Ηρώς Κωνσταντοπούλου και Σοφ. Βενιζέλου
Αν πρέπει να φιλοξενήσω κάποιον επισκέπτη από ευρωπαϊκή ή αμερικανική πόλη, κάποιον επισκέπτη από την Κωνσταντινούπολη ή την Άγκυρα, την Μόσχα ή την Αγία Πετρούπολη κλπ θα πρέπει να εξηγήσω κάποια στιγμή – στα πλαίσια της ξενάγησης – αυτή την νέα μορφή «τέχνης» που επικρατεί στις πινακίδες του δήμου της Ηλιούπολης, της πόλης μου. Τα σκουπίδια, τα φύλλα και τα χαρτιά στις εγκαταλελειμμένες μικρές τριγωνικές πλατείες, τις δημόσιες εστίες μόλυνσης που λέγονται αλλιώς και κάδοι απορριμάτων, τα κακόγουστα τοιχομηνύματα -που καμία σχέση δεν έχουν με την τέχνη του graffiti – που καταστρέφουν με ανεξήγητο μένος ιδιοκτησίες, τα «μελό» συνθήματα των κομμάτων -φάτε τους τάδε, κάνετε εκείνο στους δείνα κλπ – που κανένα δεν πείθουν, όλα αυτά λίγο πολύ τα γνωρίζουμε και έχουμε πεισθεί πως σε τούτη την ζωή κανείς δεν θα τα διορθώσει. Όμως, τα αυτοκόλλητα και η μαύρη μπογιά επί των πινακίδων, δεν δηλώνουν μόνο την διαστροφική μανία καταστροφής, αλλά και την εγκληματική αδιαφορία των αρμοδίων φορέων;
Το ερώτημά μου, λοιπόν, παραμένει:
Κύριε Δήμαρχε, τι να πω στους επισκέπτες μου, φίλους καθηγητές της αλλοδαπής, που απροετοίμαστοι, καθώς είναι, μένουν άναυδοι μπροστά στα δικά μας έργα «τέχνης»;
Δεν υπάρχουν σχόλια μέχρι τώρα ↓
Δεν υπάρχουν σχόλια ακόμη.