευ όρων, τότε μάλλον το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει αυτό που πίστευα στα τρία μου, πως τα λεφτά τα βγάζουν οι τσέπες και τα συρτάρια.
Πέραν της μουσικής επένδυσης με ζουρνά ή λύρα, το «ευφυές» σχέδιο της Κουμουνδούρου, συνοψίζεται στα εξής: θα πουλήσουμε μαγκιά κι αν οι «Κουτόφραγκοι» δεν υποχωρήσουν, τότε δεν θα πληρώσουμε τα ομόλογα του 2015, επικαλούμενοι την ηθική, τις αξίες και θεωρίες της αριστεράς, σαν, τάχα, μου πρωτοπορία ενός μέλλοντος Νότου να εξεγερθεί . Κι αν φάμε πόρτα, μετά θα κουρέψουμε μόνοι μας το χρέος και θα βγάλουμε άλλα ομόλογα, τα οποία θα τους υποχρεώσουμε, με μαγικό τρόπο, να τα αγοράσουν και αυτά κι ύστερα, άμα μας κάνει κέφι, δεν θα τα πληρώσουμε ούτε αυτά και θα ξαναβγάλουμε άλλα. Θα κάνουμε «επανάσταση» εξόδοις των δανειστών μας. Με τα χρήματα που θα τους υποχρεώσουμε να μας δώσουν θα ξαναφτιάξουμε την καταβόθρα της Ολυμπιακής, της ΕΡΤ, θα ξαναγοράσουμε τις ιδιωτικοποιημένες εταιρείες, θα προσλάβουμε μιλιούνια, θα μοιράσουμε παρά με ουρά.
Κι όλα αυτά θα γίνουν, γιατί θα φοβίσουμε τους Γερμανούς, το ΔΝΤ, όλους τους δανειστές και την Ε.Ε., γιατί θα φοβηθούν για το Ευρώ και πως θα χάσουν τα λεφτά τους. Με λίγα λόγια, θα τους εκβιάσουμε κι αντί για την βήμα – βήμα έξοδο από την κρίση, θα τα βάλουμε όλα στο ζερό, γιατί ο Αλέξης δεν τα σηκώνει αυτά κι άμα θυμώσει θα κρατήσει την ανάσα του ώσπου να σκάσει.
Δεν θέλω να στεναχωρήσω μερικούς αλλά, πιστέψτε με, ο Τσίπρας δεν είναι ο Λένιν, ούτε η Ζωζώκα είναι η Αλεξάνδρα Κολοντάϊ. Ένας τριτοκοσμικός λαϊκιστής είναι, χωρίς καν την αρειμάνια γενναιότητα του Φιντέλ ή το πετρέλαιο του Τσάβεζ. Ένας μέτριος καταληψίας του Λυκείου του. Ούτε καν ο Αντρέας είναι, όπως τον προμοτάρει ο φίλος μου ο Αιμίλιος. Μόνο φαλάκρα και ζιβάγκο με photoshop δεν του έχουν βάλει. Διότι, αδέρφια, ο Αντρέας, εκτός από ισχυρή προσωπικότητα, το 1981 είχε γεμάτα τα ταμεία από την «επάρατο Δεξιά», είχε δυο μεγάλους αντίπαλους συνασπισμούς να παίξει ανάμεσα τους τα παιχνίδια του και ερχόταν και ο πακτωλός των Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων.
(Το πλήρες κείμενο βρίσκεται: http://www.antinews.gr/Antitheseis/ta-lefta-den-ta-bgazoun-ta-surtaria_1/)
Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα ↓
Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.